เธอ เขา และรักเรา

... เสียงลม ฟิ้ว ฟิ้ว ...

ผ้าม่านที่ปลิวตามแรงลม ทำให้อากาศ ด้านนอกที่ผ่านเข้ามาในห้อง เบาๆ เย็นสบาย ผ้าห่มนุ่มๆ ผมที่กำลังนอนฟินนนน อยู่บนเตียงนั้น เอ๊ะ!!! หรือเปล่า เพราะตอนนี้นะเหรอ ผมรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังยืนมองผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ผมยาว ดำสลวย ยืนหันหลังให้ผมอยู่ ว่าแต่เธอเป็นใครละ ??

อันนี้ผมก็ไม่รู้ แต่เธอมักจะมาปรากฎในหัวผม อยู่บ่อยๆ ซึ่งส่วนมากจะเป็นตอนผมหลับ นั่นซิ นี่แสดงว่า ผมก็คงหลับอีกเช่นเคย ผมมักจะเห็นเธอแค่เฉพาะด้านหลังเท่านั้น ก็เพราะเธอยืนหันหลังให้ผมนะซิ เหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอเป็นผู้หญิงที่ หุ่นดี สูง ผิวพรรณดี และผมที่พริ้วตามแรงลมสีดำสลวยนั้น ดูน่าดึงดูดไม่น้อย ผมไม่อยากจะบอกเลยว่า ผมชอบที่จะมองเธออยู่อย่างนี้ แต่ว่า...ครั้งนี้ผมรู้สึกต่างออกไป เธอเริ่มขยับกิริยาท่าทางของเธอ ทั้งๆที่ ปกติผมจะเห็นเธอยืนนิ่งๆ เหมือนคิดอะไรอยู่เสมอ ...เธอค่อยๆ ขยับตัวและหันมาทางด้านที่ผมยืนอยู่นี้ ผมยังคงได้แต่ยืนนิ่งจ้องมองเธอ 

เธอค่อยๆ หันมา หันมา หันมา .....

เฮ้ย! เชี้ย! ผมสะดุ้งตื่น แล้วมองรอบตัวเอง มองรอบห้อง ใจผมยังเต้น ตึก ตึก --- ใช่ครับตอนนี้ผมกำลังนอนหลับในห้องอันแสนอบอุ่นของผมเอง แต่ที่ต้องสะดุ้งตื่น ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ก็เพราะความฝันเมื่อกี้นะแหละ อย่าเข้าใจผิดนะ เธอไม่ได้ น่าเกลียด น่ากลัว หรือ เละเทะ อะไรเลย จริงๆ แล้ว หน้าเธอสวยมากเลยละ สวยจริงอย่างที่ผมคิดไว้ ทั้งผิวพรรณ หน้าตา จมูก ปาก ดูสวย เข้ารูป งดงามมาก แล้วจู่ๆ เธอก็จะยิ้มให้ผม และยิ่งผมกำลังเพ่งพิจารณาเธออยู่นั้น ใบหน้า นั้น จู่ๆ มันกลับกลายเป็นหน้าผม หน้าผมเอง!!! ใช่ครับคุณฟังไม่ผิดหรอก เป็นหน้าผมนี่แหละ นั่นแหละสาเหตุที่ผมต้องตกใจตื้น เห้ออออ !!! 

อ่อ ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลย แล้วผมคือใครนะเหรอ ผมชื่อ --ฟลุ๊ค ครับ-- ผมเป็นนักศึกษา ปี3 สาขาการแสดง ชีวิตของผมนั้นก็แสนจะธรรมด้า ธรรมดา เติบโต มาในครอบครัวปานกลาง มีตากับยาย คอยเลี้ยงและดูแลผมมาแต่เด็ก พ่อกับแม่ผมนะเหรอ เหตุผลๆ ง่ายของคนรัก ที่ไม่รักกันแล้ว ใช่ครับ "แยกทาง" ถามผมว่า รู้สึกยังไงเหรอครับ ผมปกติดีครับ จริงๆ แล้ว ผมเข้าใจอะไรง่ายนะในเหตุผลต่างๆ นาๆ ของผู้ใหญ่ และอาจจะเพราะผมไม่อยากให้ตัวเองเป็นปัญหาของใครผมจึงต้องยิ่งเข้าใจมันให้ได้

(เพียงแค่รู้ว่าเค้ายังรักผมก้อพอแล้วนิครับ และตราบใดที่ไม่มีใครมาสะกิดปม >.<)

แล้วทำไมผมต้องมาเล่าให้พวกคุณฟังนะเหรอ ก็นี่มันบันทึกของผมไง  --นายฟลุ๊ค-- 

07.00 กริ๊ง ~~ กริ๊ง เสียงนาฬิกาปลุก 

หาวว !! อื้มม !! ผมบิดขี้เกียจ ลืมตาปริบๆ ผมลุกขึ้นนั่งเพื่อให้สติกลับมาเต็มตัว ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ เพื่อไปเรียน ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ หลังจากที่ต้องตื่นจากความฝันนั้น การนอนต่อไม่เป็นปัญหาสำหรับผมเล้ยย แต่ถึงแม้จะตื่นแล้ว ภาพในฝันมะคืน ยังต้องติดตาและวนเวียนอยู่ในหัวของผมอยู่ ผู้หญิงคนนั้นคือใคร เป็นใคร แล้วทำไมผมต้องฝันถึงเธอ แล้วอยู่ดีๆ เธอก็หันหน้ามาแล้วก้อกลายเป็น ผมคนนี้ ???

พอ พอ ไอ้ฟลุ๊ค ลุกไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะสายซะก่อน ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณใช่ไหม ผมเป็นเด็กหอครับ อยู่หอใกล้กับ ม. สะดวกต่อการเดินทางไปเรียน จะกลับบ้านก็ เสาร์ อาทิตย์ หรือช่วงที่ไม่มีเรียน กลับบ้านไปเติมกำลังแรง กำลังใจ จากสุดที่รักของผม ก็ตากับยายของผมไงครับ

TR~TR~TR ใครโทรมาเช้าจัง แต่ถ้าให้ผมเดาไม่มีใครหรอก...แล้วผมก็เดินจากห้องน้ำออกมารับสายนี้ 

นั่นไง เดาไม่ผิด ยายที่รักของผม 

> หวัดดีครับยาย /

> ฟลุ๊ค ทำไรอยู่ ตื่นหรือยัง เสียงปลายสายตอบกลับผมมา

> ตื่นแล้วคร้าบบ มีอะไรหรือเปล่ายายโทรมาแต่เช้าเลย

> ไม่มีอะไร ยายจะบอกว่า ถ้าเสาร์นี้กลับบ้าน ซื้อยามาให้เด็กๆ ที่บ้านด้วยนะ

> โหหห โทรมาไอ้เราก็นึกว่าคิดถึงหลานชาย ที่แท้ ห่วงหมา (น่าเศร้าไหมละครับ)

> 555 เอาน่าๆ อย่าลืมซื้อมาด้วยละ กลับมาแล้วจะกอดให้หายคิดถึงเลย

> คร้าบบบ หวัดดีครับยาย ฟลุ๊คไปแต่งตัวไปเรียนก่อนน้า รักยายครับ

> จร้า

นั่นละครับยายผม น่ารักไหมละ ...  ไปเรียนละครับ