ศึกมารสะท้านยุทธภพ

ครั้นแล้วจ้าวเพียน จึงไปสืบเรื่องราวของฮันโซ จากหมู่บ้านของนาง ได้ความว่านางเป็นศิษย์คนเล็กของหมู่บ้าน ที่เก่งกาจ ห้าวหาญที่สุดในหมู่บ้าน จนเป็นที่เลื่องลือไปทั่วแคว้นเหลียงฮัว
 
จ้าวเพียนบังเกิดความคิด ใคร่อยากได้นางมาช่วยกิจการในพรรคพิรุณสวรรค์ซึ่งกำลังเกิดความวุ่นวายจากประมุขฉู่
 
จ้าวเพียนจึงได้นำเรื่องนี่ ปรึกษาแก่สองพี่น้องพรรคคิมหันต์สราญ ซึ่งทั้ง อาเจี่ยว และพีเจี่ยว ต่างเห็นดีเห็นงามด้วย เพื่อความสงบสุขภายในเมือง
 
จ้าวเพียน :    ณ เวลานี้ ประมุขฉู่กำลังเรืองอำนาจ ตัวข้าซึ่งได้ก้าวออกมาจากพรรคแล้วก็ถือว่าเป็นคนนอก ยังหาหนทางทำสิ่งใดไม่ได้
 
อาเจี่ยว :   5555 ความห่วงใยของพี่ท่านที่มีต่อพรรค ข้ารู้ดี เพราะท่านเป็นประมุขคนแรกของพรรค เรื่องของประมุขฉู่ ที่เอาแต่ผลาญทรัพย์สินเงินทองนั้น ก็ขัดใจข้า ให้บังเกิดความเกลียดชังยิ่งนัก แต่พี่ท่านไม่ต้องร้อนใจ ท่านลืมบุคคลผู้หนึ่งไปได้อย่างไรเล่า?
 
จ้าวเพียน :    ท่านหมายถึง...อาจารย์ผู้เฒ่าของพรรค ผู้ที่ร่วมก่อตั้งพรรคนี้ขึ้นมากับท่านเสวียจื่อ นั่นหรือ?
 
อาเจี่ยว :    ไม่ผิด อาจารย์ผู้เฒ่านี้ ร่วมก่อตั้งเสาต้นแรกของพรรคพิรุณสวรรค์ขึ้นมากับท่านเจ้าเมือง แต่เวลานี้ ท่านได้ออกจากยุทธจักร ไปอาศัยอยู่แคว้นเหมยกุย ซึ่งไกลจากที่นี่พันลี้ หากท่านอาจารย์พูดหนึ่งคำ ท่านเจ้าเมืองต้องฟังหนึ่งคำ หากพูดสิบคำ เจ้าเมืองยังต้องฟังถึงสิบคำ
 
จ้าวเพียน :     ถ้าเช่นนั้นเราจะทำเช่นไร เพื่อเชิญท่านกลับมาช่วยกู้สถานการณ์นี้?
 
อาเจี่ยว :    นั่นไม่ยากเลย เดือนหน้าจะเป็นงานฉลองวันเกิดของท่านเจ้าเมือง ข้าจะพูดให้ท่าน เชิญท่านอาจารย์มาร่วมงานวันเกิด แต่ชวนมาพักที่นี่ก่อนสัก 3 สัปดาห์ เพื่อดำเนินตามแผน กำจัดประมุขฉู่ ภัยของเมืองเราให้สิ้นเสีย
 
ได้ยินเช่นนั้น จ้าวเพียนจึงเบาใจ ขออำลาจากไป และฝากฝังเรื่องนี้ไว้ให้แก่สองพี่น้องตระกูลเจี่ยว ครั้นคล้อยหลังจ้าวเพียนจากไป สองพี่น้องจึงได้ปรึกษากัน
 
พีเจี่ยว :   ประมุขฉู่ผู้นี้ มันช่างมักใหญ่ใฝ่สูงนัก ข้าได้ยินมาว่า มันประกาศไปทั่ว ว่าจะรวม 3 พรรคเข้าด้วยกัน มันนึกว่าตัวมันเป็นใคร?
 
อาเจี่ยว :   น้องข้าอย่าได้กังวล ตราบใดที่ข้ายังอยู่ มีหรือจะยอมให้มันได้สมหวัง 
ในบรรดา 3 พรรค พรรคคิมหันต์สราญของเราถือว่าอ่อนด้อยที่สุด อันที่จริงแล้ว พรรคพิรุณสวรรค์อันงดงามที่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขานั้น ควรจะเป็นของพวกเรา ทรัพย์สินความมั่งคั่งของเจ้าเมือง ต้องเป็นของเราสองพี่น้อง ข้าเป็นคนรักของมัน เป็นข้ามิใช่หรือ ผู้ควรจะได้ครอบครองจึงถูกต้อง?
 
พี่เจี่ยว :  หรือท่านพี่ได้วางแผนการเอาไว้แล้ว?
 
อาเจี่ยว :   5555 เพื่อความมั่งคั่งยิ่งใหญ่ของครอบครัวเรา ข้าที่เป็นบุรุษเพศ ต้องยอมอดสู อับอายชาวยุทธทั่วหล้า ยอมแม้แต่สละหญิงคนรัก เพื่อหลับนอนร่วมเตียงกับไอ้เฒ่าวิปริต แต่อดทนอีกสักหน่อย ไม่นานมันจะจบสิ้นแล้วน้องรัก ขอให้เจ้ายืนเคียงข้างพี่ชายคนนี้ก็พอ
 
พี่เจี่ยว :   น้อมรับคำสั่งท่านพี่ ขอให้ท่านจงสั่งการมา
 
ดังนั้นอาเจี่ยว จึงบอกแผนการแก่พีเจี่ยว ให้ไปพบ เพื่อยุแยงประมุขฉู่ ส่วนตนนั้น แยกไปอีกทาง เพื่อแอบไปสืบเรื่องราวของฮันโซ

------
 

กล่าวถึงอดีตที่ผ่านมา 
 
อาเจี่ยว เป็นบุตรชายคนโตของครอบครัวซึ่งทำมาค้าขาย เป็นพ่อค้าวานิชในหมู่บ้านเล็กๆ อย่างเป็นสุข จนกระทั่งวันหนึ่งต้องประสบความยากลำบากในชีวิต เกิดมีโจรปล้มสะดมหมู่บ้าน เข่นฆ่าผู้คน 
 
อาเจี่ยวซึ่งยังเยาว์มิอาจช่วยสิ่งใดแก่ บิดา มารดา หรือน้องชายของตนได้ เพียงแต่เจ็บแค้นที่ครอบครัวตนถูกรังแก
 
โจรนั้นปล้นฆ่า และเผาหมู่บ้าน จนครอบครัวของเขาสิ้นเนื้อประดาตัว โชคดีที่รอดชีวิตมาได้ นับแต่นั้นมา อาเจี่ยวปฏิญาณตนในหัวใจว่า ด้วยความที่เขาเป็นบุตรชายคนโต เขาจะต้องนำพาครอบครัวของตนให้รอดปลอดภัย ต้องมีอำนาจยิ่งใหญ่ เพื่อปกป้องบุคคลที่ตนรัก
 
เขาได้ทำทุกวิถีทางเพื่อถีบตนขึ้นจากจุดที่ต่ำต้อย ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน จนถึงจุดพลิกผันซึ่งเขาได้พบกับเสวียจื่อ เจ้าเมืองเฒ่าวิปริต กายเป็นชาย ใจเป็นหญิง
อาเจี่ยวต้องต่อสู้แย่งชิง เพื่อให้ตนได้เป็นหนึ่งในใจเสวียจื่อ จนถึงขั้นได้เป็นดั่งคู่สมรสลับๆ 
 
ซึ่งแม้ทุกคนในยุทธภพจะล่วงรู้ และไม่มีผู้ใดยอมรับความวิปริตนี้ แต่ก็มิมีผู้ใดกล้าพูดออกมา
 
ด้วยอำนาจของเสวียจื่อ อาเจี่ยวได้กอบกู้ฐานะของครอบครัว ก่อตั้งพรรคของตน ซึ่งเสวียจื่อได้ยกย่องแต่งตั้งให้ขึ้นเป็นประมุข จากผู้ไร้สิ้นทุกสิ่ง บัดนี้เขาพร้อมพรั่งทั้งบริวารและเงินทอง เหนือสิ่งอื่นใด คือบิดา มารดา และน้องชายตนได้มีชีวิตอย่างผาสุข
 
แต่ความทะเยอทะยานของเขากลับไม่หยุดอยู่เพียงเท่านั้น เมื่อเงินตรา และอำนาจเข้าครอบงำมนุษย์... หนุ่มน้อยผู้ฝังปมในใจ จึงต้องการทะยานไปในยุทธภพดุจพยัคฆ์