Love...The Criminal : รักร้ายของยัยนักฆ่า(18+)

 

(2 วันต่อมา ณ รัฐฟลอริดา ประเทศสหรัฐอเมริกา)

 

               ตอนนี้ทั้งฉันแลพลุคกับขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของเพื่อนฉัน เพื่อนผิวสีของฉัน เพื่อนที่เก่งในเรื่องการแฮ็คระบบอย่างมากเหนือชั้นธซยิ่งกว่ายัยลูซี่อีกเป็นหลายเท่า และฉายาของหมอนี่ก็คือ ‘เทพนักแฮ็คเกอร์’ แค่ได้ยินฉายาไม่ต้องบอกก็รู้แล้วว่าเซียนขนาดไหนและก็อยากบอกให้รู้ว่าตลอดช่วง 2 วันที่ผ่านมาเราโดนไล่ล่ากันตลอดทางเลยแต่ก็นะตอนนี้เรารอดแล้ว

 

“แล้วเพื่อนของคุณมีนิสัยเป็นยังไงละ”

 

“ก็กวนๆหน่อยแต่ก็พูดจากันรู้เรื่อง ขอแค่เอาขนมโปรดไปให้ก้ยอมทำงานให้แล้วเชื่อฉันสิ”

“อื้ม....ก็ได้”

 

ริ๊ง!!! ริ๊ง!!!!!

 

เสียงมือถือของฉันดังขึ้น โอยยยยยยย ให้ตายสิใครโทรมาหาฉันกันเนี่ยฉันหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป๋าและเพ่งมองดูว่าปลายสายที่โทรเข้ามานั้นคือใคร ซึ่งแน่นอนเจ้าของปลายสายนั่นก็คือแม็ท ซึ่งนั่นทำให้ฉันรู้ไม่อยากจะกดรับสายสักเท่าไหร่

 

“เฮ้อ....ลุคฉันควรจะทำยังไงดี”

 

“สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดในสิ่งที่อยากจะพูดซะเพราะความสัมพันธ์ของเราก็มาถึงขั้นนี้ คุณจะแสร้งแบบเมื่อก่อนก็ไม่ได้แล้วด้วย”

 

“นั่นสินะ......” ฉันสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดจากนั้นจึงกดรับสาย เพื่อที่จะพูดกับคนที่อยู่ปลายสาย จริงอยู่ที่ก่อนหน้านี้ฉันพยายามแสร้งทำเป็นว่าฉันโอเคดี ฉันยังเป็นผู้หญิงโง่ที่ลุ่มหลงในชื่อเสียงและอำนาจของแม็ทแต่มันก็ไม่ใช่....ทุกอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ฉันได้เจอกับลุคและความจริงของแม็ทที่ปรากฏต่อหน้าฉัน ซึ่งมันก็เท่ากับว่าฉันไม่มีอะไรต้องคิดอีกแล้วว่าฉันจะยื้อแม็ทไปทำไม.....

 

[ฮัลโหลที่รัก!!!]

 

“แม็ท....”

 

[ตอนนี้คุณอยู่ไหนหรอ?]

 

“คือแม็ทฟังฉันนะ ฉันบอกคุณไม่ได้ว่าอยู่ไหนแต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะบอกกับคุณ”

 

[ว่าอะไรหรอที่รัก แล้วทำไมถึงทำน้ำเสียงเฉยชาอย่างนั้นละ?]

 

“เราเลิกกันเถอะ”

 

[ห๊ะ!!!! ทำไมกันละ!! เราก็รักกันดีไม่ใช่หรอที่รัก!!!]

 

“แม็ท....”

 

[ที่รักบอกมาสิว่าผมทำอะไรผิด แล้วผมผิดตรงไหนถึงทำให้คุณบอกเลิกได้ละ!!!!]

 

“โว๊ย!!!!!!!!! ฉันเห็นแกนัวเนียสาวในผับ!!!!! ยังคิดว่าไม่ผิดอีกหรอ!!!!!!”

 

[เดี๋ยวๆๆๆ ใจเย็นก่อนนะที่รักเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว ผมแค่ไปคุยกับเพื่อน...]

 

“คุยกับเพื่อนเค้าล้วงหน้าอกกันหรอ!!!!!!”

 

[….]

 

“ตอบมาสิแม็ท!!!!! อ้อ แล้วก็อีกอย่างนะฉันเจอหนุ่มที่แซ่บกว่าคุณแล้วแม็ท เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาขอโทษ ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก เพราะไม่งั้นฉันอาจจะตามไปเก็บคุณถึงบ้านนะโอเคนะ!!!!! ไปละพ่อหนุ่มเพลย์บอย!”

     เมื่อสิ้นสุดการสนทนาฉันจึงรีบกดวางสายไปหลังจากที่ลงพายุชุดใหญ่ใส่แม็ทไป บ้าจริง....รู้สึกเหมือนแม่กำลังดุลูกที่สอบตกเลยแหะ ว่าแล้วฉันก็จัดการปิดมือถือก่อนที่จะเก็บใส่กระเป๋าเอาไว้เหมือนเดิม

 

“ว้าว ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณแม่”

 

“ก็มันน่าหงุดหงิดนี่นา บอกตัวเองไม่ผิดทั้งๆที่ผิดมันใช้ได้ที่ไหนกันละ”

 

“เฮ้อ นั่นสินะ แต่คุณรู้มั้ยว่าคุณหงุดหงิดแบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน”

 

“ทำเป็นชมเดี๋ยวแต่งงานไปแล้วจะยังพูดแบบนี้อยู่มั้ย”

 

“พูดสิ ทำไมละไม่เชื่อใจกันรึไง”

 

“ก็ไม่เชื่อไง”

 

“เฮ้อ สงสัยคงต้องหาอะไรมาจัดการซะแล้วมั้ง”

 

“อะไร!”

 

“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”

    ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดต่อรถของเราก็มาจอดอยู่หน้าอู่ซ่อมรถแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ในย่านคนผิวสีของที่นี่ ก็นะที่นี่แหละแหล่งกบดานของเพื่อนฉัน เพื่อนนักแฮ็คของฉัน ‘คูเปอร์’ ฉันไม่รอช้ารีบคว้ากระเป๋าและเปิดประตูรถลงไปทันที เฮ้อ ไม่ไหวเลยลุค เดี๋ยวพอฉันตามน้ำไปกับเค้าด้วยชักจะได้ใจใหญ่แล้วถ้าปล่อยเป็นแบบนี้บ่อยๆมีหวังได้มีลูกก่อนแต่งงานแน่ ฉันเดินไปเคาะประตูบังตาของอู่ซ่อมรถแห่งนี้ แน่นอนละยังไงไอ้หมอนี่จะไม่ยอมเปิดร้านนอกจากว่าจะเป็นลูกค้าที่นัดเอาไว้

 

“นั่นใคร!!!” เสียงของคูเปอร์ตะโกนมาจากข้างใน เฮ้อ...ทำไมฉันถึงได้รู้สึกทะแม่งๆยังไงไม่รู้

 

“เพื่อนที่สวยที่สุดของแกไง!!!!!!” ฉันตะโกนกลับไปทำให้คูเปอร์ค่อยๆแง้มช่องจดหมายออกมามองดูฉันที่กำลังยืนรอคอยอย่างหงุดหงิดอยู่

 

“อู้ว!!! นั่นไวหรอ!!!”

 

“ก็เออสิ!!!! จะเปิดได้รึยัง!!!”

 

“อ้ะอ้า! เราจะไม่เปิดจนกว่าแกจะจ่ายค่าซ่อมรถมาให้ก่อน”

 

“เฮ้อ....แต่ฉันมีขนมมาให้แกนะ”

 

“ใช่ เลย์รสซอสศรีราชารึเปล่า”

 

“ใช่ ใช่เลยทีนี้เปิดได้รึยัง”

 

“อะ....อะ...โอเค” คูเปอร์ค่อยดันประตูบังตาขึ้นจนสุด จากนั้นตึงขับรถเข้ายังด้านในอู่ซ่อมรถแห่งนี้ ส่วนฉันก็เดินตามเข้ามาติดๆ ก่อนที่คูเปอร์จะทำการปิดประตูบังตาลงอย่างรวดเร็วก็แหงละหมอนี่เป็นคนเข้าสังคมไม่ได้ก็ไม่แปลกใจที่จะเปิดอู่แบบ....เอ่อ...ปิดๆเปิดแบบนี้อ่ะนะ

 

“ไงเพื่อนไม่ได้เจอกันนานเลย!!!!!” คูเปอร์ทักทายฉันขึ้น..พึ่งจะมาทักทายกันเนี่ยนะ เฮ้อ แต่ช่างเถอะ คูเปอร์เดินเข้ามาสวมกอดฉันในแบบเพื่อนที่แบบไม่ได้เจอกันนานมาก!!! ก็แน่สิฉันงานยุ่งจนไม่ได้มาเจอหมอนี่เลย และขณะเดียวกันลุคก็ลงมาจากรถหลังจากจอดรถเสร็จแล้ว

 

“ไงคูเปอร์ยังดำเหมือนเดิมเลยนะ”

 

“เฮ้ย!1 คนอย่างเรามันดำเสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้ว อยากลองมาผสมสีไหมละ” คูเปอร์พูดด้วยน้ำเสียงกวนบาทาแบบสุดๆ เฮ้อถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนนะฉันก็คงจะชกหน้าหงายไปแล้ว

 

“โทษทีนะคูเปอร์เผอิญว่าวันนี้ฉันพาหนุ่มของฉันมาด้วย หัดเกรงใจกันหน่อยสิ”

 

“ว้าวๆๆ ไวโอเล็ตพาหนุ่มคนใหม่เปิดตัวด้วยหยอ!! แหม แล้วคนเก่าไปไหนซะละ”

 

“เลิกไปแล้วละ แล้วก็ขอแนะนำนะ นี่ว่าที่สามีของฉันเองยะ!!” ฉันพูดไปพร้อมกับเดินไปหาลุคที่กำลังยืนเก๊กหล่ออยู่หน้ารถ  พร้อมกับสะบัดผมเล็กน้อย ก็นะอยู่กับเพื่อนแล้วก็ต้องมีโมเม้นแบบนี้มั่งละ

 

“แล้วว่าแต่วันนี้มาทำอะไรที่นี่งั้นหรอเพื่อน” คูเปอร์เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ของเค้า เมื่อเห็นดังนั้นฉันจึงเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวเน่าๆของคูเปอร์ที่เต็มไปด้วยซาก....เอ่อ....เสื้อผ้าเน่าของเค้าพร้อมกับลุค

 

“ก็มีเรื่องอยากจะให้แกช่วยนิดหน่อย”

 

“มีอะไรบ้างละว่ามา”

 

“คือ...ฉันอยากให้นายช่วยแฮ็คเข้าระบบขององค์กรฉันให้หน่อย”

 

“อู้ว ก็ได้อยู่นะเพราะถ้าเราแฮ็คเข้าไปก็จะต้องเจอกับยัยลูซี่”

 

“ถูกต้อง...นั่นแหละแล้วก็อีกอย่างหนึ่งที่จะขอก็คืออยากให้นายช่วยล้างประวัติฉันให้ขาวสะอาดหน่อยได้มั้ย”

 

“กะว่าเธอต้องมาขอเรื่องนี้ด้วย!!! แต่ว่านะ....”

 

“อะไรละ”

 

“เธอขอมากไปแล้วนะเพื่อนเพราะฉะนั้นเธอต้องจ่ายเพิ่ม!!!”

 

“อื้ม....ก็ได้อยู่อยากได้ขนมเพิ่มอีกใช่มั้ย”

 

“ไม่ ไม่ ไม่!! เราไม่ได้อยากได้ขนมเพิ่มหรอกนะ”

 

“แล้ว.....ต้องการอะไรละ”

 

“คือ..เอ่อ....จะพูดยังไงดีคือ...รัฐบาลชุดใหม่เค้าบล็อคเว็บโป๊ที่เราเข้าประจำอ่ะ.....” คูเปอร์เอานิ้วชี้ทั้ง 2 ข้างมาจิ้มๆวนๆกันพร้อมกับนั่งบิดม้วนไปด้วย คือเว็บโป๊มันโดนบล็อคแล้วมันขนาดนั้นเลยหรอ ร้านเช่าเถื่อนก็มีทำไมไม่เช่าละ!!!! ฝากคนไปซื้อก็ได้มั้ง!!!!

 

“แล้ว?”

 

“แล้วถ้าเราจะแฮ็คเข้าไปก็อาจจะโดนหาพิกัดได้ดังนั้น.....”

 

“ดังนั้น?”

 

“ช่วยเล่นหนังสดให้เราหน่อยสิ...”

 

“จะบ้าหรอ!!!!!!!!” เมื่อฉันได้ยินประโยคที่คูเปอร์ทำให้ฉันถึงกับลุกขึ้นยืน อารมณ์ของฉันตอนนี้ถึงกับปี้ดมาก!! เลือดขึ้นหน้าราวกับปีศาจร้ายที่กำลังครอบงำฉันอยู่ บอกไว้เลยนะถึงฉันจะชอบทำกิจกรรมบนเตียงกับลุคบ่อยๆก็เถอะ แล้วจะให้มาเล่นหนังสดแบบนี้เนี่ยนะ!!! โอ๊ย!!! ขอปืนลูกซองสักกระบอกสิ!!! ฉันจะยิงแซกหน้ามัน!!!!

 

“จะ....ใจเย็นๆก่อนไม่ได้ให้เล่นสดขนาดนั้นแบบว่า ขอแค่เสียงก็ได้....แบบว่าให้พวกเธอเข้าไปเล่นผีผ้าห่มในห้องนอนของเรา เดี๋ยวเราจะนั่งฟังอย่างตั้งใจอยู่หน้าห้องเอง” คูเปอร์รีบพุ่งตัวลงจากเก้าอี้ลงมาคุกเข่าขอขมาต่อหน้าฉันโดยทันทีทันใด

 

“เฮ้อ......นายนี่นะ”

 

“ขอร้องเถอะนะไวคนสวย เห็นแก่เพื่อนยากคนนี้เถอะสัญญาว่าจะทำตามที่ให้ทุกอย่างเลย”

 

“ทุกอย่างเลยใช่ม๊ะ”

 

“ใช่แล้วเพื่อน!!!!”

 

“ไม่! ฉันจะไม่ทำแน่นอน”

 

“งั้นเธอก็จะมีประวัติแบบนั้นไปตลอดนะจ๊ะคนสวย แล้วก็อย่าลืมค่า150ล้านดอลล่านั่นด้วย!!”

 

“เออ!!! ฉันไม่แคร์หรอก!!!”

 

“เอางั้นก็ได้ เสียดายจังเลยเนอะ”

 

“นายมีเบียร์หรือเหล้าบ้างมั้ย” ลุคที่นั่งเงียบอยู่นานแล้วพูดขึ้น ทำให้ทั้งฉันและคูเปอร์ต้องหันไปมองที่เค้าเป็นทางเดียวกัน

 

“อ้อ!!! มีสิ!! แช่เอาไว้อยู่ในตู้เย็นอ่ะ เชิญไปหยิบมาดื่มได้เลยสุดหล่อ”

 

“ขอบใจ” ว่าแล้วลุคก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ตู้เย็นที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้อง เล่นทำเอาฉันกุมขมับเลย ก็ดีเหมือนกันที่เค้ามาช่วยขัดจังหวะไม่ให้ฉันโดนคูเปอร์ตื้อไปมากกว่านี้อีกแล้วหรือจะว่าไงดีนี่แหละเทพพระบุตรของฉันไงละ

 

“นี่มันเหล้าอะไรงั้นหรอ” ลุคพูดพลางหยิบขวดเหล้าที่ไม่มีฉลากอะไรเลยออกมาจากตู้เย็นของคูเปอร์ขึ้นมาดู

 

“อ้อ!!!! เหล้าหมักของเราเองแหละ  ของดีเชียวนะลองสักหน่อยมั้ยละ”

 

“ก็ดี”

 

“เอาจริงดิ!!” ฉันพูดขึ้นหลังจากเห็นว่าลุตทำท่าว่าจะกินเหล้าหมักของคูเปอร์จริงๆ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ไม่น่าไว้ใจอย่างแรงเลยนะ

 

“อื้ม ก็มันคอแห้งนี่นาทำไงได้”

 

“แต่ว่า....”

 

“เอาน่าที่รัก”

 

“ลุค!!!”

 

   ลุคไม่ฟังเสียงห้ามปรามของฉันกระดกเหล้าเข้าไปทันทีทันใด และไม่มีทีท่าว่าจะวางขวดเหล้าง่ายๆด้วย บอกตามตรงนะ คูเปอร์มันชอบหมักเหล้าตั้งแต่สมัยที่ยังเรียนมหาลัย ซึ่งนั่นแหละเป็นรายได้หลักที่พอให้มันเรียนจนจบปริญญาเอกได้แบบเร็วกว่าชาวบ้าน!!! และชื่อเสียงของเหล้าหมักของคูเปอร์ก็คือ......

 

“อ้อ เราลืมบอกนายไปเหล้านั่น...96ดีกรีนะ” คูเปอร์บอกความแรงของเหล้าไปทำให้ลุคถึงกับสำลักเลยทีเดียว! นั่นแหละคะ สาเหตุที่ทำให้เหล้าหมักของคูเปอร์ขายดีเพราะมันแรงมากยังไงละ แรงเกินที่กฏหมายกำหนดด้วย ฉันนี่ก้มหน้ากุมขมับเลยคะ

 

“69เอ่ย96เลยงั้นหรอ!!!!”

 

“ใช่ๆ ของดีเชียวนะ นี่รู้มั้ยถ้านายไม่ได้กินของแรงๆบ่อยๆนายจะเมาเร็วมากอีกทั้ง...นายจะมีผลค้างเขียงอีกด้วยนะจ๊ะ”

 

“ซวยแล้วไง”

 

“อื้ม....แต่ก็อร่อยดีนะ” ลุคพูดไปพร้อมกับถือขวดเหล้าอยู่ในมือเดินกลับมาที่โซฟาที่ฉันกำลังนั่งอยู่แบบไม่ค่อยตรง.....ใช่ เค้าเดินไม่ค่อยตรง...ก็พี่แกเล่นกระดกทีเดียวครึ่งขวดนี่คะ!!!!!

 

“ใช่ม๊า!!!! นี่ของดีโคตรภูมิใจนำเสนอเลยนะจะบอกให้”

 

“ของดีจริง” ลุคล้มตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆฉัน ทำให้ฉันเริ่มขยับตัวออกห่างจากเค้าเล็กน้อยเพราะรู้สึกถึงลางไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่

 

“อ้าว ไวเธอขยับตัวหนีหนุ่มของเธอทำไมอ่ะ”

 

“ก็....ฉันรู้ว่ามันร้อนๆก็เลยขยับไปนั่งห่างๆหน่อยจะได้ไม่ร้อนมากอ่ะนะ”

 

“อื้มๆ งั้นหรอ” คูเปอร์ทำท่าพยักหน้าตอบรับในสิ่งที่ฉันพูด

 

“ไม่เอาสิที่รักมานั่งใกล้ๆกันนี่” ลุคเอื้อมมือของฉันเอาไว้ในขณะที่กำลังกระดกเหล้าขวดนั้นต่อ

 

“ไม่เอาลุค ปล่อย!”

 

“ไม่ปล่อย! มานี่!”

 

    ลุคกระชากข้อมือของฉันให้เข้ามานั่งตรงข้างๆเค้า ไม่ได้การแล้วลุคเริ่มเมาแล้ว แบบนี้อยู่ต่อไม่ได้แน่ๆ เพราะคราวก่อนตอนที่เจอกันในผับเค้าเมาน้อยกว่าตอนนี้ยังจัดกันถึงเช้าเลยแล้วถ้าเค้าเมาหนักจะขนาดไหนกันเนี่ย! ฉันจะตายมั้ย!!

 

    เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากร้องไห้ ฉันถูกลุคดึงเข้ามาจนเค้าสวมโอบเอวของฉันได้และได้ขณะเดียวกันเจ้าคูเปอร์ก็ค่อยๆลุกหนีไปนั่งประจำการอยู่ที่โต๊ะคอมของมัน หนอย!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ! ฉันมองตาขวางใส่คูเปอร์ที่กำลังยิ้มจนปากนี่แทบจะฉีกไปถึงใบหูแล้ว

 

    แถมยังหยิบทิชชู่ขึ้นมาเตรียมพร้อมอีกด้วย คอยดูนะเสร็จจากตรงนี้เมื่อไหร่ฉันจะจัดการมันคนแรกเลยคอยดู!!!! ฉันจะจดชื่อแกเอาไว้ในสมุดแบล็คลิสของฉัน!!!!

 

“ลุคคุณเมาแล้วนะ ฉันว่าคุณไปนอนก่อนมั้ย...” ฉันพยายามใช้มือทั้งสองข้างดันอกของลุคซึ่ง.....เหมือนลุคจะไม่รู้สึกอะไรเลยอ่ะ......

 

“ไม่เอาน่าที่รักผมยังไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อย อีกอย่างตอนนี้ผมรู้สึกว่าอยากจะทำให้ที่รักท้องจังเลย” ลุคในสภาพที่กำลังเมาได้ที่หันมามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ผสมแบบเมาๆอ่ะ

 

“ลุค....ไม่เอาแบบนี้ได้มั้ยฉันยังอยากแต่งงานก่อนนะ ฉันยังไม่พร้อมนะ”

 

“ที่รักครับ....ผมไม่ไหวแล้วอ่ะ” ลุคทิ้งขวดเหล้าลงบนพื้นจากนั้นจึงค่อยๆเคลื่อนใบหน้าของเค้ามาใกล้ฉัน จนฉันได้กลิ่นของเหล้าหมักและแอลกอฮอลล์ที่มาจากปากของเค้า โอ้ พระเจ้าช่วย! แค่กลิ่นก็ชวนเมาได้เหมือนกันนะ!!!

 

“ลุค!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!”

 

    ถึงจะห้ามปรามไปยังไงแต่ลุคในตอนนี้ไม่ยอมฟังเสียงของฉันแล้วเค้าจัดการกดฉันให้นอนลงกับโซฟา ล็อคข้อมือทั้งสองข้างของฉันด้วยมือข้างเดียวและใช้อีกมือหนึ่งในการปลดกระดุมเสื้อของฉัน โอ๊ย!!!!!!!! คูเปอร์มันยังนั่งดูอยู่ตรงนั้นนะลุค!!!!! หยุด!!!!!! ไม่เอาแบบนี้สิ!!!! ถ้าขืนปล่อยเอาไว้แบบนี้มีหวังมันได้เอาเรื่องนี้ไปเล่าแน่ๆเลย!!!!!

 

“ลุค!!!! ฟังฉันนั้นนะเปลี่ยนไปทำในห้องนอนดีมั้ย!!!”

 

“เอางั้นหรอที่รัก....ก็ดีเหมือนกันนะ....ที่กว้างกว่าโซฟานี่อีก.....”

 

“ใช่ม๊ะ!!! งั้นก็รีบปล่อยฉันสิ!!!”

 

“อะ....โอเค” ลุคปล่อยข้อมือทั้งสองข้างฉันแต่โดยดี ทำให้ฉันได้จังหวะรีบกลิ้งลงมาจากโซฟาเพื่อที่จะหนีจากลุคที่กำลังเมาแบบสุดๆ

 

“โอ๊ย!!!” ซึ่งมันไม่ใช่แบบที่ฉันคิดเลยในขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นวิ่งลุคก็เอื้อมมาจับขาของฉันเอาไว้ พระเจ้า......ไม่นะ

 

“จะไปไหนหรอที่รัก มานี่ๆเดี๋ยวผมพาคุณไปเอง” ลุคลากขาของฉันให้ไปหาเค้าจากนั้นลุคยกตัวของฉันขึ้นมาพาดเอาไว้บนไหล่ของเค้า คิดสภาพละกันคนเมากำลังแบกคนที่ไม่เมาอ่ะ ส่วนเจ้าคูเปอร์ก็จัดการเปิดประตูห้องนอนให้พร้อมกับ ทำมือเชื้อเชิญให้ลุคเข้าไปใช้บริการห้องนอนของมัน!!!! อี๊!!!! ฝากไว้ก่อนเถอะ!!!!

 

“โอ๊ย!!!!” ฉันโอดครวญขึ้นเมื่อลุคเหวี่ยงฉันลงกับที่นอน และจากนั้นประตูห้องนอนก็ปิดพร้อมกับเสียงล็อคประตูห้อง ไอ้คูเปอร์!!!!!! ฉันจะเก็บแก!!!!! จากนั้นลุคจึงเข้ามาจัดการกับฉันต่อ ทั้งไซ้ทั้งดูดที่ต้นคอของฉัน ในขณะที่มือของเค้าก็จัดการปลดเสื้อผ้าของฉันไปด้วย

 

“ที่รัก....รอบนี้ผมขอเถอะนะ....” ลุคพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อยพร้อมกับจ้องมาที่ตาของฉันซึ่งมันบ่งบอกได้ว่าเค้ายังพอมีสติอยู่บ้าง

 

“ขออะไร!!!”

 

“มีลูกกับผมเถอะนะ!!!”

 

“แต่ลุค!! เรายังโดนตามล่าอยู่นะ!!”

 

“ก็จริงอยู่.....แต่ว่าผมไม่ไหวแล้วผมอยากจะมีลูกกับคุณใจจะขาดอยู่แล้ว.....”

 

“ไม่เอาสิลุค...ตอนนี้คุณเมามากเลยเพราะฉะนั้นเราอย่าพึ่งปั๊มลูกตอนเมาเลยตกลงนะ”

 

“ไม่....อันที่จริงผมไม่ได้เมาขนาดนั้นหรอก ผมยังมีสติดีอยู่.....แต่แค่อารมณ์ของผมตอนนี้มันสูงมากจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว”

 

“โอเคๆฉันเข้าใจแต่คุณพยายามฝืนๆมันหน่อยสิ”

 

“ไม่....ผมจะไม่ทนแล้ว อีกอย่างถ้าประวัติของคุณถูกลบให้ขาวสะอาดได้ เราก็ไม่ต้องกลับไปที่องค์กรนั้นแล้ว”

 

“ลุค......”

 

“อยู่เป็นภรรยาที่น่ารักของผม เป็นแม่ที่ดีของลูกผมก็ได้”

 

“ทำไมถึงขอฉันแบบนั้นละ ทั้งที่คุณก็น่าจะรู้นี่ว่าพวกนั้นคงไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายๆแน่”

 

“ก็เพราะผมไม่อยากให้คุณไปเสี่ยง ผมไม่อยากเสียคุณไปดังนั้นถ้าเรามีทางออกที่ดีกว่า ก็ต้องเลือกทางนั้นถูกมั้ย”

 

“ก็จริงอยู่...แต่สู้เราจัดการเรื่องนั้นให้เสร็จและอยู่อย่างไม่ต้องกังวลไม่ได้หรอ....”

 

“นั่นก็จริง....แต่ว่าในตอนนี้ผมขอได้มั้ย มีลูกกับผมนะ.....”

 

“ลุค.....”

 

    หลังจากที่ฉันเอ่ยชื่อของเค้าออกไปลุคก็ค่อยๆจูบไปที่ริมฝีปากของฉันอย่างนุ่มนวลที่สุด ราวกับว่าฉันจะแหลกไปอย่างนั้นแหละ จูบของเค้าทำให้ฉันรู้สึกซู่ซ่ามากอาจจะเป็นด้วยฤทธิ์ของเหล้าที่เค้ากินเข้าไปด้วย

 

   และฉันเชื่อว่าสิ่งที่เค้าพูดออกมานั้นเป็นความจริงเพราะคนเราเวลาเมามักจะแสดงธาตุแท้ออกมากันทั้งนั้น อย่างลุคที่ภายนอกดูสุขุมและเงียบขรึม มาดเท่ ดูยังไงเค้าก็ยังดูเท่แต่ภายในกลับเป็นคนอ่อนโยนมาก

 

    มากซะจนฉันคิดว่าเค้าดีเกินไปสำหรับผู้หญิงที่เป็นนักฆ่าเลือดเย็นอย่างฉัน ความอบอุ่นและความรักที่เค้ามอบให้เปลี่ยนตัวฉันไปทีละน้อย และในครั้งนี้ฉันจะยอมทำตามที่เค้าขอโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ...........