เสน่หาตาน้ำข้าว

10:30 น. เข้าวันต่อมาเพียงขวัญนั่งจิ้มมือถือแชทกับตาต้าเพื่อนสนิทอยู่ที่สนามบินสมุยเพื่อรอขึ้นเครื่องตอน 11:25 น. เมื่อคืนเธอแทบจะไม่ได้นอนเพราะในสมองมีแต่เรื่องชวนปวดหัวระหว่างเธอกับนายฝรั่งคนนั้นเธอคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

"ฝรั่งมันก็หน้าคล้ายๆกันทั้งนั้นแหละบางทีตานั่นอาจจะหน้าคล้ายแขกที่เราเคยพาเที่ยวก็ได้"เธอบอกตัวเองและหลังจากคิดหาวิธีจัดการกับรอยเขี้ยวแวมไพร์ที่คอในที่สุดเธอก็เลือกที่จะใช้แผ่นกอเอี๊ยะมาแปะไว้โดยเธอแปะไว้ที่คอทั้งสองด้านจะได้ไม่เป็นที่สะดุดตา

( เอ่อ มันไม่สะดุดตาเลยนะเพียงขวัญ) 

หลังจากแชทกับเพื่อนเสร็จเพียงขวัญก็เสียบหูฟังและเปิดเพลงฟังพร้อมร้องคลอเบาๆ

Baby, life was good to me But you just made it better I love the way you stand by me Through any kind of weather

I don't wanna run away, just wanna make your day When you feel the world is on your shoulders I don't wanna make it worse, just wanna make us work Baby, tell me I will do whatever

It feels like nobody ever knew me until you knew me Feels like nobody ever loved me until you loved me Feels like nobody ever touched me until you touched me Baby, nobody, nobody until you......

"ชอบเพลงเดียวกันเลย"

เสียงใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับหูฟังข้างหนึ่งถูกดึงออกเพียงขวัญหันขวับไปมองก่อนจะอ้าปากกว้าง

"ไง"

อีกฝ่ายเอียงคอส่งยิ้มให้

"ไม่จริง"

เพียงขวัญอุทานแทบเป็นเสียงกระซิบหัวใจเต้นรัวตากลมโตจ้องเขม็งอยู่ที่ใบหน้าที่ยื่นมาจนจมูกแทบจะชนกัน

"อะไรหนะที่คอ"

เขาถามไม่พอยังก้มไปดูอีก(ฝีมือแกนั่นแหละไอ้บ้า)เพียงขวัญพยายามเอียงตัวไปด้านหลังแต่มันติดพนักพิงเก้าอี้จึงเบี่ยงตัวออกมาข้างๆตั้งใจว่าจะขยับออกไปนั่งเก้าอี้อีกตัวแต่เขาเอื้อมมือไปจับเก้าอี้ที่เธอนั่งไว้มันเหมือนเธอถูกกอดอยู่กลายๆเพียงขวัญกรีดร้องอยู่ในใจใบหน้าแดงก่ำ (โอ้ยใกล้เกินไปแล้วนะขนลุกไปหมด)

"โอ๊ะ"

เพียงขวัญอุทานเมื่อเขาดึงกอเอี๊ยะออกอย่างแรงเธอรีบจับคอตัวเองไว้แน่น

"ทำบ้าอะไรหนะมันเจ็บนะ"

เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจฟังเขาเอากอเอี๊ยะไปดมก่อนจะย่นจมูก

"อะไรเนี่ยกลิ่นพิลึก"

เพียงขวัญแย่งแผ่นกอเอี๊ยะมาถือไว้

"นี่บอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกฟังภาษาคนไม่เข้าใจเหรอ"

เขายิ้มพลางยักไหล่(กวนประสาท)

"เข้าใจสิภาษาอังกฤษเธอเยี่ยมมากเลยนะแต่ก็บอกแล้วว่าฉันสนใจเธอ"

เพียงขวัญขมวดคิ้ว

"ฉันมีสามีแล้วคนอื่นฉันไม่สนหรอก"

เธอกอดอกเชิดหน้าขึ้น

"อ้อทะนานอะไรนั่นใช่มั้ย"(ธนาหย่ะ)

เขาพูดยิ้มๆ

"เธอเพิ่งถูกเขาทิ้งมานี่นาแสดงว่าโสดแล้วงั้นฉันก็มีสิทธิ์"

เพียงขวัญทำหน้าเหมือนสำลักน้ำก่อนจะผลักแขนเขาออกจากเก้าอี้

"บ้า"

(หน้าด้านจริงๆคนอะไรอยากจะหยิกให้เนื้อขาดจริงเชียว)

"เธอจะไปแล้วฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยเธอชื่ออะไรเหรอ"

เพียงขวัญมองด้วยหางตา(ชิ)เสียงประกาศเรียกผู้โดยสารดังขึ้นเพียงขวัญรีบลุกขึ้นก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวาน

" ไม่จำเป็นเพราะเราจะไม่ได้เจอกันอีกบาย"

เธอหันกลับไปอย่างรวดเร็วแต่ก่อนที่เธอจะได้ก้าวออกไปนั้นเขาก็กระตุกแขนเธอให้หันมาเผชิญหน้าก่อนจะก้มลงประกบปากเธอพร้อมเสียงดัง

แชะ เพียงขวัญตกใจรีบผลักเขาออก

"ทะทำบ้าอะไรเนี่ย"

เขาชูมือถือพลางยิ้มอย่างผู้ชนะ

" ของที่ระลึกไงแล้วเจอกันนะสาวน้อยบาย"

พูดจบเขาก็เดินตัวปลิวหายไปในฝูงชน

"ไอ้บ้าาาาาา"

เพียงขวัญอยากจะทึ้งหัวตัวเองด้วยความเจ็บใจแต่ก็ทำไม่ได้(คนเยอะนะหล่อน)จึงเดินกระแทกส้นเท้าขึ้นเครื่องไป

"ลาก่อนเกาะพะงันฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกสาบาน"

........................................

ว้ายตายแล้วเพียงขวัญถูกจูบต่อหน้าธารกำนัลจาก....จากใครก็ไม่รู้อีกแล้วรู้แค่ฝรั่งหล่อ 555 ถ้าไม่เอาให้ไรท์ก็ได้นะ

  อย่าลืมเม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะคะ