ยัยเซ่อสุดติ่งกับนายหล่อลากดิน

ไงทุกคนเราชื่อ"ยู"นะขึ้นม.ปลายแล้วแหละนี่ก็..เปิดเทอมมา2อาทิตย์และเพื่อนหรอ มีสิคนหนึ่งเลยนะชื่อ ชินยุจังชื่อน่าร๊ากกน่ารัก อิอิ

ยู : ตายละ8โมงเเล้วววสายๆๆๆ ถุงเท้าๆอยู่ไหนเอ๊ะกระโปรงยังไม่ใส่เลยตายๆๆ

ขุ่นแม่ : ยูเมื่อไหร่จะตื่นสายแล้วน้า-_-

ยู : มาละค่าาไว้เจอกันเย็นนี้นะคะ รักแม่(เขิลๆ)

รถไฟฟ้า

ยู:(ร๊อนร้อนๆอะไรปานนี้เนี่ยคนข้างๆก้อือหือออกลิ่นหอมจิงๆ เอ๊ะเจอโรคจิตอีกและบ้าจิง คนพวกนี้ว่ามากเลยรึไงชอบมาจับของคนอื่นของแม่แก ไม่มีรึไง) ไอโรคจิต!!!

ฉันตะโกนสุดเสียงแล้วหันไปมองหน้าไอนั่น

โรคจิตสุดฟรุ้งฟริ้ง: ผมป่าววนะคร้าบผมไม่ได้ทำ

ยู: (หือ~ทำไมโรคจิตถึงหน้าตาเคะได้ขนาดนี้โอ้ยๆน่ารักอะ)ไม่ด๊ายยไม่ได้ นี่แกไอโรคจิตของแม่แกไม่มีให้จับหรอห๊ะ!!ถึงได้มาจับของคนอื่น ถ้าฉันเป็นแม่แกนะฉันนี่อายตายเลยรู้มั้ย

พอพูดจบฉันก็เตะเข้าไปที่กล่องดวงใจสุดฟรุ้งฟรุ้ง ของมัน

โรคจิตสุดฟรุ้งฟรุ้ง: โอ๊ยยยย จะ..จะ...จะ..เจ็บ

หลังจากจัดการไอนั่นเสร็จก็ถึงโรงเรียนพอดี

ยู: เฮ้ออหนุกชะมัดเรานี่เป็นคนดีจริงๆ(ชมตัวเอง)

ลาลาลา กี่โมงแล้วเนี่ย ห๊ะ8โมงครึ่งบ้าเอ้ย!!สายยยล้าววว โอ้ย!!ชนไรอีกฟร่ะเนี่ย

ฉันเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อวว

มาก โอ๊ยเทพบุตของฉัน~~

ยูตะ: เวลาเดินหน่ะหัดดูทางซะบ้างสิยัยเซ่อ

ยู:(ยัยเซ่อหรอไม่ใช่และๆทำไมเทพบุตถึงพูดงี้อ่าาต้องพูดบ้างและ)นายต่างหากที่เดินไม่ดูทางหน่ะมาชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ

ยูตะ: เน่ๆวิ่งมาชนฉันแล้วยังหาว่าฉันทำอีกหรอห๊ะ!ยัยปลากระป้องอัดเม็ด

ยู: หนอย!!ว่าฉันเป็นปลากระป๋องไม่ดูตัวเองเลยนะอิตาปลากะเบนถูกรถทับ

หลังจากที่ยืนเถียงกันอยู่พักหนึ่งก็มีบางอย่างเกิดขึ้น

พู่ว~~~(ลม)

ยู: เอ๊ะ!!(กระโปรงฉัน)อีตานั่นมองฉันอยู่ อี๋ไอโรคจิต

มองไรย่ะ

ยูตะ: ไม่มีใครอยากจะมองของเทอหรอกยัยปลากระป๋อง ช่วยไม่ได้อยากใส่สั้นๆเองนิที่เทอใส่อยู่หน่ะ

กระโปรงหรือกกน.กันน้าาาO_o

ยู: อีโรคจิต จะไปไหนก็ไปเลยนะถ้ายังยืนอยู่ตรงนี้อย่าหาว่าฉันไม่เตือน

ยูตะ: ม่ายอะทำไมฉันต้องทำตามที่เทอบอกด้วยละหือออ

อิตานี่ช่างร้ายกาจฉันตัดสิใจที่จะยกขาเพื่อเตะไปที่

ของรักของหวงของอิตานั่น แต่...

ครูปกครองสุดตู๊ม: พวกเทอทำอะไรกานนน ตามฉันไปที่ห้องปกครอง เดี๋ยวนี้!!

ยู:(เพราะนายคนเดียวเลย~)

 ยูตะ: (ยัยบ๊องฝากไว้ก่อนเถอะ)

อ่านจบแล้วช่วยติชมหน่อยน้าาค่ะ