Time นักซ่อมนาฬิกาปริศนา

นาฬิกาเรือน 1 เรย์เชล
 
ณ ร้านซ่อมนาฬิกาเเห่งหนึ่ง
 
"ว้า...คนน้อยจัง..."
เสียงใสๆเล็กๆดังขึ้น ปรากฏเป็นสาวน้อยผมสีเหลืองอ่อน นัยน์ตาสีไพลินเป็นประกายราวอัญมณี สวมเสื้อเชิ้ดสีขาวพับเเขนเสื้อขึ้น เนคไทหนังสีนํ้าตาลเข้ม สวมกางเกงสามส่วนสีนํ้าตาลเข้ม เเละหมวก เเก๊บสีนํ้าตาล นั้นบนเก้าอี้ไม้สีขาวเเละเอาเท้าพาดขาไปที่ เคาน์เตอร์ บรรยากาศในร้านนั้นเต็มไปด้วยนาฬิกาที่ห้อยอยู่มากมายเเละมีเพียงพัดลม เล็กๆพัดมาที่ตัวของสาวน้อย สาวน้อยยังคงกอดอกเเละรอลูกค้า
"เรย์เชล มาทานอาหารก่อนสิ"
เสียงของเด็กสาวที่เสียงดูมีความเป็นผํ้ใหญ่มากกว่าสาวน้อยหรือ 'เรย์เชล' ได้ดังขึ้นจากหลังร้าน
"กำลังไป...!"
เรย์เชลขานรับก่อนจะถอดหมวกเเก๊บเเละวิ่งไปหลังร้าน
 
บรรยากาศหลังร้านที่มีต้นวินโลว์ล้อมรอบเเละมีเเม่นํ้าเล็กๆไหลผ่านอยู่ได้บรรยากาศเสียจริงๆ...
 
"มาเรีย มีอะไรให้กินมั้ง???"
เรย์เชลพูดพร้อมเอ๋ย ถามเด็กสาวผมสีดำรัตติกาลมัดผมรวบไปที่ข้างหลังทั้งหมด นัยน์ตาสีรูบี้เปล่งประกายราวกับอัญมณี าวมชุดเมดทรัมป์ รูปร่างสูงใหญ่เเละสมส่วนนั้งตักบางอย่างในหม้ออยู่
"มีซุปข้าวโพดละค่ะ~"
มาเรียพูดพร้อมตักซุปข้าวโพดร้อนๆค่อยๆเทลงไปในถ้วยกระเบื้องใบเล็กมีดำ
"วิเศษไปเลย!"
เรย์เชลยกยิ้มเเละนั้งตรงม้าหินอ่อนรอมาเรียเอาซุปมาให้พร้อมเเกว่งขาไปมาอย่างดีใจ
"ก็ดิฉันรู้นิ~ว่าคุณหนูหนะชอบทานซุปข้าวโพด~"
มาเรียพูดจบก็ตักซุปข้าวโพด เสร็จเเละหยิบช้อนสีเงินเล็กๆออกมาพร้อมนำมาให้เรย์เชลพร้อมยื่นช้อนเล็กๆนั้นให้
"ขอบคุณนะ มาเรีย! รู้ใจที่สุดเลย!"
เรย์เชลยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะกอดมาเรียเเรงๆ
"ก็เพราะดิฉันอยากให้คุณหนูมีความสุขนิคะ~"
มาเรียยิ้มพร้อมลูบหัวเรย์เชลเบาๆ
"รีบทานซุปเถอะค่ะ~เดี๋ยวก็เย็นหมดนะ~"
มาเรียพูดเตือนเรย์เชล
"ค่าๆ--"
เรย์์เชลหันไปตักซุปที่กำลังร้อนๆอุ่นๆในถ้วยกระเบื้องอย่าง เอร็ดอร่อย ราวกับชอบมันมากๆ
 
[END]