If I ain't got you หากฉันไม่มีคุณ

6.30

ครืด ครืด ครืด

ฉันเอื้อมมือไปกดโทรศัพท์เครื่องโปรดหลังจากได้ยินเสียงสั่นเตือนของมันว่าเป็นเวลาเท่าไหร่แล้ว จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ลุกออกจากเตียงเพราะด้วยความขี้เกียจและความอ่อนเพลียจากการทำรายงานส่งโครงการทุนเมื่อคืน

อา...ให้ตายสิ การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนทำไมมันถึงได้วุ่นวายและลำบากขนาดนี้นะ

ปัง!!!

"ว้าย"

เสียงเปิดประตูดังปังทำฉันตกใจจนแทบสิ้นสติ ฉันหันไปมองที่ด้านหน้าประตูก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"ไรโตะ ทำไมถึงพรวดพราดเข้ามาแบบนี้ล่ะ ถ้าพี่โป๊อยู่จะว่ายังไง"

"เธอก็ไม่ได้โป๊สักหน่อยนี่ แล้วเมื่อกี้อุทานบ้าอะไรของเธอ ที่ไทยเขาอุทานกันแบบนี้หรอกหรอ ตลกชะมัด" เสียงทุ้มต่ำของเจ้าของผมสีเทากล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เฮ้อ...ตั้งแต่อยู่กับหมอนี่มาได้เกือบ2อาทิตย์ นับครั้งได้เลยที่ฉันจะได้เห็นเขายิ้มและไม่ทำสี

หน้าไร้อารมณ์แบบนี้

"นายนี่มัน..."

"พอๆฉันไม่มีเวลามาฟังเธอบ่นตอนนี้หรอกนะ สายแล้ว แม่บอกให้ฉันมาปลุกเธอ แล้วให้รีบไปโรงเรียนด้วยกัน เธอไปโรงเรียนวันแรกด้วยไม่ใช่หรอ"

เขายืนกอดอกและพูดกับฉัน

"ก็ใช่ พี่รู้หรอกน่า ออกไปได้แล้ว พี่ขอเวลา15นาที"

เขาพยักหน้าและเดินออกไปจากห้อง

ปัง!!!

"ไอ้บ้านี่ ใครใช้ให้นายเอาเท้าปิดประตูแบบนั้นยะ"

7.00

ตื่นเต้นชะมัด นี่มันโคตรจะตื่นเต้นเลย ที่เด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างฉันได้มาโรงเรียนเป็นวันแรกแบบนี้

อ่อ..เกือบลืมไปเลย เหมือนทุกคนจะสงสัยว่าฉันเป็นใคร สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อโซระค่ะ แปลง่ายๆก็ชื่อฟ้านั่นแหละค่ะ ฉันอายุ17ปี เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศไทย มาอยู่ที่ญี่ปุ่นได้2อาทิตย์แล้ว ฉันอาศัยอยู่กับโฮสต์ที่น่ารักมากๆเลย แถมมีน้องชายเพิ่มมาอีกคนนึง เป็นลูกชายของโฮสต์ของฉันนั่นเอง หล่อเหลาเอาการเลยค่ะ สาวๆนี่ติดกันตรึมเลย แต่ไม่เห็นหมอนี่จะสนใจใครสักคน วันๆก็เอาแต่เล่นกีฬา ทำหน้าไร้อารมณ์ไปวันๆ แถมยังเล่นสงครามประสาทกับฉันตั้งแต่แรกเจอเลยด้วย

"นี่เธอ...เดินให้มันเร็วๆหน่อยได้ไหม เดี๋ยวก็หลงกับฉันจนได้"

เขาหันมาพูดกับฉันพร้อมทั้งดึงผมหางม้าที่มัดรวบไว้

"ไรโตะซัง พี่เจ็บนะ ปล่อยเลย"

ฉันทำหน้ายู่ใส่เขา

"ก็เธอเดินช้าเองนี่ มาเร็วๆเข้า หรือต้องให้ฉันอุ้มเธอไปส่งถึงหน้าห้องเลยไหม"

"ไม่ต้องย่ะ"

ฉันเดินตามหลังเขาไปตามทางเดินกว้างๆ เด็กนักเรียนมากหน้าหลายตากำลังทยอยเข้าโรงเรียนกันแล้ว ฉันกำสายกระเป๋าสะพายแน่นก่อนจะพูดให้กำลังใจตัวเองเงียบๆ

"ไรโตะ"

"อะไร"

"พี่ตื่นเต้นจัง ถ้าพี่เผลอทำอะไรบ้าๆลงไป หรือทำให้ใครไม่พอใจ..."

"ไม่ต้องกลัว"

ฉันชะงักกึกก่อนจะเงยหน้าไปมองคนตัวสูง

"ฉันไม่ปล่อยให้ใครมาทำอะไรเธอได้หรอก โซระ"

เขาหันมากระตุกยิ้มให้ฉันนึดนึงก่อนจะเดินเข้าโรงเรียน ฉันมองตามแผ่นหลังของเขาไปจนลับสายตา ก่อนจะหัวเราะกับตัวเองเบาๆ

หมอนี่...ก็น่ารักเหมือนกันนะ

.........................................

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ แต่งเป็นครั้งแรกเลยย ฝากเม้น+ติชมด้วยนะคะะ รักคนอ่านทุกคนน