Missions love ภารกิจรักขโมยหัวใจนายรุ่นพี่สุดเลิ้ฟ

5.0

เขียนโดย marinajy

วันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 15.45 น.

  6 ตอน1 (ep.1)
  1 วิจารณ์
  8,897 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2560 17.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ไม่... และจะทำไม!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

และนี่ก้อเหลืออีก2วัน เฮ้อ...ไม่อยากให้วันที่แสนมีความสุขนี้หมดไปเลย ฉันกับพี่เวย์สนิทกันมากขึ้น ฉันเคยได้ยินมาว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด ยังไม่อยากกลับตอนนี้เลย งืออออ ไม่เป็นไร ถึงยังไงเราก้อสนิทกันมากกว่าเดิมมาครึ่งหลอด เมื่อไหร่มันจะเต็มซักที

คาร่า:เฮ้ยแก ฉันไม่อยากกลับเลยว่ะ อีก2วันเองว่ะ 5555+

ไอร่า:ใช่แกๆ ฉันอยากอยู่ต่ออ่ะ

ลิลี:ไม่เอาอ่ะแก ยังไงก้อต้องกลับไปเรียนนะ

ไอริน:แหม ไอเด็กเรียนเอ๋ย

เวย์: ไอริน พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ

ไอริน:อ่อ ได้ค่ะ

แล้วก้อมีเสียงแซวตามมาจากด้านหลัง

ไอริน:พี่เวย์มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ

เวย์:คือ พี่...คือ...

ไอริน:คืออะไรหรอคะ

เวย์:อ่อ พี่จะบอกว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มาเที่ยวกันในทริปนี้อ่ะ 555+

อ้าววว นึกว่าจะมีไรซะอีก ให้ลุ้นตั้งนาน

ไอริน:ไม่เป็นไรค่ะ ไอรินทำเพื่อทุกคนอยู่แล้ว

เวย์:งั้น..พี่ไปก่อนนะ

ไอริน:เดี๋ยวค่ะ พี่เวย์

หยุดชะงัก...

เวย์:มีไรหรอ

ไอริน:เอ่อ....คือ....หนู......ชอบ....

และแล้วก้อมีตัวกขค.มาทำลายความตั้งใจที่จะบอกความในใจซะงั้น

โรส: เวย์คะ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะทุกคนเขาตามหาเวย์อยู่นะ

ยัยนี้ยังหันมาจิกฉันอีก หึ๊ยย อย่าให้อยู่กันสองคนนะ จะต่อยให้ฟันร่วงเลย

เวย์:ฉันมีเรื่องต้องคุยกับน้องเขานิดหน่อบอ่ะ แล้วเมื่อกี้ไอรินจะบอกอะไรพี่หรอ

ไอริน: อ่อ จะบอกว่า หนูชอบที่มาเที่ยวในทริปนี้อ่ะค่ะ ชอบมากๆ

โรส: ไปเถอะค่ะเวย์ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องอ้ำอึ้งด้วย

ฉันอยากจะฆ่าแก ยัยโรส

ผ่านไป2วัน..... (เร็วเนอะ 555+)

วันนี้แหละที่เราต้องกลับบ้าน เราเช็คเอ้าท์และบินกลับกรุงเทพฯ ตอนเที่ยงอิอิ

ไอริน:เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ

ลิลี:เครๆ

พอมาถึงห้องน้ำฉันก้อเจอกับสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด และฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำ เสียเวลาเข้าห้องน้ำอันอื่น ดีกว่าเข้าห้องน้ำเดียวกับแกนะ ยัยโรส

โรส: เดี๋ยวสิ ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ

ไอริน: มีไรหรอคะ

ที่จริงก้อไม่อยากพูดคะหรอก แต่ต้องนางเอกไว้ก่อน 555+

โรส:ฉันรู้นะ ว่าเธออ่ะ ชอบเวย์แล้วเธอก้ออ่อยเวย์ แล้วก้อจีบเวย์อยู่ รู้ไว้ซะนะ ว่าเวย์เค้ามีเจ้าของแล้ว นั่นก้อคือฉัน

ไม่ไหวแล้วโว้ยย

ไอริน: พี่ก้อไม่ได้ต่างจากฉันหรอก พี่ก้อวิ่งไล่ตามพี่เวย์หนิ รู้ว่าเขาไม่ชอบ ก้อยังจะตามพี่เวย์อีก อย่างนี้เขาเรียกว่าไม่อ่อยหรอคะ ได้ข่าวว่าตามติดพี่เวย์ตั้งแต่ตอนเปิดเทอม แล้วตอนนี้ก้อยังไม่โดนสนใจยัยดี หึ อย่างเงี่ย เขาเรียกว่าอะไรน้าๆๆๆๆ อ่อรู้แล้ว หน้าด้านไงล่ะคะ

โรส:หนิเธอกล้าว่าฉันงั้นหรอ!!!

ยัยโรสยกมือเหมือนกำลังจะตบฉัน หึ ฝันไปเถอะ

ไอริน:มาสิ ถ้าจะเธอจะตบฉันต่อยจิงๆด้วย

ยัยโรสหยุดชะงัก แล้วต่อด้วย

โรส:อย่ามายุ่งกับเวย์ของฉันอีก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน

ไอริน: ไม่..แล้วจะทำไม!!

โรส:งั้นเธอก้อซวยซะแล้ว ไม่มีใครที่มีเรื่องกับคุณหนูโรสแล้วรอดซักคน

ไอริน: แล้วเธอคิดว่าฉันกลัวรึไง คิดว่าตัวเองใหญ่หรอ เหอะ คิดผิดแล้วล่ะ ฉันน่ะ คุณหนู รินลณี อยู่วิทยา ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของห้างที่ใหญ่และรวยที่สุดของประเทศไทย เป็นทายาศคนเดียวของตะกูลอยู่วิทยา ใครใหญ่กว่ากัน ก้อคิดเอาเองนะ 

ฉันหันไปยิ้มมุมปากและมองด้วยหางตาล่ะฉันก้อออกจากห้องน้ำไป ไม่ชงไม่ฉี่แล้วโว้ยยยย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา