รักร้ายนายเจ้าเลห์

ต่อจากตอนที่แล้ว

ซึมิเระ:โคอิจังอยู่ไหนค่ะเนี่ย

.

.

.

5นาทีต่อมาหลังจากที่ซึมิเระไปตามโฮชิคุเพื่อนสมัยเด็กที่ซึมิเระแอบชอบ

ซึมิเระ: เอ่อ...คือว่า..โฮชิคุ

โฮชิคุ:มีอะไรล่ะซึมิเระ

ซึมิเระ: เอ่อ..คือว่า.โคอิจังวิ่งหนีแล้วหายไปไหนไม่รู้อ่าโฮชิคุช่วยตามหาโคอิจังเป็นเพื่อนหน่อยสิ

ซึมิเระ: ฉันไม่รู้ว่า โคอิจังจะเป็นอะไรรึป่าว

โฮคุ: อย่าร้องไห้สิซึมิเระเธอต้องเข้มแข็งสิ

ซึมิเระ:จ่ะ ฉันจะยิ้มแล้วฉันก็จะอดทน^_^ ขอบคุณน้ะโฮคุ

โฮคุ: ยิ้มแบบนั้นแหละดีแล้ว

โฮคุ:เธอไม่ต้องห่วงหลอกโคอิน่ะฉันจะช่วยเธอหาเอง

ซึมิเระ:นายน่ะเหมือนเมื่อก่อนจังทั้งอ่อนโยนและใจดี

   ย้อนกลับไปเมื่อสมัยก่อน

ซึมิเระ:งือๆๆๆๆๆ

โฮคุ: อย่าร้องสิซึมิเระ

ซึมิเระ:ฉันเดินสะดุดก้อนหินแล้วหกล้มโฮคุฉันเจ็บหัวเข่าอ่า งือ งือ งือ

โฮคุ:ไม่เป็นไรน้ะซึมิเระเธอเดินไหวไหม

ซึมิเระ: ฉันพยายามลุกแล้วแล้วเลือดมันก็ไหลฉันกลัวเลือดอ่า งือ งือ งือ

โฮคุ: ไม่เป็นไรน้ะเดี๋ยวฉันจะให้เธอขี่หลังแล้วไปส่งเธอที่บ้าน แต่เธอห้ามร้องน้ะเธอต้องยิ้มเข้าใจไหม

ซึมิเระ:จ่ะ ขอบคุณน้ะโฮคุ ^_^

โฮคุ: แบบนั้นหละ^////^

กลับมาปัจจุบัน

ซึมิเระ: เอ๋ ลืมไปเลย เราไปตามหาโคอิจังกันเถอะโฮคุ: ใช่ยัยบื้อนั่นจะเป็นยังไงบ้างแล้วก็ไม่รู้เราไปตามหากันเถอะซึมิเระ

ทางฝั่งของโคอิ

โคอิ: ฉ.....ฉัน..ผ..ผิด...ป...ไป...แล้ว..ร..ริค...สั...น

ริคสัน: เอ๋ อยากให้ฉันให้อภัยเธอก็ต้องมาเป็น.......

            ติดตามชมตอนต่อไปขอบคุณที่อ่านและ.    ติดตามกันน้ะค่ะ