Call us The L.o.u.d.
เขียนโดย 
พาวจาพัจส์
วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 16.44 น.
แก้ไขเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2562 22.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) suggestion
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเขาปล่อยมือจาก ทาโกะ ที่กำลังทำท่าเขินอาย
" ผ้าเช็ดหน้านั้นต้องขออภัยด้วยที่ทำให้สกปรก "
" เอ้อ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรารีบไปที่ห้องเรียนกันดีกว่าเพราะว่า ทุกคนก็รอที่
จะได้เห็นนักเรียนใหม่อยู่ค่ะ "
" อย่างงั้น รึ " เธอพาเขาเดินไปที่ห้องเรียนของเขา
Class A ห้อง 9 พวกเขาทั้งสองยืนอยู่หน้าประตู เธอเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป
Limbo เดินเข้าไปในห้อง ภายในห้องกว้างใหญ่มีที่นั่งมากมายเรียงเป็นชั้นสูงตามระดับ ถึง
แม้ภายในห้องจะมีที่นั่งมากมายภายในห้องแต่ที่เขาเห็นมีนักเรียนเพียงกลุ่มหนึ่งกำลังนั่ง
สนทนากันอยู่ 6 คน หนึ่งในนั้นเป็นคนที่เขารู้จักแล้วชุดที่เขาใส่นั้นแตกต่างจากคนอื่น ใน
ขณะที่คนอื่นสวมผ้าคลุมเงางามประดับด้วยตราบางอย่างบนผ้าคลุม เขาใส่ผ้าคลุมสีขาวมี
ขนฟู่เหมือนขนแกะ 'บากอส' Limbo ยิ้มให้ทุกๆคน 'หึมันน่าสนุกจริงๆ' หลังจากที่เขามอง
ทุกคนเขาพูดออกมา
" สวัสดีครับ ผม limbo ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ " ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ยืนขึ้น
แล้วเดินเขามา limbo
" จะพูดว่าทุกคนก็ไม่ถูกนะ อีก 22 คนเขาไปอยู่ที่ศูนย์อาหารกันหมด โดย
ปกติห้องนี้มี 30 คน รวมนายด้วยก็เป็น 31 ฉันชื่อ Risk Toldeish " limbo สัมผัสได้ถึง
ความรู้สึกแปลกๆ จากเขา
" นายเป็น ปีศาจเหรอ? " ทำสีหน้าแปลกใจ
" ฮ่าๆ เปล่าหรอกครับ แค่ผมมีความสามารถพิเศษที่ได้มาจากสายเลือดของ
บรรพบุรษ " เขายิ้มขึ้นมามันแสดงให้เห็นถึงฟันที่เหมือนดังเขี้ยว แล้วเล็บของเขาก็ยาวขึ้น
มันบางและแหลมคมที่ดูอันตราย พร้อมท่าทางที่ดูเย่อยิ๋ง
" ผมมีสายเลือดของปีศาจราชสีห์ และผมเป็นเชื้อสายของตระกูลราชสีห์ครับ
ดังนั้นช่วยอย่าเข้าใจผิดนะครับผมไม่ใช่ปีศาจ " สิ่งที่เขาพูดไปมันไปกระตุกต่อมบางอย่าง
ของ limbo
" เอ๋... ราชสีห์เหรอ เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ดีนะครับ " limbo สัมผัสได้ถึงอดีต
ที่มันกัดกินบาดแผลของเขาจากภายใน เขารู้จักดีว่าพวก ราชสีห์ เป็นอย่างไร วีรกรรมล่าสุด
ของเขานั้นคืออะไร ความรู้สึกของเขาบอกว่า พ่อหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังเสแสร้ง
แสดงออกมา เหมือนกับที่ limbo กำลังทำ
ปัจจุบัน
limbo กำลังเดินไปยังศูนย์อาหาร โดยไม่มีใครทันสังเกตหรือสังเกตเขาเลย
เพราะ ผลของผ้าคลุมที่ถึงแม้จะมีผลดีแต่มันก็ใหญ่เกินไปสำหรับเขาทำให้เขารำคาญ เขา
มาถึงศูนย์อาหารตรงส่วนที่เขาเดินมาถึงเขายังไม่เคยมา ที่ส่วนนี้มีโต๊ะและเก้าอี้มากมายที่
มีเหล่านักเรียนนั่งอยู่ limbo เดินไปมาพร้อมมองไปรอบๆ ถึงที่นั่งกับโต๊ะจะเยอะก็ตามแต่
พวกนักเรียนก็นั่งเต็มไปหมด แต่มีโต็ะหนึ่งที่เขาเห็นว่ามีเพียง 1 คนที่นั่งอยู่
" พ่อหนุ่มคนนั้น? " limbo พูดขึ้นแล้วเดินเขาไปหา เด็กหนุ่มที่นั่งกินอาหาร
ด้วยท่าทางเหงาหงอยอยู่ลำพัง
" สีหน้าเจ้าช่างน่าหดหู่ยิ่งนัก " limbo ยื่นอยู่ตรงหน้าเขาที่กำลังนั่งเคี้ยว
อาหารที่อยู่ในปาก เขาเงยหน้ามองมาที่ limbo
" ข้าขอนั่งด้วยได้ไหม? " เด็กหนุ่มกลืนอาหารลงคอ
" อืม ได้สิเชิญเลย " limbo นั่งลงบนเก้าอี้ส่วนเด็กหนุ่มกินอาหารต่อไปด้วย
ท่าทางลุกลน limbo จ้องมาที่เขาตลอดเวลามันทำให้เขา กระวนกระวายและท่าทางเขิน
อาย เพราะการถูกจ้องมองไม่ทำให้เขารู้สึกดี
" ช่วยหยุดจ้องผมซะทีได้ไหมครับ! " เขาวางช้อนกับซาอมลงพร้อมตะโกน
ใส่หน้า limbo
" หึๆ ไม่ชอบงั้นรึ? "
" ไม่เลย! ผมกินอาหารไม่ลงหรอกหากคุณยังจ้องผมอยู่อย่างนี้ "
" แล้วเจ้าคิดว่าเธอจะชอบไหมถ้าเจ้าจ้องเธอเหมือนเมื่อตอนเช้า "
" เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? "
" เจ้าชื่อ อิจฉิ ใช่ไหม? "
" คุณคือ?.. " limbo แสดงให้เขาเห็นหน้าตา undead ก่อนที่จะกลับมาเป็น
เหมือนเดิม
" คุณ limbo! "
" ปกติเจ้าจะนั่งคนเดียวตลอดงั้นรึ? "
" ครับ ทุกๆวันผมจะนั่งตรงนี้ "
" เพราะอะไรกันนล่ะ พวกมนุษย์กับปีศาจรังเกียจเจ้ารึ " อิจฉิ ทำหน้าเศร้า
" เปล่าครับ... ผมแค่ไม่มีเพื่อน " limbo ประหลาดใจกับสิ่งที่เขาพูดออกมา
แล้วก็หัวเราะ
" หัวเราะทำไมล่ะครับ "
" เจ้าเองก็เป็นคนที่ไม่เลวร้ายอะไรนิ? "
" ก็มีปีศาจ กับมนุษย์บางกลุ่มที่ไม่ชอบผมอยู่บ้างน่ะครับ "
" ใช่คนที่ข้าจัดการไปเมื่อตอนเช้ารึเปล่า? " เขาพยักหน้า
" ใช่ครับ พวกประธานนักเรียนฝั่งมนุษย์ไม่ถูกกับปีศาจสุดๆ ส่วนทางฝั่งปีศาจ
ก็ไม่ได้เกียจมนุษย์กับปีศาจเลย "
" เดียวก่อนพ่อหนุ่ม... มนุษย์ไม่ถูกกับปีศาจ เจ้าจะบอกว่าปีศาจเป็นมิตรกับ
ทุกฝ่ายงั้นรึ "
" ยังไม่รู้เหรอครับ? " limbo ทำท่าครุ่นคิด
" ที่เป็นมิตรเนี่ย ในความหมายของเจ้าเป็นเช่นไร "
" เอ่อ ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดี อืม...อาจารย์ ยูมะ! "
" ยูมะ? " ชื่อนั้นเหมือนผ่านหู limbo ไปไม่นานมานี้
" อาจารย์ ยูมะ เป็นอาจารย์สอนเรื่อง กายภาพทางจิต หรือสุขศึกษาและพละ
ศึกษา อาจารย์ ยูมะ เป็นอาจารย์ใจดีสุดๆ ในหมู่อาจารย์และดูเหมือนว่า อาจารย์จะเป็นที่
ปรึกษาให้ ประธานนักเรียนปีศาจ "
" ถ้าเช่นนั้นข้าก็พอคาดเดาได้ ว่าแต่เจ้า ห้องเรียนเจ้า อยู่ห้องอะไรรึ "
" ผมเหรอ? Class C ห้อง 2 ครับ "
" Class C? แล้วเจ้าพอรู้อะไรเกี่ยวกับการแข่งขันของโรงเรียนนี้ไหม? "
" การแข่งขันประจำปีเหรอครับ อีก 1 อาทิตย์ ก็จะเริ่มแล้วนิครับ " limbo
เหลือกตาขึ้นอย่างรวดเร็ว
" เจ้าพูดว่าไงนะ! 1 อาทิตย์ เหรอ!! " limbo คิดในหัวของตนว่า มันคือความ
ผิดพลาดของของที่เลือกมาในช่วงเวลานี้
" ข้าขอเข้าเรื่องเลยล่ะกัน เจ้าจะต้องเข้าร่วมการแข่งกับข้า " อิจฉิกำลังดื่มน้ำ
แต่ก็พุ่งออกมาโดนที่หน้า limbo เต็มๆ
" ขอโทษครับ (แค่กๆ) " limbo ถอดผ้าคลุมที่น่ารำคาญ เพราะขนาดของมัน
เอามาเช็ดหน้าที่เปียก
" ผมไม่เอาด้วยหรอก (แค่กๆ) ผมไม่เข้าไปแข่ง! "
" ข้าขอฟังเหตุผล "
" ผมไม่ชอบใช้กำลัง! ต่อสู้กับใคร! "
" กำลัง? เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้เลยสิ่งเหล่านั้น ข้าขอเพียงเข้าร่วมแข่งกับข้า "
" จะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะ การแข่งนี้จะต้องมีการต่อสู้กับฝั่งตรงข้าม ผมสู้ใคร
ไม่ได้หรอก "
" ฟังข้าา...หน่อยสิพ่อหนุ่ม! ข้าขอแค่ให้เจ้าร่วมแข่งไปกับข้า ไม่ได้จะให้
ไปสู้! " เสียงของเขาดังซะจนพวกนักเรียนรอบๆ ต่างหวาดกลัวเสียงของปีศาจ
" ถึงอย่างนั้น ผมเป็น Class C จะไปสู่กับพวก Class A กับ S ได้ยังไงล่ะ
การแข่งปกติจะไม่ค่อยมี Class C หรอกครับ "
" ไม่ต้องห่วง ข้า Class A "
" เอ๋?.. Class A แต่คนเดียวไม่ไหวหรอกครับ "
" ไม่ต้องห่วง ข้าจะหาพวก Class A กับ S ได้แน่นอน "
" ผมไม่อยากลงแข่ง และไม่อยากทำตามคอนเช็ปบ้าบอนั้น " limbo รู้ดีว่า
เขาไม่สามารถทำให้ อิจฉิเปลื่ยนใจได้ เขาหันไปมองรอบๆ แล้วเขาได้เห็นบางอย่าง
" นี่พ่อหนุ่ม ถ้าข้าจะมีขอเสนอแลกเปลื่ยนกับเจ้า "
" ขอเสนอ? "
" ขอเสนอนั้นก็คือ ข้าจะให้ข้อมูลกับความช่วยกับเจ้า "
" ข้อมูลกับความช่วยเหลือเหรอครับ "
" เซเน ทาโกะ อิกเนอร์ " เด็กหนุ่มทำสีหน้าตกใจ
" เจ้าจำได้ไหมว่าข้าอยู่ Class A นางก็อยู่ Class A ข้าสามารถพูดคุยพบปะ
กับเธอได้ที่ต้องการ "
" คุณไม่ได้จะทำอะไร ทาโกะจังใช่ไหม? " เด็กหนุ่มทำสีหน้าจริงจัง limbo
หันหน้าไปอีกทาง
" นั้นเธออยู่ตรงนั้น! "
" ไหนครับ! " ท่าทางของเขาเปลื่ยนไปในพริบตา
" ไม่เห็นอยู่เลยนิครับ "
" เจ้ามีตาหามีแววไม่ เธอยื่นใส่แว่นฟลมนั้นอยู่- "
" แว่น? ทาโกะจังไม่ใส่แว่นนะครับ แล้วผมก็ไม่เห็นใครใส่แว่นกลมๆเลย "
" เอ๋! " limbo แปลกใจสุดๆ แล้วมันทำให้เขานึกออกทันทีถึงเหตุผลที่ว่าทำ
ไมเมื่อเจอกับเธอครั้งที่สอง ความรู้สึกบางอย่างมันต่างออกไป สิ่งที่สวมอยู่นั้นต้องเป็น
เวทย์ปกป้องแบบเดดียวกับผ้าคลุมของ limbo ไม่แน่อาจเป็นแว่นกับผ้าคลุมของเธอ ที่ทำ
ให้ limbo มองข้ามเรื่อง ทาโกะไป
" นี่ พ่อหนุ่มหันมานี่สิข้าจะมอบบางอย่างให้ " limbo ใช่นิ้วชี้แตะไปที่หน้า
ผาก อิจฉิ แล้ว limbo พึมพำบางอย่างที่ อิจฉิ ฟังไม่เข้าใจ
" เอาล่ะ ที่นี้มองไปอีกทีสิ " อิจฉิ มองไปที่เดิม
" เอะนั้น!. " เขาเห็นทาโกะใส่แว่นตลกๆ กับหมวกปลาหมึกในสายตาของ
เขาเธอดูน่ารักมากๆ " ผมเห็นแล้ว! "
(' ตุบ ') หัวของ limbo กระแทกลลงบนโต๊ะ
" คุณ limbo เป็นอะไรรึเปล่าครับ!? "
" ไม่เป็นไร.. ข้าแค่หน้ามืด "
" มีบางอย่างแปลกไป "
" ส่วนสูง "
" ทำไมเหรอครับ? "
" เจ้ามองข้ามเรื่องนั้นไป ตอนแรกที่ข้ามายังศูนย์อาหารข้าไม่สนใจเท่าไรนัก
จนมาพบกับเธออีกครั้งถ้าเจ้าดูดีๆแล้วตัวเธอจะเล็กมาก "
" แต่ผมดูแล้วส่วนสูงของเธอลดลงมานิดเดียวเองนะ "
" แต่เป็นเวทย์มนต์ที่น่าสนใจมากเลยทีเดียวที่สามารถปรับเปลื่ยนและแปร
สภาพส่วนสูงของผู้สวมใส่ได้ "
" คุณ limbo ครับบ!! " อิจฉิหยุด limbo เอาไว้ เพราะท่าทางกับ บรรยากาศ
รอบๆ limbo ดูน่ากลัวขึ้นตอนที่เขากำลังพูด
" Ah..... ขออภัย "
" คุณให้อะไรผมมาเหรอครับ? "
" มันเป็นแค่เวทย์พื้นฐานไม่ต้องกังวลหรอก "
" ขอบคุณครับ "
" ว่ายังไง ถ้าเจ้าช่วยข้า ข้าสัญญาจะช่วยเจ้าในเรื่องความรักของเจ้า "
อิจฉิกำลังดื่มน้ำแล้วก็พุ่งมาที่ limbo อีกครั้ง limbo กางผ้าคลุมออกมารับทัน
" ว่าไง พ่อหนุ่มด้านผลประโยชน์เจ้ามีแต่ได้กับได้นะ " อิจฉินั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง
แล้วก็นึกเรื่องที่ limbo พูดกับสิ่งที่เขาเมื่อตอนเช้า
" ครับ แค่ร่วมแข่งเฉยๆนะครับ " limbo ยิ้ม รอยยิ้มของเขามันเหมือนเป็น
สัญญาณว่าแผนของเขาเริ่มขึ้นแล้ว
บทส่งท้าย
Limbo หันไปมองที่ ทาโกะ แล้วเห็นใครบางคนกำลังยืนคุยกับเธออยู่
" เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นใคร? "
" อารักขา ของ ทาโกะจังครับ เขาอยู่กับเธอตลอดเวลาเลยครับ "
" ไม่ตลอดหรอก.. ไม่ต้องห่วง ข้าพูดไปแล้วว่าจะช่วยเจ้าแต่ตอนนี้ข้าขอกลับ
ไปพักผ่อนก่อนรู้สึกว่าวันนี้ข้าจะไม่ค่อยสบาย " limbo ลุกขึ้น
" ครับ "
" พรุ่งนี้ค่อยพบกันใหม่ " แล้ว limbo ก็เดินจากไปที่หอพัก
" นี่มัน...... " อิจฉิ เห็นบางอย่างถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะ มันคือผ้าคลุมเปียกชื้น
ของ limbo
" คุณ limbo ครับ! " เขาคงบอก limbo ม่ทันเสียแล้ว เพราะ เขาหายไปจาก
สายตาของเขาเสียแล้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
