High School Love พี่สาวครับ ช่วยรับรักผมหน่อย!

     "ทุกคนเที่ยงแล้วออกมาพักกันก่อนเร็ว" เฮ้ออ เหนี่อยชะมัด ร้อนก็ร้อน กว่าจะได้พักทำเอาฉันจะเป็นลมไปในนั้นอยู่ละ

     "เอ้า ฉันไปซื้อข้าวกล่องมาให้ละพิม เดียวแกลบเครื่องสำอางออกแล้วก็มายืนแจกรางวัลเลย" ชาพูดพร้อมกับยืนกล่องข้าวมาให้ฉัน แหมม บริการดีจริง

     "อืมๆ หิวจะตายอยู่ละ" ฉันบ่นไประหว่างที่นั่งแกะข้าวกล่อง

     "เวอร์น่า" ชิ! เวอร์ตรงไหนละ ข้าวเช้าฉันก็ยังไม่ได้กินเลยนะ

ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วแต่ละซุ้มเลยหยุดการเล่นเกมก่อน เด็กๆก็พากันไปหาอะไรทานกันก่อนกลับมาเล่นในรอบบ่าย แต่รอบบ่ายก็ไม่ค่อยมีเด็กเยอะมากเท่าตอนเช้า เพราะเดียวเขาก็ต้องไปแสดงกันละ

     "พิม น้องกลุ่มนั้นเขามองมาทางมึงอะ" มองฉัน - -?

     "แกจะบ้าหรอ เขาจะมามองทำไม" ฉันพูดไปพร้อมกับตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก

     "เห้ยย พูดจริงแกก็เงยหน้ามาดูดิ"

     "ไหนอะ" ฉันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมลุกจะเอาขยะไปทิ้ง

     "นั้นไง" ชาชี้ไปบริเวณกลุ่มน้องม.3 ที่ยืนมองมาที่พวกเรา เขามองใครก็ได้นิ แถวนี้คนเยอะจะตาย แต่สายตาฉันมันก็ดันไปสะดุดใส่ ใครคนหนึ่งซึ่งมาทางฉันพอดีเหมือนกัน...เขาคือคนที่ฉันเจอในซุ้มเมื่อกี้

     "เอ่อ..เราขอไปทิ้งขยะก่อนนะ" เอาไงดีอะ!

     "เฮ้ย! พิมน้องเขาโบกมือมาทางแกอะ เขาเรียกแกปะ" เรียกทำไม! โอ้ยย ฉันจะออกไปจากตรงนี้ยังไง ดีที่เพื่อนมันไปแต่งหน้าให้คนอื่นที่จะไปเป็นผีต่อละ เลยไม่ค่อยมีใครอยู่แถวนี้สักเท่าไร

     "เขาจะเรียกฉันทำไมละ อีบ้าา ฉันจะไปทิ้งขยะ!" ฉันพยายามแกะมือยัยชาออก เพื่อที่จะเดินไปทางอื่น

     "เขาเดินมาทางนี้แล้ว แกรอก่อนดิ" รอทำไม! YY

     "พี่ครับ^^"

     "พี่ไหนค่ะ" ยัยชาถามออกไป

     "พี่อีกคนอะครับ" ยัยชามองมาแล้วยิ้มให้ฉันกับเขา

     "อ่อ อยากคุยกับพี่เขาใช่ปะ อะ ตามสบาย" ยัยชาปล่อยมือออกจากขนฉันพร้อมผลักฉันไปทางเขา

     "ชาา"

     "หืมม เดียวแกอยู่กับน้องเขาก็ได้นะ ฉันจัดการซุ้มให้ ไม่ต้องห่วง^0^" แกควรห่วงฉัน ไม่ใช่ซุ้ม!

     "เอ่อ..เรามีอะไรจะคุยกับพี่หรอ"

     "พี่ว่างไหมครับ"

     "อา กำลังจะไปทิ้งขยะนะ ละก็จะลบหน้าด้วย"

     "งั้นเดียวผมไปส่ง" เขาพูดพร้อมกับหยิบทิดชู่กับน้ำยาลบเครื่องสอางพร้อมโฟมล้างหน้าขึ้นมา

     "พี่ต้องใช่แค่นี้ใช่ไหม"

     "อ่าๆ รอแปบนะ" ฉันพูดพร้อมวิ่งไปทิ้งขยะ แล้วเดินกลับมา โอ้ย! ฉันจะเอาไงดี

     "ปะ ไปห้องน้ำกัน"

     "พี่อยู่ม.5 หรอ"

     "ใช่ เราอะ" ฉันยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเขาเลยด้วยซ้ำ

     "หะ ผมอยู่อยู่ม.3 ชื่อเทรนเนอร์ เรียกเทรนเฉยๆก็ได้" เขาเด็กกว่าฉัน2ปี แต่เขาสูงกว่าฉันนะT^T เด็กอะไรโตเร็วชะมัด ฉันเตี้ยไปเลย เขาดูสูงประมาณ 170 กว่าๆ คงใกล้ 180 เลยแหละ ส่วนฉันสูงแค่168 มันก็ไม่ต่างกับชาสักเท่าไรหรอก555

     "พี่ครับ เราจะเดินเลยห้องน้ำละนะ" หะ คิดอะไรเพลินไปหน่อย

     "อ้าวหรอ ดีนะที่เรียก ไม่งั้นเลยจริงแน่"

     "อะ..นี่คับ" เขาส่งน้ำยากับกระดาษทิดชู่มาให้ฉัน ฉันเทน้ำยาใส่ทิดชู่ แล้วพยายามลบเครื่องสำอางบนหน้าออก 

     "โอ้ย ทำไมลบออกยากจัง"

     "ผมช่วยไหม" เขาพูดพร้อมกับหยิบทิดชู่ขึ้นมา แล้วหันหน้าฉันมาหาเขา ละค่อยๆลบอายไลเนอร์ออก 'ตึกตัก ตึกตัก' ฮืออ ใจเต้นแรงชะมัด ฉันมองสำรวจใบหน้าของเขา หล่อแทบจะไม่มีที่ติเลย

     "พี่จ้องผมขนาดนี้ ผมก็เขินเป็นนะคับ" TT ฉันก็เขินไหมล่ะ แก้มของเขาเปลี่ยนเป็นสีผมชมพูอ่อนๆ น่ารักจังค่ะ

     "แหะๆ ก็มันไม่รู้จะมองไปทางไหนนี้"

     "หะๆ ไม่เป็นไรหรอกคับ ผมโดนมองจนชินแล้ว แต่แค่เป็นพี่ผมเลยเขินเฉยๆ"

     "ทำไมละ พี่ไม่เหมือนคนอื่นหรอTT"

     "ป่าวครับ แค่...มันเป็นพี่ ละก็ถ้าพี่มองผมแล้ว ก็มองผมแค่คนเดียวด้วยนะ" 'ตึกตัก ตึกตัก' เสียงเขาเบาลง ตอนพูดประโยคสุดท้าย แต่ฉันว่า ฉันได้ยินมันชัดเจนเลย ฉันว่าหน้าฉันคงแดงมากๆ แถมใจยังเต้นแรงขึ้นกว่าเดิมอีก พิมใจเย็นๆนะ

     "พูดงี้ พี่ก็ตอบไม่ถูกสิ//" เขายิ้มให้ฉัน พร้อมกับหน้าี่เปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนๆไปแล้ว น่ารักเกินไปละนะ

     "สะ เสร็จแล้ว พี่ล้างหน้าสิ"

     "อื้ม.." ฉันหยิบโฟมล้างหน้ามาล้างเป็น ฉันปล่อยผมอยู่มันเลยไหลลงมาจะโดนโฟมตรงหน้าฉัน เขาคงเห็นเลยเอามือมาจับผมฉันไว้ให้ เกรงเลยสิฉัน! หลังจากล้างเสร็จฉันก็หยิบผ้ามาเช็ดหน้า เฮ้ออ คิดถึงหน้าตัวเองจัง โดนจับแต่งซะ ลืมหน้าตัวเองไปเลย

     "เสร็จแล้วละ ทิ้งพวกนี้เลยก็ได้มันหมดพอดีเลย" ฉันหน้ามาพูดกับเขา

     "..."

     "ปะ เราจะไปไหนต่อไหม"

     "พี่หน้าตาน่ารักกว่าที่ผมคิดไว้อีกนะคับ///" จะพูดทำไม! ฉันเขินเป็นนะ 

     "มะ ไม่ขนาดนั้นหรอก"

     "จริงๆนะครับ พี่หน้าตาน่ารัก เหมือนชื่อพี่เลย 'ภาพพิมพ์' " ถ้าเขาเขินเพราะฉันเป็นฉัน ฉันก็เขินเพราะเขาเป็นเขาเหมือนกันแหละ พวกเรานี้แปลกดีเนอะ '//'

มาอัพต่อให้แล้วน้าา 

เมนต์ติชมให้กันหน่อยนะ!