Oh My Junior พี่ครับรับรักผมเถอะ

-Thy-

 

"นี่เอ็งกินเหล้าไม่เป็นจริงหรอเนี่ย - -"

 

"จริงครับ"

 

     พี่ก้องหรือลุงรหัสถึงกับทำหน้าไม่เชื่อเมื่อได้ยินคำตอบ แหม่พี่ครับผมพึ่งจะปี 1 ใสๆเองนะครับ...พี่จะให้ผมไปฝึกกินมาจากไหน ขมก็ขมไม่รู้ทำไมถึงชอบกินกันนักหนา เอาเงินที่เสียค่าเหล้าค่าเบียร์ไปทำอย่างอื่นได้ประโยชน์เยอะแยะเลย จริงไหมหละครับ 

 

"ไอหมอกนี่ก็ยังแสบเหมือนเดิมจริงๆ"ลุงรหัสพูดพลางส่ายหัวเบาๆ "กับปี 1 มันก็ยังไม่เว้น"

 

"พี่ก้องรู้จักหรอครับ?"

 

"ใครมันจะไปลืมคนที่เผากางเกงในตัวเองตอนอยู่ค่ายสานสัมพันธุ์ลงวะ"

 

"..."

 

     นึกถึงความหลังได้ไม่นานพี่แกก็ระเบิดขำให้กับความโง่ของตัวเองที่โดนเผากางเกงในจนไม่มีใส่ตลอดการอยู่ค่ายคนที่ถูกกระทำเล่าวีรกรรมของผู้หญิงที่ผมพึ่งทำหน้าหนาร้องเพลงจีบให้ฟัง สรุปความสั้นๆก็คือ พี่แกดันไปขโมยของกินจากเต้นท์ของน้ำหมอกทำให้เธอโมโหเลยจัดการแก้เผ็ดอย่างเจ็บแสบโดยการเผากางเกงในของพี่ก้องนั่นเอง 

 

                                คนอะไรเจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆ

 

"เออ @$@#$^#@)O*&))"

 

"จริงพี่ ฮ่าๆๆ@$@#&*^)_>>{"<"

 

     คนในสายรหัสชนแก้วและคุยกันอย่างเอาเป็นเอาตาย พี่ๆครับถ้าจะชนกันขนาดนี้ให้ผมเรียกรถพยาบาลเลยไหม? ผมเป็นห่วงตับของพวกพี่ๆจังครับ - -

    ไม่รู้ว่าสมองของผมหรือสายตากันแน่ที่ผิดปกติ นอกจากจะไม่ได้มีส่วนร่วมให่วงเหล้าของสายรหัสแล้วไอตาเจ้ากรรมนี่เอาแต่มองไปทางโต๊ะของน้ำหมอก ห่าเอ้ยยย มองอย่างเดียวผมไม่หัวเสียเท่าตอนนี้หน้าผมมันร้อนแข่งพอๆกับหัวเลยครับทุกคน...

 

 

                                          ปกติยิ้มเก่งแบบนี้หรอ?

 

                                   มีความสุขมากรึไงตอนอยู่ในวงเหล้า ?

 

     คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวตอนนี้มันต้องการคำตอบมากและผมต้องเป็นความสุขและรอยยิ้ม

 

              ของน้ำหมอกแทนไอแก้วเหล้าที่ถือกับขวดเบียร์ที่เธอจับอยู่ให้ได้...

 

 

"เห้ย!!!" พี่รหัสสะกิดเรียกสติ "พี่ก้องบอกว่าถ้ากลับมาจากห้องน้ำแล้วเหล้าไม่หมดจะสั่งเพิ่มว่ะน้องรัก TT"

 

"แล้วไงอะพี่ต้อ"

 

"ไม่แล้วไงหรอก" หันหน้ามามองด้วยแรงกดดันสูง "มึงไม่ต้องช่วยพี่รหัสคนนี้กินหรอกเดียวกูจัดการเอง...ไม่เป็นไรจริงๆยังหวายยยย"

 

"โอเคเลยครับ...งั้นผมกลับก่อนนะพี่ไม่ไหวแล้ว สวัสดีครับ^^"

 

"เฮ้ยยยย ไอธีร์ ไอเด็กเลวววววววว TT"

 

     รู้อยู่ว่าโดนประชดแต่ผมคนซื่อครับ พี่เขาพูดว่าไหวผมจะขัดอะไรได้หละนอกจากซิ่งกลับไปนอนไม่ดีกว่าหรอ ฮ่าๆๆ ขอโทษครับพี่แต่ผมไม่ไหวจริงๆ = = แล้วอีกอย่างคนที่เป็นตัวการที่ทำให้ผมยอมมานั่งในร้านอโคจรแบบนี้ก็หายตัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ จะทนอยู่ต่อทำไมจริงไหมครับ 

 

"อ้วกกกกกกกกกกก"

 

"เห้ยยยยยยย ไอหมอก แกอ้วกตรงนี้ไม่ได้นะเว้ยยยยยย"

 

     เพราะชื่อที่พึงถูกเรียกทำให้ผมต้องหยุดชะงักเหมือนโดนสาบกระทันหันและหันกลับไปมองเหมือนมีใครสั่ง

     แสงสว่างจากหลอดไฟอ่นๆทำให้พอมองเห็นร่างหญิงสาวที่กำลังนั่งอ้วกอย่างหมดสภาพโดยมีผู็ชายยืนตบหลังพร้อมทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนจะอ้วกตามในไม่ช้า

 

"เห้ยปี 1 มานี่หน่อย"

 

"ครับพี่"

 

     ไม่รู้ว่าผมมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่รู้ตัวอีกทีก็โดนเรียกให้เข้าไปหาแล้ว 

 

"พี่ฝากดูแลเพื่อนแปบนึง เดียวจะไปเอารถมารับดูท่ามันคงเดินไม่ไหวแล้วหละ"

 

"ได้ครับ"

 

"ขอบใจล่วงหน้าครับน้อง"

 

     พูดจบพี่แกก็วิ่งไปไม่หันกลับมามองอีกเลย...บอกผมทีว่าพี่เขาจะกลับมา พี่เขาจะไม่ทิ้งผม 

 

"อ้วกกกกกกกกกก"

 

"พี่ครับ...พี่นั่งอ้วกแบบเมื่อกี้มันก็ดีอยู่แล้วจะลุกขึ้นมาอ้วกใส่เสื้อผมทำไม = ="

 

     พูดกับคนเมาก็เหมือนพูดกับปลาทองมองหน้าเหมือนเข้าใจแต่ก็...ไม่ แล้วผมจะทำอะไรได้นอกจากลูบหลังเมาที่สภาพก่อนหน้านี้ยังเหมือนคนอยู่เลย หึ

 

"ดีใจจังที่อย่างน้อยพี่เก็บดอกกุหลาบของผมกลับมาด้วย"

 

     นั่งลูบหลังไปอมยิ้มไปคล้ายๆคนบ้า แต่ไม่เป็นไรผมยอมบ้าถ้าเหตุผลที่ทำให้ผมบ้าคือขี้เมาที่นั่งอยู่ข้างๆผมตอนนี้ 

 

"ฮะ อ้วกกกกกกกก" คนที่ถูกนึกถึงยังนั่งอ้วกแบบไม่ได้สติ "เชี่ยรายยยยยติดมือว้าา"

 

"O.o" 

 

                         เฮ้ยยยยยยยยย เฮ้ยยยยยยยยยยย

 

     พูดจบขี้เมาก็มองดอกไม้ในมือ (ซึ่งมองไม่ออกว่าคืออะไร) ก่อนจะเอามันไปเขี่ยๆในอ้วกของเธอ เออ...เออออออออออออออ ผมห้ามไม่ทันครับ เอาความฟินของผมเมื่อห้านาทีที่แล้วคืนมา หมดกัน พังพินาศกับความมโนเมื่อกี้ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุน - -

 

ปรี้นนนนนนนนนๆๆๆๆๆ 

 

"ไหนๆก็นั่งเฝ้าขนาดนั้นแล้วแบกมันขึ้นรถให้พี่ที"

 

     เพราะภาพเหตุการณ์เมื่อกี้มันยังสะเทือนใจผมจนจิตหลุดไปชั่วขณะจนเสียงแตรกับเสียงตะโกนจากฝั่งตรงข้ามถนนทำให้ผมได้สติ หงุดหงิดครับถอนหายใจแรงๆก่อนจะยืนเต็มความสูงของตัวเองที่มี

 

"เชิญพี่มาแบกเพื่อนพี่เองเลยครับ...สวัสดีครับ"

 

     ยกมือไหว้เสร็จผมก็เดินไปที่รถโดยไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู็หญิงนิสัยเสียทำร้ายจิตใจผมได้ยังไง - -

 

-Thy-

 

 

 

 

"เห้ยยย ตกลงกับเด็กปีหนึงได้สานต่อกันไหมวะ><"

 

"นั่นดิ...สานต่อก็บอกสานต่ออย่ามาปิดบังเพื่อนฝูงนะยะ" ทะเลอดีตดาวคณะที่เป็นนางฟ้าในสายตาน้องๆพูด

 

"กับเรื่องเรียนไม่เห็นพวกแกจะตั้งใจขนาดนี้- -"

 

     หันไปทำหน้าหงิกใส่หนึ่งทีงามๆ ตั้งแต่เช้าจนจบคลาสบ่ายถามถามเรื่องเมื่อคืนก็ยังไม่จบไปสักที - - วุ่นวายกันจริงๆ 

 

"น้องเขาชื่ออะไรวะ"

 

"นั่นดิหน้านี่ใสกว่าพวกแกรวมกันอีก"

 

     นี่ฉันคบเพื่อนผู็ชายเพื่อให้มีนิสัยเหมือนผู็หญิงหรอเนี่ย - - ขี้เสือก ขี้เหน็บ ร้ายกาจมาก

 

"เบาๆหน่อย คนที่โรงอาหารตอนเย็นมันน้อยเสียงพวกแกนี่ก้องดังกว่าเสียงเห่าไอเขียวนอกโรงอาหารอีกนะ" ฉันหันไปปรามเพื่อนให้เบาเสียงลง

 

"เออ...แต่ว่าน้องคนนี้กูให้ผ่าน" แอลเพื่อนสนิทหน้าโหดพูด "หล่อน้อยกว่าให้ผ่าน อิอิ"

 

"เอิ่ม...ท่านแอลครับ ไอ อิอิ นี่ไม่เหมาะกับเบ้าหน้าคุณมึงเลยนะครับ" ป๋ายเพือนร่วมสาขาพูดขึ้น

 

"ไม่สานต่ออะไรทั้งนั้น...เมื่อคืนคลานออกจากร้านขนาดนั้น" ฉันพูดแล้วหันไปมองแอลผู้ที่แบกกลับห้องเมื่อคืน

 

     ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ มอมเองแล้วก็ต้องแบกกลับเอง 

 

"แต่น้องมันออกตัวแรงขนาดนั้น...จะห้ามใจไหวหรออ"

 

"เนอะะะ"

 

     แล้วเพื่อนๆที่แสนน่ารักก็เอาเรื่องของฉันยกขึ้นมาเป็นหัวข้อเม้าส์มอยส์กันอย่างสนุกสนาน บ้างก็ว่าน้องโดนของบ้างหละ น้องเมาบ้างหละ หน้ามืดตามัวมาจีบคนอย่างฉัน เดียวนะ ? คนอย่างฉันมันทำไมมมมมมมมม ทำมายยยยยยยย 

     เพราะมหาลัยหาเพือนแท้ยากส่วนมากก็ใส่หน้ากากหากัน มีแต่พวกนี้นี่แหละที่นิสัยแมนๆคุยกันเราคบกันมาตั้งแต่ปี1 จนตอนนี้ก็ปี 3 กันแล้วสนิทชนิดที่ว่าเดินแก้ผ้าก็ไม่อายอะไรกันแหละ - - (โดยเฉพาะไอแอล) กลุ่มเราจีผู้หญิงอยู่ 2 คน คือฉันกับแม่นาฟ้าของทุกคนๆหรือดาวคณะนามว่าทะเล เหนือ หยาง (นักเรียนแลกเปลี่ยนที่ติดใจสาวไทยจนทำเรื่องเทียบโอนมาเรียนนี่ถาวร ฮ่าๆ) เราเรียนคณะเดียวกันแต่คนละเอก ส่วนแอลเป็นเพื่อนตั้งแต่อนุบาลเพราะบ้านเราติดกันมันเรียนวิศวะหนวดเครานี่จะไว้ทำไม...ไว้ไปก็ปกปิดความใสบนใบหน้ามันไม่ได้อยู่ดี = =

 

"พี่ๆสวัสดีครับ ^^"

 

"ครับ/ค่ะ"

 

     หันไปรับไหว้ปี 1 ต้องมาสตั้นกับใบหน้าไอคนที่ทำให้ฉันโดนถามนู้นถามนี่ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ หึหึ ไอ...ชื่อไรว่ะเนี่ยยย 

 

"เห้ย ไอคนที่กล้าจีบเพื่อนพี่เอ็งชื่ออะไร" เหมือนเพื่อนแอลจะอ่านใจออกว่าเพื่อนหมอกอยากรู้ชื่อเลยตะโกนถามก่อนที่น้องจะเดินจากไป

 

"ผม?" ปี1 ชี้หาตัวเองเออเมื่อคือหนูจีบใครหละคะ "อืมมม"

 

"เออสิครับไม่ใช่เอ็งแล้วหมาที่ไหนมันขออนุญาติจีบเพื่อนพี่เมื่อคืนครับ - -" หยางพูดบ้าง 

 

     โอ้โหววว หยางงงง ใครสอนแกพูดแบบนี้ ไอแอลใช่ไหมมันใช่ม้ายยยย

 

"อะผมให้" นางเดินเอาถุงขนมมาวางบนโต๊ะ "ส่วนนี่ของพี่...น้ำหมอกครับ^^"

 

"O.o"

 

"เด็กมันได้ว่ะ ถามชื่อไม่ตอบหยิ่งได้ใจเจ๊มากก อร๊ายย" ทะเลทำมือประกอบความฟินประหนึ่งเจอชายใจอุดมคติ

 

"อมยิ้ม?"

 

"ถ้าพี่ไม่ตาบอด...ครับมันคืออมยื้ม^^"

 

"ไอ.....!!!!"

 

     ยังไม่ทันที่จะคว้าอมยื้มเพราะหมันไส้ความกวนติ่งด้วยใบหน้าทะเล้นนั้นมันทำให้รู้สึกหัวร้อนแบบขีดสุด แต่ทำไมคนอื่นได้ถุงใหญ่แล้วฉันกลับได้แค่อมยิ้มอันเดียว - -

 

"หงุดหงิดที่ได้ชิ้นน้อยกว่าคนอื่นหรอครับบบ" ไอแอลผู้รู้ทัน

 

"เหอะ -- "

 

     เถียงไปก็เหมือนแก้ตัว ฉันแกะเปลือกอมยิ้มออกมาอมเล่นสักพัก เหมือนรู้สึกว่าที่เปลือกมันมีอะไรผิดปกติด เพราะเปลือกที่ห่ออมยิ้มมีสีชมพูทำให้มองเห็นสีหมึกปากกาเขียนอยู่บนเปลือกอย่างชัดเจน

 

                               ชื่อของผม 'ดลธีร์ ' ว่าที่แฟนน้ำหมอก   

 

"เชี่ยยยยยยยยยย" แอล

 

"ออกตัวแรงสุด" หยาง

 

"นับถือในความกล้า" เหนือเอากับเขาด้วย

 

     เด็กมันลองของโมโหแต่รู้สึกว่าหน้าตัวเอกร้อนขึ้นมาทันที หรึ้ยยย!!!! มาเล่นงี้ไอแอลได้แซวข้ามปีแน่นอน  

 

 

 

 

มาแล้วววววววววววววววววว ต้องแก้ไขหรือปรับปรุงตรงไหนบอกกันได้น้าาาาา 

สกิลการลุกหนักของน้องธีร์ถ้าเป็นเรา ไปตั้งนานแล้ววววววว หยิ่งนานเดียวขึ้นคานนะยะยัยหมอก!!

อาหยางของเราติดนิสัยห่ามๆมาจากชายแอลนะคะทุกคน 

 

ชอบคนอ่านรักคนคอมเม้น