The tiger and the rabbit

       
                     ก่อนอ่านบทที่1 อ่านบทนำกันด้วยน้าาาาา^W^ พึ่งเขียนเรื่องแรกยังไงก็ติชมกันได้ตามสบายเลยงะ ฝากด้วยน้าาา
 
บทนำ
    คืนนี้มีผู้คนอยู่มากมายเหลือเกิน ชายหนุ่มผู้มีแววตาหวานคิดในใจพร้อมหันไปสบตากับหญิงสาวที่ออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆจนหญิงสาวเขินอาย "เห้อ โลกนี้ช่างน่าเบื่อจังเลยนะ ช่างไร้ความตื่นเต้นเสียจริงๆ'ชายหนุ่มมาดเพลบอยหันไปพูดกับชายหนุ่มอีกคนที่ดูเหมือนจะเอือมระอากับสายตาเจ้าชู้ที่คอยมองหญิงสาวเป็นประจำ
             "ฟิ้ว...ลมพัดแรงจนชายหนุ่มมาดเพลบอยต้องเบือนหน้าจากหญิงสาวผู้เป็นเหยื่อของเขา"
ในขณะที่เขาเบือนหน้าหนี ชายหนุ่มกลับพบหญิงสาวคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก' เด็กหนุ่มค้างไปจนเพื่อนของเขาต้องตะโกนเรียก..
    "จิน!!!" ฉันเรียกนายนานแล้วนะ นายเป็นอะไรของนายเนี่ย! 
    'ช่างเถอะมิ้น กลับกันเถอะ'
   ชายหนุ่มทั้งสองหันหลังจะเดินจากไป 1 ในนั้น หันหลังกลับเข้ามาในร้านอีกครั้งเพื่อหวังจะพบ 'เธอ'อีกสักครั้งก็ยังดี แต่สายไปเสียแล้ว หญิงสาวได้เดินหายไป โดยที่เขาไม่ทันได้แม้แต่จะถามชื่อ...
 
  เห้อออ เช้านี้อากาศร้อนจังเลยเนอะ...ไอจิน!!!อย่าเมินชั้นเซ่!!!!! 'เอาหน่ามิ้น ชั้นมีอะไรให้คิดนิดหน่อยนะ เด็กหนุ่มทั้ง2นั่งอยู่ใต้ร่มไม้ข้างๆตึกเรียน. พวกเขาดูพร้อมที่จะเก็บของแล้วออกจากมหาลัยเสียตอนนั้นเลย 'จินนนนนนนนนนนน' เด็กสาวคนหนึ่งวิ่งมาหาจินพร้อมขวดน้ำที่เย็นจนไอเย็นเกาะไปทั้งขวด 'อะ อากาศร้อนๆแบบนี้กินน้ำหน่อยเนอะ' อ่าา ขอบใจนะเกด ^^ จินพูดกับหญิงสาวพร้อมส่งรอยยิ้มเจื่อนๆไปให้ " จิน วันนี้เป็นไรหลอ ทำไมดูไม่สดชื่นเลย' หญิงสาวพูดด้วยสีหน้ากังวล แล้วหวังว่าชายหนุ่มจะตอบกลับ แต่แล้ว.......ท่ามกลางความเงียบไร้ซึ่งเสียงตอบกลับของชายหนุ่ม ได้มีเสียงเล็กๆตอบกลับหญิงสาวแทน "อ่าาาา ไอจินเหมือนจะเจอรักแรกพบเข้าแล้วละ ฮ่าๆๆ" หนุ่มน้อยหน้าใสพูดพลางหัวเรอะหวังที่จะคลายความตรึงเครียดใต้ร่มไม้นี้ "เห้ย เพ้อเจอละไอมิ้น ไปๆ ออกไปเที่ยวกัน อากาศร้อนแบบนี้ถ้าให้เรียนต่อได้อกแตกตายแน่" ชายหนุ่มพูดพร้อมลุกขึ้นยืน ท่าทางหัวเสียกับการล้อเล่นของเพื่อนรัก... เอ๊ รอด้วยสิจิน!!!! หนุ่มน้อยรีบเดินตามไป ปล่อยให้เกด หญิงสาวที่ดูเหมือนจะตกหลุมรักจินยืนงงท่ามกลางใบไม้ที่ร่วงลงมา... เห้อ ผู้หญิงคนเมื่อวานเขาเป็นใครนะ หรือเราแค่ตาฝาดไปเอง ตกลงเราเจอเขาจริงๆใช่ไหมนะ เห้อ' ชายหนุ่มบ่นพรึมพรำกับตัวเองด้วยหน้าตาที่มึนงง  'จิน เราไปเล่นเกมส์กันไหม หรือนายอยากทำไรรึปล่าว ดูนายไม่ค่อยดีนะ' "อ่อ ฉันไม่ได้เป็นไรหน่า" .... นายคิดถึงผู้หญิงที่นายเล่าให้ฉันฟังเมื่อวานใช่มั้ย ชั้นบอกนายแล้วไงว่าฉันไม่เห็นเธอ นายอาจจะตาฝาดหรือคิดไปเองก็ได้นะ" มิ้นพูดด้วยความเป็นห่วงพร้อมมองจินด้วยสายตากังวล" "เห้ย มิ้น ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เป็นไร แค่ผู้หญิงคนเดียวที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือปล่าว ฉันจะมานั่งคิดมากทำไม!" น้ำเสียงตะคอกเล็กน้อยของชายหนุ่มดังขึ้นท่ามกลางผู้คนในรถไฟ....ผู้คนในรถไฟเงียบกริบพร้อมสายตาผู้คนเป็นสิบมองมาที่ชายหนุ่มทั้งสอง " จิ..จิน ลงสถานีน้ากันนะๆ" "อ่อ อืมเอาสิ ห้างMAKหลอ ไปเล่นเกมส์กันก็ได้ เผื่อฉันจะได้เอาเรื่องบ้าๆนี่ออกจากสมองสักที!" ชายหนุ่มพูดพลางหันหน้ากวาดสายตาออกไปนอกหน้าต่างรถไฟ...
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!ทำไมวันนี้MAKมีผู้หญิงเยอะขนาดนี้เนี่ย" มิ้นพูดเสียงสั่นพร้อมบิดตัวหลบหลังจิน
 "เห้ย มิ้น แค่ผู้หญิงเอง ไม่ตายหรอกนะ ไปไป ไปกันได้แล้ว" จินล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกง สายตาเจ้าชู้ของเขากลับมาอีกครั้งพร้อมท่าทางที่พร้อมจะล่าหญิงสาวทุกคนที่เขาต้องการ.... "เห้อ สักวันฉันคงจะชินกับนายนะ จิน.." ฮาๆๆๆๅ" ชายหนุ่มแววตาเจ้าชู้ขำเพื่อนของเขาพลางกวาดสายตาไปทั่ว.   "หืม ผู้หญิงคนนั้นดูดีเลยนะ"  ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมสายตาที่เหมือนสัตว์ป่ากำลังจะล่าเหยื่อ.  เพื่อนของเขาเอามือกุมขมับและส่งเสียง เห้อ เบาๆ ดูท่าเหมือนจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป..... เอ่อ.."ขอโทษนะครับ พอดีไม่ทราบว่าคุณมาเดินที่ห้างนี้บ่อยมั้ยครับ" ชายหนุ่มแววตาเจ้าชู้เริ่มบทสนทนาของเขากับหญิงสาวด้วยท่าทางเขินอายและเป็นมิตร "อ้อ ค่ะ มาบ่อยค่ะ มีอะไรรึปล่าวคะ? หญิงสาวตาสีส้ม ผมดำยาวสรวยในชุดกระโปรงสีฟ้าพูดพร้อมยิ้มให้กับชายหนุ่ม" ชายหนุ่มยิ้มแสยะมุมปากเหมือนรู้ว่าเหยื่อติดกับแล้วพร้อมพูดเสียงหวานว่า "อ้อ พอดีผมหลงทางน่ะครับ ไม่ทราบว่าคุณจะช่วยบอกทางผมไปที่ร้านหนังสือ TENIN ได้ไหมครับ" แน่นอนว่าชายหนุ่มรู้เป็นอย่างดีว่าร้านหนังสืออยู่ไหน เขาจงใจเลือกร้านที่บอกทางยากเพื่อที่จะให้หญิงสาวเดินไปส่งถึงที่ และดูเหมือนแผนของเขา จะเป็นไปได้ด้วยดี....."มันค่อนข้างไกลอะค่ะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันเดินไปส่งแล้วกันนะคะ" หญิงสาวพูดด้วยท่าทีที่เชื่อใจชายหนุ่ม แล้วเดินนำไป.. 
หึ.. ชายหนุ่มหันกลับมาหยักไหล่ด้วยท่าทางอวดดีกับเพื่อนของเขา แต่ดูเหมือนว่า เพื่อนของเขาจะรู้เป็นอย่างดีว่าอะไรจะเกิดขึ้น... ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวด้วยความเร็วที่ช้ากว่า ทำตัวมึนงงกับสถานที่เพื่ออ่อยให้หญิงสาวคิดว่าเขาไม่ชำนาญทางจริงๆ แล้วหญิงสาวก็ติดกลับ... ชายหนุ่มเดินเข้าไปคว้ามือหญิงสาวด้วยท่าทีเป็นกังวลแล้วพูดกลับหญิงสาวว่า"อย่าเดินเร็วนักสิครับ รอผมด้วย ผมต้องการคุณนะครับ :( ความไร้เดียงสาบวกกับท่าทางหน้าตาขี้อ้อนของชายหนุ่ม ดูท่าจะทำให้หญิงสาวหลงรักเขาเข้าแล้ว... อ่า เอ่ออ หญิงสาวพูดไม่ออกพร้อมกับพูดขอโทษชายหนุ่มด้วยหน้าที่แดงกร่ำ ชายหนุ่มรู้ได้โดยสัญชาตญานนักล่าว่า เธอเสร็จข้าแล้ว ! เมื่อเดินมาถึงร้านหนังสือ ชายหนุ่มรีบเดินออกจากหญิงสาว แล้วหันกลับมายิ้มให้ ตอนนี้รอยยิ้มของเขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เด็กสาวหยุดค้างไปสักครู่เพราะหลงไปกับท่าทาง รูปร่าง หน้าตา ของชายหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์ ยากจะห้ามใจเหลือเกิน เมื่อชายหนุ่มทำท่าทีจะจากไป พร้อมกับสายตาของเขาที่ดูดกลืนบางอย่างของหญิงสาวไป....."หยุดก่อนค่ะ!!" หญิงสาวพูดด้วยท่าทีเขินอาย.. คือ เอ่อ.. "มีอะไรหรือปล่าวครับคุณผู้หญิง ชายหนุ่มพูดพร้อมส่งสายตาหวานๆของเขาไป ..."คือถ้าคุณไม่ว่าอะไร เรามาแลกไลน์กันได้ไหมค่ะเพื่อว่า...คุณจะหลงทางอีก... หญิงสาวพูดพร้อมบิดตัวหนี... "อ่า ได้สิครับ สำหรับคุณแล้ว ได้ทุกอย่างแหละครับ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนพร้อมยื่นมือถือของเขาไปให้หญิงสาว.. ขอบคุณนะค่ะ... หญิงสาวพูด แล้ว คืนมือถือให้ชายหนุ่มแล้วเดินจากไป........ เน่!!!!!!!!!!!!จิน เอาอีกแล้วนะ อาทิตย์นี้กี่คนละเนี่ยนายนี่มันสัตว์ร้ายจริงๆ..เสือ ใช่ นายคือเสือไม่มีผิด" มิ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เบื่อหน่ายกับการกระทำของเพื่อนตัวเอง "เอาหน่ามิ้น ยังไงสะ โลกนี้ก็ง่ายดายอยู่แล้ว ฉันจีบผู้หญิงติดทุกคนแหละน่า ฉันจะเป็นราชาของโลกนี้..อ่า เว้นแต่จะไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นนะ...จินพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า แววตาที่ดูเจ้าชู้กลายเป็นแววตาที่ดูว่างปล่า.. เห้ เอาอีกแล้วหลอจิน ยังอุส่าวนมาเรื่องนี้ได้นะ เห้ออ.. เอางี้!! คืนนี้เราไปที่นั่นกันอีกรอบมั้ยละ เพื่อจะเจอ!! มิ้นเสนอความคิดที่ดูเหมือนจะถูกใจจินไม่ใช่น้อย  "เอาสิไป ไป เร็ว!!ไปตอนนี้เลย" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่า พร้อมลากเพื่อนตัวเล็กของเขาเดินกลับขึ้นรถไฟอย่างรวดเร็ว...... ปิ้ดๆๆๆ ประตูกำลังเปิดค่ะ เสียงประตูบนรถไฟที่กำลังจะเปิด ออก ดูไม่น่าสนใจเท่าสีหน้าที่ตื่นเต้นของชายหนุ่ม ......."มิ้น ถึงแล้ว นี่ไงร้านนี้ โต๊ะนี้เลย เมื่อคืนนี้สักราว3ทุ่มน่ะ" ชายหนุ่มพูดเสียงดังเพราะความตื่นเต้น เหมือนหมาน้อยที่รอเจ้าของกลับบ้าน....."ฮ่าๆ นายยังไม่รู้เลยนะว่าจะเจอเธอรึปล่าว" "เอาหน่า ฉันรู้ว่าเธอต้องมาแน่ๆ!. จินพูดด้วยความมั่นใจพร้อมเปิดประตูเข้าร้านไปอย่างไม่รีรอ... เอ่อ เอาช็อคโกแลตเย็นแก้วกลาง2แก้วครับ ชายหนุ่มสั่งเครื่องดื่มพร้อมมองหาโต้ะว่าง...."มื้นนายไปนั่งตรงนั้นละกันเดี๋ยวฉันยากน้ำไปให้" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีพร้อมชี้นิ้วไปที่โต้ะว่างตัวที่ใกล้ประตูที่สุด.... "เอ้า น้ำมาแล้วคร้าบบ"จินพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูมีความสุข.."ดูนายมีความสุขจังเนอะจิน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะเจอเธอรึปล่าวเนี่ยนะ"มิ้นพูดด้วยท่าทีมึนงง  "ต้องเจอสิ ฮ่าๆ ฉันสัมผัสได้ตั้งแต่เห็นเธอเมื่อนวาน เราสองคนต้องมีอะไรเกี่ยวกันแน่ๆฮ่าาาาาๆๆๆๆๆ"จินพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ.... ."ฉันว่านายควรเผื่อใจไว้หน่อยนะเพื่อน..."หนุ่มน้อยพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเพื่อน เขาแบะปากออกพร้อมสายตาที่เป็นกังวล.."เอาหน่าเพื่อน ตอนนี้สองทุ่มสี่สิบห้าแล้ว พนันได้เลยน่ะว่าอีกแค่สิบห้านาทีเธอจะเดินเข้าร้านมา" ชายหนุ่มพูดแล้วพยักหน้าขึ้น ความมั่นใจของเขามีอยู่เต็มร้อย เขามันใจว่าเขาจะได้เจอเธอ...ไม่ช้า...ก็เร็ว..........
 ...............................กริ๊งงงงงงงง......กริ๊งง...กริ๊....ฮัลโหลที่รัก ผมกำลังทำโปรเจคอยู่นะ ห้ะ!!!! สี่ทุ่มครึ่งแล้วหลอ!!!! ได้สิ ผมจะรีบกลับนะ .... ชายวัยทำงานรีบเก็บข้างของบนโต๊ะแล้วออกจากร้านไป........ 4ทุ่มครึ่งห้ะ เมื่อกี้เขาพึ่งพูดว่า4ทุ่มครึ่งหลอ ชายหนุ่มพูดเบาๆด้วยสีหน้าเป็นกังวล...
.....บนโต๊ะของชายหนุ่มที่มีแก้วปล่าวไร้ซึ้งน้ำแข็ง เหลือแต่น้ำก้นแก้วที่รอคอยการทิ้งของเจ้าของแก้ว... นอกจากแก้วน้ำแล้วยังมีสายตาที่ไร้ซึ่งวิญญานของเด็กหนุ่มพร้อมทั้งร่างของเด็กหนุ่มอีกคนที่ดูตัวเล็กและบอบบาง หลับอยู่... คาบน้ำลายของเด็กหนุ่มตัวเล็กไหลออกมาตามริมฝีปาก....เด็กหนุ่มอีกคนหยิบทิชชู่ที่อยู่ไม่ไกลนักมาเช็ดให้ แล้วยิ้มมุมปากเล็กๆ รอยยิ้มของเขาไร้ซึ่งความหวังอีกต่อไปแล้ว เขาคิดในใจว่า "ขอบคุณนะเพื่อนที่นั่งเป็นเป็นเพื่อนนานขนาดนี้ เธอคงไม่มาจริงๆอย่างที่นายพูดแหละ"....เด็กหนุ่มยื่นมือไปเขย่าไหล่เพื่อนตัวเล็กของเขาพลางบอกว่า ตื่นๆ กลับหอกัน...น้ำเสียงที่ดูไม่มีความสุขนักของเขาทำให้เด็กหนุ่มที่พึ่งตื่นสามารถรับรู้สถานการณ์ ได้เป็นอย่างดี เด็กหนุ่มทั้งสองยืนขึ้นเก็บข้าวของแล้วทำท่าทีจะเดินออกจากโต้ะ....อ้ะะ!!มือของมิ้นปัดไปโดนแก้วน้ำที่มีน้ำอยู่ก้นแก้วอย่างจัง....."เพล้ง!!" เศษแก้วกระทบกับของโต้ะจนแตะกระจายพุ้งเข้าหาจิน.....เศษแก้วที่ลอยเข้าหาจินนั้นได้กระจายอยู่บนแขนและมือของจิน... "อ้าลูกค้าค่ะ อยู่เฉยๆนะค่ะ เดี๋ยวแก้วจะบาดเอา" พนักงานสาวพูดด้วยความเป็นห่วงพร้อมคว้าผ้ามาหวังจะไปทำความสะอาดให้ชายหนุ่ม.....เฉือะ!!....."ว้าย!!ลูกค้า เป็นอะไรไหมค่ะ!!" ชายหนุ่มที่แววตาดูผิดหวังได้ใช้มือปล่าวของเขาปัดแก้วที่อยู่บนแขนและตามชุดของเขาลงไปอย่างแรง ทำให้เศษแก้วนั้นบาดมือและเเขนของเขาจนเลือดไหลออกมา... "ไปมิ้นกลับกันฉันไม่เป็นไร"... ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมเลือดที่อาบแขนของเขา ..."แต่ จิ... "ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไงมิ้น!!" ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงดังพร้อมหันหน้ามาทางเพื่อนตัวน้อย แววตาของเขาช่างดูว่างหมดหวังเหลือเกิน....กริ๊ง...เสียงกระดิ่งในร้านดังขึ้น....ชุดนักเรียนสีขาวแขนสั้นกระโปรงและเนคไทสีม่วงอ่อนของเธอนั้นช่างดูเหมาะกับสีผิวขาวใสของเธอเหลือเกิน เธอเดินเข้าร้านด้วยท่าทีสงสัย... ชายหนุ่มทำจมูกฟุดฟิดคล้ายว่ารู้สึกถึงการมาของเธอ เขาหันกลับไปมองเธอด้วยสภาพที่เลือดท่วมตัว..เธอ ...เธอนั่นเอง..ช่ายหนุ่มรีบเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมคว้ามือของเธอไว้ ด้วยสภาพแขนและมือที่เปื้อนเลือดของเขา เขาค่อยๆเงยหน้ามามองหญิงสาวพร้อมกลับพูดเสียงดังว่า......เอาไลน์ของเธอมาให้ฉันเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า!!!!!!!!!!!!! จบ ตอนที่1 รักไร้เงา