ทำไมต้องเธอ?

     พาร์ทเซย์

     "พ่อทำอะไรเนี่ยถ้าเกิดอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ"  ผมโวยวายทันทีที่มาถึงบ้านพ่อเลี้ยง  พ่อเลี้ยงระวีคือพ่อแท้ๆของผมเองแต่ไวน์ยังไม่รู้

     "มาถึงก็โวยวายจะถามทุกข์สุขพ่อตัวเองบ้างไม่มี" พ่อเลี้ยงระวีบ่น

     "แล้วพ่อล่ะทำอะไรไม่คิด"ผมหน้างอใส่

     "ฉันคิดมาดีแล้วทุกเรื่อง"พ่อผมตอบเฉยๆ

     "ถ้าไวน์เป็นอะไรไปผมเผาไร่กับรีสอร์ทพ่อทิ้งแน" ผมมองหน้าพ่อ

     "อ้าวเฮ้ย.....ฉันพ่อแกนะและนั่นก็สมบัติแกแกจะเนรคุณฉันแล้วไหม"ผมเสียงดัง

     "ก็ดูแต่ละอย่างที่พ่อทำดิ บ่อนงั้น หวยงั้น โต๊ะงั้น ยาด้วยป่ะเนี่ย"ผมพูด

     "เอ๊ะไอ้นี่หาคุกให้พ่อมัน ฉันเลิกหมดแล้วเว้ยยกให้คนอื่นไปหมดแล้ว เพื่อนแกก็เป็นตำรวจฉันไม่อยากให้แกลำบากใจเครียร์แล้วนะไอ้ลูกชาย"พ่อผมอธิบาย

     "แล้วไปป่วนไวน์ทำไมไล่ยิงเขาอีก"ผมยังไม่เลิกหน้างอ

     "ฉันแค่หมั่นไส้และก็อยากลองใจมันด้วยว่ามันจะแก้ปัญหายังไงเวลามีเรื่องขึ้นมาจริงๆ"พ่อผมพูด

     "พอแล้วพ่อให้ไวน์มันทำงาน และคนของพ่อที่โดนผมยิงอ่ะเป็นไงบ้าง"ผมถาม

     "ไม่เป็นไรมากแค่ถากๆ เออๆไม่แกล้งและทำงานทำการไป แล้ววันหลังพามันมาหาพ่อได้แล้ว"พ่อผมบอกผมพยักหน้ารับ     

     Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrrr Rrrrrrrrrr 

     "ครับแม่ ผมอยู่บ้านพ่อ ครับ"ผมส่งโทรศัพท์ให้พ่อ

     "แม่อยากคุยด้วย"พ่อผมรับโทรศัพท์และเปิดลำโพง

     "ว่าไงคุณ"  "นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย ถ้าลูกชายเพื่อนฉันเป็นอะไรไป ฉันจะกลับไปเผาไร่คุณ"แม่ผมแผดเสียงมาตามสาย  "โอ้ยยยยยคุณผมเลิกแล้วไม่แกล้งพวกมันแล้ว พอกันทั้งแม่ทั้งลูกเอะอะเผาอย่างเดียว"พ่อผมบ่น   "ดีฉันจะกลับอาทิตย์หน้า"แม่ผมพูดแล้วคุณเธอก็วางสาย

     "แม่แกนี่เหวี่ยงได้ทุกสถานะการณ์จริงๆขนาดหย่ากับฉันแล้วนะเนี่ย" พ่อผมพูด

     "แต่พ่อก็ยังยอมแม่"ผมบอก

     "ก็เหมือนแกขนาดไอ้ไวน์บอกเลิกแกแกก็ยังไม่เลิกรักมัน แกก็ยังเป็นห่วงมันอยู่ดี"พ่อผมย้อน

     "ผมว่าชีวิตมันไม่แน่นอนพ่อวันนี้อาจเจอกันพรุ่งนี้อาจไม่มีก็ได้ อะไรที่มันดีๆก็ทำดีกว่าไหม"ผมบอกพ่อ

     "งั้นวันนี้อยู่กินข้าวกับพ่อก่อนไม่ได้กินด้วยกันนานแล้ว"ผมพยักหน้าให้พ่อ

     พาร์ทไวน์

     "ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม"ผมถามหัวหน้ารับเหมา

     "ครับ เดินหน้าไปเกือบ70%แล้วครับช่วงนี้ไม่มีปัญหา"ผู้รับเหมาบอกผมพยักหน้า

     "พักนี้พ่อเลี้ยงทำตัวเงียบไปนะครับ ไม่รู้จะมีอะไรอีกหรือเปล่า"ฟานพูดกับผม  "ยังไงก็ระวังตัวละกัน"ผมบอก

     "ป๊ากับม๊าบอกจะกลับอาทิตย์หน้านะ"พี่วินโทรมาบอกผม  "แล้วพี่จะมาด้วยป่ะ"ผมถาม  "น่าจะไปคิดถึงคน"พี่วินบอกและหัวเราะไปด้วย  "โอเคพี่แล้วเจอกัน