ยัยเซ่อสุดติ่งกับนายหล่อลากดิน

ไงทุกคนเราชื่อ"ยู"นะขึ้นม.ปลายแล้วแหละนี่ก็..เปิดเทอมมา2อาทิตย์และเพื่อนหรอ มีสิคนหนึ่งเลยนะชื่อ ชินยุจังชื่อน่าร๊ากกน่ารัก อิอิ
ยู : ตายละ8โมงเเล้วววสายๆๆๆ ถุงเท้าๆอยู่ไหนเอ๊ะกระโปรงยังไม่ใส่เลยตายๆๆ
ขุ่นแม่ : ยูเมื่อไหร่จะตื่นสายแล้วน้า-_-
ยู : มาละค่าาไว้เจอกันเย็นนี้นะคะ รักแม่(เขิลๆ)
รถไฟฟ้า
ยู:(ร๊อนร้อนๆอะไรปานนี้เนี่ยคนข้างๆก้อือหือออกลิ่นหอมจิงๆ เอ๊ะเจอโรคจิตอีกและบ้าจิง คนพวกนี้ว่ามากเลยรึไงชอบมาจับของคนอื่นของแม่แก ไม่มีรึไง) ไอโรคจิต!!!
ฉันตะโกนสุดเสียงแล้วหันไปมองหน้าไอนั่น
โรคจิตสุดฟรุ้งฟริ้ง: ผมป่าววนะคร้าบผมไม่ได้ทำ
ยู: (หือ~ทำไมโรคจิตถึงหน้าตาเคะได้ขนาดนี้โอ้ยๆน่ารักอะ)ไม่ด๊ายยไม่ได้ นี่แกไอโรคจิตของแม่แกไม่มีให้จับหรอห๊ะ!!ถึงได้มาจับของคนอื่น ถ้าฉันเป็นแม่แกนะฉันนี่อายตายเลยรู้มั้ย
พอพูดจบฉันก็เตะเข้าไปที่กล่องดวงใจสุดฟรุ้งฟรุ้ง ของมัน
โรคจิตสุดฟรุ้งฟรุ้ง: โอ๊ยยยย จะ..จะ...จะ..เจ็บ
หลังจากจัดการไอนั่นเสร็จก็ถึงโรงเรียนพอดี
ยู: เฮ้ออหนุกชะมัดเรานี่เป็นคนดีจริงๆ(ชมตัวเอง)
ลาลาลา กี่โมงแล้วเนี่ย ห๊ะ8โมงครึ่งบ้าเอ้ย!!สายยยล้าววว โอ้ย!!ชนไรอีกฟร่ะเนี่ย
ฉันเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อวว
มาก โอ๊ยเทพบุตของฉัน~~
ยูตะ: เวลาเดินหน่ะหัดดูทางซะบ้างสิยัยเซ่อ
ยู:(ยัยเซ่อหรอไม่ใช่และๆทำไมเทพบุตถึงพูดงี้อ่าาต้องพูดบ้างและ)นายต่างหากที่เดินไม่ดูทางหน่ะมาชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ
ยูตะ: เน่ๆวิ่งมาชนฉันแล้วยังหาว่าฉันทำอีกหรอห๊ะ!ยัยปลากระป้องอัดเม็ด
ยู: หนอย!!ว่าฉันเป็นปลากระป๋องไม่ดูตัวเองเลยนะอิตาปลากะเบนถูกรถทับ
หลังจากที่ยืนเถียงกันอยู่พักหนึ่งก็มีบางอย่างเกิดขึ้น
พู่ว~~~(ลม)
ยู: เอ๊ะ!!(กระโปรงฉัน)อีตานั่นมองฉันอยู่ อี๋ไอโรคจิต
มองไรย่ะ
ยูตะ: ไม่มีใครอยากจะมองของเทอหรอกยัยปลากระป๋อง ช่วยไม่ได้อยากใส่สั้นๆเองนิที่เทอใส่อยู่หน่ะ
กระโปรงหรือกกน.กันน้าาาO_o
ยู: อีโรคจิต จะไปไหนก็ไปเลยนะถ้ายังยืนอยู่ตรงนี้อย่าหาว่าฉันไม่เตือน
ยูตะ: ม่ายอะทำไมฉันต้องทำตามที่เทอบอกด้วยละหือออ
อิตานี่ช่างร้ายกาจฉันตัดสิใจที่จะยกขาเพื่อเตะไปที่
ของรักของหวงของอิตานั่น แต่...
ครูปกครองสุดตู๊ม: พวกเทอทำอะไรกานนน ตามฉันไปที่ห้องปกครอง เดี๋ยวนี้!!
ยู:(เพราะนายคนเดียวเลย~)
 ยูตะ: (ยัยบ๊องฝากไว้ก่อนเถอะ)
 
 
 
 
 
 
 
อ่านจบแล้วช่วยติชมหน่อยน้าาค่ะ