รักออกแบบได้

ชีวิตประจำวันของแก็งค์นี้

ที่เป็นเอกลักษณ์และเป็นจุดเด่นคือการเล่นเจ็บตัว

โดยพวกเขามีไอดอลคือแจ็คแอส

แต่ถึงอย่างไรการเล่นแต่ละครั้ง

เขาก็คำนวณรวมถึงการรักษาความปลอดภัยไว้แล้ว

และการนั่งที่ร้านขายน้ำปั่นหน้าโรงเรียน

จนกลายเป็นที่สิงสถิตของแก็งค์นี้ไปแล้ว

โจเป็นเด็กมาจากต่างจังหวัด

เลยพักที่หอใกล้โรงเรียน

นอกจากต้องมาโรงเรียนตอน6โมงเช้า

เพื่อรอเพื่อนแล้ว

เขายังต้องทำอีกอย่างหนึ่งคือ

"ครูครับผมช่วยถือของน่ะครับ"

ไม่รู้ว่าอะไรโดนใจให้เขารู้ที่จอดรถของครู

และเวลามาแล้วกลับของครู

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด

เพราะเขามีสายลับคือเดอะแก็งค์นั้นเอง

"ขอบคุณค่ะ เธอชื่อ.."

ครูส่งสายตาที่เป็นมิตรและรอยยิ้มที่แข็งๆมาให้

"ผมหัสดินทร์ห้อง9ไงครับ"เขาตอบ

ก่อนจะพูดแซวว่า"ครูจำผมไม่ได้เนี่ยผมเสียใจน่ะครับ"

จากรอยยิ้มที่แข็งๆกลายเป็นการหัวเราะเบาๆ

ทำไมว่ะ ทำไมกูต้องเกิดช้าด้วยว่ะ

ทำไมแม่ไม่ท้องให้เร็วกว่านี้อีก.....16ปีว่ะ

จะได้พอดีกับครูเขา

"อ๋อ เดี๋ยววันนี้ครูมีเซอร์ไพร์ที่ห้องเธอน่ะ"ครูหนิงพูดขึ้น

"อะไรเหรอครับ"โจรีบถามด้วยความสงสัย

"รอลุ้นเอาเองดีกว่า ถึงห้องแล้ว ขอบคุณน่ะ"ครูกล่าวขอบคุณ

ก่อนที่โจจะเดินกลับไปที่หน้าโรงเรียน

ด้วยหน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจนถึงร้านประจำ

"ไงครัช ไปไหนมา"สอถามเพราะทุกคนมากันครบแล้ว

"ไปในโรงเรียนมา"ซึ่งก็ทำความแปลกใจให้ทุกคนอย่างมาก

แต่ก็มีคนพอนึกได้

"มึงไปหาครูสอนอังกฤษมาเหรอ"เจถามเหมือนเดาเหตุการณ์ออก

"มีไรเล่ามาดิว่ะ"เล็กถามขึ้นด้วความสงสัย

"คืองี้เว้ย มีครูสอนอังกฤษ มาใหม่ไง กูเคยอยากสนิทกับครูเขา"

โจตอบไปอย่างตรงไปตรงมา

"มึงชอบครูเขาเหรอ"ปูถามขึ้น

"กูไม่รู้ดิว่ะ แต่ครูเขาก็น่ารักดีน่ะ"

"สเปกมันเลยไง"เจเสริม

"ไหนใครชอบใคร"ลุงร้านน้ำปั่นถามขึ้นเพราะแอบฟังอยู่นานแล้ว

"เปล่าครับ แซวกันเฉยๆครับ"