รอยรักรอยเเค้น

    "อันจะพานิดาไปร้านไหนหรือ"พนิดาถามเพือนด้วยความสงสัย
    "เดี๋ยวก็รู้จ๊ะจะถึงเเล้วล่ะ นิดาเดินไปก่อนเลยนะเดี๋ยวอันเก็บของกับล็อกรถก่อน" 
     "เครจ๊ะเจอกันข้างในน่ะ"เมือพูดจบพนิดาจึงรีบเดินเข้าไปข้างในร้าน

 
 
    "เเกอยู่ตรงไหนว่ะไอ้ดิศฉันถึงร้านเเล้ว"
เสียงทุ้มนุ่มกลองเสียงเข้าไปในโทรศัพท์เมือเพือนชายรับสาย
    [ ฉันอยู่โต๊ะ 3  เเกรีบมาด่วนเลยฉันคอยเเกนานมากเเล้วไอ้คุณทนาย] 
      "อืม เดี๋ยวฉันจะรีบไป"
เมือจบบทสนทนาพิพัตน์จึงรีบเดินเข้าร้านอย่างรีบเร่งเเต่ทันใดนั้นพิพัตน์ก็ชนกับหญิงสาวคนหนึ่ง
      "โอ๊ย"
พนิดาดาร้องด้วยความเจ็บเมือเธอชนกับอกเเกร่งจนถลากล้มไปกับพื้น
      "คุณเป็นอะไรหรือป่าวครับเจ็บตรงไหนหรือป่าวผมขอโทษครับผมรีบเลยไม่ดูทาง"
พิพัตน์กล่าวขอโทษด้วยความสำนึกผิดเเละย่อตัวลงไปดูหญิงสาวว่าเป็นอะไรมาหรือป่าวเนื่องเพราะเขารีบจบไม่ได้ดูทางจริงจนชนกับหญิงสาวจนทำให้เธอต้องมาเจ็บตัวเพราะเขา
       "ไม่เป็นไรค่ะ "  พนิดาตอบ
      "คุณเเน่ใจน่ะครับว่าไม่เป็นอะไร ผมต้องขอโทษคุณด้วยน่ะครับ"
พิพัตน์กล่าวขอโทษอีกครั้ง
       "เอ้ยนิดาเป็นอะไรรึป่าวเนี้ย"อัญญารินทร์เมือเห็นเพือนสาวล้มเธอจึงรีบจับเเขนเพือนสาวขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง 
       "นิดาไม่เป็นอะไรหรอกอัน"พนิดาตอบเพือน
      "ถ้าคนไม่เป็นอะไรเล้วผมขอตัวก่อนนะครับพอดีผมมีธุระด่วน"
พิพัตน์เมือเห็นหญิงสาวไม่เป็นอะไรจึงขอตัวเเละรีบเข้าไปในร้านทันที
      "ค่ะนิดาไม่เป็นอะไร" พนิดาเอ่ยตอบ
      "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"เมือพูดจบพิพัตน์ก็รีบเข้าไปในร้านทันที
      "นิดาไม่เป็นอะไรเเน่นะ"อัญญรินทร์ถามเพือนอีกครั้งเพือความเเน่ใจ
       "ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะเข้าร้านเถอะนิดาหิวจะเเย่เเล้ว"
       "จ๊ะเข้าร้านกันอันก็หิวเเล้วเหมือนกัน"
เเล้วทั้งสองก็อพากันเข้าร้านเเล้วสั้งอาหารเเละขนมมาทาน
 
 
         "นี่ครับไอ้คุณทนายประวัติคุณอานันทร์ที่นายให้ฉันหา" ศดิศพูดเเล้วพลางหยิบซองเอกสารให้พิพัตน์ดู
         "อืมขอบใจมาก "เมือพูดจบพิพัตน์ก็หยิบเอกสารข้างในเพือเอาออกมาอ่าน
        "เออนี่  คุณอานันทร์มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อพนิดาสาวมากฉันเคยเห็นครั้งหนึ่งตอบคุณพนิดาไปงานการกุศลกับคุณอานันทร์"
       "ลูกสาวหรือ "พิพัตน์ถามด้วยความสงสัยเพราะเขาไม่เคยรู้มากก่อนว่าอานันทร์มีบุตรสาว
       "ใช่ คุณอานันทร์มีลูกสาวเธอไปเรียนที่ฝรั่งเศษตั้งเเต่เด็กเลยไม่ค่อยมีใครรู้ว่าว่าคุณอานันทร์มีลูกสาว นี่รูปคุนพนิดา"ศดิศพูดจบก็ยื่นรูปจพนวนหลาบใบให้พิพัตน์
  เมือได้เห็นรูปพิพัตน์ก็นึกออกขึ้นมาทัว่าผู้หญิงคนนี้ที่เขาชนก่อนเข้าร้านนั้นเอง 
   "พนิดา" เขาพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟันอย่างเคื่องเเค้นเเล้วเขาก็นึกเเผนการการเอาคืนอานันทร์ได้ว่าเค้าควรจะทำอย่างไรต่อไป