บุตรผู้ซื่อสัตย์

                     เวลา 4:30 น.ดราก้อนและภรรยากับบุตรชายและน้องชายได้ล้างหน้า แปรงฟัน เสร็จแล้วจึงลงมาเตรียมอาหารเพื่อไปใส่บาตรและอุทิศบุญกุศลให้แก่มารดาผู้ล่วงลับ พอใส่บาตรเสร็จแล้วจึงกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วจึงอาบน้ำ แต่งตัว จากนั้นบุคคลทั้ง 6 ก็เดินทางไปยังชายแดนเพื่อไปอังวะ ระหว่างทางพวกเขาได้แวะร้านทำผมในมัณฑะเลย์ มารูโกะติดลูกค้าอยู่ เจ้าของร้านจึงออกมาต้อนรับบุคคลทั้ง 6 บุคคลทั้ง 6 จึงเดินเข้าไปหามารูโกะในร้าน มารูโกะจึงแนะนำญาติให้เพื่อนๆในร้านได้รู้จักแล้วพาบุคคลทั้ง 6 ไปนั่งที่โต๊ะรับแขกแล้วกลับมาทำผมต่อ ในขณะที่นางทำผมให้ลูกค้าอยู่ มะขิ่นจึงถามว่า "พวกเขาเป็นใคร" มารูโกะจึงตอบว่า "พวกเขาเป็นญาติของเราเองจ่ะ" เจ้าของร้านจึงนำน้ำเข้ามาเสริฟแล้วตำหนิมารูโกะว่า "ทำไมเธอถึงไม่ดูแลญาติ" มารูโกะจึงพูดว่า "หนูติดลูกค้าอยู่ค่ะ" เจ้าของร้านจึงพูดว่า "วันนี้ฉันอนุญาตให้เธอลา 1 วันเพื่อไปดูแลญาติ" มารูโกะจึงลาเจ้าขิงร้านแล้วพาบุคคลทั้ง 6 กลับบ้าน พอถึงบ้านแล้วก็เจอชายผู้หนึ่ในสวน ดราก้อนจึงถามมารูโกะว่า "ชายผู้นั้นเป็นใคร" มารูโกะจึงตอบว่า "เขาเป็นสามีของหนูค่ะ พอดีคุณแม่มาเข้าฝันหนูแล้วบอกว่าให้มีสามีเพื่อความปลอดภัยของชีวิตค่ะ" มหานรธาจึงทำความเคารพบุคคลทั้ง 6 มารูโกะและสามีจึงพาบุคคลทั้ง 6 เข้าบ้าน เข้ามาในบ้าน ซางหม่องกับชเวศิยาและม่านแก้วจึงโผเข้ากอดน้องของตนเอง จากนั้นพี่น้องทั้ง 6 จึงนั่งลงบนโซฟาแล้วเริ่มบทสนทนา โดยซางหม่องพูดกับเมี๊ยะพยาว่า "อยู่ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง พี่ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้มาเยี่ยม" เมี๊ยะพยาจึงพูดว่า "ไม่เป็นไรจ่ะ ที่จริงพี่ไม่ต้องมาเยี่ยมก็ได้ค่ะ พวกหนูก็สบายดีค่ะ คิดถึงพี่นะ" ต่อมาเป็นบทสนทาของชเวศิยากับอลองพยาคยี โดยชเวศิยาเริ่มพูดว่า "เธอเป็นอย่างไรบ้าง พี่คิดถึงเธอนะ สบายดีไหม" อลองพยาคยีจึงตอบว่า "สบายดีครับ ผมก็คิดถึงพี่เช่นกัน" จบด้วยบทสนทนาของ เด็กทั้ง 2 ม่านแก้วจึงถามเชียงรุ้งว่า "สบายดีไหม นานแล้วที่พี่ไม่ได้วิ่งไล่จับเธอในสวน เราไปเล่นกันไหมล่ะ" เชียงรุ้งจึงตอบว่า "สบายดีค่ะ เราไปเล่นกันเถิดค่ะ" พอพูดจบ เด็กทั้ง 2 จึงวิ่งลงไปข้างล่างแล้วไล่จับกันในสวน ดราก้อนก็เล่นกับเจ้าแจ้และภรรยากับลูกน้อยของมัน เด็กทั้ง 2 เห็นพี่ชายเล่นกับสัตว์เลี้ยงของตน เขาจึงเข้าไปเล่นกับเจ้าแจ้และครอบครัวของมันด้วย พวกมันรู้สึกดีมากที่มีคนมาเล่นด้วย เพราะมารูโกะไม่มีเวลาว่าง ส่วนเมี๊ยะพยาและสามีก็ไม่มีความรู้เรื่องสัตว์ พอเล่นกับพวกมันเสร็จ จึงนำพวกมันไปใส่กรงดังเดิมแล้วเข้ามาในบ้าน เชียงรุ้งจึงบอกมารดาของตนว่า "ช่วงที่หนูไปโรงเรียน แม่ไปเล่นกับเจ้าแจ้บ้างนะ มันเหงามาก เพราะไม่มีใครไปเล่นกับมันเลยค่ะ" เมี๊ยะพยาจึงบอกธิดาของตนว่า "แม่ไม่มีความรู้เรื่องสัตว์ แม่กลัวมันจิก" พูดคุยกันหอมปากหอมคอ จึงพากันแยกย้ายไปอาบน้ำแล้วเข้านอน