เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

9.2

เขียนโดย อยากตดอัดหน้าเธอ

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.35 น.

14 ตอน

4 วิจารณ์

18.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 23.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

13) จะตายไม่ได้ถ้ายังไม่มีผัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เวรล่ะ....ฉันยืนมองมีดที่ง้างก่อนจะตั้งสติและเดินถอยหลังรัวๆค่ะ

"หึ! ยังไงแกก็ไม่รอดหรอกอีโง่" แม่โมพูดขึ้น

"ใจเย็นๆก่อนนะคะ..."

"อีเวร!!"

พูดจบแม่โมก็รีบวิ่งเข้ามาใส่ฉันทันที

"ป้าบ!!"

ฉันถีบประตูอัดใส่หน้าแม่ของโมแม่ของโมนั้นถูกประตูกระแทกหน้าอย่างแรงและค่อยๆส่ายหัวเรียกสติก่อนจะค่อยๆเดินมาหาฉันแทน

"ร้ายนักนะมึง!" แม่โมพูด

"คือค่อยๆคุยกันนะคะ..."

ฉันพูดอย่างใจเย็นก่อนที่จะมองไปรอบๆ และพบกับจานที่วางอยู่บนโต๊ะ

แม่ของโมเดินเข้ามาหาฉันเร็วขึ้นและมือที่มีมีดค่อยแก่งเข้ามาหาฉันและมันก็กำลังเข้ามาหาฉันเต็มทีเมื่อเห็นอย่างนั้นฉันจึงรีบหยิบจานที่อยู่บนโต๊ะมาปัดมีดแม่ของโมและเอาจานตบไปที่หน้าแม่ของโมจนล้มลงไปและมีดก็ตกไปอยู่ใต้เตียงฉันรีบวิ่งข้ามแม่ของโมที่ล้มอยู่ทันที

"ป้าบ!"

แต่ยังไม่ทันวิ่งข้ามไปแม่ของโมก็ดึงขาฉันล้มทันทีฉันล้มกระแทกพื้นอย่างจังนั่นมันทำให้ฉันจุกมากๆ ก่อนที่แม่ของโมจะลุกขึ้นและเดินไปหยิบมีดที่ตกไว้ก่อนที่จะง้างมันขึ้นมาอีกฉันรีบตั้งสติก่อนที่มีดนั้นมันจะถูกแทงมาที่ฉันและฉันก็ต้องรอด!!

ฉันรีบนอนหงายและถีบไปที่ขาของแม่โมจากนั้นก็ถีบไปที่ท้องน้อยของแม่โม

"โอ้ย!!!" แม่ของโมร้องโอดโอย

แม่ของโมเจ็บจนต้องก้มเอามือคลุมไปที่ท้องน้อยเมื่อฉันเห็นแบบนั้นจึงเอาเท้าถีบหน้าแม่โมไปอีกทีนึงจนเธอล้มหงายลงไปลงไปก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นและหนีออกไปจากห้อง

แต่ยังไม่ทันได้ออกแม่ของโมก็กระชากผมของฉันไว้จนฉันล้มนั่งลงไปกับพื้นก่อนที่เธอจะควานหยิบมีดที่ตกไว้

"เก่งนักหรอมึงอะห้ะ!!" แม่โมคลั่งอย่างมากทั้งสีหน้าและแววตาที่บ่งบอกว่าเธอนั้นมีอาการทางจิตอย่างแรง

แต่มีดนั้นตกไปไกลกว่าตัวแม่ของโมเธอก็เลยหันมาใช้ใช้แขนล็อคคอขอฉันไว้แน่นจนหายใจไม่ออกก่อนที่เธอจะดันน้ำหนักตัวของเธอจนฉันล้มลงไปนอนกับพื้นเธอนอนทับอยู่บนตัวฉันและล็อคคอของฉันไว้ฉันตะเกียกตะกายและใช้แรงของตัวเองที่มีควานหาของใกล้ตัวนั่นก็คือ รองเท้าที่เปื้อนดินสุดๆ....

ฉันคว้ารองเท้าได้แล้วค่อยๆขูดดินออกจากรองเท้าและหันไปป้ายที่ตาแม่ของโมเมื่อแม่ของโมเจอดินเข้าตาเธอจึงอ่อนแรงลงก่อนที่ฉันจะเอาศอกงัดหลังใส่หน้าแม่ของโมจนเธอหงายหลังไป

"อึ้ยยย!!" แม่ของโมร้องอย่างเจ็บปวดจนเธอค่อยๆรีบลืมตา

ส่วนฉันพยามยามที่จะลุกขึ้นอีกรอบนึงและวิ่งหนีไปยังประตูให้เร็วที่สุดส่วนแม่ของโมก็ลุกขึ้นและรีบตามฉันมาเช่นกันฉันรีบวิ่งไปตรงยังประตูอย่างไวและแม่โมก็ตามฉันมาติดๆ ฉันไม่รอดแน่ๆถ้าเธอยังตามติดแบบนี้เมื่อฉันวิ่งจนใกล้ถึงประตูฉันหังหลังและแม่โมที่กำลังง้างมือมากระชากฉันก่อนที่ฉันจะปัดมือเธอออกและกำหมัดต่อยไปที่หน้าแม่ของโมจนเธอล้มลงไปอีกรอบเมื่อเห็นแบบนั้นฉันจึงกระชากผมแม่ของโมมาที่ขอบประตู

"ปั่ก!!"

ฉันจะง้างประตูกระแทกใส่หน้าแม่ของโมอย่างแรงจนเธอดิ้นอย่างเจ็บปวด

"โอ้ยยยย!!!" แม่ของโมร้องขึ้น

"ปั่ก!!!" ฉันกระแทกประตูใส่แม่ของโมอีกครั้ง

"ปั่ก!!!" ฉันง้างประตูจนสุดและกรแทกประตูอัดหน้าแม่ของโมจนเธอสลบไป

ฉันมองแม่ของโมที่นอนนิ่งไปก่อนที่ตัวฉันเองก็ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องก่อนที่จะโทรเรียกตำรวจ

จากนั้น20นาทีตำรวจก็มาถึงและพาฉันลงไปยังชั้นล่างสุดเพื่อสอบถามและฉันเล่าเหตุการณ์ต่างๆให้ตำรวจฟัง

"นี่ เป็นอะไรรึเปล่า"

อยู่ๆเซ็นก็เดินมาจากข้างหลัง

"มะ...ไม่เป็นไรมากหรอก" ฉันตอบไป

"เกิดอะไรขึ้นหรอแอม" เซ็นถามฉัน

"คือ...เรื่องมันยาวน่ะ"

"แอ......."

เซ็นยังไม่ทันได้ถามฉันก็ถูกตำรวจลากตัวออกไปจากฉันซะก่อนเพราะฉันต้องไปให้ปากคำที่ สน.

ฉันเล่าเหตุการณ์ให้ตำรวจฟังอีกครั้งนึงอธิบายเรื่องคดีขอโมอีกด้วยทำให้ตำรวจรื้อคดีของโมอีกครั้งนึงส่วนแม่ของโมนั้นโชคดีที่เธอยังไม่ตายและเธอก็บาดเจ็บมากเช่นกัน ส่วนความผิดทำร้ายร่างกายของฉันนั้นทางตำรวจไม่เอาเรื่องเพราะถือเป็นการป้องกันตัวจนผ่านไป4ชั่วโมงจึงกลับมาที่หอของฉัน

แต่เมื่อฉันกลับมาก็ยังเห็นเซ็นยังนั่งรอฉันอยู่

"นี่ฉันได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วเธอไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม" เซ็นถามฉัน

"ไม่หรอก เจ็บนิดเดียวเองสบายมาก" ฉันตอบกลับไป

"แน่นะ?"

"แน่จ้า"

"งั้นเดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติม" เซ็นมองฉันและยิ้มให้

"จะจีบเราหรอ" ฉันแกล้งๆหยอดเซ็น

"ใช่" เซ็นตอบกลับ

"ห้ะ?!"

"ใช่ฉันจีบเธออยู่ไง"

เซ็นยิ้มจนตาของเขากำลังจะปิดอยู่แล้ว ส่วนฉันในใจก็กรี๊ดแตกหน้าร้อนผ่าวอยากจะกรี๊ดตรงนี้แต่ก็กลัวเสียภาพพจน์ต่อหน้าผู้ชาย

"งั้นก็ไปกินติมกันเถอะ!"