หลงรักนายขี้กวน
7.0
เขียนโดย cream11
วันที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 21.13 น.
11 ตอน
0 วิจารณ์
12.45K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 มกราคม พ.ศ. 2560 16.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) แรกพบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่นายจะรีบไปไหนเนี้ย นี่เพิ่ง6.30เองนะ"
ฉันตอบไปเพราะความเหนื่อยที่วิ่งตามเขามาแทบไม่ทันและอีกอย่างตอนนี้ง่วงด้วยอะ
"ถ้าไม่รีบเดี่ยวเรียนสายพอดีนะอีฟ"
เขาตอบมาแบบไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำเดินไปพูดไปเดินกันมาตั้งนานยังไม่เจอห้องเรียนซักทีเหนื่อยก็เหนื่อยง่วงก็ง่วงทำไมลำบากอย่างนี้นะหิวก็หิว
"อีฟถึงแล้ว อีฟ"
"หะ"
แงงฉันมัวแต่เดินก้มหน้าขาจะลากอยู่แล้วเนี้ย
"ถึงแล้วไปเถอะ"
"เดี่ยว"
ฉันยึดมือของนายไว้ก่อน
"ฉันยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยอะไปทานอะไรกันดีกว่านะ เดี่ยวก็ยังทัน"
"ก็ได้ แต่รู้หรอว่าโรงอาหารอยู่ไหน"
อึย จริงด้วยแต่ไม่เป็นไรฉันมีพลังมหัศจรรย์คือเวลาหิวท้องของฉันจะพาไปยังที่หมายได้แน่นอนหายห่วง จากนั้นเราก็เดินๆแล้วก็เดินๆๆไปเรื่อยๆจนฉันกับไปชนกับใครคนหนึ่งและก็โดนแบบนี้
"เห้ยเดินภาษาอะไรไม่ดูเลย"
"ขอโทษค่ะ"
ผู้ชายอะไรไม่สุภาพเลยอะน่าเกลียดที่สุดพ่อแม่ไม่สั่งสอนมารึไงเนี้ย
"ทีหลังก็เดินดูทางบ้าง ซวยจริงเลยวันนี้"
หะซวยนี่หาว่าฉันเป็นตัวซวยอย่างนั้นใช่มะจากนั้นฉันก็เดินออกมาจากจุดนั้นแบบเสียอารมณ์ อ้าวแล้วนายหายไปไหนวะเนี้ย
"กริ๊ด"
มือใครอะแล้วฉันก็หันไปก็เจอกับนาย
"กริ๊ดทำไมเนี้ยอายคนเค้า"
"ก็นึกว่าผีไง"
นายไม่รอฟังคำตอบแต่กลับลากฉันไปโรงอาหารนี่เขาเจอแล้วหรอเย!!!ได้ทานข้าวแล้วอีฟไม่รอช้าฉันรีบวิ่งไปซื้อข้าวมาทานจนเสร็จก็เดินมาที่ห้องแต่กลับต้องเจอกับนายคนนั้นที่ฉันเดินชนและพูดจาหยาบคายใส่ ฉันกับนายเดินเข้ามานั่งที่ที่ตั้งกระเป๋าไว้แต่ดันไปนั่งข้างหน้านายนั่นเวลาเรียนผ่านพ้นไปฉันรำคาญมากกว่าจะเลิกนายนั่นนะส่งกระดาษปาใส่มาบ้างคงโกรธที่ฉันชนสินะฉันจะทนจำไว้นะ
"อีฟไปซื้ออะไรทานกัน"
"อื้มก็ดีนะกำลังหิวอยู่พอดี"
เราสองคนก็เดินๆกันและตกลงไปนั่งทานที่โต๊ะสาธารณะแล้วก็เริ่มทานเราทานซูชิกันทานเสร็จก็กลับบ้านกับบ้านเราสองคนอยู่ข้างๆกัน
"ไปนอนได้แล้วนะ"
"อื้ม ฝันดีนะนาย"
"อื้ม"
จากนั้นฉันเดินเข้าบ้านเห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่รีบเข้าไปนั่งกับท่านทันที
"พ่อแม่"
รีบประจบก่อนเลยค่ะ
"เอ้าอีฟเป็นไงบ้างลูกเรียนยากไหม"
คุณแม่ฉันเองค่ะครอบครัวเราก็อยู่ในระดับรวยมากใช่ย่อยนะ คุณแม่เป็นจำของบริษัทส่งออกจำพวกเครื่องเพชรคุณพ่อเป็นหัวหน้าทหารอากาศยศสูงส่วนฉันมีพี่ชายคนหนึ่งด้วยชื่ออาร์มพี่ชายคนนี้ฮอตสุดๆเรียนเก่งหล่อมากมีแฟนวันหนึ่งหน้าไม่ซ้ำจนฉันไม่รู้ว่าคนไหนแฟนจริงหรือแค่แฟนสนุกไปวันๆด้วยเหตุนี้คุณพ่อแกก็คอยตักเตือนแต่ก็เหมือนว่าเเละนะฟังหูซ้ายทะลุหูขวาฉันเองก็ไม่ชอบแฟนของพี่อาร์มซักคนเพราะแต่ละคนแรงๆทั้งนั้นมีอยู่คนหนึ่งนะที่ฉันชอบนิสัยเรียบร้อย น่ารัก พูดอะไรก็เชื่อ เรียนเก่งแต่พี่อาร์มแกดันเบื่อกะทันหันเลิกไปคบกับยัยเชอรีน สาวเปรี้ยวสุดฮอตร้ายก็ไม่เบาเหมือนกันฉันนี่โดนนังนี่ด่ามาแล้วหลายครั้งแต่ยัยนี่ก็ไม่ทันเล่ห์ฉันหรอกพี่อาร์มเป็นห่วงความรู้สึกน้องมากกว่ายัยนั้นเล่นปรีดแตกสะใจมาก
"พี่อาร์มละค่ะ"
"รายนั่นนะกลับดึกตลอดไปนอนเถอะลูกอีฟเดี่ยวไม่สวยนะ"
"ค่ะ"
"ออตั้งใจเรียนด้วยละม.6แล้วนะเรานะ"
"ค่ะ"
พูดถึงเรื่องเรียนฉันว่าวันนี้ฉันเหลวไหลมากเลยนะตื่นก็สายถ้านายไม่มารอที่บ้านคงตื่นสายแล้วอีกอย่างไม่มีสมาธิด้วยอะอ่านหนังสือก่อนดีกว่า
ฉันตอบไปเพราะความเหนื่อยที่วิ่งตามเขามาแทบไม่ทันและอีกอย่างตอนนี้ง่วงด้วยอะ
"ถ้าไม่รีบเดี่ยวเรียนสายพอดีนะอีฟ"
เขาตอบมาแบบไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำเดินไปพูดไปเดินกันมาตั้งนานยังไม่เจอห้องเรียนซักทีเหนื่อยก็เหนื่อยง่วงก็ง่วงทำไมลำบากอย่างนี้นะหิวก็หิว
"อีฟถึงแล้ว อีฟ"
"หะ"
แงงฉันมัวแต่เดินก้มหน้าขาจะลากอยู่แล้วเนี้ย
"ถึงแล้วไปเถอะ"
"เดี่ยว"
ฉันยึดมือของนายไว้ก่อน
"ฉันยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยอะไปทานอะไรกันดีกว่านะ เดี่ยวก็ยังทัน"
"ก็ได้ แต่รู้หรอว่าโรงอาหารอยู่ไหน"
อึย จริงด้วยแต่ไม่เป็นไรฉันมีพลังมหัศจรรย์คือเวลาหิวท้องของฉันจะพาไปยังที่หมายได้แน่นอนหายห่วง จากนั้นเราก็เดินๆแล้วก็เดินๆๆไปเรื่อยๆจนฉันกับไปชนกับใครคนหนึ่งและก็โดนแบบนี้
"เห้ยเดินภาษาอะไรไม่ดูเลย"
"ขอโทษค่ะ"
ผู้ชายอะไรไม่สุภาพเลยอะน่าเกลียดที่สุดพ่อแม่ไม่สั่งสอนมารึไงเนี้ย
"ทีหลังก็เดินดูทางบ้าง ซวยจริงเลยวันนี้"
หะซวยนี่หาว่าฉันเป็นตัวซวยอย่างนั้นใช่มะจากนั้นฉันก็เดินออกมาจากจุดนั้นแบบเสียอารมณ์ อ้าวแล้วนายหายไปไหนวะเนี้ย
"กริ๊ด"
มือใครอะแล้วฉันก็หันไปก็เจอกับนาย
"กริ๊ดทำไมเนี้ยอายคนเค้า"
"ก็นึกว่าผีไง"
นายไม่รอฟังคำตอบแต่กลับลากฉันไปโรงอาหารนี่เขาเจอแล้วหรอเย!!!ได้ทานข้าวแล้วอีฟไม่รอช้าฉันรีบวิ่งไปซื้อข้าวมาทานจนเสร็จก็เดินมาที่ห้องแต่กลับต้องเจอกับนายคนนั้นที่ฉันเดินชนและพูดจาหยาบคายใส่ ฉันกับนายเดินเข้ามานั่งที่ที่ตั้งกระเป๋าไว้แต่ดันไปนั่งข้างหน้านายนั่นเวลาเรียนผ่านพ้นไปฉันรำคาญมากกว่าจะเลิกนายนั่นนะส่งกระดาษปาใส่มาบ้างคงโกรธที่ฉันชนสินะฉันจะทนจำไว้นะ
"อีฟไปซื้ออะไรทานกัน"
"อื้มก็ดีนะกำลังหิวอยู่พอดี"
เราสองคนก็เดินๆกันและตกลงไปนั่งทานที่โต๊ะสาธารณะแล้วก็เริ่มทานเราทานซูชิกันทานเสร็จก็กลับบ้านกับบ้านเราสองคนอยู่ข้างๆกัน
"ไปนอนได้แล้วนะ"
"อื้ม ฝันดีนะนาย"
"อื้ม"
จากนั้นฉันเดินเข้าบ้านเห็นพ่อกับแม่นั่งอยู่รีบเข้าไปนั่งกับท่านทันที
"พ่อแม่"
รีบประจบก่อนเลยค่ะ
"เอ้าอีฟเป็นไงบ้างลูกเรียนยากไหม"
คุณแม่ฉันเองค่ะครอบครัวเราก็อยู่ในระดับรวยมากใช่ย่อยนะ คุณแม่เป็นจำของบริษัทส่งออกจำพวกเครื่องเพชรคุณพ่อเป็นหัวหน้าทหารอากาศยศสูงส่วนฉันมีพี่ชายคนหนึ่งด้วยชื่ออาร์มพี่ชายคนนี้ฮอตสุดๆเรียนเก่งหล่อมากมีแฟนวันหนึ่งหน้าไม่ซ้ำจนฉันไม่รู้ว่าคนไหนแฟนจริงหรือแค่แฟนสนุกไปวันๆด้วยเหตุนี้คุณพ่อแกก็คอยตักเตือนแต่ก็เหมือนว่าเเละนะฟังหูซ้ายทะลุหูขวาฉันเองก็ไม่ชอบแฟนของพี่อาร์มซักคนเพราะแต่ละคนแรงๆทั้งนั้นมีอยู่คนหนึ่งนะที่ฉันชอบนิสัยเรียบร้อย น่ารัก พูดอะไรก็เชื่อ เรียนเก่งแต่พี่อาร์มแกดันเบื่อกะทันหันเลิกไปคบกับยัยเชอรีน สาวเปรี้ยวสุดฮอตร้ายก็ไม่เบาเหมือนกันฉันนี่โดนนังนี่ด่ามาแล้วหลายครั้งแต่ยัยนี่ก็ไม่ทันเล่ห์ฉันหรอกพี่อาร์มเป็นห่วงความรู้สึกน้องมากกว่ายัยนั้นเล่นปรีดแตกสะใจมาก
"พี่อาร์มละค่ะ"
"รายนั่นนะกลับดึกตลอดไปนอนเถอะลูกอีฟเดี่ยวไม่สวยนะ"
"ค่ะ"
"ออตั้งใจเรียนด้วยละม.6แล้วนะเรานะ"
"ค่ะ"
พูดถึงเรื่องเรียนฉันว่าวันนี้ฉันเหลวไหลมากเลยนะตื่นก็สายถ้านายไม่มารอที่บ้านคงตื่นสายแล้วอีกอย่างไม่มีสมาธิด้วยอะอ่านหนังสือก่อนดีกว่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ