เมียเช่าจำแลงรัก

.

บ่ายของวันที่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาอากาศร้อนอบอ้าวมีเมฆก่อตัวเต็มท้องฟ้าแสงแดดยามบ่ายส่องแสงจ้าเข้ามากระทบผ้าม่านสีทึบใน ห้องสุดหรูของสนามกอล์ฟหรู..ชีฮุนก้าวออกมาจากห้องน้ำ เขาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองดูดี ชีฮุนกำลังจะเดินออกไป จียอนนั่งอยู่ที่ชุดรับแขกในห้องโถง.

“เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป”จียอนเดินมาตรงหน้า มีโทรศัพท์อยู่ในมืออย่างเดือดดาล

“ฉันบอกคุณแล้ว ว่าอย่างไปยุงกับพนักงาน” เสียงกรีดร้องและเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นห้อง

“คุณจะเอาอะไรกับผมอีก คุณอยากให้ผมมาเมืองไทย ทิ้งทุกอย่างที่เกาหลีแล้วคุณจะต้องการอะไรอีก”ชีอุนไม่สนใจสักนิด

“ไม่! ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น คุณต้องเป็นของฉันคนเดียว ” จียอนเดือดดาล

“ได้ยินที่ตัวเองพูดบ้างไหมจียอน คุณได้ยินไหมว่าความคิดของคุณมันทุเรศขนาดไหน” ชีฮุนด่า จียอนแค้นจัด

“ใช่...ฉันมันทุเรศ แต่อย่านึกนะว่าคุณจะหนีฉันไปได้ คุณจะต้องอยู่กับฉัน เราจะต้องตกนรกทนทุกข์ทรมานไปด้วยกันตลอดชาตินี้ ฉันไม่มีทางปล่อยคุณไปง่ายๆ”

“คุณพรากผมมาจากลูก มาที่นี้กับคุณยังไม่พอใจหรือยังไงจียอน”

“คุณขวางผมไม่ได้หรอก จียอนอีกไม่นาน ผมก็จะพ้นจากทุกๆ อย่างแล้ว” พูดจบชีฮุนก็จะเดินหนี จียอนขวางไว้อีก

“หมายความว่ายังไง คุณคิดว่าคุณจะกลับเกาหลีได้งันเหรอ มีไม้ตายอะไรซุกซ่อนเอาไว้อีกล่ะ งัดขึ้นมาเลย อยากรู้เหมือนกันว่าใครหน้าไหนจะเอาคุณไปจากฉันได้ อย่าลืมนะคุณเหลือแต่ตัวไม่มีอะไรนอกจากเกาะฉัน”จินยอนโวยวายลั่น ชีฮุนมองอย่างสมเพช

“คราวนี้คุณต้องยอม คุณไม่มีทางชนะ คุณไม่มีทางจะรั้งผมไว้ได้ ไม่มีทาง!”ชีฮุนก็เดินออกไปทันทีจียอนมองตาม รู้สึกหวาดหวั่นในใจว่า เหตุใดลีชีฮุนถึงมีท่าทีมั่นใจมากขนาดนี้

สายน้ำกำลังเข็นรถเข็นสเตนเลสที่บรรทุกอุปกรณ์ในการทำความสะอาดขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นห้า สายน้ำลงมือทำความสะอาดห้องที่ลูกค้าทำการเช็คเอ้าท์ออกไปแล้วก่อน จากนั่นค่อยเข้าไปตรวจตราดูห้องที่ยังไม่มีการเข้าพักได้ยินเสียงสทนาเป็นภาษาเกาหลีดังออกมาจากห้อง เสียงการโต้เถียงหญิงสาวไม่เข้าใจในภาษาแต่ดูแล้วน้ำเสียงไม่ค่อยดีหนักได้แต่นึกสงสารผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเจ้าของห้องนี้จริงๆๆเเสียงของตกก็ปลุกสติสัมปชัญญะของเธอให้กลับคืนมา หญิงสาวจึงรีบก้มลงเก็บกล่องสบู่ก้อนเล็กๆๆที่ตกลงพื้นโดยที่มีรถเข็นสเตนเลสบังร่างบางนั่นอยู่เวลาเดียวกับที่ชีฮุนเดินเศร้าหน้าเคร่งผ่านไป จนถึงเวลาเลิกงาน สายน้ำก็ไปเปลี่ยนชุดจากพนักงานเป็นชุดธรรมดา ก็รีบไปขี่จักรยานกลับบ้านพักพนังงานที่แยกออกจากสนามกอล์ฟไม่ไกลมากนัก

ห้องพักของสายน้ำค่อนข้าง โล่ง สะอาด ตา มี ข้าว ของ น้อย ชิน แทบ ไม่มี ของ กระจุกกระจิก ... สงบน่าอยู่จนคนเข้ามาอาจลืมไปว่ามัน เป็นเพียงแค่ห้องพักพนังงานระดับล่าง หญิงสาวหยิบกระดาษว่างเปล่ามาแผ่นหนึ่งแล้วขีดๆ เขียนๆ ... แต่ว่าต้องการทำงานหาเงินทุนไปเรียนต่ออนระดับปริญญาโทให้ได้ ...หมดอาลัยตายอยาก ... แล้วถอนหายใจอีกครั้งมันแทบเป็นไปไม่ไดเลยสำหรับเงินเดือนขั้นต่ำเธออยากจะร้องให้เสียงจริงๆ ก๊อก!ก๊อก!เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น สายน้ำเปิดประตูให้แก่แขกผู้มาเยือนเป็นป้าป้อมผู้เป็นหัวหน้าของเธออยู่หน้าประตู้

“ว่างหรือเปล่า สายน้ำ”คุณแม่บ้านเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้า

“ว่างจ๊ะ ป้าป้อมมีอะไรให้สายน้ำทำหรอคะ “หญิงสาวตรงหน้าคล้ายจะนิ่งไปช่วยขณะก่อนฉีก ยิ้มกว้างตอบผู้เป็นหัวหน้าไป

“ดีแล้ว งันเธอช่วยไปทำความสะอาดห้อง 5o9 ให้ป้าหน่อย ป้าแดงเข้าลากลับบ้านส่วนคนอื่นก็พักข้างนอก กลับกันหมดแล้ว มาดามเขาโทรมาตามนะ” สายน้ำทำหน้าตกใจก่อนจะแย่ง

“จะดีหรือ ป้า นี้มัน จะมืดแล้วนะ” สายตานางป้อมตวัดไปมองสายน้ำอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเอ่ยแกมดุเมือเห็นหญิงสาวทำท่าจะปฏิเสธ

“แกจะกลัวอะไรวะ นางน้ำ ตอนนี้ผัวเขาไม่อยู่ เหลือแต่มาดามคนเดียว แกรีบไปทำให้เขาเถอะ ขืนช้าไปจะโดนดุกันทั้งแผนก”หญิงสาวรับคำแล้ว ลุกลี้ลุกลนไปคว้าจักรยานคู่ใจ

“ค่ะ ป้า “

หญิงสาวปั่นจักรยานตรงไปคลับเฮาส์อย่างรวดเร็ว เพราะเป็นคำสั่งของมาดามใหญ่เป็นการด่วนแม่บ้านอย่างเธอจึงรีบมือเป็นระวิง รถเข็นอุปกรณ์ทำความสะอาดเธออยู่ตรงนั้นนั่นเอง ทว่าในใจเธอแรงเมือนึกถึงขึ้นชื่อในเรื่องของความเจ้าชู้ของเจ้าของห้อง509และยังมีภรรยาที่ขี้หึงอีกด้วย หญิงสาวถอดหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะเข็นรถทำความสะอาดมาหยุดที่ห้องพัก 509 เธอก็กดกริ่งรอสักครู่ หญิงวัยกลางคนแต่ยังคงสวยสง่า สมฐานะมาดามใหญ่ของที่นี้ แต่งตัวสวยเฉิดฉาย เดินมาเปิดประตู้ สายน้ำโค้งหัวคำนับให้ตามธรรมเนียมของชาวเกาหลี

“แม่บ้านหรอ?เข้ามาสิ”หญิงสูงวัยกว่าเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ อดไม่ได้ที่จะกวาดตาไปทั่วร่างหญิงสาวตรงหน้า สายน้ำเหลือบตามองไปยังหญิงวัยกลางคนที่มีบุคลิกน่าเคารพเดินตามเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ นายหญิงชาวเกาหลี ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาในห้องชุดหรู

“มาใหม่หรอ ไม่เคยเห็นหน้า”หญิงสาวเจ้าของห้องเอ่ยน้ำเสียงเนือยๆพลางเคาะซองหยิบมวนบุหรี่มวนเล็กๆเป็นยี่ห้อที่มาจากเกหลี มาเหน็บเสียบไว้ที่มุมปาก

“ค่ะมาดาม”หญิงสาวเอ๋ยพลางโค้งคํานับอย่างมีมารยาท ตามธรรมเนียมของชาวเกาหลีหล่อนพยักหน้าก่อนจะโบกมือไล่ให้สายน้ำไปทำหน้าที่ของเธอแล้วก็หันไปสนใจที่วี สายน้ำเร่งมือเปลี่ยนผ้าคลุมเตียงที่ผืนใหญ่ พร้อมเก็บกวาดเช็ดถูกห้องนอน สุดท้ายด้วยการฉีดสเปรย์ปรับอากาศ ก่อนเข็นรถบรรจุอุปกรณ์ทำความสะอาดเดินออกจากห้องใหญ่เพื่อมาโค้งคับนับลานายหญิงขอที่นี้ ตามมารยาทไปก็รู้จักลา มาก็รู้จักไหว้ของคนไทย แต่ดูมาดามเธอไม่สนใจหญิงสาวสักนิดสายน้ำได้แต่ออกมาเงียบๆๆให้คนเจ้าของห้องได้พักผ่อน