Banned Unknown (2 ตอนจบ)

          "ที่นี่คือคฤหาสน์ของมหาเศรษฐีเมื่อหลายร้อยปีก่อน" เอ็ดเวิร์ดกำลังเดินถ่ายวิดีโอกับพิธีกรสองคน "ผมทอมป์สัน ไฮน"
          "และฉันซาซ่า คาร์เตอร์"
          "พวกเราถ่ายทอดสดจากคฤหาสน์ตระกูลเวลส์"
 
          พวกคือพิธีกรจากรายการชื่อดังที่สุดในตอนนี้ เรียลลิตี้โชว์ของคนที่ชอบเรื่องลึกลับ "เฮอร์เรอร์เรียลลิตี้โชว์" พวกมาเพื่อตามหาเรื่องเล่าต่างๆและพิสูจน์ว่ามันเป็นจริงหรือไหม
 
          ตอนนี้พวกเขาได้เข้าไปในคฤหาสน์หลังนั้นเรียบร้อย เอ็ดเวิร์ดได้ถ่ายไปรอบๆด้านในตัวบ้าน และห้องต่างๆที่เขาเดินผ่าน
 
          "เอาล่ะน่ะท่านผู้ชม ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้าห้องของเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้กันแล้วน่ะครับ ผมจะพาทุกคนเข้าไปดูว่าข้างในมีอะไร~"
 
          ทอมป์สันค่อยๆเปิดประตูออกช้า ซึ่งข้างในมืดมากจนแทบมองไม่เห็น เอ็ดเวิร์ดจึงเปลี่ยนโมดของกล้องให้เหมาะกับการถ่ายทำในที่มืดๆแบบนี้ ทอมป์สันเดินเข้าไปข้างใน ซาซ่าก็ตามเข้ามา
 
          "ท่านผู้ชมครับ ตอนนี้เรากำลังอยู่ในห้องของเจ้าของคฤหาสน์กันแล้ว ดูรอบๆนี้สิครับ มีของตกแต่งมากมายเลยครับ"
 
          เอ็ดเวิร์ดถ่ายไปรอบๆห้อง ซึ่งดันหันไปเห็นศพที่ถูกทิ้งจนแห้ง ซึ่งเขาแทบสะดุ้ง ทอมป์สันเห็นเอ็ดเวิร์ดมองแปลกๆเขาจึงมองตามไปที่จุดเดียวกันกับเอ็ดเวิร์ด
 
          "โอ้~! พระเจ้า"
          "ใจเย็นซาซ่า อย่าตกใจไป" ทอมป์สันเดินเข้าไปสำรวจศพ
          "เอ็ดเวิร์ด เข้ามาถ่ายใกล้ๆ"
 
          เอ็ดเวิร์ดเดินเข้าไปใกล้ กลิ่นของศพเหม็นจนแทบอ้วก แต่เพราะงานเข้าจำใจต้องถ่ายต่อ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นศพก็ตามที
 
          "ท่านผู้ชมครับ นี่ศพน่ะครับ ซึ่งเรายังไม่รู้ว่านี้คือศพของใครกัน แล้วเขามาทำอะไรที่นี้กันน่ะครับ"
 
          เอ็ดเวิร์ดพยายามที่จะอดทน เพราะเขาไม่ค่อยชอบอยู่ใกล้กับศพเท่าไร เขาพยายามที่จะไม่มอง เขาค่อยๆลุกขึ้นให้ตัวเองออกห่างจากศพ แต่ในตอนนั้นเองโทรทัศน์ที่อยู่ในห้องก็เปิดขึ้น
 
          "สวัสดีทุกท่านมากที่มา"
          "อะไรว่ะเนี่ย?" เอ็ดเวิร์ดหันไปที่โทรทัศน์ที่เพิ่งเปิด "ได้ไง?"
          "เย็นไว้เอ็ดเวิร์ด เย็นไว้" ทอมป์สันลุกขึ้นมาแตะไหล่เอ็ดเวิร์ดให้ใจเย็นๆ ซึ่งเขาเดินเข้าใกล้ๆโทรทัศน์ด้วยความใจเย็น "เอ่อ...สวัสดี ผมทอมป์สัน ไฮน ยินดีที่..."
          "ผมรู้คุณเป็นใคร" เสียงปริศนาในโทรทัศน์พูดแทรกขึ้นมา ซึ่งเป็นที่ฟังดูแปลกๆ เหมือนไม่ใช่มนุษย์ "ยินดีต้อนรับสู่ฝัน"
 
          ประโยคปริศนาที่ถูกทิ้งไว้ก่อนโทรทัศน์จะถูกปิดไป เอ็ดเวิร์ดกับคนอื่นต่างมองหน้ากัน ซึ่งพวกเขาไม่รู้ความหมายของประโยคสุดท้านนั้น
 
          "ยินดีต้อนรับสู่...ฝันงั้นเหรอ?"
 
          ทุกต่างสงสัยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาจึงโล่งอกไปนิดก่อนจะทำการถ่ายทำรายการต่อ ซึ่งพวกเขาได้ออกมาจากห้องแล้วเดินขึ้นบนชั้นสองของคฤหาสน์
 
          "ต่อเราจะพวกคุณไปดูที่ชั้นสองกัน"
 
          เราผู้ล่าท้าผีได้ขึ้นมวบนชั้นสองเป็นที่เรียบร้อย เอ็ดเวิร์ดได้ถ่ายไปรอบๆต้วเอง แต่ทว่าไม่พบซาซ่าเดินขึ้นตามด้วย
 
          "ทอมป์สัน ซาซ่าไปไหน?"
          "ฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันก็ขึ้นมาพร้อมนายน่ะ" ทอมป์สันมองไปรอบๆที่
 
          ตัวเองยืนอยู่แล้วพยักไหล่เล็กน้อย "เดี๋ยวก็ตามเองแหละ ไปเถอะ" ทอมป์สันเดินเลี้ยวตรงสุดทาง เอ็ดเวิร์ดก็ถือกล้องถ่ายตามไป แต่พอเลี้ยวตรงสุดทางก็ไม่เห็นทอมป์สัน เหมือนกับจู่ๆก็หายไปเฉย
 
          "ทอมป์สัน ทอมป์สัน!"
 
          เอ็ดเวิร์ดหันกล้องไปมารอบๆตัว แต่ก็ไม่เห็นล่องรอยของทอมป์สันเลย ซึ่งทำให้เขาต้องเข้าไปลึกอีก ซึ่งทางที่เขาเดินเต็มไปด้วยเศษไม้ และลอยเลือดเป็นทางยาว เอ็ดเวิร์ดเดินตามลอยเลือดนั้นไปจนเจอประตูห้องที่ถูกล็อดด้วยแผ่นไม้
 
          "ประตูอะไรเนี่ย?" เอ็ดเวิร์ดวางกล้องลงและเริ่มดึงแผ่นไม้ออก "อ้า แน่นเป็นบ้าเลย"
 
          ระหว่างที่เอ็ดเวิร์ดกำลังดึงแผ่นไม้อยู่นั้น ก็มีบางอย่างกำลังคืบคลานมาข้างเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ทันทีที่เขาหันหลังกลับไป เจ้าตัวนั้นมันก็มาอยู่ข้างหลังเขาแล้ว
 
          "อะไร หยุด...หยุดเดี๋ยวนี้ อ่า~!!!"
 
-สิ้นสุดการบันทึก-