Mafia's Lover รักร้ายนายมาเฟีย [YAOI]

"แสงแดดยามเช้าที่ส่องผ่านหน้าต่างตกกระทบมายังร่างเล็กที่นอนมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวผืนหนาที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของคนสองคนที่บรรเลงเพลงรักกันใต้แสงจันทราของค่ำคืนที่ผ่านมา"

"อื้ออ.." เสียงครางเล็กๆดังขึ้นจากใต้ผ้าห่มผืนหนาเป็นสัญญาณบอกว่าคนตัวเล็กนั้นตื่นแล้ว

"โอ๊ยย เจ็บ" ความเจ็บปวดที่วิ่งพล่านไปทั่วกายทำให้ผมต้องครางเสียงหลง

"ไอ้บ้า ไอ้สารเลว!" พอผมนึกถึงหน้าคนที่ทำให้ผมต้องเจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจนั้นความโกรธก็พุ่งเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวดทั้งหมดที่มี ผมกำหมัดแน่น สายตาที่ดูอ่อนหวานบัดนี้กลายเป็นสายตาที่กำลังจ้องเขม็งเหมือนปีศาจร้ายที่หมายจะเอาชีวิต

"ก๊อกๆ ก๊อกๆ คุณคะอยู่ไหมคะ? เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงผู้หญิงแก่ๆคนนึงดังขึ้น

"อยู่ครับ มีอะไรหรือป่าวครับ?" ผมตอบด้วยเสียงเรียบก่อนจะถามเจ้าของเสียงนั้นอย่างลังเลว่าแกจะมาดีหรือร้ายแบบไอ้บ้านั่น

"ป้าเอาข้าวต้มร้อนๆกับยามาให้คะ" หญิงแก่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งพลางเปิดประตูพร้อมกับยกถาดอาหารที่มีข้าวต้มหอมๆกับยาวางอยู่มาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง

"ขอบคุณครับ" ผมพูดพลางฝืนยกมือขึ้นไหว้อย่างเนิบๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ ป้าชื่อป้าพุทนะค่ะ ถ้าคุณ..เอ่ออ?" หญิงสาวพูดตะกุกตะกักตรงประโยคสุดท้ายเหมือนจะรอคำตอบจากผม

"ผมชื่อออกัสครับ เรียกสั้นว่ากัสก็ได้ครับ" ผมรีบแนะนำตัวเองให้ป้าแกรู้จักทันที

"ออค่ะ ถ้าคุณออกัสต้องการอะไรเรียกใช้ป้าได้ตลอดเลยนะคะ" ป้าพุทพูดพลางส่งยิ้มให้กับผมก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากห้องไป ผมฝืนร่างกายของตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วเดินวนรอบๆห้อง จนมาหยุดอยู่ตรงที่ชั้นวางของที่ตั้งไว้ข้างโซฟาราคาแสนแพง ผมมองดูของสะสมของคนร่างสูงไปเรื่อยๆจนมาสะดุดกับรูปภาพรูปหนึ่งเข้า เป็นรูปข่องชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งผมจำหน้าเขาได้ดี

แต่ทว่ามันเป็นรูปคู่ระหว่างชายหนุ่มผู้นั้นกับหญิงสาวที่มีหน้าตาสะสวยเหมือนนางแบบระดับอินเตอร์ ผมหยิบรูปใบนั้นขึ้นมาดูด้วยความสงสัยว่าผู้หญิงในรูปนั้นเป็นอะไรกับเขา มีความสัมพันธ์กับเขามากน้อยเพียงใด และเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไร ผมพลิกไปดูด้านหลังของรูปภาพก็พบว่ามีถ้อยคำเขียนติดไว้ว่า "Together or Forever?"

"ด้วยกันหรือตลอดกาล?" ผมอ่านคำแปลอย่างเบาๆก่อนที่จะเก็บรูปใบนั้นไว้ที่เดิม ผมก้าวเท้าเดินออกมาอย่างสั่นๆ หยดน้ำสีใสเริ่มไหลรินออกจากดวงตากลมโต ผมนอนทรุดตัวลงบนเตียงขนาดใหญ่ ในสมองผมกำลังปั่นป่วนจนผมคิดอะไรออก

"เขามีคนอื่นอยู่แล้วหรอ แล้วทำไมเขาถึงต้องคอยทำดีกับผมด้วย?" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ หยาดน้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากดวงตากลมโต ผมรีบใช้นิ้วเรียวปาดหยดน้ำที่เปรอะเปื้อนบนใบหน้า ก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว ผมพยายามที่จะสะบัดเรื่องราวบ้าๆนั้นให้ออกจากหัวสมองของผม เพราะตอนนี้ผมมีหน้าที่แค่นอนรอความตายเท่านั้น ผมจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วรีบมานอนรอชายหนุ่มอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ เพราะรู้ว่าภัยนั้นกำลังจะมาถึงตัวแล้ว แต่ทว่าในใจของผมตอนนี้ผมกลับคิดถึงพ่อกับแม่และทุกๆคนมาก แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะให้ผมโทษใครก็คงไม่ได้นอกจากโทษตัวเอง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นก็ล้วนเป็นผลมาจากการกระทำของผมคนเดียวเท่านั้น