Love Return รักสุดหัวใจเพื่อนายคนเดียวอีกครั้ง

EP1: รักรีเทิร์น(แอบชอบ)...อีกครั้ง

ที่บ้าน

อยากจะร้องไห้กับตัวเองจริงๆ ฉันกลับมารักเพื่อนหน้าหวานอย่างคาโอรุหรอเนี่ย ฮือฮือ T^T เขาเรียกว่า ‘เลิฟรีเทิร์น’ หรือเปล่า แต่เอ๊ะ! มันใช้สำหรับถ่านไฟเก่านี่นา แต่ฉันไม่ช่ายยยยยย \TOT/#ร้องไห้หนักมากกกกก #ก. ร้อยล้านตัว

“พี่!” อ๋อ นึกว่าใครที่ไหน ‘ยูคิโมระ’ น้องชายของฉันที่หน้าหวานเหมือนกัน เชื้อพ่อแรงค่ะ ทำให้หน้าของคาโอรุลอยมาเลยค่ะ

“มีอะไรหรอ?” ฉันเอียงคอถาม

“เป็นอะไรหน้าแดงล่ะ หรือว่า...” ยูคิโมระรู้เรื่องที่ฉันแอบชอบคาโอรุ ทำให้หลอดไฟสว่างขึ้นมาทันที

“T^T” ไม่ต้องบอกยูคิก็รู้แล้ว

“รีเทิร์น?” ใช่จ้า

“อืม TOT”

“แต่ทำไมต้องร้องไห้ด้วย” ยูคิโมระเอานิ้วโป้งเช็ดน้ำตาฉัน

“เสียใจเพราะว่ากลับมาหน้าหนาชอบคนมีเจ้าของน่ะสิ ฮือฮือ T0T” ฉันร้องไห้ฟูมฟาย

“=_= งั้นผมไปซื้อโยเกิร์ตนะ พี่เอารสอะไรล่ะ” ยูคิถามพร้อมกับใส่รองเท้า

“พี่เอารสบลูเบอร์รี่จ้า อ๋อ อย่าลืมซื้อคุกกี้ช็อกโกแลตชิพร้านเดิมด้วยนะ ^0^” ฉันสั่งยูคิที่กำลังจะออกจากบ้าน

“โอเคครับ” ยูคิเดินออกจากบ้านไป

“ทาเคชิไปนั่งรอก่อนก็ได้นะจ้ะ เดี๋ยวแม่เก็กระเป๋าแป๊บนะจ้ะ” ฉันบอกทาเคชิที่กำลังจะจิ้มเอวของฉันทุกวันจนเป็นกิจวัตรประจำวันของทาเคชิ แต่ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ

“ครับ ^^” ทาเคชิเดินขึ้นไปนั่งบนโซฟา

“อ้าว มาซาโกะกับทาเคชิกลับมาแล้วหรอ ^^” คุณพ่อของฉัน ‘ชิโรคามะ ฟุยุ’ เดินออกมาจากห้องครัวแล้วหันมามองฉันแล้วลูบหัวตามเคยเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ

“ค่ะ หนูจะมาดูแกล้งจุ๊บแล้วไปอ่านหนังสือน่ะค่ะ” ฉันเดินขึ้นไปเก็บกระเป๋าแล้วปิดประตูอย่างเบาๆเงียบๆ แล้วล้มนั่งเอาหลังพิงประตูแล้วนั่งกอดเข่า

มันนานแล้วนะ 1 ปีเนี่ย เหมือนมันผ่านไปนานมากๆเลย ในหัวสมองมีภาพฉายตอนที่คาโอรุสารภาพรักและขอเป็นแฟนกับเอมิ ซึ่งฉัน...เป็นแม่สื่อ

เมื่อ 1 ปีก่อน

ฉันยืนหลบอยู่หลังต้นซากุระ ส่วนตาก็มองไปที่คาโอรุกับเอมิกำลังคุยกันแล้วคาโอรุก็จะสารภาพรัก แล้วจากนั้นก็ขอเธอเป็น...แฟน ฉันเป็นแม่สื่อให้คาโอรุ เพราะเขาขอร้องฉันให้เป็น ซึ่งพวกชิโระแทบปวดหัวไปตามๆกัน เพราะทุกคนรู้ว่าฉันแอบชอบคาโอรุ ยกเว้นคาโอรุ

“เอ่อ...คือว่า....” นั่นไง คาโอรุเริ่มพูดออกมาแล้ว!!! กรี๊ดดดดดด มาซาโกะคนนี้ทำใจไม่ด้ายยยยยย >/ \<

“หืม มีอะไรหรอจ้ะ? คาโอรุ” เอมิเงยหน้ามองคาโอรุ ทำให้เจ้าตัวเขินไปเลย แต่ฉันเขินกว่านะ

“คือว่าเราชอบเอมิมานานแล้วตั้งแต่วันเปิดเทอมแล้วล่ะนะ เห็นหน้าเอมิทีไรใจแทบละลายไปทันที ยิ่งเห็นหน้าเอมิใกล้ ใจละลายเป็นน้ำไปแล้วล่ะ >///<” มีเขินกับชาวบ้านชาวเมืองนะ คาโอรุ ว่าแต่นั้นมุกของนายใช่มั้ย -_- โคตรฝืดและฝาดจริงๆ

“จริงหรอ เราก็ชอบคาโอรุเหมือนกัน ^///^” เอมิยิ้มแล้วหน้าแดงนิดๆ “งั้น...เอาเป็นว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน ^^” เอ่อ...คาโอรุยังไม่ได้พูดเลย เอมิพูดจบเลยเจ้าค่ะ

“อืม -///-” นั่นไง ยังไม่หยุดหน้าแดงอีก ผู้ชายคนนี้

“ไปกันเถอะจ้ะ ^^” เอมิจับมือคาโอรุแล้วจูงมือเดินไป ทำให้ฉันไม่เห็นทั้งสองคนนั่นแล้ว

แหมะ แหมะ

น้ำตาของฉันไหลออกมาอย่างอัตโนมัติ ฉันมันโง่จริงๆ ชอบเขาแล้วยังจะเป็นแม่สื่อให้อีก เกลียดตัวเองมากๆเลยล่ะ ยัยบ้าาาา กรี๊ดดดดด ฮือฮือ T^T (ประจำเดือนมาหรือไงฟร่ะ -*-)

ตึก ตึก ตึก

 ฉันวิ่งไปหามาโดระที่ห้องเรียนของเธอ อารมณ์ของฉันในตอนนี้อยากระบายกับเธอและชิโระ ฉันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ทำให้ชิโระที่กำลังจะเรียกฉันต้องรีบวิ่งตามฉันไป

ครืด

“มาซาโกะ O_O” มาโดระลุกขึ้นแล้วมองฉัน ทำหน้าประหลาดใจที่เห็นน้ำตาของฉัน

“ฮือฮือ T^T ” ฉันวิ่งเข้าไปกอดมาโดระ มาโดระเลยลูบหัวฉันแล้วปลอบฉัน

“เป็นอะไรไปหรอ? มาซาโกะ” เสียงของชิโระนี่นา แล้วเดินมาจับไหล่ฉันเบาๆ

ฟึ่บ

ฉันถูกชิโระหันหน้ามามองเจ้าตัว น้ำตาของฉันไหลไม่หยุดเหมือนเขื่อนแตก แต่ตาเหลือบไปมองเสื้อนักเรียนของมาโดระ ตอนนี้เปื้อนน้ำตาของฉันจนเปียกไปหมดแล้ว ฮือฮือ T[]T

“รู้แล้วใช่มั้ย? ว่าอย่าไปเป็นแม่สื่อให้คาโอรุ เห็นมั้ยเจ็บมั้ยล่ะ” ชิโระตบไหล่ฉันเบาๆแล้วกอดฉัน

“อืม ฉันรู้ตัวแล้วล่ะแต่มันยังเศร้าอยู่เลย ฮือ T_T” ฉันก็ยังร้องไห้ไม่หยุดอีก

“ร้องไห้ไป คาโอรุมันจะกลับมาหรือไง!” ชิโระเอามือแตะหน้าฉันเบา เอานิ้วชี้ปาดน้ำตาฉัน

“อืม ฉันตัดใจแล้วล่ะ” ฉันเอามือขยี้ตาแล้วยิ้มให้มาโดระและชิโระ แล้วเดินจากไป

ฉันเดินไปเรื่อยๆ แล้วหยุดตรงหน้าแม่น้ำแห่งหนึ่ง เผลอยิ้มออกมาพร้อมกับน้ำตา แล้วพึมพำออกมาเบาๆ เพราะเมื่อตอนนั้นฉันกับคาโอรุสัญญาเอาไว้ว่า...

‘ถึงแม้ว่าเราสองคนจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนอยู่ใช่มั้ย?’

‘จ้า ^^’

‘สัญญานะ’

‘สัญญา’

“ฉันรักษาสัญญาแล้วนะ ถึงแม้ฉันจะแอบชอบนาย แต่ฉันจะตัดใจเลิกแอบชอบนาย” ฉันยิ้มไปให้แม่น้ำแล้วฉันก็เอามือเช็ดน้ำตา และเดินกลับบ้านไปโดยที่ไม่ร้องไห้

นั่นแหละฉันถึงได้นั่งซึมเศร้าเป็นนางเอกละครน้ำเน่า แถมเรื่องอดีตยังโคตรซุปเปอร์น้ำเน่าอีก ^^

ฉันหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียงแทบร้องกรี๊ดออกมา เพราะว่ามันนานแล้ว ทาเคชิรอนานแล้วมั้ง อีกอย่างจะดูอนิเมะแกล้งจุ๊บให้จบ แล้วจะดูยูโนะ Mirai Nikki ต่อ

ตึก ตึก ตึก

ฉันรีบเดินไปนั่งโซฟารีบเปิดซีดีอนิเมะแกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก สนุกนะคร้าาา >0<

“บลูเบอร์รี่ได้แล้วพี่ คุกกี้ช็อกโกแลตชิพวางไว้บนโต๊ะกินข้าวนะ ผมไปล่ะ” ยูคิเดินออกไป

“ขอบคุณนะจ้า น้องรัก” ฉันยิ้มแล้วโบกมือให้ยูคิ ทำให้น้องชายชะโงกหน้ามองฉัน

“อืม -///-” ยูคิหน้าแดงนิดๆ

ทุกคนอย่าพึ่งเข้าใจผิดนะ!!! มันคือคำเตือนจากมาซาโกะคนนี้ เวลาฉันไปไหนมาไหนยูคิจะต้องไปด้วย ทำให้ทุกคนที่เห็นฉันกับยูคิก็จะคิดว่ายูคิเป็นซิสค่อน ทั้งๆที่ฉันเคยไปถามแล้วว่าทำไมถึงชอบไปไหนมาไหน คำตอบคือเป็นห่วงพี่สาวเฉยๆ เพื่อมีโรคจิตมาน่ะ ‘^’

ก๊อก ก๊อก

ใครมาเคาะประตูกัน กำลังฟินอยู่เลย -3- ถึงแม้การ์ตูนจะนานและเก่าก็เถอะสำหรับฉันอ่ะนะ ฉันเดินไปเปิดประตูให้บุคคลที่มาเคาะประตูบ้านฉัน

“ไง” คาโอรุเจ้าค่ะ มาทำไมหรือ บ้านเราจะอยู่ใกล้กันก็เถอะนะ

“มีอะไรหรอ?” ฉันกระพริบตาปริบๆแล้วจ้องไปที่ถุงที่คาโอรุถืออยู่

“อะไรอ่ะ ของเอมิสินะ” ฉันเงยหน้ามองคาโอรุ

“เปล่าน่ะ ฉันเอามาให้เธอ”