School ฆาตกรรมสยองหลอนจนรัก!!

บทที่ 1

จุดเริ่มต้น ของการสืบสวน

.....ถึงเมล์เพื่อนรัก.....

ฉันต้องขอโทษด้วยที่ฉันไม่อาจสืบเรื่องการตายของเธออีกต่อไป ยกโทษให้ฉันด้วยอีกไม่นานฉันจะไปอยู่กับเธอ.......

“เมล์ เธอยังไม่ตาย” ซีอุยหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขนลุกแฮะ >_<

“เมล์หรอคะ”

“ใช่แล้ว ศพที่งานศพเธอคือศพใคร คนหน้าเหมือน ใช่มั้ย ? ว่าแล้วเชียว” เค้ากอดฉันแน่นซะจนหายใจแทบไม่ออก

เดี๋ยวนะ เมล์หรอ ตานี่พูดกับเมล์ O.o แต่ว่า เมล์ตายแล้วนิ !!!

“ฮือๆๆ T^T เมล์ อย่ามาหลอกมาหลอนฉันเลย ” ฉันผลักตาซีอุยออก แล้วพนมมืออย่างไร้สติ

“เมล์เป็นอะไร” นายซีอุยรีบพนมมือไหว้ตอบทำให้ไฟฉายตกไปอยู่บนพื้น แต่แสงสว่างก็สว่างมากพอที่จะทำให้เราเห็น

หน้ากันและกัน

“เป็นผีไง ยัยนั่นตายไปแล้วนะ”

ฉันนั่งลงเอามือปิดตาทั้งสองข้าง ฉันไม่อยากเห็นอะไรอีกแล้วฉันกลัว

“เธอพูดอะไรเมล์ เธอพูดกับฉันอยู่ตรงนี้แล้วจะเป็นผีได้ยังไง ว่าแต่ เธอไปทำอะไรกับผมเธอมา ทำไมมันดูหยิกๆล่ะ เธอผม

ตรงไม่ใช่หรอ”

“นายหมายถึงฉันหรอ ฉันผมหยิกมาตั้งแต่เกิดแล้วย่ะ” ฉันพูดโดยมองลอดผ่านนิ้วที่ปิดตาอยู่

“เธอ ไม่ ใช่ เมล์”

นายซีอุยพูดพลางผลักฉันหงายท้อง แสงจากไปฉายทำให้ฉันพบว่าฉันนอนอยู่ไต้ฝ่าเท้าที่จิกเกร็งของศพ รปภ.

“กรี๊ด!!” ลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติแล้วเดินถอยหลังโดยไม่สนว่าจะชนกับอะไร แม้จะใส่รองเท้าอยู่ฉันก็รู้สึกได้ว่า แตะถังอะไร

บางอย่าง

“โอ้ย!!”

ไม่ทันที่ฉันจะได้มองฉันก็ลื่นล้มไปนอนกับพื้นอีกครั้ง คราวนี้ฉันได้กลิ่นเหม็นเน่าคลุ้งไปหมด ฉันพบ

ว่าตอนนี้ถังที่ว่าได้ขึ้นมาอยู่บนท้องของฉันพร้อมอะไรบางอย่าง นายซีอุยฉายไฟมาที่ฉันทำให้ฉันเห็นสร้อยคอที่มีจี้เป็นรูป

นาฬิกาอันเล็กจิ๋วที่มีเพชรอันเล็กยิ่งกว่าฝังอยู่ตรงกลาง....เอิ่ม เอาเป็นว่ามันก็แค่จี้รูปนาฬิกาอันเล็กๆ ก็แล้วกัน -_- แต่ที่

สำคัญที่สำคัญยิ่งกว่ารูปร่างอันน่ารักของมันก็คือ มันคือสร้อยที่ฉันทุบกระบุกซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้เมล์ จึงไม่แปลกที่

ฉันมองว่ามันคือสร้อยที่น่ารักที่สุดแต่เวลานี้มันอาจเป็นสร้อยที่น่าสยดสยองที่สุดก็ได้เพราะเวลานี้ข้อสงสัยที่ฉันคิดมา

ตั้งแต่ต้นเรื่องว่าไส้ของเมล์นั้นหายไปไหนมันได้กระจ่างแล้ว ลองเดาดูสิ ใช่แล้ว ในถังโสโครกนั้นมีไส้ของเพื่อนฉันอยู่แล้ว

ตอนนี้ทั้งหมดมันได้มาอยู่บนตัวฉันแล้ว ที่จริงมันมี น้องตับ น้องไต และดูเหมือนจะมีน้อง กระเพาะ มาปาร์ตี้ ลำไส้เฮฮา

หนอนดุ้งดิ้ง อยู่บนท้องของฉันและไชรูสะดือของฉันอย่างเมามัน ต่อด้วยกลิ่นเลือดเน่าเป็นเวลาสี่วันสามคืน

“กรี๊ดด!! อ๊วก....” นี่คือการอ๊วกและกรี๊ดพร้อมกันครั้งแรกของฉัน

“ไส้อยู่ตรงนี้นี่เอง” นายซีอุยกับลังเดินเข้ามาจะมาฆ่าฉันหรอจะพูดยังไงดีล่ะ ขอกึ่งสุกกึ่งดิบนะเดี๋ยวไม่อร่อย

ตอนนี้ฉันกำลัง ตกใจสุดขีด กลัวสุดขีด ขยะแขยงสุดขีด จนไม่สามารถควบคุมสติของตนเองได้อีกต่อไป ตาของฉันกำลัง

หลับลงช้าๆพร้อมความรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหมุดเร็วๆอย่างกับใบพัดของพัดลม แล้วฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย...

“ยัยตัวปลอม...งืมๆ....เอาขาออกไป”

ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาตีขาฉันฮึ่ย!!! หงุดหงิดนะอย่ามายุ่ง

“อย่ามายุ่งกับฉัน”

“กรี๊งๆ!!” เสียงนาฬิกาบ้านใครเนี่ยไม่คุ้นเลย

“ตื่นได้แล้ว ขาคนหรือขาหมูเนี่ย”

หมูอะไรฉันออกจะผอมเพรียว เอวสามสิบหก อกสามสิบห้า หน้าผากโหนกนูน บวกลบหารคูณ งืมๆ Zzzz

“ตื่นสิ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแปลงฟันก่อนหวังว่าออกมาแล้วเธอจะตื่นนะ”

15 นาทีผ่านไป

“จะตื่นไม่ตื่น”

ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ฉันลืมตาข้างซ้ายช้าๆ ผู้ขายหรอ? หอมจัง? หล่อด้วย? โอ้โห ตาสว่างขึ้นเยอะเลย

“นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะลากไปอาบน้ำอีกรอบนะ ผู้หญิงอะไร ก้นกับน่องจะเท่ากันอยู่แล้ว มองข้างหลังแล้วเท่ากันหมดเลย”

“ว่าไงนะ กล้าดียังไงมาวิจารณ์ฉันอย่างนี้ฮะ”

“เฮ้อ...ตื่นซักทีเธอเนี่ยพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องนะ”

“หน้าตาก็ดีแต่ปากเน่าปากหนอน” หล่อซะเปล่าตานี่

“ใครกันแน่ จำไม่ได้หรือไง เมื่อวานเธอหนอนเกาะเต็มตัวแถมยังเหม็นเน่า ตอนนี้ปากเธอก็เน่ากำลังได้ที่ ไปอาบน้ำก่อน

เถอะ ชุดและก็แปลงสีฟันฉันวางไว้ในห้องน้ำแล้ว”

ปากเน่าหรอ ฉันเอามือปิดที่ปากเบาๆแล้ว “ฮ่อ!” เอิ่ม...แทบจะนอนตายทรงนั้นเลยค่ะ @_@

“เป็นไง รู้มั้ยว่าฉันเหม็นขนาดไหน เธอน่ะมานอนทับแขนฉันแล้วยังน้ำลายไหลอีกเธอมันน่าขยะแขยงกว่าหนอนซะอีก”

เถียงไม่ออกค่ะ ฉันได้แต่เดินหน้ามุ่ย เข้าห้องน้ำไป

ขณะอาบน้ำฉันก็คิดทบทวนเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น และถ้าเดาไม่ผิด ตาซีอุย พาฉันกลับมาที่นี่แล้วใคร

อาบน้ำให้ฉันล่ะ ‘นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะลากไปอาบน้ำอีกรอบนะ ผู้หญิงอะไร ก้นกับน่องจะเท่ากันอยู่แล้ว มองข้างหลังแล้ว

เท่ากันหมดเลย‘ อย่าบอกนะว่า ตานั้นอาบน้ำให้ฉัน ไม่หรอกมั้ง ฉันเคยอ่านนิยายมาบ้างนะ คงต้องให้แม่บ้านอาบให้สินะ

ฉันเดินจากห้องน้ำอย่างสบายใจ ตานี่เป็นซีอุยที่มีน้ำใจจริงๆ

“นี่ นายแม่บ้านที่อาบน้ำให้ฉันคนไหน แล้วนายได้ทำอะไรฉันตอนนอนรึเปล่า”

ฉันเดินไปถามนายซีอุยที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่

“พูดออะไรของเธอ ฉันเป็นคนอาบน้ำให้เธอเอง แล้วฉันก็ไม่ได้ทำอะไรเธอเพราะฉัน อ๊วกไปสองรอบตอนอาบน้ำเธอ รู้มั้ย

มันน่าขยะแขยงขนาดไหน ฉันเปิดน้ำไว้เต็มอ่างทันทีที่หย่อนตัวเธอลงไป พวกหนอนก็ลอยออกมาเต็มจนแทบมองไม่เห็น

ร่างกายเธอที่อยู่ใต้น้ำ ภาพมันยังติดตาฉันอยู่เลย ฉันไม่มีอารมณ์ทางเพศในสถานะการณ์แบบนี้หรอก”

“นี่ไม่ต้องมาหลอกฉันเลยนะ นายป็นซีอุยเชียวนะ กลัวอะไรแค่ไหนหนอน”

“ซีอุย? เธอนี่ถ้าจะเพี้ยน เธอมีเลือดและหนอนท่วมตัวขนาดนั้นใครจะกล้าอาบเธอ แถมยังมีใส้ของศพอีกตังหาก เธอคิดว่า

มันง่ายหรอที่จะหาใครมาอาบน้ำเธอ จะให้ฉันพูดว่า ใครก็ได้มาอาบน้ำให้ยัยก้นแบนที่มีใส้ของศพและมีหนอนเต็มตัวที

ฉันเหม็นเลือดเน่าๆที่เลอะตัวหล่อนจะแย่อยู่แล้ว เธอเนี่ยไม่มีสมองหรือไง ฉันไม่เข้าใจเลยแล้วหน้าตาหล่อๆแบบนี้จะเป็น

ซีอุย อะไรนั้นได้ยังไง”

“นาย เป็นคนอาบน้ำฉันจริงๆหรอ” ไม่นะไม่จริง

“ให้อธิบายให้ฟังมั้ยล่ะ....ว่ามีไฝตรงไหนบ้าง” เค้ายื่นหน้ามาใกล้ฉันแล้วกระซิบเบาๆ

“มะ....ไม่....ถอยออกไปนะ ฉัน ไม่เชื่อนายหรอก” ไม่จริงนายนี้โกหกแน่ ไม่นะ ฉันใช้มือสองข้างดันหน้าอกเค้าเบาๆ

“แปลว่าเธอ อยากฟังใช่มั้ยว่าฉันเห็นอะไรบ้าง” จมูกจะชนกันแล้ว >^< ไม่นะ ฉันรีบดันหน้าอกเค้าสุดแรงทันที

“เคน!!! ไปกินข้าวได้แล้วลูกชายสุดที่รัก......หนูรถเมล์!!!”

ชายอายุประมาณ สี่สิบปี ใส่เอี้ยมรูปโดราเอม่อน ได้เปิดประตู

เข้ามาโดยไม่ได้เคาะก่อน

“พ่อ!!! เอ่อ.....ยัยนี่ไม่ใช่เมล์ครับ” รู้สึกดีพิลึกที่ได้เห็นนายหน้าหล่อปากเสียนี่ทำหน้าเอ๋อ

“เธอเป็นใคร?” คุณพ่อของนายนั้นถามฉันพลางเกะเอื้ยมที่ใส่อยู่ออก ตอนนี้หน้าฉันก็เอ๋อ เหมือนกันแฮะ จะอธิบายยังไงดี

ล่ะ จะบอกว่าเรามีใส้ศพเลอะเต็มตัวเลยมาที่นี่หรอแล้วบางทีถ้านายนี่หรือว่าชายคนนั้นเป็นฆาตกรเราอาจจะทำให้พวก

มันรู้ตัวว่าเรากำลังสืบอยู่ก็ได้

“หนูเป็นแฟนเค้าค่ะ” บอกแบบนี้แหละดีที่สุด

“ฮะ!! แฟนหรอ” นายเคนกัดฟันพูดแล้วหันมามองฉันด้วยสายตาฉุนเฉียว ตานี่จะฆ่าฉันมั้ยเนี่ยตอนนี้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็น

พ่อของเคน เป็นฝ่ายทำหน้าเอ๋อเองซะแล้ว

หลังจากนั้นฉันก็พบว่าห้องนอนที่ว่าใหญ่โตของเค้าเทียบไม่ได้ซักนิดกับบ้านของเค้า มีชายใส่สูตรเดินเต็มไป

หมดนี่บ้านมาเฟียหรือไงนะ? ฉันได้รับเชิญให้รับประทานอาหารเช้าร่วมโต๊ะกับนายเคน พ่อของเค้า และน้องสาววัยสี่ขวบ

เท่าที่ฟังพ่อเค้าเล่ามา น้องสาวเคนชื่อ ครีม อายุ 4 ขวบและมีพี่สาวอายุ 25 อยู่ต่างประเทศชื่อ คิตตี้ ครีมเป็นลูกบุณธรรม

ของเค้าที่จริงฉันก็ไม่แน่ใจเพราะ แม่ของเคนเสียชีวิตตอนเคนแปดขวบและพ่อของเค้าไม่ได้มีภรรยาใหม่ ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึง

รู้สึก อิจฉา น้องครีม เพราะเคนมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน จะว่าไปในคารเรียนร้าง วินาทีแรกที่เค้าพบฉันเค้าก็มองฉัน

แบบนั้นเหมือนกัน แต่นอนนี้เค้ากลับมองฉันด้วยสายตาเย็นชา พ่อของเค้าบอกว่า ฉันคือผู้หญิงคนที่สองที่มาที่นี่ หลังจาก

ทานอาหารเสร็จฉันก็ไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับความสงสัย น้องครีม ไม่ยอมพูดเลยตลอดเวลาที่กินอาหาร เพราะอะไรกันนะ

ทันทีที่เปิดประตูฉันก็เจอน้องครีม รออยู่ บังเอิญจังเลย

“สวัสดีจะ ^_^” ฉันก้มตัวเล็กน้อยไปสวัสดีเธอ

“อย่ายุ่งกับพ่อหนู”

“ว่าไงนะ ? หมายถึงคุณลุงหรอจ๊ะ”

“ยัยโง่ ฉันหมายถึงพ่อเคน” คนบ้านนี้ปากเสียทั้งบ้านรึเปล่านะ เดี๋ยวนะ พ่อเคน!!!

“หนูเป็นลูกพ่อเคนหรอจ๊ะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ลูกพ่อเคนกับแม่เมล์” หลังจากฟังเค้าตอบทำให้ฉันอึ้งไปห้าวินาที

“เมล์ที่หน้าคล้ายๆพี่รึเปล่าจ๊ะ”

“แม่หนูสวยว่าพี่เยอะ” อดทนไว้ยัยเกล นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ เมล์ ท้องตั้งแต่เมื่อไหร่

“ใช่คนที่เพิ่งเสียไปใช่มั้ยจ๊ะ”

“ใช่ แล้วจำไว้นะ คนที่จะมาเป็นแม่ใหม่ของหนูต้องเป็นพี่พลอยเท่านั้น” พูดจบน้องครีมก็เดินออกไปพร้อมใบหน้าที่สวย

เกินเด็กของเธอ เป็นไปไม่ได้ หมายความว่า เมล์ ท้องตอนอายุ 13 หรอ? ไม่น่าล่ะเธอถึงไม่ยอมมาเจอฉันเลย ฉันสับสน

ไปหมดจนเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ถูกแล้วนะ อีกไม่กี่วันฉันก็ต้องกลับต่างจังหวัดแล้ว แต่ว่าฉันยังอยากอยู่ต่อ ทุกคนล้วนน่า

สงสัยไปหมด ทั้งอาการไม่รู้ร้อนรู้หนาวของพ่อกับแม่เมล์ ? ทั้งใส้ของเมล์ที่อยู่ในถัง ตอนตำรวจไปที่นั้นไปเจอถังนั้นหรอ ?

ยามที่ผูกคอตาย เป็นคนหรือเป็นผีกันนะ ? เมล์มีลูกงั้นหรอ ? ฉันสับสนไปหมดแล้ว คุณพ่อของเคนจะรู้สึกยังไง กันนะที่

มีลูกสะใภ้เร็วขนาดนี้ คนมีฐานะอย่างเค้าต้องอับอายมากๆแน่ๆ ฉันสับสนไปหมดแล้ว และทางเดียวที่ฉันจะทำได้ก็คือ

ต้องมาเรียนที่โรงเรียน มัธยมเคน ว่าแต่ ทำไม โรงเรียนนี้ชื่อเหมือนตาเคนปากเสียนั้นนะ โอ้ย!! ฉันจะบ้าตายสงสัยไป

หมดแล้ว ฉันอยากบ้าตาย ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้

“ว่าไงยัยหนอนจะกลับบ้านรึยังเดี๋ยวฉัน”

“เพี้ย!!!” ฉันตบหน้าเคนไปสุดแรง

“ทำไมทำกับเพื่อนฉันแบบนี้ นายทำเพื่อนฉันท้องใช่มั้ย”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“ที่ชีวิตเพื่อนฉันมันพังเป็นเพราะนาย นายทำแบบนี้ได้ยังไง”

“ใช่ฉันมันเลวเอง คราวนี้เธอคงเข้าใจแล้วใช่มั้ย ว่าทำไมฉันถึงอาบน้ำเธอเอง เพราะถ้าน้อง ครีม รู้ว่าฉันอุ้มผู้หญิงกลับ

บ้านมาทั้งๆที่แม่ของเค้าเพิ่งจะเผาไป เค้าจะรู้สึกยังไง แล้วยิ่งเห็นใส้ของแม่ตัวเองที่อยู่บนตัวเธออีก”

“ฉัน”

“เธอ อย่ามาทำเป็นรู้ดี ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลยได้มั้ย มันน่ารำคาญ แล้วที่เธอบอกพ่อฉันว่าเธอเป็นแฟนฉัน เธอใช้อะไรคิด ลูก

สาวฉันจะคิดยังไง แม่เค้าเพิ่งเผาไปเมื่อวานวันรุ่งขึ้นพ่อเค้าก็พาแม่ใหม่มากินข้าวที่บ้านแถมยังนอนในห้องนอนของพ่อเค้า

นอนที่ที่แม่เค้าเคยนอนด้วย ถ้าฉันเห็นแก่ตัวกว่านี้ซักนิด คงปล่อยเธอให้เน่าตายในอาคารเรียนนั้นไปพร้อมศพยามแล้ว”

“ฉัน” เราก็ความวุ่นวายให้ครอบครัวคนอื่นหรอ ไม่สิ เราสร้างความวุ่นวายให้ครอบครัวของเพื่อนตัวเอง

“เอานี่ชุดเมล์ใส่ไปก่อนแล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน” นายเคนพูดแทรกขึ้นมาพลางยื่นชุดของเมล์ให้ฉัน

“ไม่เป็นไร” รู้สึกผิดจัง

“อย่ามาเกรงใจไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่ได้ห่วงเธอว่าคนอื่นจะมองเธอไม่ดีที่หายไปทั้งคืนแล้วยังใส่ชุดนอนผู้ชายกลับบ้านหรอก

นะ แต่ว่าชุดนอนฉันมันแพงมาก ฉันก็เลยเสียดายกลัวเธอจะทำเลอะ”

“ขอบใจนะ ^_^” ฉันรับชุดเมล์แล้วยิ้มอย่างสดใสให้นายเคน ที่จริงก็เป็นห่วงฉันสินะ ไม่นะ!! โรคแพ้คนหล่อกำเริบอีกแล้ว

ใบหน้าของเคนแดงกล่ำ เค้าหลบสายตาฉันแล้วกลับหลังหันหนีไป

“รังเกียจรึเปล่าที่ต้องใส่ชุดที่ใส่แล้วของเมล์”นายเคนพูดโดยที่ยังหันหลังอยู่

“ไม่หรอก ก็ฉันเป็นเพื่อนสนิดของเมล์นิ”

“เธอน่ะ ชื่อเกล สินะ ได้ยินเมล์พูดถึงเธอบ่อยๆ”

“ใช่ ฉันชื่อ เกล ยินดีที่ได้รู้จักนะ นายเคน ^_^”

“อืม”

ฉันมองแผ่นหลังของเคนพร้อมกับความรู้สึกเขินแบบอธิบายไม่ถูก การแนะนำตัวครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราว

ทั้งหมดรึเปล่านะ? แต่ที่แน่ๆ ฉันใจเต้นแรงไปหมดแล้วล่ะ >/////<