Hight school โรงเรียนวุ่นลุ้นรัก

อ๊อดดดดดด
16:30 น.
เสียงออดหมดคาบเรียนในวันนี้ได้สิ้นสุดลง ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระสักที ออกไปหาบะหมี่กินให้หนำใจไปเลยดีกว่า
 
"เอาล่ะ นักเรียนทุกคนมีเวลาครึ่งชั่วโมงในการออกไปนอกโรงเรียน ห้าโมงเย็นเจอกันที่หอประชุมใหญ่นะจ๊ะ ^0^" คุณยายพูด
 
"ครึ่งชั่วโมง-_-? ไม่น้อยไปหน่อยหรอคะทีชเชอร์" ฉันพูดขึ้น นี่นั่งกินบะหมี่สามเส้นก็หมดแล้วมั้งครึ่งชั่วโมงเนี่ยยย
 
"มันเป็นกฏจ๊ะแม่หนู เพื่อความปลอดภัยของตัวพวกเธอเองนะ"
 
"ชิ-____-" ฉันทำหน้าเบื่อโลกใส่คุณยาย กฎมันมีเอาไว้แหกค่ะ!
 
"นักเรียนเคารพ"
 
"ขอบคุณค่ะทีชเชอร์ พวกเราจะเป็นคนดีมีวินัยใฝ่เรียนรู้ อยู่อย่างพอเพียง"
 
ฉันเดินออกมาจากห้อง เฮ้อ ทำไมที่นี่มันน่าเบื่อแบบนี้น้า-_- แม่เอาฉันมาขังคุกไว้แท้ๆเลย
 
"เดี๋ยวก่อน เธอ แฮ่กๆๆ" ฉันหันไปตามเสียงพบกับผู้หญิงใส่แว่น กระโปรงยาวเท่าตาตุ่ม ในมือหอบหนังสือพะรุงกะรังวิ่งตามฉันมา
 
"เธอเรียกฉันหรอ" ฉันถามพลางเอามือชี้หน้าตัวเองด้วยความงุนงง
 
"ใช่" ยัยนั่นตอบแล้วเดินมาใกล้ๆฉัน
 
"มีอะไร"
 
"^0^" ส่งยิ้มหวาน
 
"อะไรของเธอ-_- ฉันไม่นิยมผู้หญิงด้วยกันหรอกนะ" ฉันพูดแล้วหันหลังจะเดินหนี
 
"เป็นเพื่อนกันนะ"
 
"หะ- -?" ฉันหันไปถาม ยัยนี่เป็นบ้าวิ่งตามฉันเพื่อมาขอเป็นเพื่อนเนี่ยนะ
 
"เป็นเพื่อนกันได้ไหม"
 
"ทำไมฉันต้องเป็นเพื่อนกับเธอด้วย เธอเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้" ฉันตอบ
 
"เอ่อ ฉันเป็นคนแบบนี้น่ะ..." เธอพูดแล้วเอามือขยับแว่นตัวเองเล็กน้อย "แบบว่า...เพื่อนๆไม่ค่อยชอบนิสัยของฉัน เขาบอกว่าฉันคุยกับพวกเขาไม่รู้เรื่องU_U" ดูจากการแต่งตัวแล้วคงเป็นเด็กเรียนพูดจาเข้าใจยากอะไรแบบนี้สินะ 
 
"เธอก็คงคุยกับฉันไม่รู้เรื่องหรอก ฉันไปล่ะ"
 
"ขอร้องล่ะ ช่วยเป็นเพื่อนกับฉันหน่อย ฉันอยู่ที่นี่ไม่มีความสุข เพื่อนฉันก็ไม่มี ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่เลยนะ ฮึกๆT^T" 
 
"เฮ้เธอจะร้องไห้ทำไม"
 
"ฮือๆๆT^T"
 
"เอาล่ะๆ ฉันเป็นเพื่อนกับเธอก็ได้ อย่างน้อยเราก็ความคิดเหมือนกันเพราะฉันไม่อยากอยู่ที่นี่" ฉันตอบ ยัยแว่นดีใจถึงขนาดปล่อยหนังสือในมือมาเขย่าแขนฉันด้วยความดีใจ
 
"เย้ เธอใจดีจังมีนาาาา ฉันชื่อพิงค์เรียนอยู่คลาสเดียวกับเธอนะ ฉันนั่งหน้าแต่เธอนั่งหลังเราเลยไม่เห็นกัน แต่ฉันเห็นเธอนะ เธอน่ารักมากๆเลย ตอนที่เธอเข้ามาในห้องพวกผู้หญิงที่นั่งข้างหลังฉันนินทาเธอด้วยแหละ^0^" 
 
"-______-"
 
"อ่า ฉันพูดมากไปสินะ"
 
"ช่างเถอะ ฉันรู้พวกคนที่นี่ไม่ชอบขี้หน้าฉันเท่าไหร่" 
 
"ไปหาอะไรกินกันเถอะ เดี๋ยวจะหมดเวลาซะก่อนนะ^0^" ยัยแว่นพูดพลางก้มลงเก็บหนังสือ
 
"ฉันอยากกินบะหมี่ ที่นี่มีร้านไหนอร่อยๆบ้าง" ฉันพูด
 
"อ้าา บะหมี่หรอ ร้านพี่ชายฉันอร่อยน้า ไปลองไหมฉันให้เธอกินฟรีเลยนะ ตอบแทนที่ยอมเป็นเพื่อนกับฉัน"
 
"ไปสิ" ฉันตอบ ของฟรีใครจะพลาดด
 
ฉันกับยัยพิงค์เดินมาที่ร้านบะหมี่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่นัก บรรยากาศร้านมีต้นไม้เล็กๆปลูกอยู่รอบๆ ประตูร้านเป็นกระจกใสมีกระดิ่งห้อยเล็กๆน่ารัก บรรยากาศดีเกินกว่าจะเป็นร้านบะหมี่เลยนะเนี่ย
 
"สวยใช่ม้า^^ พี่ชายฉันเป็นคนออกแบบร้านเองเลยนะ"
 
"บรรยากาศดีอะ ฉันชอบ" ฉันตอบ
 
"อ้าวพิงค์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย^^" ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งน่าตาดีเดินถือกระดาษโน้ตพร้อมกับปากกาเล็กๆมาที่โต๊ะของฉัน น่าจะเป็นพี่ชายของยัยแว่นสินะ ทำไมหล่อขนาดนี้*0*
 
"มาเมื่อกี้เองค่า พี่คะพิงค์เอาบะหมี่สองที่นะ เอาแบบอร่อยที่สุดในโลกเลยน้า^0^"
 
"ฮ่าๆได้สิ อร่อยอยู่แล้ว" พี่ชายหัวเราะเล็กๆ แล้วมองมาที่ฉัน
 
"เพื่อนพิงค์หรอ^^" ละลายยยยย
 
"อะ เอ่อ ใช่ค่ะ"
 
"มีเพื่อนน่ารักขนาดนี้เลยหรอเนี่ยเรา^^" พี่ชายหันไปพูดกับยัยพิงค์ 
 
"พี่ชื่อพีทนะ แล้วชื่ออะไรหรอ^^" รอยยิ้มแบบนี้ฉันจะละลายไปตรงนี้เลยได้ไหมนะะะ
 
"มีนาคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่^^"
 
"ครับผม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ"
 
"พอเลยๆพี่เนี่ย ไปทำบะหมี่มาเลย เพื่อนพิงค์หิวแล้ว-3-" ยัยแว่นหวงพี่หรอย่ะ เชอะ
 
"ฮ่าๆ เดี๋ยวพี่จะทำให้สุดฝีมือเลยน้า^^" พี่พีทส่งยิ้ม ก่อนจะเดินกลับไปเข้าครัว
 
"งั้นเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนะมีนา รอฉันอยู่นี่นะ" ฉันพยักหน้า แล้วยัยแว่นก็เดินออกไป
ฉันนั่งมองบรรยากาศรอบๆร้าน เหลือบไปเห็นนาฬิกาแขวนอยู่บนผนังแสดงเวลา 16:55น.
นี่ฉันมีเวลากินบะหมี่ห้านาทีงั้นเรอะ -_- 
 
เพล้งงงงงงงงงง!
เสียงวัตถุลอยมากระทบกับกระจกหน้าร้านจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มะ มีดงั้นหรอ-[]-
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" ผู้คนในร้านวิ่งอลหม่านกันไปหมด ฉันรีบเอาตัวเองมุดเข้าไปใต้โต๊ะ
 
"แก ตาย!!" เสียงผู้ชายตะโกนขึ้น ฉันไม่กล้าหันไปมองที่หน้าร้าน ได้แต่เอามืออุดหู หลับตาปี๋ นะโมพุทโธสังโฆ ฉันยังไม่อยากตายนะว้อยยยT^T
 
เพล้งงงงงงงง!
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
 
หมับ!
"ออกมานี่ อยากตายหรือไง! หา" 
จู่ๆก็มีมือปริศนา คว้าตัวฉันออกไปจากใต้โต๊ะ แล้ววิ่งมุ่งหน้าไปประตูหลังร้าน
 
"แฮ่กๆๆ หยุดก่อนฉันวิ่งไม่ไหวแล้วT^T" ฉันพูดจบ มือปริศนาก็ปล่อยออกไป ฉันเงยหน้ามาพบกับผู้ชายใส่ชุดนักเรียน เสื้อออกนอกกางเกง สวมรองเท้าทับส้น เสื้อเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ดวงตาสีฟ้าอ่อน ริมฝืปากสีชมพูที่มีเลือดซิบอยู่เล็กน้อย ดูดีจังเลย
 
"ชอบฉันหรอ" เขาพูดขึ้น
 
"จะบ้าหรอ-0-" ฉันสวนทันที "นะ นายเป็นใคร"
 
"ฉันชื่อฟรอยด์ เรียนโรงเรียนข้างๆเธอ เป็นเด็กใหม่ใช่ไหม^^"
 
"รู้ได้ยังไง"
 
"เด็กที่โรงเรียนฉันพูดว่ามีเด็กใหม่ที่หญิงล้วน หน้าตาน่ารัก วันนี้ฉันได้เห็นแล้ว น่ารักจริงๆด้วย" เขาพูดพลางเอามือมายีผมฉันเบาๆ
 
"อะ เอ่อ-//-"
 
"ที่นี่มันอันตรายนะ ดูแลตัวเองด้วย หวังว่าเราคงได้พบกันอีก ฉันต้องไปล่ะ" ฉันยังไม่ได้พูดอะไรต่อเขาก็เอาหน้ามาใกล้ๆ
 
จุ้บ!
"เฮ้ยยยย-[]-" 
 
"ฮ่าๆ ฉันไปละนะ^0^" เขาหันมาเอามือแตะปากส่งจุ้บอีกครั้งก่อนจะรับวิ่งกลับเข้าไปในร้าน
 
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน มาขโมยหอมแก้มฉันไปแล้ว แงT^T
 
 
________________________________________________________