Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

     
     06:45                     
                             หาว..วันนี้เป็นวันที่ทรมานที่สุดเลยT^T เนื่องจากเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับ แถมต้องตื่นเช้ากว่าเดิมเพราะกลัวมาจะมาสายอีก..
          นาอึนเข้ามาในห้องเรียนและไปที่โต๊ะของตัวเอง
    "หลับสักงีบก็แล้วกัน zzZ " นาอึนพึมพัมกับตัวเองก่อนจะฟุบลงไปกับโต๊ะ
 
     'นาอึน.. ' เสียงเรียกจากภวังค์ความฝัน ทำเอาหญิงสาวหันไปตามเสียงเรียกเหมือนทุกที แต่คราวนี้มันไม่เหมือนทุกที ชายในฝันของเธอไม่ได้อยู่ข้างหลัง เสียงที่ได้ยินดังขึ้นอย่างไร้ทิศทาง นาอึนหันซ้ายแลขวามองดูทุกทิศทางก็ไม่พบเจ้าขอเสียง..
     " อึนยอนนนนนนนน นายอยู่ไหนนน ออกมาเดี๋ยวนี้นะอึนยอน! เป็นนายใช่มั้ย!! ออกมานะ..." เสียงที่เรียกเธอค่อยๆเงียบลงไป
      "นาอึน!"
      "เรียกอยู่นั้นแหละ! ไม่..ออกเอ่อ ขอโทษคะอาจาร์ย " นาอึนลุกพวดจากที่นั่งทันที่ได้ยินเสียงเรียก 
     
      'ฮาาาาา จู่ๆก็พวดขึ้นมาแว๊ดใส่อาจาร์ยว่ะ ฮ่าๆ'
 
      'ยัยนี่เป็นอะไรอะแก5555'
 
     'เขาว่าผู้หญิงขี้วีนน่ารักเว้ย-//-'
  
       "เอาหล่ะทุกคนเงียบก่อน.."อาจาร์ยลีพูดขึ้น
      "นาอึนเธอโกรธที่ครูลงโทษเมื่อวานใช่มั้ย.."
      "ป่าวค่ะ•~• หนูแค่เพลียๆจากเมื่อวานคะครู แฮร่ๆ ขอโทษนะค่ะ -/\- "
      " อ่อ ^^ ถ้างั่นนั่งลงแล้วก็เรียนกันต่อได้แล้ว" เฮ้อรอดตัวไป ว่าแต่นายอึนยอนไปไหนนะ 
      นาอึนมองไปที่โต๊ะข้างๆเธอก็ไม่เห็นแม้แต่กระเป๋านักเรียนของอึนยอน 
       "นายหายไปไหนนะอึนยอน.."คนตัวเล็กพูดเสร็จก็ฟุบหน้าลงไปนอนเหมือนเดิม
 
     กริ๊งงงงงง ~ 
 
     เสียงออดหมดเวลาได้ดังขึ้น หมายถึงได้เวลาพักเทียง
                นาอึนได้แต่เดินลงบันได้มาอย่างเซ็งๆวันที่สองของการเรียนทำไมมันน่าเบื่อกว่าวันแรกอีกนะ เฮ้อ~
       ครึก ครึก ครึก ฟิ้ว~ ร่างของคนบางคนกำลังวิ่งมาอย่างรงดเร็ว และ...โครมมเข้าให้
      ร่างบางถูกชนล้มก้มจัมเบ๊าขณะเลี้ยวไปโรงอาหาร
      
        โอ้ยยยยยยย ใครชนฉ้านนน ฉันว่าฉันเดินมาดีๆแล้วนะ! ฮื่อออออ T~T
        "เอ่อออ เป็นอะไรมากมั้ยครับ°~°" ยังจะถามอีก!
        "นี่!จะรีบไปไหนย่ะ ทางเดินแคบๆจะวิ่งทำซากอะไร"คนตัวเล็กร้องอิดออดด้วยความเจ็บก้น
        "เอ่อออผมขอโทษครับ =^= " ขอโทษแค่นี่ก้นฉันหายเจ็บมั้ยย่ะ 
        o~o ฉันกำลังเงยหน้าเพื่อที่จะวีนไอ้คนที่มันวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ ก็ต้องตลึงกับความหล่อของ คนตรงหน้า..
        "ผม คิมแทมินครับ ต้องขอโทษด้วยที่รีบร้อนจนคนคุณ" โอ้ยยยทั้งหล่อ พูดเพราะ สุภาพ ดูออ่อนโยนสุดๆ
        "แฮะๆ จริงๆก็ไม่เป็นไรมากหรอกเมื่อกี้>~< "
        " จริงหรอครับ งั่นผมขอตัวก่อนนะครับ : ) "
        พูดเสร็จคนที่ชื่อแทมินก็วิ่งหายไปบนอาคาร
 
         " อย่างน้อยก็ได้เจอคนหล่อ >< วันนี้ก็ไม่ได้แย่นิเนอะ นายอึนยอน ฉันไม่อยากเจอนายหรอก! แบรรร่ "
         
            ร่างบางเดินเข้าไปกินข้าวในโรงอาหารด้วยความเหงาอีกครั้ง