ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

''ตื่นได้แล้วอันลัน''

ฉันต้องมาปลุกหมอนี่ได้ข่าวว่านอนดึกเพราะเป็นอะไรไม่รู้ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

''ตื่นแล้วๆ''

เสียงงัวเงียจัง

''นี่นายจะนอนกินเมืองไม่หาสร้อยแล้วอรอ''

''หาสิไปๆออกไปๆฉันจะอาบน้ำ''

''เครรีบมาน่ะคร้าา''

''คับบบ''

เสร็จเราก็มาถึงโรงเรียน

''นี่อันลันผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วเรายังไม่คืบหน้าเลยน่ะทำไงดี''

''งั้นหาวันนี้กัน''

''หาได้ยังไงล่าวคืออยู่ไหนยังไม่รู้เล้ย''

''ห้องสมุดของวังสิ''

''แต่ท่านพ่อบอกว่าเราจะกลับไม่ได้ถ้ายังหาไม่เจอน่ะ''

''จริงสิ''

เราสองคนยืนอยู่หน้าโรงเรียนกำลังคิดกันอยู่แต่

''ห้องสมุดที่หนึ่งที่มีเรื่องเทพนิยายแบบนี้นะ''

นายคาทินค้า

''นี่นายไม่เรียนหรอ''

''ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจเรียนตั้งนานแล้วโดดเรียนเกือบประจำเเล้วเธอล่ะ''

''ฉันต้องหาข้อมูลเรื่องสร้อยก่อนอ่ะยังไม่มีข้อมูลไรเลย''

''งั้นฉันพาไปบอกแล้วไว่ารู้ว่ามันมีอยู่ที่หนึ่ง''

''นายรู้หรอ''

อันลันพูดจ้าจากที่เงียบไปนาน

''ช่าย''

''งั้นไปกัน''

  เราสามคนไปกันโดยที่อันลันขี่ไปก่อนเพราะว่าท่านพ่อเรียกเลยให้ฉันไปกับคาทินโดยที่นั่งรถบิ๊กไบค์ไปขอบอกนายคาทินตอนนี้เท่ห์มากกระชากใจสุดๆ แต่เสียอย่างเดียวจริงๆคนนั่งหลังต้องนั่งเท่ห์ๆด้วยสิแต่ตอนนี้ฉันกอดเค้าแน่นมากแถมหลับตาด้วยก็ฉันกลัวความเร็วมากๆอยากจะปล่อยน้ำตา

''นี่เธออย่ากอดแน่นดิหายใจไม่ออกคับ''

''ก็ฉันกลัวนี่''

''งั้นกอดแน่นๆนะคับ''

จะบอกให้ฉันกลัวทามไมล่าวอึยจะเร็วไปหานรกรึไงไอ้คาทินบ้า

รถของคาทินค้าา⇓⇓