วรรณคดี พาเรามาเจอรัก

               กริ๊งงงงงงง    "หมดเวลาทำข้อสอบคะ ขอให้นักเรียนตรวจสอบกระดาษคำตอบให้เรียบร้อย แล้วส่งได้ที่คุณครูคุมสอบคะ "  เสียงจากการประชาสัมพันธ์

          " เย้ ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว จะได้นอนตีพุงกางทั้งปิดเทอมนี้เลย " ฉันพูดเสียงดังลั่นอาคาร9 บริเวณหน้าสหกรณ์ของโรงเรียน

          " นี่แกไม่คิดที่จะทำงานทำการเลยเหรอยัยใส " พราว ท้วง

          " ก็เรามันเป็นพวกประเภทขี้เกียจ หน้าใส ไง ไม่เหมือนแกหรอก เป็นนักแคสเตอร์ชื่อดัง มีแต่เด็กผู้หญิง สาวๆ ทั้งหลายแหล คอยตามกรี๊ดให้แกไปทั่ว  "  ฉันพูดอย่างมั่นใจในช่วงแรก ชวงหลังต้องส่ายหัวอย่างหน้ารำคาญ ที่เพื่อนตัวเองมีผู้คนอื่นๆมีแต่คนมากรี๊ดกร๊าดให้กำลังใจ คือแบบอิจ..คะ

           " กรี๊ดตอนไหน เวลาที่เราเดินไปทางไหนทำอะไร ก็ไม่ค่อยมีคนกรี๊ดให้เราสักหน่อย"

  พอพราวพูดจบ .... ก็มีกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มนึง น่าจะม.3นี่แหละ ประมาณ 5-8 คน เดินมาทาง ที่ฉันกับพราวยืนคุยกันอยู๋นั้นเอง

           " กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่พราวคะ พวกหนูขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ "

            " หนูด้วยๆๆๆๆๆ "

            " หนูก็ด้วยคะ "   

จากนั้น พราว ก็ถูกลากไปมุมต่างทั่วโรงเรียนเพื่อถ่ายรูป ส่วนฉันก็มีหน้าที่เดินตามตู๊ดเพื่อนชาย(สาว) ตัวเองไป

     ' หึ ไม่กรี๊ดเลย ไม่กรี๊ดเล้ยยยยยยยยยยยโว้ยยยย '

พราว..

  อายุ..16  กรุ๊ปเลือด a   สถานะทางบ้าน พ่อกับแม่แยกกันอยู่ อาศัยอยู่กับแม่   พราวเป็นนักแคสเตอร์ที่กำลังมีชื่อเสียงมากในช่วงนี้ โดยเฉพาะเกมส์ที่เขาแคสในตอนนี้ คือ เกมส์ ได้ค์บาเดเลด มันทำให้เขามีชื่อเสียงมากขึ้น 

รูปร่างหน้าตา เป็นผู้หญิงร่างสูง ตัวใหญ่ ถ้าถามว่าสูงเท่าไหร่ ก็ สูงประมาณ 173  ผิวขาว ดวงตาขมกริบดังหมาป่า ริมฝีปากบาง ทรงผมก็ตัดแนวเกาหลีสมัยใหม่ในปัจจุบัน

    " เพชร กู โคตรเหนื่อยเลยอ่ะ "

    " อืม "

    " อืมมมมมมมม ทำสายตาแบบนั้นทำไมอ่ะ "

    " ใครเป็นคนบอกกับเราหน่อ ว่า ไม่ค่อยมีใครกรี๊ดใส่ "

    " เออๆๆ กูผิดเอง "

    " แค่ผิดเหรอมึง "

    " กินไก่มั้ย "

    " กินค้าาาาา นายท่านเจ้าขา "

    " ไปกินในบ่อชาเขียว โรงเรียนเรานะ แนะนำเลย ว่ากินแล้วอร่อยสองเท่า "

    " คุณ pet คะ ถ้าจะด่ากันอย่างนี้ เรียกดิฉันว่าเฮ้เธอะคะ "

    " เสี้ย แทนได้ไหมคะ "

    " ไม่ได้คะ ไปกันคะ ไปหาสองคนนั้นกันคะ"

    " คะ ไปคะ "

    " คะ ซื้อไก่ให้ดิฉันด้วยน่ะคะ "

    " ไม่ซื้อคะ "

    " เอ้า ไอ้ดอกไม้ "   ตบหลังพราวไปแรงๆนึงที

   โรงอาหาร ข้างบ่อชาเขียว (บ่อน้ำสีเขียว)

  " ไง พวกแก รอนานบ่จ้ะ "  ฉันเอ่ยทักทายเพื่อนสาวอีกสองคน ซึ้ง กำลังนั่งเล่นเฟส ที่โต๊ะสีเขียวสดใส

  " ไง  ไอ้พราวล่ะ "  แก้วถาม

  "  มันไปซื้อไก่น่ะ "

  " ให้ใคร "

  " คนสวยคนนี้คะ " พอฉันพูดประโยคคนสวยจบ ไอ้แก้ว กับ เพื่อนสาวอีกคนนึงถึงกับ สายหน้าพร้อมกับทำท่าทางเหมือนคนกำลังจะอาเจียน (อ้วก)เลยทันที

แก้ว...

  อายุ 16 ปี    เธอเป็นคนอารมณ์ดี เฟรนลี่ กับทุกคน และ กวนทรีนกับทุกคน ไม่ว่าจะเพื่อนหรือรุ่นพี่ในคณะสีตัวเอง หรือนอกคณะสี  รวมกับหมาด้วย นี่ไม่ค่อยรู้ ถ้ารวมมันด้วยน่าบ้ามากกว่าเดิม  แต่เอกลักษณ์เฉพาะของเธอคือ นางเป็นคนชอบงอล งอลเก่งมาก และอีกอันนึงคือ ไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้ นางจะต้องไปกับเพื่อนในกลุ่มสักคนนึง และพอเราบอกไปว่า ไปคนเดียวสิ ห่างกัน ไม่กี่ก้าวเอง  นางก็จะเอ่ยว่า " ไม่เอา เดี๋ยวโดนฉุด "  ฉันกับเพื่อนอีกสองคนนี่ ถึงกับว่อเลยคะ และก็โวกเวกโวยวายว่า 

          " แก้ว พวกเราว่า คนที่ฉุดนั้นมัน แก มากกว่านะ"