เธอ เขา และรักเรา

ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ อาบน้ำ แต่งตัว เตรียมพร้อม ไปไหนนะเหรอครับ ก็วันนี้วันเสาร์ไง ผมนัดกับฟลุ๊คไว้ ที่ ม. 10 โมงเช้า ตอนนี้ก้อ 9 โมงละ ปกติผมจะตื่นสาย แต่ผมกลัวฟลุ๊ครอนาน เลยต้องรีบตื่น (ไม่ค่อยเลยเนอะ) ประมาณ 9.30 ผมก็ออกจากหอ ตรงไป ม. ทันที เมื่อมาถึงจุดนัดหมาย ผมก็ต้องอึ้งครับ เพราะที่โต๊ะใต้ตึก ฟลุ๊ค มานั่งรอผมแล้ว
"เฮ้ หวัดดี นายมาเช้าจัง เราว่าเรารีบมาแล้วนะ"
ฟลุ๊คหันมา "ปกติเราตื่นเช้านะ ก็เลยมาอ่านหนังสือรอเล่นๆ ใต้ตึก"
(อ่านหนังสือเล่นๆ  ว่าแล้วผมก้อมองหนังสือในมือ) "เอ่อ เล่มหนาขนาดนี้เนี่ยนะ อ่านเล่น" 
"55+ ปกตินะ อย่าตกใจ"
"จ้าาา ไม่ตกใจเลยจ้า" ผมพูดหยอกฟลุ๊คเล่น 
"อะ นั่งดิ แล้วจะให้เราช่วยดูอะไรเหรอ" ฟลุ๊คถามผม
"นี่ๆๆ" ว่าแล้วผมก็หยิบ โปรเจ็ค ที่ผมต้องทำขึ้นมา แล้วให้ฟลุ๊คช่วยคอมเม้นท์ให้ ฟลุ๊คหยิบโปรเจ็คผมไปอ่าน ส่วนผมก็นั่งมองหน้าฟลุ๊ครอไปครับ 
อืม หน้าเนียนจัง ตาก็สวย จมูกก็โด่งเป็นสัน ปากเวลายิ้มก้อนิ่งน่ารัก ผมปลิวกับลม กลิ่นหอมของแชมพูบางๆ ก็ช่างหอม
"กันต์ กันต์ เฮ้ย...กันต์"
ผมดึงสติกลับมา "เฮ้ยๆ ว่าไง ตกใจหมดเลย มีไรฟลุ๊ค"
"นายอะแหละ เป็นอะไรป่าว เห็นมองเราเหม่อๆ  หลับในเหรอ"
"เอ่อ..อ้อ..ป่าวว ไม่ได้หลับ คิดไรนิดหน่อย ว่าแต่งานเราเป็นไงบ้าง ต้องแก้ไหมอะ" ผมพูดแก้เก้อไป ใครจะกล้าบอกละ ว่าก็มัวแต่มองหน้า นายนะแหละ ฟลุ๊ค
"อืม เราว่าก็โอเคแล้วนะ มีแก้นิดหน่อย ตรงนี้...."
ผมฟังฟลุ๊ค และทำมาค ไว้ ตรงที่ฟลุ๊คคอมเม้นท์
"โห โคตรเก่งเลยวะ ฟลุ๊ค"
"เฮ้ย ไม่หรอก พอช่วยได้นิดหน่อย ยังไงนายก็ลองดูอีกทีนะ"
"ขอบใจนะ" ว่าแล้วผมก็ดูนาฬิกาที่ข้อมือ "โห บ่ายสามแล้วเหรอ หิวแล้วอะ ไปหาไรกินกันเถอะ" ว่าแล้วผมก็ ชวนฟลุ๊คไปกินข้าวกันดีกว่า จะได้สนิทกันไวๆ
"อืม ได้ กินไรดีอะ"
"เราอยากไปร้านที่เคยไปประจำๆ เดี๋ยวเราพาไป" ผมบอกฟลุ๊ค พร้อมเก็บของแล้วเดินนำไป
 
ร้านประจำของผมนะเหรอครับ อยู่ แถวๆวัดปทุมคงคา ขื่อร้าน Samsara Cafe ผมเคยมาที่นี่กับเพื่อนๆ ตั้งแต่สมัยยังละอ่อน (55+) 
"โห ร้านน่ารักวะ นายมาบ่อยเหรอ" คนถามถามผม แต่ไม่รอคำตอบ เดินวนดูรอบๆร้าน ท่าทางดูตื่นเต้น เหมือนเด็กเลยน่ารักดี ผมคิดในใจ 
"สวัสดีคะ มากี่ท่านคะ" พี่เจ้าของร้านเดินออกมารับ แต่เมื่อเห็นหน้าผม "อ้าวว น้อง น้องกันต์ ใช่ไหม โห ไม่ได้มานานเลยนะ เป็นยังไงสบายดีไหม"
ผมยกมือไหว้ "สวัสดีครับ สบายดีครับ ไม่ได้มานานเลย มหา'ลัยเรียนหนัก รายงานเยอะครับ"
"อ่ออ แล้วนี่คิดยังไง มาได้ละ แล้วนี่เพื่อนเหรอ"
"คิดถึงอาหารฝีมือน้าละครับ อิอิ แล้วก็พาเพื่อนมาชิมด้วยครับ อวดไว้เยอะ" ผมพูดพร้อมยิ้มกว้าง
"อะๆ นั่งกันก่อนเลยนะ ตามสบาย ดูเมนู อยากกินอะไรบอกเลยนะ เจ้ากันต์ รายนั้นเค้าเซียนเรื่องกินอยู่ละ" คุณน้าพูดพร้อมขำเบาๆ
"ครับ" ฟลุ๊คตอบรับ คุณน้าไป
"นายชอบมาที่นี่เหรอกันต์"
"ช่าย เมื่อก่อนเรามาบ่อยนะ คิดอะไรไม่ออก เครียดอะไรก้อมานั่ง ชิลล์ๆ ไปเรื่อย คุณน้าเค้าใจดีนะ บางทีก็มานั่งเป็นเพื่อนคุย คนที่มาที่นี่มีหลายสไตล์นะ เด็กนักเรียน มหาลัย คนทำงาน" ผมฟังกันต์พูด ดูคงจะชอบที่นี่มากนะ เพราะตั้งแต่มา ยังยิ้มไม่หยุดเลย 
"อืม บรรยากาศดี เราเองยังชอบเลย" ผมบอกออกไป
"กินอะไรกันดี สั่งเหอะ เราหิวละ"
ผมนั่งมองเมนู แล้วก็สั่ง "เราเอาอันนี้แล้วกัน ข้าวผัดต้มยำทะเล" รูปดูน่ากินดี 
"โอเค เดี๋ยวเราไปสั่งให้" ว่าแล้วกันต์ก็เดินไปสั่งกับคุณน้า
ระหว่างรอ เราก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งคุยด้วยผมก็ยิ่งรู้สึก หลงใหลในตัวของคนคนนี้มากขึ้น ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม แต่ผมแต่รู้ว่าผมอยากอยู่ใกล้เค้าตลอด นี่ผมบ้าหรือเปล่า กันต์เอ้ย
 
ใช่ว่าผมจะไม่รู้สึกนะ ระหว่างที่พูดคุย และกินข้าวกัน กันต์จะคอยแอบมองผมตลอด บางทีจะหยิบหรือจับอะไรก็จะคอยช่วยตลอด ผมเองก็เหลือบมองกันต์ เพราะความฝันล่าสุด ผมยังจำได้ชัดเจน เหมือนภาพติดตาว่างั้นละครับ ระหว่างที่กินข้าวกันอยู่นั้น ก็มีแขกคนหนึ่งเดินเข้าร้าน ดูจากการแต่งตัวและหน้าตาแล้ว ผมคุ้นๆนะ ว่าเคยเห็นที่ไหน แต่นึกไม่ออก... ผมก้มลงกินข้าวต่อ
 
"สวัสดีจ้ะ" ผมเงยหน้าตามเสียงทักทายนั้น แล้วก็จำได้ทันที 
 
--- คุณป้ายิปซี!!!!!