รักออกแบบได้

บ้านของครูหนิงนั้นอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่ไกล
ตามที่ถามครูหนิงแล้ว
ได้ทราบว่าเป็นบ้านหลังเก่าของพ่อของเธอ
ก่อนที่ท่านจะย้ายไปอยู่ที่อื่น
"อ้าว ทำไมครูไม่ย้ายไม่อยู่กับครอบครัวหล่ะครับ"
โจถามขึ้นระหว่างที่จะเดินทางไปที่บ้านของครูเพื่อเรียนพิเศษ
"ก็ครูอยากอยู่ที่นี่ต่อไง"ครูหนิงตอบ
"ดีแล้วครับ ผมจะได้มีครูประจำชั้นที่น่ารัก"
โจพูดขึ้นก่อนที่เจจะขัด
"เฮ้ยนี่มึงว่าป้าเหมียวเหรอว่ะ"
ก็อย่างว่าแหละครับเพื่อนอย่างเจ
ไม่อยากให้ใครสงสัยในเรื่องนี้อยู่แล้ว
เจเลยต้องมานั่งเรียนด้วยซะเลย
"เฮ้ยกูเปล่าน่า แต่ก็คิดถึงป้าแกเนอะ"
มันคงสะอื้นหล่ะครับ
ถ้าคุณต้องไม่ได้คุยไม่ได้เจอกับคนที่คุณผูกพันธ์
ไม่ว่าเขาจะอยู่สถานะใดก็ตาม
แต่โลกปัจจุบันก็ถือว่าเป็นผู้มีบุญคุณกันเลยทีเดียว
ต้องขอขอบคุณมาร์ค ซักเกอร์เบิคอย่างมาก
ที่สร้างเฟซบุ๊คขึ้นมาทำให้การติดต่อกับคนที่อยู่ไกลได้ง่ายขึ้น
"ถึงแล้วจ้า" แล้วรถก็จอดที่บ้านไม้สีครีมสองชั้น
ที่ล้อมใบด้วนต้นไม้ต่างๆบรรยากาศเย็นๆ
ที่มีลมพัดใบไม้ไปมาทำมันมันน่าอยู่มาก
ไม่นานมีเด็กอายุ6-8ขวบวิ่งมาเพื่อเปิดประตู
"ครูครับ ใครอ่ะครับ"เจถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ลูกครูเอง น่ารักป่ะ"
คำตอบนี้คงเป็นเหมือนหินตกลงใส่ที่หัวของโจ
เขาฝืนยิ้มแล้วพูดออกมาว่า
"น่ารักดีครับ"
แล้วรถก็เคลื่อนเข้าไป
ยังที่จอดรถทั้งสามคนเดินไปยังที่เด็กยืนอยู่
"แม่พาใครมาด้วยครับ"เด็กคนนั้นถาม
"พี่เขาจะมาเรียนพิเศษที่บ้านเราน่ะลูก นี่พี่โจแล้วนี่พี่เจ"
โจยืนแข็งๆพร้อมกับการกล่าวทักทาย
ไปตามมารยาทส่วนเจก็ยิ้มให้แล้วถามว่า
"ชื่อไรครับ"
คำถามยอดฮิตติดอันดับชาร์ทเลยแหละมั้ง
"ผมชื่อต้าร์ครับ"
แล้วทั้งสี่คนก็เดินเข้าไปยังโต๊ะทานข้าว
แล้วก็เริ่มติวกันในทันที.............
ใช้เวลาไม่ถึง4ชั่วโมงการติวก็เสร็จสิ้น
แต่โจกลับรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง
เพราะมัวแต่นั่งคิดเรื่องอะไรไปเรื่อยๆ
แล้วครูหนิงก็ขับรถพาทั้งสองคนมาส่งที่โรงเรียน
"เจอกันพรุ่งนี้ครับครู"เจพูดลาพร้อมยกมือไหว้
ส่วนโจพอลงรถเสร็จเขาก็เดินไปเรื่อยๆ
.ก่อนที่เจจะเดินตามไป
โจเดินไปถึงที่ลับตาคนแล้วก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ
"มึงเครียดหนักเลยเหรอว่ะ"
เจถามก่อนที่จะตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ
"เครียดดิว่ะ กูชอบครูเขามากน่ะเว้ย มึงก็รู้"
โจตอบ
"แต่เขามีครอบครัวแล้วมึงจำไว้อีกอย่างมึงเป็นนักเรียนน่ะเว้ย"
เจเตือนสติเพื่อน
"เออกูรู้ต่อไปกูจะให้มันเหลือแค่ครูกับนักเรียน"
แล้วโจก็ทิ้งก้นบุหรี่พร้อมปล่อยควันสุดท้ายออกมา
"ไปกินเหล้ากับกูไหม
มันช่วยแก้ไขปัญหาไม่ได้หรอกและมันทำให้มึงลืมไม่ได้
แต่มันช่วยให้มึงผ่อนคลายได้แน่นอน
ในตอนที่มึงเครียดมากที่สุด"
และก็ต้องขอขอบคุณไลน์ที่ทำให้เจได้ชวนเพื่อนในกลุ่มมาครบ
และการดื่มครั้งนี้
ก็เริ่มต้นขึ้นที่บ้านของเล็กเอง
สเบียงก็ประกอบไปด้วยเหล้า3ขวด
น้ำอัดลมอีก1แพ็ค
และอาหารนานาชนิดพร้อมวัตถุดิบที่ยังมีอยู่ในห้องครัว
เมื่อเพื่อนรู้ถึงสาเหตุแห่งการเสียใจในครั้งนี้
ก็ต่างลงความเห็นว่า
"เขามีลูกมีครอบครัวแล้วมึงตัดใจเหอะ
ทำตัวให้มันเหมาะสมกับการเป็นนักเรียนดีกว่า"
เมื่อทุกคนเห็นพ้องอย่างนี้โจเลยคิดที่จะตัดใจดู
แต่ปาร์ตี้คืนนี้ก็จบที่ตี4แล้วพรุ่งนี้มีเรียนด้วย...........