Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์

พอจะรักใครสักคน แต่ทำไมหัวใจฉันมักจะลังเลเสมอ
“สวัสดีครับน้องเกล” นั่นไงตายยากชะมัด ไม่น่าเอ่ยถึงเลย
“และที่มือถืออะไรหน่ะ” ไม่ได้อยากรู้จริงๆนะ(แต่ที่ถามอ่ะตามมารยาทเฉยๆ)
“ขนมครับคุณน้องรหัสไม่ใช่ผงซักฟอก” พูดจบพร้อมกับรอยยิ้มฉีกจนจะถึงหู
“ก็รู้คะ แต่เอามาให้ทำไมคะ”
“ให้หมาเอ้ยให้น้องนั่นแหละ”
“เกรงว่าจะไม่รับนะคะ” ดูๆขนาดเอาขนมมาให้ยังจะปากเสียใส่อีกใครจะไปอยากกินเชอะ!!
“เลิกบ่นในใจได้ล่ะ ได้ยินนะเอาไปขนมอ่ะ จะกินก็กินไม่กินก็โยนให้หมา”
ขนาดฉันนินทาข้างในใจนะยังจะได้ยินอีก
“คงจะขอตัวนะคะ ลำไย(รำคาญ)” ยิ้มอ่อนคะยิ้มอ่อน
“นี่เธอ” เขาทำหน้าดุร้ายพร้อมกับยกนิ้วชี้ใส่ฉัน
“บาย” แลบลิ้นเป็นของขวัญให้เอ้า
หลังจากอีตาไทเทเอาขนมมาให้ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตอันสงบสุขของฉันก็ไม่เงียบเหงาเหมือนเคย ถ้าวันไหนพี่ไทเทไม่มารบกวนมันก็เหมือนขาดหายไปแต่ถ้าวันไหนมาก็ออกจะรำคาญนิดๆ แต่ทำไมอีตานี่มันดีต่อใจขนาดนี้น่ะแต่หัวใจข้างในนี้มันขัดแย้งกันแบบแปลกจะว่าพี่ไทเทมีอิทธิพลต่อใจก็ว่าใช่หรือจะเป็นเพราะฉันแอบรักพี่ออสการ์อยู่เต็มหัวใจแต่ถ้าวันนึงต้องเลือกใครสักคน
แล้วฉันจะทำไงเนี่ย
เออว่าแต่เราเลือกได้หรอ?
ร้านอาหารA B C
“นี่ๆพวกแกรู้ข่าวยัง”
“ข่าวไรอ่ะอิม” พู่ไหมถามอิมทันทีที่หนูอิมพูดจบ
“เออ นั่นดิทำอ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นล่ะรีบพูดๆเหอะ”
“ฉันได้ข่าวมาจากพี่บัสพี่แกบอกว่าเราจะได้ไปเข้าค่ายที่ชลบุรี สัตหีบอะไรสักอย่างนี่ล่ะ”
“แล้วไปกี่วันอ่ะอิม”
“สามวันสองคืนนี่ล่ะ อีกอย่างนะไปฝึกกับทหารซึ่งมันก็มีแต่คนโหดๆทั้งนั้นพี่บัสบอกว่าเตรียมอาหารสำรองไปเอาไว้เลยรับรองอาหารที่นั่นพวกเธอไม่กล้าจะแตะเลยสักนิดเดียว”
“มันโหดขนาดนี้เลยเชียว น่ากลัวเหมือนกันเนาะ”
หลังจากที่กลุ่มเราเม้ามอยไปเรื่อยเปื่อย ก็มีเพื่อนที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาสกิดหลังฉัน
“เธอๆ ใช่คนที่ชื่อนิคเกลป่ะ ที่เป็นน้องรหัสพี่ประธานอ่ะ”
“อือ ใช่ทำไมมีอะไร รู้จักฉันด้วยหรอ”
“รู้จักสิ พวกเราสี่คนก็อยู่ห้องเดียวกันนี่ล่ะแต่ฉันพึ่งมาเรียน พอดีพี่ที่คณะนัดประชุมด่วนพวกเธอคงจะไม่ทันสังเกตเห็นฉันก็เลยออกมาตาม เออคุยตั้งนานฉันชื่อชิงชิงนะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะชิงชิง งั้นเราว่ารีบไปกันเถอะไปเกล อิม”
ห้องประชุมคณะบริหารธุรกิจ
“น้องๆครับ พวกพี่มีเรื่องจะต้องแจ้งให้พวกน้องทราบก็คือวันเสาร์ที่ใกล้จะมาถึงนี้พวกพี่จะพาน้องไปเข้าค่ายภายใต้โครงการจิตอาสารักบ้านเกิดเราจะพาพวกน้องไปทั้งหมดสามวันสองคืนที่จังหวัดชลบุรี งานนี้ไม่เสียค่าใช้จ่ายใดเพราะทางมหาวิทยาลัยเป็นคนออกให้ทั้งหมด”
เฮ้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงดีใจโห่ร้องขึ้นมาเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เสียเงิน
“เอ้าฟังกันก่อนอย่าพึ่งเฮ วันที่เราจะไปพี่จะขอนัดพวกเราให้มาขึ้นรถตอนห้าทุ่ม รถเคลื่อนที่ออกเวลาห้าทุ่มสี่สิบห้าใครไม่ทันหรือตกรถ ก็ต้องหาทางมาให้เองและใครที่จะไม่มาคิดจะชิ่งพี่ขอบอกพวกน้องไว้เลยว่าติด F ภาคกิจกรรมแน่ๆ ห้ามเลท ห้ามสาย เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจคะ” เสียงนับเกือบร้อยกว่าคนตอบแบบพร้อมใจกันมาก
วันศุกร์เวลา 23:00 (วันเดินทางไปค่าย)
“ชิงชิงเธอนั้งกับฉันนะ”
“โอเค”
“ส่วนพวกแกสองคนยัยเกล ยัยไหมนั้งด้วยกัน”
“จ้า/เออ” ฉันกับพู่ไหมตอบหนูอิมพร้อมกัน
ฮั่นแน่พากันสงสัยใช่มั้ยล่ะว่าทำไมชิงชิงถึงมาอยู่กับพวกเราอ่ะจะบอกให้เพราะเธอพึ่งจะย้ายเข้ามาเรียนและไม่มีเพื่อนพวกเราเห็นว่ารู้จักกันแล้วไหนๆก็เป็นเพื่อนกันดีกว่า
“อีกนานป่ะกว่าจะถึง”
“ไม่รู้อ่ะ เกลๆพรหมลิขิตของแกมาหาแล้วอ่ะ”
อ๊ากกกจะมาทำไมว่ะแกล้งหลับดีกว่า
“หว่า อุตส่าห์เอาขนมมาให้หลับซ่ะละ เอ่อน้องพู่ไหมพี่ขอฝากขนมให้เพื่อนน้องได้ไหม” เมื่อไหร่จะไปซักที อย่ารับนะไหมอย่า อย่า
“คะ พี่ไทเท” ฉันหรี่ตาเล็กน้อยเห็นหลังอีตานั่นเดินไปนั่งข้างหลังพร้อมกับขนมอยู่ในมือยัยเพื่อนตัวแสบ
“ยัยไหมแกไปรับทำไม”
“พี่เขาให้ก็กินๆไปเหอะเสียดายของ”
“แกกินไปคนเดียวเลยนะ ฉันจะนอนแล้ว”
“แหมะๆทำเป็นงอน”