Love Return รักสุดหัวใจเพื่อนายคนเดียวอีกครั้ง
เขียนโดย 
ทาสแมวดำ
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 22.46 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 22.55 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) สภาพหลังบอกเลิก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ- EP.5: สภาพหลังจากบอกเลิก
“เราเลิกกันเถอะ!” เสียงของคาโอรุทำให้ทุกอย่างในห้องเรียนหยุดนิ่งเหมือนฉากที่ผีในหนังกำลังจะปรากฏตัว แต่...มันเกี่ยวอะไรกับหนังผีล่ะฟร่ะ =_=;;;
“...” คนเงียบ แต่น้ำตาไหล ร้องไม่มีเสียง มันคือความสามารถของเธอหรอ เอมิ!
“จบแบบนี้แหละ พ่อแม่ของเธอคงสบายใจ” เฮ้ย! พูดอย่างนี้ได้ยังไงกัน!
“ใช่! ฉันก็จะได้เลิกๆซะที” มันหมายความว่ายังไงอ่ะ O_O
“...” คาโอรุเงียบแล้วจับมือฉันไปที่อื่น
เขาลากฉันไปที่ดาดฟ้า เขานั่งลงกับพื้น ปล่อยให้ฉันยืนก้มมองเขา นั่งสิย่ะ! ยัยมาซาโกะ ถ้าเกิดคาโอรุเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นน้องลิงมาซาโกะ
“ฉันทำถูกแล้วสินะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบขนาดความหนาวของฮอกไกโดบ้านเกิดของฉันยังเฟลไปเลย อย่าพึ่งคิดไปถึงภูเขาเอเวอร์เรส! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฮอกไกโดและภูเขาเอเวอร์เรสล่ะ =_=;;;
“ไม่รู้สิ” ฉันจับแก้มของคาโอรุและยืดแก้มของเขาอย่างสนุก
“เฮ้ย! เจ็บนะ” คาโอรุพูดจบก็ยืดแก้มฉันบ้าง
“555 ^0^” ฉันหัวเราะออกมา
“รู้มั้ย? เวลาฉันอยู่กับมาซาโกะ ฉันรู้สึกดีกว่าอยู่กับเอมิอีกนะ” อย่าพูดเพื่อเรียกความหน้าแดงออกมาสิ!>///<
“^^” ยิ้มไว้จ้า นานามิสอนไว้
อยู่ดีๆคาโอรุก็จับแก้มของฉัน จะทำอะไรกันแน่เนี่ย 0.0 จมูกของเราสองคนแตะกัน ปากของเราสองคนกำลังจะจูบกันอยู่แล้ว ฮึ่ยยยยย >.<
ปัง!
“ไอ้คาโอรุ! ทิ้งฉันไปได้ยังไงกัน!!!” ชิโระเปิดประตูเสียงดัง ทำให้เราสองคนผละออกจากกัน เกือบจูบไปแล้ว >///< หัวใจจ้าาา กลับมาก่อนนนนน
“อะไรของนาย ฉันแค่บอกเลิกเอมิไปก็เท่านั้น” คาโอรุเอียงคอแล้วทำหน้าตาใสซื่อไร้เดียงสา
“นายติดเชื้อไอ้คิรายะหรือไงฟร่ะ” บางทีฉันก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน -_-;;; เพราะคิรายะที่เป็นรุ่นน้องในชมรมเดียวกับคาโอรุที่ชอบแอ๊บทำหน้าใสซื่อ
ชิโระหันมามองฉันที่ยืนหน้าแดงอยู่ แล้วหันมาพูดกลับคาโอรุว่า...
“สรุปแล้วนายเป็นมือที่สามหรอ?”
“ไม่รู้ ตอนที่ฉันขอเอมิเป็นแฟนนะ เธอไม่เคยบอกเลยว่ามีคู่หมั้น” คาโอรุกอดอกแล้วทำหน้าหงุดหงิดขึ้นมา
“นายเคยไปบ้านเอมินี่นา พ่อแม่ทำหน้ายังไง”
“อืมมมม ทำหน้าใจดีตลอดเวลา”
“สรุปเสแสร้ง” ชิโระพูดสรุปอย่างง่ายๆ แต่ฉันก็เห็นด้วยนะ ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของเอมิน่ะ เป็นคนเห็นแก่ตัว ถ้าจะใจดีน่ะต้องรอให้ก็อตซิลล่าถล่มเมืองซะก่อนล่ะกัน ได้ข่าวจากโอรินะจ้ะ
“...”พวกเราทั้งสามเงียบไม่พูดอะไรออกมา
“แยกย้ายไปเรียนพวกเรา” คาโอรุเป็นฝ่ายพูดแล้วพวกเราก็ไปเรียน
สรุปเอมิก็ถูกคนในโรงเรียนนินทาตลอดเวลา แถมข่าวของเธอยังไม่ซาลง บางคนสมน้ำหน้าและสะใจที่เธอเป็นผู้หญิงหลายใจ ส่วนคาโอรุก็ไม่มีใครพูดถึงอีกเลย แต่ทุกคนดันจิ้นฉันกับคาโอรุออกนอกประเทศญี่ปุ่นจนถึงสายรุ้งม้ายูนิคอร์น เจ้าม้าตัวน้อย เจ้าม้าตัวจ้อย~ เดี๋ยวอันนี้ฉันเพ้อหนักเกินไปจนเพ้อไปถึงมายลิตเติ้ลโพนี่
วันต่อมา
“หาว งึมงำ งึมงำ =0=” เอามือปิดปากแล้วเกาหัวเบาๆ มืออีกข้างจูงมือทาเคชิ พอเปิดประตูบ้านเพื่อไปโรงเรียนก็จ๊ะเอ๋กับคาโอรุ ตอนนี้จมูกของเราสองคนแตะกันเหมือนเมื่อวานเป๊ะ!
“อรุณสวัสดิ์ มาซาโกะ” คาโอรุโบกมือทักทายเบาๆ แล้วหยิกแก้มฉันเป็นการปิดท้ายการทักทายของเขา
เอ๊ะ! วันนี้เขามาแปลก ปกติเวลานี้เขาจะไปโรงเรียนพร้อมกับเอมิ แต่ตอนนี้พวกเขาสองคนเลิกกันแล้ว บุคคลเป้าหมายการไปโรงเรียนกับเขาคือฉันนั่นเอง เส้นทางบ้านเขาไปบ้านฉัน ง่ายแค่เดินไปไม่กี่ 20 ก้าวก็ถึง เห็นมั้ยง่ายมากกกกกก เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันไง =_=;;;
“ฉันกำลังรอเธออยู่เลย J” คาโอรุยิ้มให้ฉัน
“อืม งั้นไปกันเถอะ” ฉันพยักหน้าเบาๆ
ระหว่างทางเราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยแม้ต่อนิดเดียว มีแต่เสียงของทาเคชิชวนคาโอรุคุยอย่างเดียว ส่วนฉันหันไปมองที่อื่นเพื่อกลบเกลื่อนหน้าที่กำลังแดงแข็งกับมะเขือเทศ ตอนนี้โมเมนต์เหมือนพ่อแม่ลูกกำลังจูงมือกันอย่างแฮปปี้
คิดแล้วอาย =///= (แต่ฉันก็กล้าคิด)
“นี่ๆ” คาโอรุสะกิดฉันที่หันไปมองทางอื่น
“หืม???” ฉันกลับหันมามองหน้าคาโอรุ
“ถ้าเกิดว่าฉัน...”
“เฮ้!” เสียงของชิโระที่วิ่งอยู่ข้างหลังพวกฉัน ทำให้คาโอรุพูดไม่จบ อุตส่าห์ตั้งใจฟังนะ T_T
O^O>>>ฉันกับทาเคชิ
=_=* >>>คาโอรุ
“มีอะไร =_=+++” คาโอรุทำหน้าบูดแล้วส่งสายตาน่ากลัวใส่ไม่เหมาะกับหน้าตาน่ารักสุดเคะโมเอะเล้ยยยยย -_-;;;
“แหม่ อย่ามาทำบรรยากาศสุดแสนชวนอ้วกสิว่ะ” ชิโระเอามือปิดปากทำท่าจะอ้วก แต่โดนคาโอรุตบหัวไปซะก่อน เกือบได้เห็นภาพประกอบซะแล้ว
“เรื่องของตู -_-” พูดจบก็ผลักไหล่ชิโระให้ไปข้างหน้า
ตึก ตึก ตึก
ระหว่างที่พวกเรากำลังเดินไปโรงเรียน (หลังจากส่งทาเคชิ) เห็นเอมิเดินผ่าน แต่หางตาของเธอเหลือบมองไปที่คาโอรุแบบเห็นชัดๆ
=_=>>>ชิโระ
=^=>>>คาโอรุ (ไม่รู้ตัว)
O^O>>>ฉัน
สีหน้าไม่ตรงกันเลยสักคนก็แหงล่ะ นางมาด้วยรังสีประหลาดอธิบายไม่ถูก
จึ้กๆ
ชิโระจิ้มไหล่ฉันแรงๆแต่ไม่เจ็บ แล้วส่งสายตา ซึ่งง่ายๆก็คือ...สาย(ตา)โทรจิต =_=
(รู้สึกมั้ย?)>>>ชิโระ
(อะ อืม)>>>ฉัน
(สายตาจิกมาที่เธอนะ)>>>ชิโระ
(หรอ? ไม่รู้สึกอ่ะ)>>>ฉัน
(ทำไมตูรู้สึกอยู่คนเดียวว่ะ)>>>ชิโระ
“เฮ้! พวกนายจะจ้องตากันอีกนานมั้ยว่ะครับ” คาโอรุที่อยู่ข้างหน้า แต่ตอนนี้มาหยุดอยู่ตรงกลางระหว่างฉันกับชิโระ
“ครับๆ ผมจะพยายามไม่เข้าใกล้มาซาโกะแล้วกัน” พูดอย่างกับคาโอรุหึงฉัน =_=
หรือว่า...
“สมมตินะ ถ้าเกิดว่าฉันชอบมาซาโกะขึ้นมา แต่รู้อยู่แล้วว่ามีเอมิ เธอคิดว่ายังไงล่ะ?”
คำถามนั้นอาจจะไม่ใช่เรื่องเล่นๆน่ะสิ!
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
