พิชิตหัวใจพ่อบ้านซาตาน

ชิเอล : คนอย่างนายนี่มัน..
 
เซบาสเตียน : ก็นายน้อยอยากให้ผมสัมผัสเองไม่ใช่หรอคับ
 
ชิเอล : จะบ้าหรอ..//มองหน้าเซบาสเตียน
 
เซบาสเตียน : นายน้อยหน้าแดงนะคับเนี่ย //อมยิ้ม
 
ชิเอล : อากาศมันแค่ร้อนเท่านั้นเอง
 
เซบาสเตียน : แต่กระผมเปิดหน้าต่างแล้วนะขอรับ
 
ชิเอล : เอ่อ.. ฉันแค่รู้สึกไปค่อยสบายเลยหน้าแดง
 
เซบาสเตียน : ขอรับ//ยิ้ม //ปลดกระดุมพร้อมใส่เสื้อให้ชิเอล
 
ชิเอล : รีบๆใส่เร็วๆสิ
 
เซบาสเตียน : ขอรับ
 
ชิเอล : จ..จับอะไรของนายเนี่ย
 
เซบาสเตียน : ขออภัยขอรับ มือมันลั่น
 
ชิเอล : อ๊างง..ย..หยุดนะ
 
เซบาสเตียน : กระผมแค่เอามือไปแตะนายน้อยเองนะขอรับ...ร้องลั่นเชียว
 
ชิเอล : ก..ก็มันรู้สึกแปลกๆนี่นา
 
เซบาสเตียน : นั่นคือสาเหตุที่นายน้อยหน้าแดงรึป่าวขอรับ
 
ชิเอล : ม..ไม่ใช่
 
เซบาสเตียน : ถ้างั้นกระผมขอทำมากกว่านี้นะขอรับ
 
ชิเอล : ด..เดี๋ยว หยุดนะเซบาสเตียน
 
เซบาสเตียน : กระผมว่าแล้ววิญญาณของนายน้อยชั่งงดงามเสียจิง
 
ชิเอล : วิญญาณ? นายเป็นใครกันแน่
 
เซบาสเตียน : กระผมเป็นแค่ พ่อบ้านซาตาน
 
ชิเอล : ซาตาน ! ตอนนี้ก็ถึงเวลาของฉันแล้วสินะ เอาสิ...เอาวิญญาณของฉันไป ฉันอยากที่จะพบกับพ่อและแม่ของฉัน
 
เซบาสเตียน : แต่ตอนนี้ผมอยากได้อย่างอื่นแทนน่ะขอรับ//ลูบริมฝีปากของชิเอล
 
ชิเอล : นาย..หล่อจังเลยนะ
 
เซบาสเตียน : //ตาโตพร้อมหน้าแดง// นายน้อย..กระผมทนไม่ไหวแล้ว
 
ชิเอล : ด..เดี๋ยวสิ อ๊างงงง อ้าาา อ้าาา
 
 
To be continued...