เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

เวรล่ะ....ฉันยืนมองมีดที่ง้างก่อนจะตั้งสติและเดินถอยหลังรัวๆค่ะ
"หึ! ยังไงแกก็ไม่รอดหรอกอีโง่" แม่โมพูดขึ้น
"ใจเย็นๆก่อนนะคะ..." 
"อีเวร!!"
พูดจบแม่โมก็รีบวิ่งเข้ามาใส่ฉันทันที
"ป้าบ!!" 
ฉันถีบประตูอัดใส่หน้าแม่ของโมแม่ของโมนั้นถูกประตูกระแทกหน้าอย่างแรงและค่อยๆส่ายหัวเรียกสติก่อนจะค่อยๆเดินมาหาฉันแทน
"ร้ายนักนะมึง!" แม่โมพูด
"คือค่อยๆคุยกันนะคะ..."
ฉันพูดอย่างใจเย็นก่อนที่จะมองไปรอบๆ และพบกับจานที่วางอยู่บนโต๊ะ
แม่ของโมเดินเข้ามาหาฉันเร็วขึ้นและมือที่มีมีดค่อยแก่งเข้ามาหาฉันและมันก็กำลังเข้ามาหาฉันเต็มทีเมื่อเห็นอย่างนั้นฉันจึงรีบหยิบจานที่อยู่บนโต๊ะมาปัดมีดแม่ของโมและเอาจานตบไปที่หน้าแม่ของโมจนล้มลงไปและมีดก็ตกไปอยู่ใต้เตียงฉันรีบวิ่งข้ามแม่ของโมที่ล้มอยู่ทันที
"ป้าบ!" 
แต่ยังไม่ทันวิ่งข้ามไปแม่ของโมก็ดึงขาฉันล้มทันทีฉันล้มกระแทกพื้นอย่างจังนั่นมันทำให้ฉันจุกมากๆ ก่อนที่แม่ของโมจะลุกขึ้นและเดินไปหยิบมีดที่ตกไว้ก่อนที่จะง้างมันขึ้นมาอีกฉันรีบตั้งสติก่อนที่มีดนั้นมันจะถูกแทงมาที่ฉันและฉันก็ต้องรอด!!
ฉันรีบนอนหงายและถีบไปที่ขาของแม่โมจากนั้นก็ถีบไปที่ท้องน้อยของแม่โม
"โอ้ย!!!" แม่ของโมร้องโอดโอย
แม่ของโมเจ็บจนต้องก้มเอามือคลุมไปที่ท้องน้อยเมื่อฉันเห็นแบบนั้นจึงเอาเท้าถีบหน้าแม่โมไปอีกทีนึงจนเธอล้มหงายลงไปลงไปก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นและหนีออกไปจากห้อง
แต่ยังไม่ทันได้ออกแม่ของโมก็กระชากผมของฉันไว้จนฉันล้มนั่งลงไปกับพื้นก่อนที่เธอจะควานหยิบมีดที่ตกไว้
"เก่งนักหรอมึงอะห้ะ!!" แม่โมคลั่งอย่างมากทั้งสีหน้าและแววตาที่บ่งบอกว่าเธอนั้นมีอาการทางจิตอย่างแรง
แต่มีดนั้นตกไปไกลกว่าตัวแม่ของโมเธอก็เลยหันมาใช้ใช้แขนล็อคคอขอฉันไว้แน่นจนหายใจไม่ออกก่อนที่เธอจะดันน้ำหนักตัวของเธอจนฉันล้มลงไปนอนกับพื้นเธอนอนทับอยู่บนตัวฉันและล็อคคอของฉันไว้ฉันตะเกียกตะกายและใช้แรงของตัวเองที่มีควานหาของใกล้ตัวนั่นก็คือ รองเท้าที่เปื้อนดินสุดๆ....
ฉันคว้ารองเท้าได้แล้วค่อยๆขูดดินออกจากรองเท้าและหันไปป้ายที่ตาแม่ของโมเมื่อแม่ของโมเจอดินเข้าตาเธอจึงอ่อนแรงลงก่อนที่ฉันจะเอาศอกงัดหลังใส่หน้าแม่ของโมจนเธอหงายหลังไป
"อึ้ยยย!!" แม่ของโมร้องอย่างเจ็บปวดจนเธอค่อยๆรีบลืมตา
ส่วนฉันพยามยามที่จะลุกขึ้นอีกรอบนึงและวิ่งหนีไปยังประตูให้เร็วที่สุดส่วนแม่ของโมก็ลุกขึ้นและรีบตามฉันมาเช่นกันฉันรีบวิ่งไปตรงยังประตูอย่างไวและแม่โมก็ตามฉันมาติดๆ ฉันไม่รอดแน่ๆถ้าเธอยังตามติดแบบนี้เมื่อฉันวิ่งจนใกล้ถึงประตูฉันหังหลังและแม่โมที่กำลังง้างมือมากระชากฉันก่อนที่ฉันจะปัดมือเธอออกและกำหมัดต่อยไปที่หน้าแม่ของโมจนเธอล้มลงไปอีกรอบเมื่อเห็นแบบนั้นฉันจึงกระชากผมแม่ของโมมาที่ขอบประตู
"ปั่ก!!"
ฉันจะง้างประตูกระแทกใส่หน้าแม่ของโมอย่างแรงจนเธอดิ้นอย่างเจ็บปวด
"โอ้ยยยย!!!" แม่ของโมร้องขึ้น
"ปั่ก!!!" ฉันกระแทกประตูใส่แม่ของโมอีกครั้ง
"ปั่ก!!!" ฉันง้างประตูจนสุดและกรแทกประตูอัดหน้าแม่ของโมจนเธอสลบไป
ฉันมองแม่ของโมที่นอนนิ่งไปก่อนที่ตัวฉันเองก็ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องก่อนที่จะโทรเรียกตำรวจ
จากนั้น20นาทีตำรวจก็มาถึงและพาฉันลงไปยังชั้นล่างสุดเพื่อสอบถามและฉันเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ตำรวจฟัง
"นี่ เป็นอะไรรึเปล่า"
อยู่ๆเซ็นก็เดินมาจากข้างหลัง
"มะ...ไม่เป็นไรมากหรอก" ฉันตอบไป
"เกิดอะไรขึ้นหรอแอม" เซ็นถามฉัน
"คือ...เรื่องมันยาวน่ะ" 
"แอ......."
เซ็นยังไม่ทันได้ถามฉันก็ถูกตำรวจลากตัวออกไปจากฉันซะก่อนเพราะฉันต้องไปให้ปากคำที่ สน. 
ฉันเล่าเหตุการณ์ให้ตำรวจฟังอีกครั้งนึงอธิบายเรื่องคดีขอโมอีกด้วยทำให้ตำรวจรื้อคดีของโมอีกครั้งนึงส่วนแม่ของโมนั้นโชคดีที่เธอยังไม่ตายและเธอก็บาดเจ็บมากเช่นกัน ส่วนความผิดทำร้ายร่างกายของฉันนั้นทางตำรวจไม่เอาเรื่องเพราะถือเป็นการป้องกันตัวจนผ่านไป4ชั่วโมงจึงกลับมาที่หอของฉัน
แต่เมื่อฉันกลับมาก็ยังเห็นเซ็นยังนั่งรอฉันอยู่ 
"นี่ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเธอไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม" เซ็นถามฉัน
"ไม่หรอก เจ็บนิดเดียวเองสบายมาก" ฉันตอบกลับไป
"แน่นะ?" 
"แน่จ้า" 
"งั้นเดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติม" เซ็นมองฉันและยิ้มให้
"จะจีบเราหรอ" ฉันแกล้งๆหยอดเซ็น
"ใช่" เซ็นตอบกลับ
"ห้ะ?!" 
"ใช่ฉันจีบเธออยู่ไง"
เซ็นยิ้มจนตาของเขากำลังจะปิดอยู่แล้ว ส่วนฉันในใจก็กรี๊ดแตกหน้าร้อนผ่าวอยากจะกรี๊ดตรงนี้แต่ก็กลัวเสียภาพพจน์ต่อหน้าผู้ชาย
"งั้นก็ไปกินติมกันเถอะ!" 
พูดจบฉันก็คว้าแขนของเซ็นไปที่และเดินไปที่ร้านทันที
"นี่ตอนนี้เราเป็นแฟนกันยังเนี่ย" เซ็นถามฉัน
"เป็นแล้วมั้ง" ฉันตอบกลับ
"ฮั่นแน่"
เซ็นตอบกวนๆ ก่อนที่จะคว้ามือฉันไปกุมและเดินไปที่ร้านไอติมพร้อมกัน เขินนะเนี่ย! ><
โปรดติดตามตอนต่อไป....