รักออกแบบได้

ชีวิตประจำวันของแก็งค์นี้
ที่เป็นเอกลักษณ์และเป็นจุดเด่นคือการเล่นเจ็บตัว
โดยพวกเขามีไอดอลคือแจ็คแอส
แต่ถึงอย่างไรการเล่นแต่ละครั้ง
เขาก็คำนวณรวมถึงการรักษาความปลอดภัยไว้แล้ว
และการนั่งที่ร้านขายน้ำปั่นหน้าโรงเรียน
จนกลายเป็นที่สิงสถิตของแก็งค์นี้ไปแล้ว
โจเป็นเด็กมาจากต่างจังหวัด
เลยพักที่หอใกล้โรงเรียน
นอกจากต้องมาโรงเรียนตอน6โมงเช้า
เพื่อรอเพื่อนแล้ว
เขายังต้องทำอีกอย่างหนึ่งคือ
"ครูครับผมช่วยถือของน่ะครับ"
ไม่รู้ว่าอะไรโดนใจให้เขารู้ที่จอดรถของครู
และเวลามาแล้วกลับของครู
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด
เพราะเขามีสายลับคือเดอะแก็งค์นั้นเอง
"ขอบคุณค่ะ เธอชื่อ.."
ครูส่งสายตาที่เป็นมิตรและรอยยิ้มที่แข็งๆมาให้
"ผมหัสดินทร์ห้อง9ไงครับ"เขาตอบ
ก่อนจะพูดแซวว่า"ครูจำผมไม่ได้เนี่ยผมเสียใจน่ะครับ"
จากรอยยิ้มที่แข็งๆกลายเป็นการหัวเราะเบาๆ
ทำไมว่ะ ทำไมกูต้องเกิดช้าด้วยว่ะ
ทำไมแม่ไม่ท้องให้เร็วกว่านี้อีก.....16ปีว่ะ
จะได้พอดีกับครูเขา
"อ๋อ เดี๋ยววันนี้ครูมีเซอร์ไพร์ที่ห้องเธอน่ะ"ครูหนิงพูดขึ้น
"อะไรเหรอครับ"โจรีบถามด้วยความสงสัย
"รอลุ้นเอาเองดีกว่า ถึงห้องแล้ว ขอบคุณน่ะ"ครูกล่าวขอบคุณ
ก่อนที่โจจะเดินกลับไปที่หน้าโรงเรียน
ด้วยหน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจนถึงร้านประจำ
"ไงครัช ไปไหนมา"สอถามเพราะทุกคนมากันครบแล้ว
"ไปในโรงเรียนมา"ซึ่งก็ทำความแปลกใจให้ทุกคนอย่างมาก
แต่ก็มีคนพอนึกได้
"มึงไปหาครูสอนอังกฤษมาเหรอ"เจถามเหมือนเดาเหตุการณ์ออก
"มีไรเล่ามาดิว่ะ"เล็กถามขึ้นด้วความสงสัย
"คืองี้เว้ย มีครูสอนอังกฤษ มาใหม่ไง กูเคยอยากสนิทกับครูเขา"
โจตอบไปอย่างตรงไปตรงมา
"มึงชอบครูเขาเหรอ"ปูถามขึ้น
"กูไม่รู้ดิว่ะ แต่ครูเขาก็น่ารักดีน่ะ"
"สเปกมันเลยไง"เจเสริม
"ไหนใครชอบใคร"ลุงร้านน้ำปั่นถามขึ้นเพราะแอบฟังอยู่นานแล้ว
"เปล่าครับ แซวกันเฉยๆครับ"