ทาสรักซาตาน

“ราชาเอลเดอร์ ข้าจะสอนวิธีกำราบหัวใจของราชันให้ เพราะเพียวมีสายเลือดของมนุษย์ ร่างกายมนุษย์ไม่อาจทนทานต่อพลังแข็งแกร่งนั้นได้ ยามใดที่เด็กคนนั้นคุ้มคลั่งขึ้นมาจงใช้มันเพื่อรักษาชีวิตของเขาเอาไว้”
มันเป็นประโยคสุดท้ายที่เอลเดอร์จำได้จากปากของผู้พิทักษ์อดีตราชา และเอลเดอร์ก็ได้ใช้มันแล้วครั้งหนึ่ง เขาเห็นกับตาตัวเองว่าความคุ้มคลั่งของซาตานสามารถทำให้ร่างกายมนุษย์แตกเป็นเสี่ยงๆได้ง่ายดายแค่ไหน
เอลเดอร์มองเด็กหนุ่มที่นอนหนุนแขนของเขาต่างหมอน ร่างกายเต็มไปด้วยรอยแดงจากการตีตราของเขามาทั้งคืนจนตอนนี้ร่างเล็กๆแทบไม่มีพื้นที่ว่างสำหรับสิ่งใดอีกแล้ว นอกจากเสื้อผ้าที่มิดชิดคอยปกปิดรอยแดงนี้ไปสักสองสามวัน
“อืม…”
“ตื่นแล้วเหรอ”
“กี่โมงแล้วเหรอครับ”
“ยังไม่เช้า เจ้านอนต่ออีกหน่อยเถอะ”
“ผมต้องไปเรียน”
เพียวลุกขึ้นนั่งพร้อมกับขยี้ตาสะบัดความอ่อนล้าออกไป ร่างกายภายนอกไม่ได้เปลี่ยนไป หากแต่สัมผัสที่เอลเดอร์รับรู้มาตลอดนั้นมันได้หนักขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
“เพียว”
“ครับ?”
“เจ้าอยาก….เป็นราชาหรือไม่”
“เอ๊ะ?”
“ข้าหมายถึง เจ้าต้องการที่จะนั่งบนบัลลังก์แทนพ่อของเจ้าแล้วควบคุมพวกซาตานทั้งหลายในโอเอซิสต์หรือเปล่า”
คำถามของเอลเดอร์ทำให้เพียวหันกลับมามองชายหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งซ้อนทับตนอยู่ด้านหลัง
วงแขนเอลเดอร์กอดเกี่ยวร่างบอบบางเอาไว้ในอ้อมกอดและรั้งร่างเล็กนั้นให้เอนไปพิงอกของตน
“ถ้าเจ้าปรารถนาจะนั่งบนบัลลังก์นั่น ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าและคอยเป็นมือเป็นเท้าให้เจ้าเอง”
“คุณจะบอกว่าผมควรจะเป็นซาตานงั้นเหรอ”
“ก็รึไม่จริง”
“ผมเป็นมนุษย์ เอลเดอร์….ผมเป็นคนธรรมดาและจะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนผมได้”
“คนธรรมดาที่มีเรียวโอไนน์คอยคุ้มครองงั้นเหรอ ข้าทำใจเชื่อเจ้าได้ แต่พวกที่จ้องเอาบัลลังก์พ่อของเจ้ามันไม่เชื่อและพวกมันก็จะตามล่าเจ้าไปตลอดกาล เจ้าจะไม่มีวันสงบสุข และทีแย่กว่านั้น ตอนนี้ เรียวโอไนน์ผู้พิทักษ์ของเจ้า นางก็ไม่ได้อยู่คุ้มครองเจ้าและไม่มีใครรู้ว่านางจะกลับมาคุ้มครองเจ้าทันไหม”
“คุณก็เลยอยากให้ผมขึ้นไปเป็นราชาเพื่อรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้งั้นเหรอครับ”
“ใช่”
“ผมปฏิเสธครับ”
“วันเดอร์เรอร์”
“อย่าเรียกผมแบบนั้น เอลเดอร์ ผมเป็นมนุษย์ และจะเป็นมนุษย์ธรรมดาตลอดไป”
เอลเดอร์ไม่เคยสัมผัสถึงความหัวแข็งจากเด็กหนุ่มมาก่อน เขาเติบโตขึ้นภายในระยะเวลาไม่นาน เพราะเหตุการณ์ที่ทำให้เขาระเบิดพลังออกมามันทำให้บุคลิกของเพียวเปลี่ยนไปโดยที่เพียวเองก็ไม่รู้ตัว
กิริยาที่แข็งกระด้าง แม้แต่เวลามีเซ็กส์เพียวก็รุนแรงขึ้นจนเอลเดอร์รู้สึกได้
“อ๊ะ! ฮ้า!!!!~”
ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เขาสนุกเร้าใจขึ้นมากกว่าแต่ก่อนก็เถอะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาชอบเพียวที่เป็นเด็กไร้เดียงสามากกว่า
“พอก่อนเถอะ เพียว”
เอลเดอร์ประคองใบหน้าชื้นเหงื่อของเด็กหนุ่มเอาไว้หลังจากแลกลิ้นดูดดื่มกันอย่างบ้าคลั่ง
“ผมรู้ว่าคุณชอบ”
“ใช่ ข้าชอบ แต่…”
ปลายนิ้วชี้เล็กๆยกมาจรดริมฝีปากเอลเดอร์ให้กลืนคำพูดที่เหลือกลับลงคอ
“ชู่ว….ในเมื่อชอบก็ไม่ควรหยุด จริงไหมครับ”
“….!!!”
“ผมจะทำให้คุณเอง” เสียงกระซิบสั่นกระเส่าเย้ายวนอารมณ์ให้คล้อยตาม
ร่างอรชรนั่งคร่อมกายแกร่งหมุนวนหยอกล้อให้คนเบื้องล่างเสียวแทน เอลเดอร์มองร่างบางที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อและรอยกุหลาบที่กำลังแอ่นกายบิดเร้า ส่งเสียงครางกระเส่ายั่วอารมณ์ดิบเถื่อนของเขา
“อ๊ะ…อ๊า….”
“ชิ!”
เอลเดอร์กัดปากตัวเองอดกลั้นอารมณ์ที่กำลังปะทุเหมือนภูเขาไฟ ร่างเบื้องบนกลืนกินกายเขาจนสุดลำ แรงตอดรัดสร้างความทรมานให้เอลเดอร์จนอดทนต่อไปไม่ไหว
หมับ!
สองมือคว้าสะโพกกลมนั้นสองข้างของร่างอรชรก่อนจะยกขึ้นและสวนกลับลงมาแรงๆ
พรืด!!!....ฟึ่บ!!!!!!
“อ๊า!!!!!!!~”
เสียงหวีดร้องดังลั่นกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนให้มากขึ้นกว่าเดิม เอลเดอร์กระชับสะโพกเหมาะมือสองข้างเอาไว้และทำเหมือนเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกันนั้นก็บีบคั้นบนผิวสัมผัสนุ่มหยุ่นนั้นอย่างมันมือ เสียงหวีดร้องเย้ายวนไม่ต่างจากร่างกายที่บิดเร้าแอ่นไปด้านหลังอย่างบ้าคลั่ง
เอลเดอร์พลิกตัวกลับมาคร่อมทับร่างบางและยังส่งความร้อนแรงเข้าไปในโพรงสวาทนั้นโดยไม่ผ่อนแรงใดๆ
ยิ่งรุนแรงเสียงร้องจากคนเบื้องล่างก็ยิ่งเรียกร้องและยั่วยวนอารมณ์ของเขาให้ปะทุขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
เพียวเปลี่ยนไปแล้ว นิสัยของซาตานกำลังครอบงำเขาและทำให้เด็กหนุ่มผู้น่ารักกลายมาเป็นอีกคนที่เอลเดอร์แทบไม่รู้จัก
“คิดอะไรอยู่เหรอครับ”
เพียวนอนพาดบนตัวเอลเดอร์พร้อมกับเกยข้างบนอกแกร่งของซาตานหนุ่ม เอ่ยถามขึ้นหลังจากเสร็จกิจกรรมรักระห่ำที่กินเวลามาทั้งคืน
“ข้าแค่คิดว่าเจ้าเปลี่ยนไป เพียว”
“แล้วคุณจะรักผมน้อยลงไหม”
“ไม่มีทาง”
“สัญญากับผมสิ”
“ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไป ไม่ว่าเจ้าจะเป็นเพียวหรือวันเดอร์เรอร์ ข้าก็รักเจ้า”
“ผมอาจจะไม่เหมือนเดิม…”
“ข้ารู้”
“ผมรักคุณนะเอลเดอร์”
“ข้าก็รักเจ้า….”
เอลเดอร์หยุดคำพูดตัวเองเอาไว้เท่านั้น ราชาหนุ่มมองใบหน้าคนรักที่เกยคางอยู่บนอก ตอนนี้เขาควรเรียกเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาว่าอะไร
เพียว หรือ วันเดอร์เรอร์……