ทำไมต้องเธอ?

          ผมรู้สึกเหมือนมีไอร้อนที่มือผมขยับตัว เผลอหลับไปตอนไหน เฮ้ย!!!พี่เซย์ตัวร้อน ผมรีบวิ่งไปข้างล่าง
     "ป้าครับ ขอกะละมังกับผ้าด้วยครับพี่เซย์ตัวร้อนมีเจลลดไข้บ้างไหมครับ"ผมถามป้า
     "นี่ค่ะ ให้ป้าช่วยไหมค่ะ"  "ไม่เป็นไรครับขอข้าวต้มให้พี่เซย์แล้วกัน"ผมบอกป้าก่อนเดินไปข้างบน
     ผมเปิดประตูเข้าไป ปึ้ง!!!!อุ้ย....ผมไม่ได้ตาฝาดใช่ไหมพี่เซย์นั่งหน้างออยู่บนเตียงแล้วมองมาทางผม ผมค่อยๆเดินไปเอาน้ำใส่กะละมังแล้วเดินไปหาพี่เซย์
     "ไปไหนมา?" นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เขาพูดกับผมตั้งแต่เจอกันแต่สายตานี่ผมจะโดนเหวี่ยงไหมเนี่ย
     "พี่ตัวร้อนเดี๋ยวผมเช็ดตัวให้"ผมพูดแต่พี่เซย์เบี่ยงหน้าหนี "เช็ดตัวก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน หรือพี่อยากให้ผมทำมากกว่าเช็ดตัว"พี่เซย์หันมาตาขวางใส่ผมทันที ผมขำ
     "โอเคครับผมไม่แกล้งแล้วเช็ดตัวก่อนจะได้กินข้าวกินยาแล้วค่อยคุยกัน"ผมพูดคราวนี้พี่เซย์ยอมดีๆครับ ไม่เคยเจอพี่เซย์โหมดนี้ครับ เหมือนเด็กเลยน่ารักผมนี่จะแย่ ป้าเอาข้าวมาให้พี่เซย์แล้วยิ้มให้ผม "ป้าเอามาเพื่อคุณไวน์ด้วยค่ะ"  "ขอบคุณครับป้า"ผมตอบ "ข้างนอกฝนตกนะคะคุณไวน์ค้างที่นี่ไหมเดี๋ยวป้าจัดห้องให้"  ป้าหันมาถามผม 
     "นอนที่นี่ ป้าจะได้ไม่ต้องจัดห้องใหม่"ผมกับป้าหันไปมองหน้ากันผมยิ้มป้าก็ยิ้ม "รึว่าจะกลับ"พี่เซย์พูดแต่ก้มมองมือตัวเอง โอ้ย!!!!หน้างออีกแล้ว ผมรีบตอบ  "อยู่สิครับไม่กลับหรอ"พี่เซย์หันมามองผมแล้วหันกลับ "งั้นกินข้าวก่อนจะได้กินยา"ผมเอาโต๊ะเล็กๆมาวางบนเตียงให้พี่เซย์ บทจะอ้อนนี่ผมเกือบแย่นะแต่ผมว่าคุ้มได้อยู่ไกล้ๆพี่เขาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมปล่อยหรอก
     ผมจัดการเก็บของทุกอย่างเอายาให้พี่เซย์กินแล้วผมจะเขาไปอาบน้ำ "เสื้อผ้าอยู่ในตู้ดูเอา"พี่เซย์บอกผมแต่ตายังอ่านหนังสืออยู่ ผมมองในตู้เสื้อผ้าพี่เซย์ยังเก็บไว้ 
     "ผมนึกว่าพี่ทิ้งไปแล้วซะอีก"ผมพูดเบาๆ "ถ้าทิ้งแล้วจะเห็นหรอ"พี่เซย์มองหน้าผมแล้วพูด ผมยิ้มให้ 
     "ยังไม่นอนอีกหรอครับ"ผมแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำพี่เซย์อ่านหนังสืออยู่   "รอคำตอบ"พี่เซย์พูดนิ่งๆ ผมยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาผมใช้หน้าผากผมชนกับหน้าผากพี่เซย์แล้วเดินไปหยิบแผ่นเจลลดไข้มาปิดให้พี่เขา   "ตัวยังร้อนอยู่แปะไว้ก่อนนะครับ"ผมบอก
     "ที่ผมหายไปผมไปเรียนต่อแล้วก็ไปเรียนรู้งานกับป๊าด้วย ตอนแรกผมก็กลัวว่าถ้าห่างกันมันจะเหมือนหายกันไปเลยรึเปล่า ผมเลยบอกเลิกพี่ทั้งที่ผมไม่ได้อยากเลิก"
ผมมองหน้าพี่เซย์ "ผมขอโทษ"ผมก้มหน้า
     "ตอนนี้ผมยื่นประมูลโครงการสร้างคาสิโนที่นี่ เหลือแต่รอวันประมูล"ผมบอก พี่เซย์หันมามองผม  "รู้ไหมว่ามันอันตราย คนร่วมประมูลอยากได้กันทั้งนั้นโดยเฉพาะพ่อเลี้ยงระวี"พี่เซย์พูดเสียงเรียบๆ  "พี่รู้"ผมถามพี่เซย์
     "พ่อเลี้ยงมีอิทธิพลที่นี่แล้วโครงการนี้ก็เป็นโครงการใหญ่ มีรึจะปล่อยเขายังไม่รู้จักคุณถ้าเขารู้คงไม่ปล่อย"พี่เซย์พูดต่อ ผมยักไหล่ "อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดผมตัดสินใจแล้ว"ผมบอก  "ทำอะไรก็ระวังตัวด้วยไม่ประมาทดีที่สุด"พี่เซย์พูด  "ห่วงผมหรอ"ผมหยอดไปอีกทีคราวนี้พี่แกมองผมด้วยหางตา   "นอนเถอะผมง่วงแล้ว"  เปลี่ยนเรื่องเลยนะครับ