Devil heartless ปีศาจร้าย หัวใจทศกัณฐ์

พรหมลิขิตเริ่มใหม่อีกครั้ง เขาคือคนที่ใช่แต่ไม่ตลอดไป
“หึม ฉันนึกว่าว่าเธออ่านชีทที่จดเมื่อวานที่แท้ก็อ่านนิยายนี่เอง”
“บ้ายัยอิมฉันไม่ได้อ่านนิยาย ฉันดูดวงต่างหาก”
“บ้างมงายอ่านชีทก่อนไหมจะสอบแล้วนะ”
“บ่นๆ อยู่นั่นนล่ะแม่ชีพู่ไหม เออพากันตามหาพี่รหัสเจอกันยัง”
“ยัง” คำตอบสั้นๆแต่ได้ใจความของทั้งสองคน
“ฉันตามหาจนเหนื่อยล่ะเนี่ย พวกแกพากันได้คำใบ้อะไรอ่ะ”
“ฉันได้คำใบ้ว่า กาแฟหก ขนมครกสมัยอยุธยา”
“ของแกยากมากแต่ของฉันยากกว่ามาดูของฉันนี่ ยินดีที่ไม่รู้จัก แต่ถ้าอยากรักเดี๋ยวพี่ทักไปจีบนะครับแกดูฉันจะไปตามหาที่ไหนกัน”
“ของฉันเลี่ยนมากดูถ้าโดนเท ให้เซไป ถ้าโดนใจ ให้เซมา แวะเลี่ยน”
“เห้ออออ” เป็นการผสานเสียงของพวกเราสามคนที่ออกมาพร้อมเพียงกัน
“ฉันได้ยินมาว่าใครที่ตามหาพี่รหัสไม่เจอและไม่ได้ลายเซ็นต์ก่อนงานสอยดาวและรับน้องนะจะโดนทำโทษและจะไม่มีพี่รหัสไปจนจบปีสี่”
“จริงนะ!!!”
“โอ้โหทำไมมันโหดยังนี้ว่ะ ฉันไม่น่ามาเรียนคณะนี้เลย”
“เฮ้ย พู่เกลเรายังมีเวลาหาตั้งหนึ่งวันสู้ๆนะเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ”
“แกจะไปไหนอิม ? ”
“ตามหาพี่รหัส
โรงอาหาร
“นี่มันก็เที่ยงวันแล้วนะเกลเราสองคนยังตามหาพี่รหัสไม่เจอเลย”
“ฉันก็เริ่มจะท้อเหมือนกัน”
“งั้นกินข้าวเสร็จเราแยกย้ายกันไปตามหากันดีกว่าไหม”
“ความคิดเข้าท่า จัดไปอย่าให้เสีย”
“ถ้าจะเสียก็เสียให้สุดๆ”
เวลา 18:32 ( ณ สนามกีฬาประจำคณะบริหารธุรกิจ )
หึ หึ หึ ตอนนี้เพื่อนทั้งสองของฉันพากันเจอพี่รหัส
ยัยอิมได้พี่โรบอล นักกีฬาสุดเท่ห์จอมเอาใจใส่ดูแลเจอกันครั้งแรกก็ซื้อขนมมาให้มันซ่ะเยอะแยะน่าอิจฉาแฮะ ส่วนยัยพู่ไหมได้ข่าวมาว่าได้พี่รหัสซึ่งเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของยัยหนูอิม ชื่อว่าพี่บัสเตียนหรือพี่บัสหล่อ รวย ซึ่งเป็นรองประธานคณะกรรมการนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ หูยยยเท่ห์ว่ะ อ้อลืมยัยอิมก็ไม่น้อยหน้าซึ่งพี่โรบอลของมันก็เป็นคณะกรรมการเหมือนกันซึ่งก็ดูแลด้านฝ่านกีฬานั่นล่ะ แหะ แหะร่ายซ่ะยาวเลยของฉันก็ไม่น้อยหน้าน่ะ ฉันก็ได้ข้อมูลมาเหมือนกันซึ่งพี่เขาชอบกินขนมครกและก็เป็นประธานคณะกรรมการนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ(เริ่ดป่ะหล่ะ) ตอนนี้พี่เขามาดูสถานที่จัดงานรับน้องฉันจะต้องเจอให้ได้ จะ..จะ..เจอแล้วดูจากข้างหลังว่าหล่อแล้ว หืมมมมตื่นเต้น
ห่ะ..........
นั่นมันไอ้คนที่ทำกาแฟหก อย่าบอกน่ะที่คำใบ้บอกว่า กาแฟหก....
จู่ๆภาพเหตุการณ์ในวันนั้นก็ย้อนเข้ามาสมอง
ชิ_หาย ซวยไหมล่ะยัยเกลหนีกลับไปตั้งหลักดีกว่า
“อ้าวน้องคนที่ด่าพี่นี่นา มาทำอะไรที่นี้หรอครับบบ”
เมื่อความเย็นมาเยือนหลัง
“สะ..สะ..สวัสดีคะ” ฉันทักทายพร้อมกับรอยยิ้มแหยๆ
“ถ้าจะทักและยิ้มแบบนี้วันหลังไม่ต้องนะครับคุณน้องรหัส” เขารู้ได้ไงว่าเราเป็นน้องรหัส
“ไม่ต้องทำหน้าสงสัยหรอกน้องวันที่เราเจอกันโดยบังเอิญ” เน้นตรงคำว่าบังเอิญนะคะ
ย้ำว่าเน้นตรงนี้จริงๆ
“อุ้ย ไม่ใช่สิใช้คำว่าบังเอิญไม่เหมาะต้องใช้คำว่าน้องนั้นด่าพี่ และพี่ก็เห็นบัตรนักศึกษาน้องเลขสองตัวสุดท้ายมันสายเดียวกับพี่และถ้าไม่ใช่น้องรหัสพี่ น้องจะมาหาพี่ทำไมน้องกนกนิภา กอบกาณจน์ หรือน้องนิคเกล”