My First Love รักแรกของยัยใจร้อนกับคนซื่อบื้อ

8.7

เขียนโดย NormalWriter

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 21.17 น.

  10 บท
  10 วิจารณ์
  11.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2560 17.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) รอดแล้ว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูหน้าตาคุ้นมากเลยแหะ อืม....อืมมมมมมมมมมมม......อืมมมมมมมมมมม...

ออ!จำได้แล้ว ความจริงมันไม่ควรจะลืมไปเลยต่างหาก เธอชื่อว่าพี่บารมี เป็นเจ้าของร้านอาหารที่

ฉันทำงานพิเศษเอง

                 "คิดจะอู้เหรอ เดี๋ยวหักเงินเดือนซะเลยนี่"เอ็ะ =[]= ถามอะไรของเขาเนี่ย

                 "พี่ตาถั่วเหรอ ฉันโดนจับมานะเห้ย!" โดนมัดอยู่เนี่ยไม่เห็นเหรอออ

                 "ออ โอเค"พูดแล้วเดินไปที่ยัยวัวหน้าเมียนั่น

                 "แกเข้ามาทำไมอยากตายงั้นเหรอ"พูดแล้วหันมีดไปทางพี่บารมี

                 "ใครจะตายกันแน่พูดให้มันดีๆหน่อย"พี่บารมีวิ่งไปที่ยัยนั่นแล้วเตะไปที่หน้าครั้งนึง

เห็นพี่หน้าตาสวยอย่างนี้แต่พี่เขาเรียนเทควอนโด้มาด้วยนะ ดูท่าแล้วจมูกคงหักเลยล่ะสิ

                 "สมน้ำหน้า"เป็นไงล่ะโดนเตะหน้าแหกไปเลย 555+ เห้ย! เพิ่งนึกได้

                 "แล้วพี่หาฉันเจอได้ไงอ่ะ"ขนาดโชคยังไม่รู้เลยแล้วนี่ฉันว่าฉันไม่ได้สายนาน

เท่าไหร่หรอกมั้ง

                  "ตามจีพีเอสมา"ออ รู้ล่ะที่พี่ซื้อโทรศัพย์ให้ฉันก็เพราะงี้นี่เอง นึกว่าพี่หวังดีเห็นไม่มี

โทรศัพย์ใช้เลยซื้อให้ สงสัยพี่เขากลัวฉันไปทำงานที่อื่นล่ะมั้ง (เห็นงี้แต่ฉันเป็นดามอนน่าของร้าน

เลยน้าาาาา ><)

                  "แล้วนี่กี่โมงแล้วเหรอพี่?"ฉันถามเพราะว่านห้องนี้ไม่มีนาฬิกา

                  "แปปนะ"พี่บารมีพูดพลางหาโทรศัพย์

                   "ตอนนี้ทุ่มสิบห้าน่ะ"

                   "อ๋อ อืม พี่มาช่วยฉันแก้มัดหน่อยสิ"พี่บารมีมาช่วยฉันแก้มัด

                   "งั้นพี่ไปก่อนนะ ที่ร้านคนเยอะๆอยู่"จริงที่ร้านนี่ขายดีม้วกกกก

                   "ค่ะ บาย"พี่บารมีเดินออกไปจากห้องหลังจากนั้นสักพักฉันค่อยเดินตามไป

ถามว่าทำไมสักพักค่อยเดินตามไปน่ะเหรอ? ขามันเป็นตะคริวอ่ะ T^TTTTแต่ตอนนี้โอล่ะ

พอฉันเดินออกมาหน้าโรงเรียนปุ็ป.........ทุ่มสิบห้า!!!!ตูโดนจับไปประมาณบ่ายโมงไม่ใช่เหรอ

T_TTT อดดูละครเลยง่า   กลับบ้านไปอาบน้ำแล้วนอนเลยดีกว่า วันนี้แม่มโคตรเหนื่อยเลย

ที่บ้าน

ฉันนอนฟุบอยู่ที่เตียง เฮ้อออเหนื่อยจุงเบยยย แต่ว่านอนตอนเหนื่อยนี่แหละฟินสุดละ ><

                 "ติ้ง"ใครมันส่งแมสเสจมาป่านี้ฟะสามทุ่มแล้วนะ(ที่จริงแล้วไม่ได้ดึกอะไรเลย)

                 [วันนี้ไม่ได้กลับบ้านพร้อมฉันนี่เป็นไรป่าว] โชคนี่เอง

                  "วันนี้โดนลักพาตัวน่ะ ถือว่าเป็นไรป่ะ"

                  [เห้ย!แล้วโดนได้ไงอ่ะ]

                  "ก็เพราะนายนั่นแหละ มันชอบนายเลยคิดจะฆ่าฉันทิ้งล่ะมั้ง"

                  [แล้วรอดมาได้ไงอ่ะ]ทำไมมันดูเหมือนแช่งเงี้ย =[]=

                  "เจ้าของร้ายอาหารที่ฉันทำงานอยู่มาช่วยน่ะ เขามีจีพีเอสของฉัน"

                  [แล้วไม่ส่งมาหาฉันล่ะ...]

                   "ก็โดนมัดกับเก้าอี้อยู่จะส่งได้ไงนี่ =[]=*"

                   [ออ โอเคตอนแรกคิดว่าเธอไม่ชอบเราแล้วน่ะ 555+]

                    "บ้า!"

                    [งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ]

                    "อือ บาย"

                    [บาย]

ฉันวางโทรศัพย์บนโต็ะข้างเตียงของฉันพร้อมกับยิ้มแล้วคิดว่า...ซื้อบื้อจังนายคนนี้เนี่ย :)

 

 

 

ปล. ตอนหน้าจะจบแล้วนะครับ ขอให้ติดตามให้กำลังใจกันด้วยน้าาาาาาา                

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา