A Little Bit Bitter

-

เขียนโดย Elizabeau

วันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 23.11 น.

  2 เมล็ดกาแฟเมล็ดที่
  0 วิจารณ์
  3,928 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2559 23.49 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เอสเพรสโซใส่นม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     "เซน นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วฮะ รู้ไหมว่าฉันรอนายมานานขนาดไหน ไปไหนมาเนี่ย!!! เลดี้อแมนด้าท่านอุตส่าห์มาหานายถึงไทย แต่นายกลับ-"เสียงแหลมแทบตวาดกร่นคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโหจัด เจ้าของเรือนผมสีเงินยกมือปรามเธอให้สงบลงก่อนจะพูดตอบ "ซาร่าห์ เปล่า.. ผมไปดื่มกาแฟมาเฉยๆ"ดวงตาสีน้ำทะเลฉายแววนิ่งไร้การตอบสนองใดๆต่ออาการลุกลี้ลุกลนของอีกฝ่าย ซ้ำยังถอนหายใจแสดงอาการเหนื่อยหน่ายเต็มทนออกมา
     "นายบ้าไปแล้วหรือไง ดื่มกาแฟเนี่ยนะ...เอาเถอะ รีบๆเข้าไปหาท่านสักที..!"ซาร่าห์กุมขมับพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ น้องชายตัวดีของเธอดันไปเถลไถลมาทั้งๆที่รู้ว่ามีนัดกับบุคคลสำคัญอย่าง'เลดี้อแมนด้า' ซึ่งตามศักดิ์แล้วเธอก็คือแม่เลี้ยงของทั้งคู่นั่นเอง เซนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจเล็กน้อย เขาไม่ค่อยเดือดเนื้อร้อนใจกับการมาสายของเขาครั้งนี้(หรือครั้งก่อนๆก็ด้วย)เท่าไร ซ่าราห์เองถึงแม้ว่าจะเป็นพี่สาว ..แต่ยังไงซะคนหัวแข็งอย่างเซนย่อมไม่มีทางอ่อนตามอย่างง่ายๆอยู่แล้ว ยิ่งกับบุคคลที่เขากำลังจะไปพบในตอนนี้แล้ว ยิ่งทำให้ความผยองของเขาเพิ่มทวีคูณขึ้นมาอีกหลายเท่า..
     "เลดี้อแมนด้า.."เซนโค้งคำนับให้กับกญิงสาววัยกลางคนที่มีท่าทางสง่ารับกับใบหน้าคมสวยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงสูงบนโต๊ะรับประทานอาหารขนาดใหญ่ เธอนั่งอีกด้าน ส่วนเขาก็เดินไปที่นั่งฝั่งตรงข้ามตามปกติ
     "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มิสเตอร์เทรเวอร์.."เลดี้อแมนด้ากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น การเรียกชื่อกับคำนำหน้าบ้งบอกถึงสถานะของทั้งสองฝ่ายได้เป็นอย่างดี ยศตำแหน่งทางการเมืองอันสูงศักดิ์ของเลดี้อแมนด้า กับลูกเลี้ยงที่ไม่ค่อยจะเอาไหนในสายตาของเธอ ถ้าหากจะบอกว่าเธอใจร้ายกับเขาล่ะก็.. คิดผิดแล้วล่ะ
     "ครับ.."เทรเวอร์ตอบกลับด้วยท่าทีเรียบเฉยตามเดิม ทั้งสองคนไม่ค่อยจะมีความสัมพันธ์ที่ลงรอยกันเท่าไรตั้งแต่เซนจำความได้ ถ้าเทียบกับซาร่าห์แล้ว เลดี้อแมนด้าจะอ่อนโอนกับเธอมากกว่า ถึงแม้ว่าซาร่าห์จะมีแม่และพ่อคนเดียวกันกับเซนก็ตาม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะซาร่าห์ยอมทำตามที่เลดี้อแมนด้าสั่งการทุกอย่างมากกว่า ซึ่งนั่นก็เป็นอีกข้อที่เซนไม่ทีวันทำได้แน่ๆ
     "งานที่บริษัทของคุณเป็นอย่างไรบ้าง.."เลดี้อแมนด้าเปิดประเด็นด้วยบทสนทนาปกติทั่วไป แต่ลึกๆแล้วเซนเองก็รู้ว่าเธอไม่ได้มาพบเขาถึงที่นี่เพื่อจะถามเรื่องแค่นี้หรอก
     "เป็นไปได้ด้วยดีครับ.."
     "งั้นเหรอ.."น้ำเสียงและสีหน้าของเธอก็ยังคงเยือกเย็นและแฝงความ..เหยียดหยาม รังเกียจ ไม่สิ มัน..มากกว่านั้นอีก "แล้วเมื่อไร บริษัทของเธอ กับเธอ..จะเติบโตได้สักทีกัน.."เลดี้อแมนด้าพูดเหน็บพลางจิบชาเอิร์ลเกรย์ยามบ่ายที่ถูกเตรียมไว้แต่แรกพร้อมกับสโคนตามแบบฉบับชาวผู้ดีอังกฤษทั่วๆไป นัยน์ตาคมสีเทาอ่อนของเธอจ้องมองอีกฝ่ายอย่างหยิ่งผยอง
     "นั่น..มันก็เป็นเรื่องของอนาคตครับ เลดี้อแมนด้า และถ้าหากท่านหมดธุระกับผมแล้ว ขอตัวนะครับ.."เซนที่เริ่มจะไม่สนุกกับการพูดคุยในแบบปกติของเลดี้อแมนด้าเพียงคนเดียวนี่แล้ว จึงหาช่องว่างเพื่อจะหลุดพ้นจากหัวข้อการสนทนาอันน่าเบื่อซ้ำไปซ้ำมานี่ทุกที..
     "จองหองเสียจริงนะ หึ.."เลดี้อแมนดี้หัวเราะในลำคออย่างประชดประชัน "ฉันก็ไม่คิดจะพูดคำนี้ออกมาหรอกนะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม.. ฉันจะกลับไปอังกฤษกับซาร่าห์ ส่วนคุณ.. ลองทำให้ฉันประทับใจกับบริษัทคุณสักหน่อยสิ..อ้อ อีกอย่าง เลดี้แคทเธอรีนก็ฝากความหวังไว้ที่คุณมากเหมือนกัน ในเรื่องของคุณหนูไอรีนแห่งตระกูลเบรเดอร์"เลดี้อแมนด้าเว้นวรรคไปครู่หนึ่งก่อนจะเหยียดยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง "พอพูดถึงเรื่องยศฐาบรรดาศักดิ์..สีหน้าของคุณดูไม่จืดเลยนะ.. เกลียดมันขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ"
     "ตามที่ท่านจะเห็นสมควร ..ผมขอตัว"เซนลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปด้วยความไม่หวั่นเกรง ก่อนที่จะมีเสียงจากหญิงวัยกลางคนพูดขึ้นมาอีกครั้ง     "หึ.. จะไปกันได้สักกี่น้ำกัน เซน เทรเวอร์..!"
 
     'SunShine Café'
กริ๊งๆ..
     "ยินดีต้อนรับครับ.."เสียงกระดิ่งกระทบกัน เสียงนุ่มทุ้มของบุคคลที่ยืนอยู่ด้านหลังเคาท์เตอร์ เสียงดนตรีบรรเลงคลอที่ออกมาจากลำโพง และบรรยากาศที่เงียบสงบที่แสนคุ้นเคย..
กระนั้นแล้ว..เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ของเมื่อวานในตอนบ่ายก็ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจเอาเสียเลย.. การมาของเลดี้อแมนด้าในครั้งนี้น่าจะเป็นสัญญาณเตือนเสียมากกว่าว่าจะต้องเกิดสงครามการเมืองระหว่างบริษัทเขากับอีกบริษัทหนึ่งแน่..     "วันนี้จะรับเซ็ตเดิมหรือเปล่าครับ"     "วันนี้...งั้นเหรอ"เซนเอ่ยอย่างใจลอย พอเห็นใบหน้าคุณเจ้าของร้านใกล้ๆความคิดสับสนวุ่นวายก็อันตรธานหายไปราวกับเป็นเวทมนตร์ ..อาจเป็นเพราะกลิ่นหอมหวลของเมล็ดกาแฟที่มาตากตรงเคาท์เตอร์ลอยมาแตะจมูกของเขาพอดี โดยปกติแล้วร้านกาแฟซันชายน์คาเฟ่แห่งนี้จะให้บริการเป็นกาแฟตามสั่งแบ่งประเภทตามร้านทั่วๆไป และยังมีเซ็ตสำหรับผู้ที่ชอบของหวาน และไม่ชอบของหวาน หรือผู้ที่ชอบทานพร้อมของหวานด้วย โดยเฉพาะเซนผู้ที่เกลียดของหวานทุกชนิดยกเว้นไอศกรีมรสกาแฟ เขามักจะสั่งเซ็ต'a little bit bitter'หรือก็คือเซ็ตสำหรับผู้ที่ชอบกาแฟและของว่างชนิดขมสุดๆ ซึ่งมันก็ขมจริงๆนั่นแหละ แต่ถึงอย่างนั้น..
     "คุณเจ้าของร้าน.. ผมว่าช่วงนี้คุณชงกาแฟหวานเกินไปหน่อยนะครับ"
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา