apologize ขอโทษที่รักเธอ
6.8
เขียนโดย Vedicmantras
วันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.16 น.
4 ตอน
4 วิจารณ์
6,589 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2560 20.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) 2401
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เราอยู่ห้อง 2401 จ้ะ" ทันทีที่มิ้นต์บอกแบบนั้น ฉันถึงกับกระโดดโลดเต้นทันทีเพราะว่ามิ้นต์ได้อยู่ห้องเดียวกับฉันไงล่ะ และเมื่อมิ้นต์เห็นฉันดีใจขนาดนั้นก็แอบยิ้มนิดหน่อยเพราะคงจะรู้แล้วว่าได้อยู่ห้องเดียวกัน
"ตัวเล็กก็อยู่ห้องเดียวกับเราใช่ป่ะถึงดีใจขนาดนั้น" มิ้นต์ถามออกมาพร้อมกับยิ้มดีใจมาก ฉันไม่รู้จะตอบว่าไรดีจึงได้แต่พยักหน้าเพราะดีใจจนพูดไม่ออก
"งั้นเราไปที่ห้องกันเถอะ ใกล้ถึงคาบเรียนแล้ว" ฉันชวนมิ้นต์ไปที่ห้องทันทีเพราะว่าเราคุยกันนานมากแล้วก็เลือบไปเห็นนาฬิกาใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ก่อนที่เราจะขึ้นห้องเราสองคนก็ได้แวะไปที่โรงอาหารก่อน เพราะว่าตอนนั้นหิวมากยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย
"โอ้ย..ว้าย..โครม" ในขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากโรงอาหาร(ซื้อขนมเสร็จแล้ว)ฉันก็เดินไปชนกับใครบางคน ฉันก็เลยรีบขอโทษทันทีแต่เขาคนนั้นกับด่าฉันแรงมาก
"เดินยังไงว่ะไม่เห็นคนรีบหรอทำไมไม่รู้จักหลบ อ้าวเป็นรุ่นพี่หรอ พี่คิดว่าผมจะกลัวหรอเดินภาษาอะไรว่ะ แม่งเห็นม่ะของตกหมดแล้ว" ผู้ชายคนนั้นด่าจนฉันเดือดมาก ตอนแรกก็กะจะขอโทษแล้วก็ช่วยเก็บของที่ตกให้ แต่พูดไม่มีความเคารพกันแบบเนี้ย ฉันก็เลยต้องด่ากลับไปแทน
"ก็ขอโทษแล้วจะเอาไรอีก ของก็อุตส่าห์จะช่วยเก็บให้แต่พอได้ยินแบบนั้นแล้วมันก็เลยอยากทำอย่างอื่นแทนล่ะ" พอฉันพูดจบ ฉันก็เอาเท้าไปเหยียบพวกเอกสารที่ตกเต็มพึ้น ยิ่งทำให้อีกฝ่ายโกรธมาก แล้วเดินมาผลักฉันแรงมากจนฉันล้มลงกลับพื้น ฉันกำลังจะลุกไปเอาเรื่องแต่มิ้นต์เข้ามาห้ามก่อน
"เห้ย จะทะเลาะกันทำไม น้องพี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะ" แล้วไอผู้ชายคนนั้นก็ผลักหน้าตอบรับ
"ไม่เป็นไรครับ แต่ช่วยดูแลเพื่อนพี่ดีๆด้วยน่ะ อย่าปล่อยให้ไปกัดใครเค้าอีก" คำพูดของไอน้องคนนั้นทำให้ฉันอยากจะฆ่ามันมาก แต่มิ้นต์ก็ลากฉันไปก่อน ฉันจึงตะโกนทิ้งท้ายไว้ว่า
"ปากหมาแบบเนี้ย ไม่มีใครเค้าอยากคบหรอก" เหมือนน้องเค้าจะมาต่อยฉันแต่เพื่อนน้องเค้าห้ามไว้ก่อน
"ตัวเล็กก็อยู่ห้องเดียวกับเราใช่ป่ะถึงดีใจขนาดนั้น" มิ้นต์ถามออกมาพร้อมกับยิ้มดีใจมาก ฉันไม่รู้จะตอบว่าไรดีจึงได้แต่พยักหน้าเพราะดีใจจนพูดไม่ออก
"งั้นเราไปที่ห้องกันเถอะ ใกล้ถึงคาบเรียนแล้ว" ฉันชวนมิ้นต์ไปที่ห้องทันทีเพราะว่าเราคุยกันนานมากแล้วก็เลือบไปเห็นนาฬิกาใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว แต่ก่อนที่เราจะขึ้นห้องเราสองคนก็ได้แวะไปที่โรงอาหารก่อน เพราะว่าตอนนั้นหิวมากยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย
"โอ้ย..ว้าย..โครม" ในขณะที่ฉันกำลังเดินออกจากโรงอาหาร(ซื้อขนมเสร็จแล้ว)ฉันก็เดินไปชนกับใครบางคน ฉันก็เลยรีบขอโทษทันทีแต่เขาคนนั้นกับด่าฉันแรงมาก
"เดินยังไงว่ะไม่เห็นคนรีบหรอทำไมไม่รู้จักหลบ อ้าวเป็นรุ่นพี่หรอ พี่คิดว่าผมจะกลัวหรอเดินภาษาอะไรว่ะ แม่งเห็นม่ะของตกหมดแล้ว" ผู้ชายคนนั้นด่าจนฉันเดือดมาก ตอนแรกก็กะจะขอโทษแล้วก็ช่วยเก็บของที่ตกให้ แต่พูดไม่มีความเคารพกันแบบเนี้ย ฉันก็เลยต้องด่ากลับไปแทน
"ก็ขอโทษแล้วจะเอาไรอีก ของก็อุตส่าห์จะช่วยเก็บให้แต่พอได้ยินแบบนั้นแล้วมันก็เลยอยากทำอย่างอื่นแทนล่ะ" พอฉันพูดจบ ฉันก็เอาเท้าไปเหยียบพวกเอกสารที่ตกเต็มพึ้น ยิ่งทำให้อีกฝ่ายโกรธมาก แล้วเดินมาผลักฉันแรงมากจนฉันล้มลงกลับพื้น ฉันกำลังจะลุกไปเอาเรื่องแต่มิ้นต์เข้ามาห้ามก่อน
"เห้ย จะทะเลาะกันทำไม น้องพี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะ" แล้วไอผู้ชายคนนั้นก็ผลักหน้าตอบรับ
"ไม่เป็นไรครับ แต่ช่วยดูแลเพื่อนพี่ดีๆด้วยน่ะ อย่าปล่อยให้ไปกัดใครเค้าอีก" คำพูดของไอน้องคนนั้นทำให้ฉันอยากจะฆ่ามันมาก แต่มิ้นต์ก็ลากฉันไปก่อน ฉันจึงตะโกนทิ้งท้ายไว้ว่า
"ปากหมาแบบเนี้ย ไม่มีใครเค้าอยากคบหรอก" เหมือนน้องเค้าจะมาต่อยฉันแต่เพื่อนน้องเค้าห้ามไว้ก่อน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ