หลุมพรางเหล่าตัวร้าย

  วันนี้โลกช่างแสนสดใส อิสระ อิสระ ผมได้ออกมาซื้อนั่นซื้อนี้ สบายใจมากกกก 555

ไม่มีกล้องอยู่แถวนี้ คุณจิมมี่ก็ให้ออกมาแบบ ง่ายๆ (ผมสัญญาจะไม่ทำรื่องเสียหายข้างนอกฮะ)

 

 

 "เราจะไปไหนกันต่อครับ" ผมถามไอ้พี่ดำที่ขับรถสบายใจพร้อมเปิดเพลง Knock Knock แหม่ สีหน้าดูปลื้มปริ่ม ต้องเรียกพี่ดำนะครับ เพราะนั่งคุยๆไปไหงแก่กว่าผม4ปีเลย

 "ไปหาสมาชิคอีกคนของทีมเราไง" ตอบแบบไม่ได้มองหน้า ผมนั่งเบาะหลังด้วยแหละ ที่ข้างๆก็ข้าวของที่ไปหามา ขนมไอ้สต็อป เสื้อผ้านิดหน่อย

 "ใครเหรอครับ?"

 "น้องบับเบิลไง ไอ้หนูนั่นฉันชอบมันมากๆเลย หน้าตาบ๊องแบ๊ว เขาจะมาเป็น Lovely Boy ของทีมเราไง"

 "ผมยังไม่ตกลงเลยนะ"

 "นายจะตกลงแน่ เพราะยังไงสต็อปก็ต้องมาเป็นน้องเล็กของทีมฉัน แต่ตอนนี้ต้องพาบับเบิลเข้าทีมให้ได้ก่อน แล้วบับเบิลจะช่วยเอาสต็อปปี้มา"

 

 

... พูดอะไรวะ หมายความว่าไง ไอ้ส็อปไปเกี่ยวอะไรกับบับเบิล

 

 

ลั๊นลันลา ลั๊นลัน ตู๊ด  ...ไอ้พี่ดำโทรสับเข้าบ่อยมาก

 

 

"ว่าไงอยู่ไหนหละ ...... อ่อ ใกล้ถึงแล้วอีก 5 วิเจอกัน"

 

มาแล้วๆ ไหนดูหน่อยสิว่าใครเป็นคนน่ารักที่ไอ้พี่ดำอยากได้เข้าทีม ผมมองผ่านกระจกหน้าไปเห็นเด็กตัวเล็กๆ... ก็เล็กกว่าผมนิดหน่อยนั่นหละ เด็กคนนั้นสวมฮูดสีฟ้าหม่นๆสวมแว่นดำและผ้าปิดปาก ก่อนรถจะจอดแล้วเด็กคนนั้นก็เข้ามา

 

 

" Hiiiiii"  เอ๊!!!?? เสียงน้ีมัน

"ว้าววว ไม่เจอกันตั้งนาน ไหนถอดหน้ากากให้ดูหน้าหน่อยสิ" ไอ้พี่ดำบอก ผมมองตาม ไอ้เด็กนั่นค่อยๆ.... ค่อยๆ.... แล้วก็ชัดเลย นั้นมันไอ้ลูกมาเฟียที่ผมเคยไปร่วมห้องแต่งหน้าแต่งตัวด้วยหนิ(ในตอนที่2)

 

 "วู้ววววว ฮึ้มมมม นายหน้าคุ้นๆนะ" มันหันมาหาผมครับ เอ่อ ไม่ต้องจำกรูได้ก็ได้นะครับ 

 

อะไรกันวะไหง คิโยมิ ที่ผมมโนว่าจะน่ารักใสๆกลับกลายเป็นไอ้เด็กเปรตจอมกระแดะนี้หละ ภาพพฤติกรรมของมันวนเข้ามาเลยครับ

 

 "นายวันนั้นนี้เองที่ไปแต่งตัวกับห้องของผม ผมชื่อบับเบิลนะ"

 "อ่า หวัดดี" ...ไม่รู้จะพูดอะไร

 "อ่อ บับเบิล นี้บอมนะเป็น สายบาลานของทีมเรา แร็บได้ร้องได้" เอ๋ สรุปคือในความคิดไอ้พี่ดำนี้ต้องได้ผมร่วมทีมแน่ๆใช่ปะ?

 "ว้าววว หน้าตาเท่ห์ดีนะ ฉันสัมผัสได้ถึงกระแสไฟฟ้าในตัวนายด้วย" 

 

!!! ?

 

ไอ้เด็กนี้รู้ว่าผมไม่ใช้คนธรรมดา?

 

 "ผมเป็นเด็กที่ IN ต้องการตัวอีกคนเลยนะ ผมสัมผัสได้ว่าใครมีพลังประมาณไหน ไหงฮยองไบท ถึงได้เลือกแต่คนที่มีพลังพิเศษหละเนี่ย?? จะไปออกรบรึไง?"

   

  ... สรุปคือไอ้พี่ดำก็ไม่ใช่คนปกติ

 

 "ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ยยยย"  ไอ้ดำเล่นเสียง ตอแหลมมมมม

 

กรูไม่เชื่อออออออออออออออออออ

 

 "ผมว่างม๊ากมากเลย ถ้าช่วยตามใจผมจนผมพอใจ  แล้วผมจะยอมอยู่ทีมด้วยนะ"

 "ไหนบอกฮยองมาซิว่าอยากให้ช่วยอะไร"  

 

ไม่นะๆ ให้ตามใจไอ้เด็กนี้หนะเหรอ? บ้ารึปล่าว ผมเคยเห็นที่มันให้บอดี้กาตเช็ดรองท้าวให้ กินข้าวเสร็จก็ยังเทเล่นให้เค้าเก็บอีก ไอ้พี่ดำคงไม่เห็นดีเห็นงามหรอกใช่มะ

 

 "ผมอยากให้ฮยองพาไปถล่มรังมาเฟียเพื่อหาสร้อยคอเซฟไฟทเม็ดโตรูปหยดน้ำช่วยผมครับ"

 

 !!??? ถล่มรังมาเฟีย บ้ารึปล่าววะ!!! ผมหันควับไปมองไอ้พี่ดำที่ยิ้มแย้ม... 

 

ไม่นะๆ

 

 "ได้เลย"

 

 

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

ง่ายไปมั้ย??

 

 "ถ้าเข้าไปเราคงต้องใช้พลัง เดี๋ยวพวก IN ได้แห่มาพอดี" ผมขออกความเห็นหน่อย

 "นี้ นายไม่รู้จัก Room Card เหรอ?" 

 

...?? ผมได้แค่ส่ายหน้า

 

 "ฉันมีตั้งหลายแผ่นเลยนะ พวก IN มักจะมีเรื่องที่ทำไม่ได้อยู่เสมอ แล้วถ้าเราช่วยเขาได้ เขาจะมาหาเราแล้ว เสนอข้อแลกเปลี่ยนเป็นไอเทมเช่น Room Card เมื่อเปิดใช้งานจะทำการบล็อกการสัมผัสพลังในขอบเขต 1 กิโลเมตร จะ IN หรือองค์กรไหนก็ไม่รู้หรอกว่าเรากำลังใช้พลัง"

 "มีของแบบนั้นด้วยเหรอ?"

 "นี้ IN ไม่เคยขอให้นายช่วยอะไรเลยเหรอ?"

 

... จริงๆแล้ว IN เคยมาขอให้ผมเข้าร่วมเป็นเจ้าหน้าทีของ IN และต้องพาไอ้สต็อปไปด้วย แต่ผมปฏิเสธไปเพราะอยากใช้ชีวิต เงียบๆ ไม่มีการพูดถึงไอเทมอะไรเลย 

 

 "เอ้อ บอม บับเบิลเป็นพี่นายปีนึงนะ แต่ไอ้หมอนี้มีพลังที่น่าสนใจมากๆอยู่"

 

เอ๋ พี่ผมปีนึงเลย หน้าดูยังกะ16

 

 "แล้วนายมีแผนอะไรรึปล่าว?" พี่ดำถาม เห๋ลืมไปเลยว่าไอ้พวกนี้จะพาผมไปทำอะไร เดี๋ยวก่อนๆ

 "ไม่มีครับ แค่ให้ฮยอง กับบอมไปสร้างความวุ่นวาย ผมจะเข้าไปกักตัวหัวหน้าไว้ แล้วฮยองก็ตามผมไป ฮยองไบทรู้ตำแหน่งของพวกผู้มีพลังทุกคนอยู่แล้วหนิ ถึงจะเปิด Room Card แต่ถ้าฮยองเคยแตะต้องตัวแล้วยังไงก็ตามหาได้"

  

เฮ้ยจริงดิ ไอ้พี่ดำเคยแตะตัวผมรึยังหนิ ยังๆ มั้ง รึปล่าววะ

 

 "งั้นนายบอกทางฉันไปเลยนะ ฉันอยากให้นายตกลงร่วมทีมจะแย่อยู่แล้ว"

 "ตอนนี้มีใครตกลงแล้วบ้างครับ" 

 

เอ้อ ใช่ตกลงตอนนี้ในทีมมีใครตกลงจริงๆแล้วบ้าง ไอ้พี่ดำก็เลยพูดซะเหมือนทุกคนตกลงแล้วเนี่ย

 

 "ก็...น็อคกี้ คนนึงตกลงแล้ว คริสก็รอนายตกลงก่อน"

 "เอ๋ พี่คริสเหรอ เจ๋งไปเลย แองเจิลของทีม หน้าตาของกรุ๊ป แล้วซอลหละ?"

 "ซอล อะยังไม่ได้คุยเลย แต่หมอนั่นตกลงแน่ๆ"

 "อื่มมม 1 2 3 45...6 6คนแล้วสิใกล้ครบแล้วหนิ"

 "7 ต่างหาก อย่าลืมน้องเล็กขุมพลังของเราสิ"

 "อ่อ ใช่ สต็อป สุดยอดขุมพลังสายโลเกียอีกคนหนิ ว้าวววว บอม นายต้องพาหมอนั่นมาให้ได้นะ"

 

... เอ่อ คือนั่งฟังมาตั้งนาน ยังไม่เข้าใจเลยครับ สรุปคนพวกนี้รู้จักผมกับสต็อป แล้วไหนคนอื่นๆอีก ผมรู้สึกว่าบับเบิลจะสัมผัสได้ถึงพลังของสต็อปครับ ดูบับเบิลสนใจเอามากๆ เหมือน IN ที่สนใจในตัวสต็อป แต่นี้เรากำลังจัดทีมเป็น Idol บอยกรุ๊ป ไม่ได้ไปออกรบนะ ...แต่ถ้าเรื่องความสามารถไอ้สต็อปก็เป็นที่น่ายอมรับครับ มันไม่เคยแสดงความสามารถ 100% ในการแข่ง แต่ได้เป็นเด็กฝึกแล้ว ตอนนี้แทบไม่มีใครรู้เลยว่ามันร้องเพลงได้โคตรพลังเสียง

 

 "อะ นั่นๆ"

 

 บับเบิลชี้ไปทางเลี้ยว ผมลืมสังเกตข้างทาง เหมือนรถจะออกมานอกเมืองได้ไกลพอสมควรครับ

เอาหวะ ถ้าอีกฝ่ายเป็นแค่คนธรรมดา ผมแค่แปรงตัวเป็นเหล็ก ปืนก็ยิงไม่เข้าหรอก

 

 รถถูกจอดหน้าตึกที่เหมือนจะเป็นตึกร้าง 2 ชั้น กลางเขาลูกเล็กๆเท่านั้น มันดูเล็กไปไหมหนะ

เพียงพวกเราลงจากรถ ก็สังเกตเห็นว่ามีคนคอยสังเกตการพวกเรา

 

"Room Open"

ผมนหันไปมองกาตสีฟ้าในมือบับเบิลส่องแสงแล้วหายวับไป

 

" รูมจะทำงานแค่ 1 ชั่วโมง รีบๆเลย"

 

ทันทีที่พูดจบ ผมแทบมองไม่ทัน ทังสองพุ่งเข้าไป พร้อมกับเสียงปืนกลรัวเต็มไปหมด เห็นแวบๆว่าบับเบิลใช้บาเลียได้ ส่วนไบทเพียงแค่ชกอากาศ คนที่อยู่อีกฝั่งก็กระเด็น

 

" มาสิบอม"

 

ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าผมอยู่ห่างไปหลายเมตรแล้ว....สร้างความวุ่นวายแค่นั้นก็ได้หวะ ผมวิ่งตามทั้งสองเข้าไป เห็นซากคนที่เหมือนจะถูกไบทเล่นงานไปนอนเกลื่อนอยู่

 

"เอาให้วุ่นวายสุดๆเลยนะ ฉันจะรีบเข้าไปจับตัวหัวหน้ามันเดี๋ยวหนีไปก่อน"

 

บับเบิลบอกก่อนตรงเข้าไปทางตรงในห้องใต้ดิน ไบทไปทางขวา .... คือผมต้องไปอีกทางใช่มะ 

 

ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน ผมหันไปเห็นสวิทไฟ งั้นผมขอทำลายกระแสไฟฟ้าในนี้ก่อนแล้วกัน มีประโยชปะหละ

 

หวังวาจะไม่มีใครมาทางนี้ ผมได้ยินเสียงปืนดังเป็นระลอก แต่เอาจริงคือไม่ห่วงพวกนั้นเลย ห่วงคนของที่นี่มากกว่า ผมพยายามเดินเลี่ยงๆ ไปตามจุดที่มีสายไฟ ใครมาผมจะช็อตไฟไส่ หวังว่าจะแค่สลบนะครับ เรียนมานิดหน่อย ไฟฟ้ามากกว่า 30 mA ทำให้คนสลปได้ ...จะพยายามควบคุมนะครับ อย่าตายกันนะเฮ้ยยย เดี๋ยวบาป

 

ในห้องใต้ดินเป็นห้องแอร์ทั้งหมดครับ เหมือนเอาไว้เก็บของ ...ผลิตยาเสพติด มีบางห้องเก็บสัตว์ป่าด้วยครับ ผมรู้สึกอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น ห้องนั้นห้องนี้มีอะไรน่าสนใจเต็มไปหมด จนกระทั่งผมเข้ามาในห้องที่มีชื่อว่า HwangJo Family ห้องดูเหมือนห้องนั่งเล่น มีหนังสือหรือเอกสาร รูปถ่ายผู้คน ...รวมทั้งรูปบับเบิลตอนเด็ก ผมคิดว่าห้องนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกับบับเบิลมากพอได้ประโยชน์ ผมเดินไปล็อกประตูแล้วลากคนงานที่หมดสติออกจากทางเดิน ตรงพรมมีทีวีจอเล็กๆกับเครื่องเล่นซีดีและแผนซีดีอีก2แผ่น

 

 

เด็กน้อยผู้ร้องห้ายเป็นสายฝน

 

 

ผมเพิ่งทำให้ไฟดับไป ผมจึงคว้าเอาสายปลั๊กของเครื่องเล่นและทีวีมาไว้ในมือขวา แล้วมือซ้ายจัดเตียมเครื่องเล่น ห้องนี้น่าจะเป็นห้องเก็บข้อมูลของครอบครับบับเบิล ผมหวังว่าในนี้จะมีข้อมูลที่ทำให้เราหาของที่บับเบิลต้องการเจอไวๆนะครับ

 

ผมเปิดแผ่นซีดีเล่น ภาพที่เห็นในจอมันเป็นเหมือนห้องคนป่วย ...มีหมอคุยกับคนป่วย ทั้งคู่หันหลังให้กล้อง

"รู้จักเด็กคนนี้ไหม?" หมอถามพร้อมยื่นรูปถ่ายเล็กๆ

 "บับเบิล บับเบิล" 

 

ผมรู้สึกว่าผู้ป่วยจะป่วยทางจิตนะครับ

 

 "รู้จักเหรอ?"

 "ใช่ ใช่ ฉันดูแลเขา แม่เขาแม่เขา ถูกฆ่า เขาหละ บับเบิล เขาอยู่ไหนคุณเห็นเขาไหม?"

 "เขาปลอดภัยดี เด็กคนนี้ บับเบิล มีอะไรแปลกๆไหม?"

 

 หญิงผู้ป่วยพยัคหน้า

 "เขาเป็นเด็กสดใส เขาร้องเพลงได้สดใสมาก แต่เพราะ...เพราะพ่อของเขา คนฆ่ากัน แม่ของเขาตาย แม่ของเขาตาย ตายต่อหน้าฉัน เขาด้วย"

 "แล้วหลังจากนั้น เขาเป็นยังไง"

 "เขาไม่เคยร้องห้ายอีกเลย ฉันเห็น ฉันเห็นจริงๆนะ เด็กคนนี้ ฆ่าคนของพ่อเขาด้วยน้ำ เขาควบคุมมันได้ เด็กคนนั้นเป็นปีศาจ จริงๆนะ"

 "จริงๆเหรอครับ"

 "คุณจะหาว่าฉันบ้าเหรอ? ฉันเห็น... ฉันเห็นจริงๆ หน้าร้อน ไม่น่าจะมีฝนตกแท้ๆ แต่พอเด็กคนนั้นบับเบิล เขาเห็นรูปของแม่เขา.. ฝนก็ตก เด็นคนนั้นไม่ใช่ว่าไม่ร้องห้าย แต่..."

 

 

"เขาร้องห้ายเป็นฝน"

 

 

ภาพถูกตัด ผมรู้สึกวูบๆ กับเรื่องของบับเบิลเขาเสียแม่ตั้งแต่ยังเด็ก คงโกรธที่มีพ่อเป็นมาเฟียแล้วนั้นเป็นส่วนที่ทำให้ตัวเองเสียแม่ไป แล้วพฤติกรรมที่บับเบิลทำต่อผู้ติดตามนั้นคงเป็นเพราะความโกรธที่ฝังอยู่ในใจ แต่นอกเหนือจากนั้นคือ มาเฟียกลุ่มนี้ที่เราเข้ามาถล่มรู้เรื่องการมีพลังของบับเบิล แปลว่าในนี้ก็มีผู้มีพลังคนอื่นๆอยู่ แถมยังมีคนธรรมดาที่ไม่ถูก INฆ่าทั้งที่รู้เรื่องการมีตัวตนของผู้มีพลัง ทำมัยหละ ทำมัย IN ละเว้นคนกลุ่มนี้?

 

"ได้ยินว่าบับเบิลไม่เคยร้องห้ายเลยจริงๆเหรอ?" เสียงชายในวิดีโอที่เป็นคนถือกล้อถามเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง น่าจะ5ขวบ

"ใช่คะ แม่ของบับเบิลตายไปแล้ว แต่บับเบิลก็ไม่ร้องห้ายเลย"

"จริงๆเหรอ"

"จริงคะ"

 

"ที่นี้ฝนตกบ่อยมั้ย?"

"บ่อยมากๆเลยคะ แปลกมากๆเลยเน้อ"

 

 

ผมกรอวิดีโอไปมา รู้สึกหน่วงๆแย่ๆไม่อยากดูต่อเท่าไหร่ บับเบิลมีชีวิตมายังไงกันนะครับ เป็นคนที่น่าสงสารเหมือนกันนะ ผมลุกเดินไปมาในห้องตรงที่กำแพงมีรูปภาพแปะเต็มไปหมด

และแล้วก็เจอ คนนี้น่าจะเป็นแม่ของบับเบิลครับ แม่ของบับเบิลสวยมากครับ ตาโตขาวยิ้มน่ารัก และสร้อยในคอเป็นเซฟไฟทสีฟ้าที่บับเบิลตามหาอยู่ ต้องเป็นอันนี้แน่ๆ เหมือนบับเบิลกำลังตามหาของของแม่เขา ไม่อยากเชื่อเลยว่าใต้ใบหน้าที่น่ารักของหมอนั่นจะเต็มไปด้วยความเหงาเศร้าและโหยหาขนาดนี้ ผมเก็บรูปแม่ของบับเบิลไส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะเดินไปเดินมาในห้องอีกที ตรงชั้นหนังสือ เหมือนมีเอกสาร ผมเดินไล่ดูตามขอบก็สดุดตาตรง หนังสือรวมสมบัติ

 

พอเปิดดูก็รู้ว่า มันคือข้อมูลของสมบัติชินต่างๆของครอบครัวบับเบิล และที่ที่เก็บไว้ ต้องเป็นห้องใดห้องหนึ่งในโกดังใต้ดินนี้แน่ๆ ... ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกร้อนๆ

 

ร้อยหวะ หายใจยากด้วย เกิดอะไรขึ้นวะ?

 

หลังจากถามตัวเองก็ได้คำตอบ

 

เพราะผมทำให้ไฟดับ แอร์เลยไม่ทำงาน ในห้องใต้ดิน อากาศจะน้องลงเลื่อยๆเมื่อปิดเแอร์ และก็ยังร้อนมากขึ้นอีก ผมต้องรีบแล้ว

 

ผมรีบเปิดหาหน้าที่มีข้องมูลจนลืมไปว่า

 

 

....กรูเอาหนังสือเล่มนี้ไปด้วยเลยก็ได้นี้หว่า

 

เปิดไปเดินไปก็เจอสร้อยเส้นนั้น ห้องเก็บของระดับกลาง-สูง หมายเลข6

 

............ แล้วมันอยู่ตรงไหนวะ?