ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

   วันนี้ได้รับข่าวร้ายคุณพ่อใจร้ายมากให้ฉันหาสร้อยคอเองคนเดียวตายงานนี้ต้องตายแหงๆสองคนก็หาไม่เจอแล้วยังมาให้หาคนเดียวยากไปใหญ่บ้าเอ๊ย ฉันรีบไปรอที่รถเมเพื่อจะไป ร.ร.มาถึงรีบวิ่งไปที่ห้อง อุ๊บ ใครอีกล่ะ
''เงียบๆแค่จะเอาอะไรมาให้ก่อนเรียน''
หันขวับคนเดิม แล้วก็ค่อยๆปล่อยมือจากปากฉัน
''มีอะไร''
''ก็แค่จะเอานี่มาให้''
''อะไร''
แล้วมือที่กำอยู่ค่อยๆแบออกเห็นสร้อยออกมาจากมือสวยดี
''ทำไม''
''แค่จะให้เธอเป็นสัญญาลักษณ์ว่าเธอเป็นคนของฉันจะได้ไม่มีใครมายุ่ง''
''ใครคนของนาย''
''ก็เธอไง''
''แต่.....''
''หันหลัง''
จับลากหันหลังแล้วสวมสร้อยให้แก้มชนกัน
''ชอบไหม''
สบตากันวิ๊งๆตามีเสน่ห์มากยิ้มมุมปากน่ารักหลงเต็มเป้าเลย
''แฮวอน : ผมสบตายัยน่ารักแล้วยิ้มขนาดแก้มชนกันยังนุ่มเลยห๊อมหอมอยากจูบจัง ใครบอกว่าไม่ได้ล่ะตอนเผลอนี่เเหละ55555''
จุ๊บ กระตุก
''เฮ้ย''
''ไปล่ะ อย่าถอดน๊าที่รัก''
ใครที่รักนายอ่ะน่ารักเห้ยฉวยโอกาสอีกแล้วสองครั้งแล้วเขินค่ะ
''ไงๆเป็นไรกาลคู่นี้''
''เปล๊า''
พูดพร้อมเดินหนี
''หรออออ รอด้วยบอกมาน่ะ''
''บ้าหรอ''
แอบยิ้ม เดี่ยวต้องไปเจอที่ห้องอีกอ๊ายยยทำงายดีเขินโว๊ยยยย
 
 
 
รูปสร้อยที่แฮวอนให้มารีนค่าาา⇓⇓