สองภพ

      มิติชีวิตไม่อาจบ่งบอกได้ว่าเส้นทางสายไหนจะนำพาความฝันที่เริงระบำในความมืดมิดมาสู่ลำแสงแห่งความหวังที่ทาบทอด้วยพลังอันอบอุ่นได้
     ความอ่อนไหวโดยเนื้อแท้แทบทำให้เธอมอดไหม้และเปลวเทียนจากความคาดหวังก็ดับวูบแม้เพียงต้องสายสายลมที่พัดผ่านแผ่วเบา ทุกอณูแห่งความรู้สึกทะยานไปไกลลิบลิ่วแต่ไม่อาจจับต้องได้หากไร้ซึ่งศรัทธา อะไรกันหนอที่จะทำให้เธอตระหนักและเปลี่ยนแปลงผลิตผลแห่งความคิดมาสู่จิตที่มั่นคงได้ ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าความคิดที่ถาโถมเข้ามาในยามนี้ แม้เธอพยายามประคับประคองและรับรู้ได้ถึงรสชาดที่แสนขมขื่นในบางเวลาแต่ทว่าดำดิ่งฝังรากลงลึกภายในใจ การค้นหาคำตอบเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะฉุดรั้งไม่ให้อารมณ์เตลิดไปกว่านี้
     เธอเอื้อมมือเปิดหน้าต่างที่ถูกปิดตายมานานแสนนาน และใช้ความรู้สึกมองเพื่อค้นหาความสวยงามแห่งมิติใหม่ นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้สัมผัสถึงความงามแห่งสรรพสิ่ง ผีเสื้อที่โบยบินสูดกลิ่นหอมอันยั่วยวนแห่งมวลดอกไม้ สายลมพัดพาความรื่นรมย์มาสู่ใจเธออย่างอ่อนโยน
วันนี้เธอตั้งใจว่าจะออกจากห้องที่ขังใจตัวเองมานานเพื่อค้นหาบางสิ่งที่หายไปจากชีวิต
     ใบหน้าของใครบางคนผุดขึ้นในความทรงจำอย่างแจ่มชัด ใบหน้าอันอบอุ่นที่เธอไม่เคยลืม ใครคนนั้นที่ทำให้เธอรู้สึกว่าทุกลมหายใจของเธอมีค่าสำหรับเขา ทำให้เธอตระหนักว่าความขมขื่นไม่อาจทำให้เธอได้เจอกับเขา หากแต่ความหวังต่างหากที่จะนำทางเธอไปหาเขาได้ รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวสวยที่เคยหม่นหมองหากแต่ยามนี้ดูสว่างขึ้นจับจิต แม้ว่าเธอรู้สึกโดดเดี่ยวและหัวใจของเธอก็หล่นหายไปพร้อมกับใครคนนั้นและไม่อาจรู้ว่าเขาพาหัวใจเธอไปที่ไหน หากแต่ความศรัทธาแห่งรักทำให้เธอมีกำลังใจที่จะรอคอยด้วยความหวัง และพลังแห่งความรักนั้นยังไม่หายไปไหน ยังคงวนอยู่รอบตัวเธอตลอดเวลา