รักร้ายมาเฟียเถื่อน

KP :: 1
 
 
“ภีม เมื่อไหร่แกจะใช้หนี้หมดสักที!!” เสียงชายสูงวัยที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ กำลังเดินวนไปมาเนื่องจากเงินไม่พอในการนำไปเล่นการพนัน และไม่พอในการนำไปซื้อสุรา
 
“พ่อกับแม่ก็เลิกเล่นการพนันสิครับ ถ้าเลิกมันก็คงหมดไปนานแล้ว..”
 
“มึงมีหน้าที่หามาให้กูใช้นะภีม!!”
 
“แต่ผมหาเงินให้ไม่ทันจริงๆ”
 
“งั้นแกก็ขายตัวแกกับน้องไปสิ ทำตัวเป็นประโยชน์หน่อยสิจ้ะ”  พ่อกับแม่เหมือนจะไม่เคยรักผมเลยสักนิด  ท่านพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เงินมาไว้เพื่อนำไปเล่นการพนัน เพื่อส่วนตัวทั้งนั้น ผมมีแค่หน้าที่หาเงิน จะเป็นจะตายท่านก็ไม่เคยสนใจ  ผมสงสารบีมเพราะบีมตัวเล็กและไม่แข็งแรง ผมส่งน้องเรียนและต้องหาเงินมาให้พ่อแม่ ซึ่งผมแค่คนเดียวมันก็คงทำไม่ไหว
 
“ผมได้ยินมาว่าคุณจะขายลูกชายทั้งสองคน” อยู่ดีๆก็มีชายชุดดำเดินเข้ามาในตรอกเก่าๆที่ผมและครอบครัวอาศัยอยู่  ผมรู้จักเค้า  พวกเค้าคือลูกน้องของคุณไคล์  พี่เจ กับพี่จิม คงมาซื้อผมไปให้เจ้านายของเค้าสินะ
 
“ใช่ มีปัญญาซื้อมั้ยละ”
 
“ผมขายให้พวกคุณก็ได้คนละ 1ล้าน สองคนก็ 2 ล้าน” เงินสองล้าน  ขายผมไปเค้าก็ยังมีเงินเหลือจากการใช้หนี้ไปอีกเหลือเฟือ  จนไม่ต้องมีผมแล้วด้วยซ้ำ
 
“...ทำไมละ”
 
“ทำหน้าที่ลูกที่ดีไงภีม”
 
“ตกลงครับ  ผมจะเซ็นเช็คให้คุณ” พี่เจตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
 
“ไปซะขึ้นเป็นเก็บของแกแล้วไปรับน้องแก ไสหัวไปได้ละ”  ผมได้แต่เดินขึ้นไปเก็บของของผมและบีม  ของที่จำเป็นทุกอย่างทั้งมีค่า หรือที่เป็นความทรงจำที่มีพ่อกับแม่..  ผมลงมาด้านล่างก่อนจะเดินไปหาพ่อและแม่   สายตาท่านที่มองตัวเลขเงินด้วยความดีใจ  ไม่ได้มองมาที่ผมเลย
 
“แม่...พ่อ..”
 
“พวกชั้นไม่ใช่พ่อแม่แกแล้ว ออกไป!” เสียงของผู้เป็นพ่อตวาดดังลั่นจนทำให้ผมน้ำตาไหลออกมา ก่อนจะถูกพี่จิมพาตัวขึ้นรถ  รถค่อยขับเคลื่อนออกจากบ้านมาที่โรงเรียน ที่อยู่ห่างออกจากบ้านไปหลายกิโล  แต่มันใกล้กับสถานที่ที่ผมทำงาน ผมเลยเลือกที่นี้ คนที่ลงไปรับบีมไม่ใช่ผม แต่คือพี่จิม บีมขึ้นรถมาด้วยความงงก่อนผมจะเล่าทุกอย่างให้น้องฟัง   น้องได้แต่กอดผมแน่น ไม่มีน้ำตา ไม่ได้แสดงว่าบีมจะไม่เจ็บ
 
“ไม่ต้องห่วงหรอกภีม นายจะดูแลนายกับน้องนายอย่างดี”  น้ำเสียงกับรอยยิ้มที่อบอุ่นของพี่เจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยชีวิตน้องผมก็ดีขึ้น
 
“ถึงแล้วละ ไปพบบอสก่อนละ” ผมพยักหน้า แล้วจับมือบีมเข้ามาที่ผับก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องของบอส ส่วนสัมภาระ พี่เจจะเอาไปไว้ที่คอนโดให้ บีมจับมือผมแน่น เพราะน้องไม่เคยเข้ามาที่นี้   ภายนอกก็ไม่มีอะไร แต่ภายในก็แหล่งบันเทิงชั้นดีของพวกมีเงินแหละนะ
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
“เข้ามาได้” ผมก้มหน้าลงไปมองบีมก่อนเปลี่ยนจากจับมือเป็นอุ้มขึ้นมาไว้ เพราะบีมแสดงสีหน้าที่หวาดกลัว   บีมกอดคอผมแน่น  ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็พบผู้ชายร่างสูงกำลังอ่านเอกสารที่โต๊ะ
 
“ผมมาแล้วครับ”
 
“ก็ดี  น้องมึงกูจะทำเรื่องย้ายโรงเรียนพร้อมมีคนไปรับไปส่ง  ส่วนมึงก็มาทำหน้าที่เป็นเลขากู”
 
“ย้ายไปที่ไหนครับ  แพงรึเปล่า!”
 
“เอกชนในเครือคนที่กูรู้จัก ไม่ไกลหรอก แถวคอนโดกู”
 
“ผม....ไม่มีเงินขนาดนั้น”
 
“เงินเดือนมึงเดือนละ 5 หมื่น ส่วนเรื่องเรียนน้องมึงกูออกให้ แค่นั้นแหละไปได้”
 
“แต่..”
 
“ออกไปได้แล้ว”  ผมได้แต่ก้มหน้า แล้วอุ้มบีมออกมา ทันทีที่ผมก้าวลงมาจากห้องของคุณไคล์ ก็เจอกับคำพูดถากถางของคนที่ไม่ชอบผม  ผมไม่เคยถือตัวว่าผมคือโปรดหรืออะไร ผมก็ทำงานอย่างที่พวกเค้าทำ แต่ไม่เข้าใจทำไมพวกเค้าถึงเกลียดผม
 
“ไปทำท่าไหนนะได้เป็นเลขา”
 
“ขายไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนอะ”
 
“คงโดนจนโบ๋ละมั้งเนอะ ฮ่าๆๆ”
 
“พูดอะไรให้เกียรติผมด้วยครับ” พวกเค้าไม่เป็นผม เค้าไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ผมได้มา มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเลยสักนิด  พวกเค้ามาทำงานที่นี้เพราะคุณไคล์เจอพวกเค้ากำลังจะถูกขายให้พวกเสี่ยแก่ๆ เลยรับมาทำงาน
 
“อย่าคิดนะว่าแกได้เป็นเลขา แล้วจะสูงส่ง”
 
“ผมไปทำไรให้พวกพี่หรอ ทำไมพวกพี่ถึงตามติดเรื่องผมกันหนัก”
 
“ไม่ใช่แก  แต่คือคุณไคล์ แกออกมาจากเข้าสิ!”
 
“ใช่  ชั้นไม่สนใจแกเลยสักนิด”  ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ล้วนสนใจในตัวเค้า   แต่ได้แต่ถอนหายใจ แล้วอุ้มบีมมาที่แท็กซี่ก่อนตรงไปที่คอนโดที่ห่างไม่มาก  เป็นคอนโดที่ถูกสร้างเป็นพิเศษ  ทุกชั้นจะมีคนพักก็คือคนของคุณไคล์  มันคือคอนโดส่วนตัว  ผมจ่ายค่าแท็กซี่ก่อนเดินเข้ามาข้างใน ก็พบกับการ์ดมากมายหลายคนที่ผมไม่เคยคุ้นหน้าเลย  แต่สายตาที่เค้ามองมาที่ผมเหมือนรู้จักกับผมดี  สายตาที่ดูเหมือนจะเป็นมิตร
 
“เอ่อ... ผมชื่อภีมนะครับ”
 
“พวกพี่รู้แล้วละ บอสบอกแล้ว” สายยิ้มที่เป็นมิตรของพี่การ์ดทำผมอุ่นใจ  อย่างน้อยผมก็ไม่ได้โดนเกลียดเหมือนกับที่ทำงาน  ทุกคนต่างเดินเข้ามาทักทายผมและบีม  บีมอยู่เหมือนจะเข้ากับทุกคนได้ดี 
 
“เรานอนห้องเดียวกับบอสนะ ส่วนน้องเราจะนอนห้องแยก”  พี่เจเดินมาส่งผมที่คอนโดชั้น 7 เป็นชั้นรองจากชั้นบน คอนโดนนี้มี 8 ชั้น ทุกชั้นจะมีการ์ดนอนพัก ชั้น 8 ก็มี  แต่ชั้น 7 จะมีแค่การ์ดที่เก่งๆ หรือที่คุณไคล์ไว้ใจเท่านั้น 
 
“ไม่แยกไม่ได้หรอครับ .. ผมห่วงน้อง”
 
“ไม่ได้แยกห้องแบบคนละชั้นนะ ก็นอนในห้องนายแหละ แค่แยกออกมากเป็นห้องติดกัน ไม่ไกลหรอก อย่าห่วงเลย”  แต่ผมก็ยังอยากนอนกับบีมนิ .. บีมเด็กเกินจะอยู่คนเดียว
 
“งั้นพี่ไปก่อนนะ  อย่ารื้อห้องบอสละ” พี่เจเดินออกไป  ผมก็เข้ามาในห้อง ก็เจอกระเป๋าของผมกับบีมที่เอามาจากบ้าน   บีมมองไปรอบห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะบีมไม่เคยเจอความหรูหราเลยละ  ห้องที่ตกแต่งด้วยความหรูหรา และสวยงาม มี 2 ห้องนอน 2ห้องน้ำ มีห้องนั่งเล่น  และห้องครัวพร้อม ห้องที่เค้าจัดให้บีมมีชั้นหนังสือไว้ทบทวนด้วยละ
 
“พี่ครับ  ทำไมผู้ชายคนนั้นดูแลเราดีจัง” บีมมองหน้าผม
 
“ไม่รู้สิ  เรานอนพักไปก่อนนะ  เดี๋ยวพี่จัดของให้นะ”  บีมพยักหน้าก่อนนอนเล่นที่โซฟา ส่วนผมก็มาจัดของให้น้อง แต่ผมไม่กล้าจัดของตัวเองในห้องของเค้า  ผมเกรงใจ  พอผมจัดของบีมเสร็จ  ผมก็ออกมาเปิดทีวีดูแล้วปล่อยให้บีมนอนพักไป  น้องไม่เคยนอนเตียงนุ่มๆ หรือมีโซฟานุ่มๆ มีทีวี  น้องไม่เคยมี หรือเคยเจอ