พิชิตหัวใจพ่อบ้านซาตาน

 
ชิเอล : นายทำให้ฉันต้องเป็นไข้เลยนะ


 


เซบาสเตียน : ขออภัยขอรับ กระผมแค่หยุดตัวเองไม่ได้


 


ชิเอล : ชั่งเถอะ ยังไงมันก็หายไปแล้ว


 


เซบาสเตียน : ขอรับ กระผมขอตัวไปเตรียมอาหารก่อนนะขอรับ


 


ชิเอล : อืม


 


เซบาสเตียน : //หั่นผัก


 


ชิเอล : ฉันมีอะไรกับผู้ชายที่เป็นพ่อบ้าน บ้าจริง


 


เซบาสเตียน : ขออนุญาติขอรับ


 


ชิเอล : เข้ามาสิ


 


เซบาสเตียน : โจ๊กร้อนๆ ขอรับ พร้อมยาสมุนไพร


 


ชิเอล : ดูน่ากินดีนี่ //ตักโจ๊กเข้าปาก// อื้อ...ร้อน


 


เซบาสเตียน : นายน้อย //ยื่นมือไปช่วย


 


ชิเอล : ม..ไม่ต้องหรอกน่า ฉันกินเองได้


 


เซบาสเตียน : ไม่ได้ขอรับ //เป่าโจ๊กในช้อนพร้อมป้อนชิเอล


 


ชิเอล : ต..แต่มันน่าอายจะตาย


 


เซบาสเตียน : //ยิ้ม


 


ชิเอล : ก..ก็ได้ //อ้าปาก


 


เซบาสเตียน : //ป้อนอย่างนิ่มนวล


 


ชิเอล : //กินอย่างหน้าแดง


 


เซบาสเตียน : นายน้อยยาขอรับ


 


ชิเอล : ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ กินเองได้ //หยิบพร้อมกิน


 


เซบาสเตียน : เอาล่ะขอรับ กระผมจะเช็ดตัวให้ // ปลดกระดุมชิเอล


 


ชิเอล : กะ....ก็บอกแล้วว่าทำเองได้ !


 


เซบาสเตียน : นายน้อยเป็นไข้นะขอรับ ถ้ากระผมยินดีที่จะช่วย ทรงอย่าฝืนเลย


 


ชิเอล : ทำตัวเป็นพ่อฉันไปได้


 


เซบาสเตียน : กระผมเป็นแค่ พ่อบ้านซาตาน


 


ชิเอล : //หน้าแดงพร้อมมองไปทางอื่น


 


เซบาสเตียน : //หยิบผ้าชุบน้ำ มาเช็ดตัวให้


 


ชิเอล : น..นายเช็ดตรงไหนของนายเนี่ย


 


เซบาสเตียน : แน่นอนขอรับ ทุกส่วนของร่างกายนายน้อย ทั้งตรงนี้ และตรงนี้


 


ชิเอล : อ..อื้ออ //เอามือปิดปาก


 


เซบาสเตียน : นายน้อยขอรับ สีชมพูเชียว //ยิ้ม


 


ชิเอล : ร.. รีบๆ เช็ดเถอะน่า ฉันจะนอนแล้ว


 


เซบาสเตียน : นายน้อย... ทำตัวน่ารักจังเลยนะขอรับ //โน้มตัวไปเลีย หัว น.


 


ชิเอล : อ..อ้าาา ย..หยุดนะ


 


เซบาสเตียน : //ดูดเเละกัด


 


ชิเอล : อ้าาา อ๊างงงง


 


เซบาสเตียน : นายน้อย กระผม....


 


To be continued