ตำนานรักดอกกุหลาบ

9.0

เขียนโดย songhyekyo

วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.52 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

8,547 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2565 22.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

4) สาวจอมซื่อบื้อ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มินนี่หญิงสาวน่ารักที่สุดแสนจะธรรมดา บ้านๆ ไม่น่าค้นหาอะไร ยังคงพยายามในรักของเธอต่อไป โดยไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ไม่มีอะไรจะมาทำให้ความพยายามของเธอลดลงได้เลย แต่ทว่าเธอเองนั้นรู้หรือไม่ ว่าไลท์กำลังมีปัญหาในความรักของเขาอยู่ในขณะนี้

เช้าวันหนึ่งของการเปิดภาคเรียนที่ 2 [เทอมสุดท้าย]

"ผู้หญิงนี่มันเลวเหมือนกันหมดจริงๆ เจ้าชู้เอาแต่ใจตัวเอง คอยดูนะฉันจะแก้แค้นผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้" ไลท์ที่แตกต่างจากเดิมไป แสงสว่างกลับเข้าสู่ด้านมืด

"นี่พี่ไลท์คะ หนูเอาขนมกับดอกกุหลาบมาให้ค่ะ" เด็กสาวรุ่นน้องคนหนึ่งเดินเข้ามายิ้มและส่งของให้ไลท์

ฟรึ่บ!! [เสียงไลท์เอามือปัดของหล่นลงพื้น]

"เชอะ!! ของแบบนี้ฉันไม่ต้องการหรอก อย่ามาเสียเวลายุ่งกับฉันจะดีกว่า" ไลท์พูดจบพร้อมเดินผ่านไปอย่างเย็นชา

"ทะทำไมกัน ทำไมพี่เขาถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแบบนี้ล่ะ" เด็กสาวบ่นกับตัวเอง

เด็กสาวได้แต่ยืนนิ่งตกใจไม่คิดว่าครั้งนี้จะถูกปฏิเสธ เพราะที่ผ่านมาก็เกิดผลตลอดและไม่มีปัญหาอะไร

ไอ้หัวลูกชิ้น!! [เสียงตะโกนเรียกไลท์จากด้านหลัง]

ไลท์ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้านายไม่หยุดล่ะก็นายจะต้องเสียใจที่ไม่ทำตามที่ฉันสั่ง" มินนี่ตะโกนขู่แบบจริงจัง

"ทำไม? คนซื่อบื้ออย่างเธอ จะทำอะไรฉันได้?" ไลท์ยิ้มอ่อนขณะพูดและเดินไม่สนใจต่อไป

ครึกโครม!!! [เสียงไลท์ล้มไปกับพื้นอย่างแรง]

"นายนี่เดินใจลอย ไม่สนใจป้ายระวังพื้นลื่นเลยนะ" มินนี่พูดพร้อมชี้ไปที่ป้ายระวังพื้นลื่น

"ฮ่าๆๆ ฉันบอกนายแล้วว่าให้หยุด นายไม่ยอมฟังฉันเอง สมน้ำหน้า" มินนี่หัวเราะเยาะออกมา

"อุ้ยโอ้ย! เจ็บเป็นบ้าเลย เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจเลย มาโดนไอ้เด็กซื่อบื้อบ้านๆนี่ดูถูก" ไลท์กุมหัวและร้องเจ็บปวดออกมา

ละะละเลือด!! [ไลท์ตะโกนดังลั่น]

"ฮ่าๆๆ ไปๆเดี๋ยวฉันพาไปห้องพยาบาล แค่เลือดออกนิดหน่อยร้องอย่างกับถูกเชือดไปได้" มินนี่หัวเราะแซวไม่หยุด

แป๊ะ!! [ไลท์ปัดมือมินนี่ที่ยื่นเข้ามา]

"ไม่ต้องฉันไปเองได้ เชอะ! ฉันไม่ยอมให้ใครมาดูถูกฉันหรอก โดยเฉพาะผู้หญิงแบบเธอ" ไลท์ปัดมือมินนี่และเตรียมลุกขึ้น

"ผู้หญิงแบบฉันงั้นเหรอ?? ผู้หญิงแบบฉันมันทำไมกันห๊ะ?"

"ไม่ไหวแล้วนะโว้ย จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ!"

บรึ๋นๆๆ!! [เสียงแก้งค์มอไซค์จำนวนมากขับพุ่งตรงมาที่ไลท์]

สาวเขียนขอบตาสีดำ ทาปากสีดำ แต่งหน้าแบบดาร์ค ใส่แจ็คเก็ตดำแต่งชุดลายตาข่าย ห้อยโซ่เหล็กเป็นเครื่องประดับ สไตล์ฮาร์ดคอร์ ใช่แล้วนี่คือ "มินนี่" หัวหน้าแก้งค์มอไซค์นั่นเอง

ตึกๆๆ [มินนี่เดินช้าๆเข้าไปหาที่ไลท์]

หมับ!! [มินนี่คว้าคอเสื้อไลท์]

ไลท์ท่าทางเจี๋ยมเจี้ยมได้แต่ก้มหน้าหงอย กลุ่มนักบิดต่างพากันล้อมรอบไลท์ เพื่อกันไม่ให้หนีไปไหน พร้อมที่จะรุมกระทืบใครสักคน ด้วยความคันตีนเป็นอย่างมาก

"นี่นายน่ะ คิดว่าหล่อนักหรือไง เก่งนักใช่มั้ย คิดว่าสาวๆบนโลกนี้จะเหมือนกันหมดเลยใช่เปล่าล่ะ"

"งั้นนายลองชิมนี่หน่อยเป็นไง อย่าหาว่ารังแกเด็กเลยนะ" มินนี่ทำสีหน้าดุดันจ้องหน้าไลท์หาเรื่อง

เด็กๆ!! เชวี้ยง! [มินนี่กางมือออกไปข้างๆเหมือนรอรับของบางอย่าง]

"มะมะมีด!!" ไลท์สีหน้าตกใจตื่น เดินถอยหลังหนี

"ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของแก้งค์มอไซค์

"................" มินนี่ยกมือเบรคโดยไม่พูดอะไร จนเสียงหัวเราะเงียบไปในทันที

"ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ" เหมือนมีไอ้งั่งคนนึงยังหัวเราะไม่รู้เรื่อง

มินนี่หันหน้าไปมองค้อน จนเสียงเงียบไปจริงๆ และหันมาถือมีดขึ้นขู่ระดับหน้าไลท์พอดี

ฉะเวี้ยง! [เสียงถือมีดชี้ไปที่หัวใจไลท์]

"นี่นายไลท์ นายจะขอโทษฉันดีๆ แล้วให้ฉันพาไปห้องพยาบาล หรือว่าอยากจะ..ถูกฆ่าทิ้งตรงนี้" มินนี่พูดช้าๆ ยิ้มขู่แบบกวนๆ

ซวบบ!!! [เสียงมีดแทงเข้ากับสิ่งของบางอย่างทันทีที่มินนี่พูดจบ]

มีดแทงเข้าไปที่หัวใจไลท์นั่นเอง โดยที่ไลท์เป็นฝ่ายเดินเข้าไปให้มีดแทงตัวเอง

ห๊า! อะไรกันเนี่ย!! [มินนี่ ตกใจอ้าปากค้างแน่นิ่งไปเลย]

คิดไม่ถึงว่าไลท์จะเลือกถูกฆ่าทิ้งซะงั้น แก้งค์มอไซค์ได้แต่ยืนอึ้งมองด้วยความตกใจ เหมือนกันหมดทุกคน

"เฮ้ย! มินนี่! เธอมายืนอ้าปากกินลมชมวิวอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวเนี่ย" เพื่อนสนิทมินนี่ที่เดินมาตาม

มินนี่สะดุ้งตื่นออกมาจากภวังค์ ที่ยืนคิดไปได้คนเดียวตั้งนาน

"อ๋อๆ อย่าบอกนะ ว่าเธอมายืนรอไอ้ไลท์นั่นอะนะ" เพื่อนสนิทมินนี่นึกขึ้นได้

"ปะเปล่าๆ ไม่ใช่ ฉันมายืนตากอากาศน่ะ แล้วก็เลยลองชิมดูว่าวันนี้อากาศดีไหม ฮ่าๆ" มินนี่หัวเราะแก้ตัว

"รู้ไหม การบอกรักที่ดีที่สุดอะ คือการพยายามให้เขาเห็นว่าเรารักจริง มั่นคง และจริงใจยังไงล่ะ"

"จริงเหรอ?" มินนี่ตะโกนถามเหมือนเจอหนทางสว่าง

"ไปๆ งั้นเราไปกันเถอะ ขอบใจเธอมากนะ"

มินนี่ยังคงไร้หนทางในการตามหารักแท้ของเธอ ไลท์ที่แสดงท่าทีเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม กลับเย็นชาไม่สนใจผู้หญิงคนไหน แต่มินนี่ก็ยังไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค และได้คำแนะนำจากเพื่อนของเธอจนทำให้เธอมีหนทางใหม่อีกครั้ง ความรักของมินนี่จะสำเร็จไหมนะ

[มินนี่ หัวเราะกลบเกลื่อน]

ไลท์ที่ดูเย็นชาและเพิ่มความร้ายกาจ เปลี่ยนจากอีกคนเป็นอีกคนไปได้ยังไงกัน อาจเป็นเพราะว่าเสียใจมาก ทุ่มเทมากเกินไป รักมากเกินไปสินะ

วันต่อมา...

"เฮ้ยไอ้ไลท์! กูถามไรมึงหน่อยสิ ได้ไหมวะ มึงว่าสาวในห้องเราคนนั้น จีบยากแน่ๆเลยว่าป่ะ?" เพื่อนไลท์สกิดไหล่ให้มองไปที่ผู้หญิงคนนึงในห้อง

"หึๆ ยัยนั่นน่ะหรอ? เดี๋ยวกูจะจีบให้มึงดูถ้ากูทำสำเร็จ ก็เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีนะ" ไลท์ทำหน้าตาหยิ่งยโส

ตึกๆๆ [ไลท์เดินเข้าไปหาทันที]

"ฮ่าๆ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ" สาวคนดังกล่าวกำลังพูดคุยอยู่กับเพื่อนสาวในกลุ่ม

"นี่เธอน่ะ ว่างหรือเปล่าล่ะ?" ไลท์ทำสีหน้าจริงจังซีเรียส

"วะว่างสิ ว่าแต่ไลท์นายมีอะไรกับฉันหรอ?" สาวคนนั้นตกใจ แบบไม่คิดว่าไลท์จะเข้ามาทัก

"ก็เราจะชวนเธอ ไปเดินเล่นในหัวใจ เราไงล่ะ" ไลท์ยิ้มให้และขยิบตาเจ้าชู้ใส่

"โหๆ กรี๊ดดดๆ" เพื่อนในกลุ่มกรี๊ดแซว

"บ้าหรอ นายคิดอะไรกับเราหรือเปล่าเนี่ย" สาวคนดังกล่าว ยิ้มหน้าแดงเขินอายบิดตัวไปมา

"ใช่แล้ว ฉันชอบเธอยังไงล่ะ แอบชอบเธอมานานแล้ว รู้ตัวหรือเปล่า" ไลท์ยิ้มให้มองตาแบบจริงจัง

"จริงเหรอ? ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยล่ะ เราก็แอบมองแกอยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าแกคงไม่ชอบคนแบบเราหรอก เพราะแกน่ะหล่อจะตาย สาวๆก็รายล้อมเยอะแยะ" สาวคนดังกล่าวพูดมาเป็นชุดเหมือนอัดอั้นใจมานาน

"นี่เบอร์โทรเรานะ เบอร์ห้องอะรอเราสนิทกันมากกว่านี้ ค่อยว่ากัน อิอิ" ไลท์พูดทีเล่นทีจริงยิ้มให้ก่อนโบกมือ เดินจากไป

ตึกๆๆ [ไลท์เดินกลับไปหาเพื่อน]

"โอเคนะ เป็นไงล่ะ" ไลท์แบมือสองข้างขึ้นโชว์ราวกับฉลองชัยชนะ เหมือนกับว่าเป็นเรื่องง่ายๆสบายๆ

"น่ะนี่ นายทำได้ยังไงวะเนี่ย สาวคนนี้ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยนะเว้ย" เพื่อนสนิทไลท์ถามด้วยความสงสัยอยากรู้อยากเห็น

"ฉันผ่านอะไรมาเยอะ ก่อนมาเจอนาย" ไลท์ยักไหล่และยิ้มขยิบตาให้ หลังพูดจบ

ต่อมาเวลาพักกลางวันของวันนั้นเอง...

เดิมทีไลท์นั้นมีสาวๆในโรงเรียนหมายปองมากมายอยู่แล้ว ก็เป็นธรรมดาที่สาวเหล่านั้นจะเข้ามาหามากมาย แค่ทุกครั้งที่เข้ามานั้นไลท์ไม่เคยแสดงกริยาอะไรเลย และไม่เคยปฏิเสธแบบที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนสักครั้ง

ตึกๆๆ [ไลท์กำลังเดินไปที่ร้านค้าในโรงเรียน]

"พี่ไลท์คะ หยุดก่อนสิคะ!" สาวผิวขาวสวยน่ารักใสซื่อ รุ่นน้องในโรงเรียน

"............................." ไลท์หยุดรอและหันมามองค้อน

"พี่ไลท์คะ หนูมีเรื่องจะบอกพี่ค่ะ หนูชอบพี่มากๆ ชอบพี่มานานแล้ว พยายามส่งจดหมายรักให้พี่ ซื้อขนม ของต่างๆให้พี่ แต่ตอนนี้หนูอยากจะบอกพี่ให้รู้ค่ะ ว่าหนูชอบพี่ นี่คือสิ่งที่หนูควรจะทำค่ะ" เด็กสาวตะโกนบอกจริงจัง จ้องมองมาที่ไลท์ไม่ลดละสายตา นัยน์ตาแดง มีน้ำตาไหลคลอๆ

"นี่ค่ะ พี่หนูให้พี่นะคะ" เด็กสาวส่งดอกกุหลาบสีแดงพร้อมจดหมายรักบอกความในใจ

เด็กสาวคนเดิมที่ถูกปฏิเสธตอนแรกไปแล้วครั้งนึง ในวันก่อนนั่นเอง

"ขะขอบใจน้องมากเลยนะครับ" ไลท์ยื่นมือรับดอกกุหลาบสีแดงนั้นทันที

"แต่ว่า......" ไลท์ก้มหน้าพูดเสียงดังกร้าวแข็ง

"พี่ไม่ต้องการมันอีกแล้ว วันหลังอย่าเอามาให้พี่อีก และเลิกยุ่งกับพี่ได้แล้วนะต่อไปนี้" ไลท์คว้างปาดอกกุหลาบ ลงไปที่พื้นอย่างแรง

"ฮือๆๆๆ พี่ไลท์ใจร้าย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ" เด็กสาวร้องไห้วิ่งหนีไปด้วยความเสียใจ

เหลือทิ้งไว้เพียงดอกกุหลาบ กับจดหมายที่ระบุไว้ว่า "รักเสมอและตลอดไป"

"หึๆ ในที่สุดการเริ่มต้นแก้แค้นครั้งแรก ก็เกิดขึ้นแล้วสินะ สะใจเป็นบ้าเลย นี่สินะพลังแห่งความโกรธน่ะ มันช่างทรงพลังและวิเศษจริงๆ" ไลท์ยิ้มสะใจในการเริ่มต้นแก้แค้นครั้งแรก

เด็กสาวที่จริงใจ ใสซื่อบริสุทธิ์ แอบปลื้มและชอบไลท์มานาน ผิดหวังเสียใจในสิ่งที่เธอเองไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น ต่อให้ถูกปฏิเสธแต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นการกระทำที่แย่ขนาดนี้ ไลท์ที่ยังมีแต่ความโกรธแค้น และหมายที่จะเอาคืนกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามานั้น เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ

[ไลท์ที่เปลี่ยนไป]

การกระทำของไลท์นั้น ดูเหมือนจะส่งผลมากมายกับตัวของเขาเอง เรื่องดังกล่าวถูกพูดถึงกันในหมู่สาวๆมากมายในโรงเรียน และผู้หญิงบางคนก็อยากที่จะเอาชนะซะด้วยสิ

ณ โรงเรียน

สาวสวยผอมบาง เซ็กซี่ ริมฝีปากเรียวสวย หุ่นดี ผมยาว เดินเข้ามาหาไลท์ในบ่ายวันหนึ่ง

"นี่ไลท์คะ ไลท์ขา" สาวในระดับชั้นเดียวกัน ที่อยู่ห้องอื่น เดินเข้ามาทักทายพร้อมส่งยิ้ม

"นายมีแฟนยังอะ เราขอจีบนายได้ไหม ขอเบอร์หน่อยสิ" หญิงสาวส่งมือถือให้ค้างไว้

ควับ [เสียงคว้ามือถือ]

"ยังไม่มีครับ ได้เลยๆ รอเดี๋ยวนะ" ไลท์ยิ้มทักทายพร้อมรับมือถือมาไว้ในมือ

"อ๊ะนี่ครับ เรียบร้อยแล้ว!" ไลท์ส่งมือถือกลับไปให้ที่หญิงสาว

"นี่นาย หมายความว่ายังไงกัน?" หญิงสาวคนดังกล่าวหน้าถอดสี โมโห

หญิงสาวเท้าเอว รอฟังคำตอบ

"ก็ไม่เห็นมีไรแปลกนี่ เธอว่ามันแปลกหรอ? ก็เบอร์จับสนุขจรจัดไงล่ะ พวกหมาตัวเมียเร่ร่อนเดี๋ยวจะขยายพันธุ์มั่วซั่ว มันจะเดือดร้อนคนอื่นเขานะ" ไลท์ปากร้ายมากพูดจาเย็นชาไม่สนใจ

"ฉันขอตัวนะ พอดีมีธุระ" ไลท์เดินจากไปช้าๆ

"เดี๋ยวก่อน หยุดเดี๋ยวนี้นะ นายจะขอโทษฉันดีๆไหม" หญิงสาวทวงคำขอโทษ

"เชอะ! ถ้าขอโทษมันมีประโยชน์ ตำรวจจะมีไว้ทำไมกัน?" ไลท์พูดพร้อมเดินไปอย่างช้าๆไม่สนใจ

"คอยดูนะ คนแบบนายจะต้องเสียใจที่มาทำแบบนี้ ฉันจะไปประกาศให้คนได้รู้กันให้หมดว่า นายมันเลว" หญิงสาวบ่นกับตัวเอง กำหมัดแน่นด้วยความโกรธมาก

เช้าวันต่อมา...

ตึกๆๆ [ไลท์ที่กำลังเดินเข้าไปในโรงเรียน]

หญิงสาวที่ไลท์พูดจาไม่ดีด้วยวันก่อน ได้ประกาศไปทั่วในกลุ่มที่เธอรู้จัก เพื่อเป็นการสั่งสอนไลท์

"เธอๆ ดูนั่นสิ พี่คนนั้นไงที่เขาบอกว่าหักอกผู้หญิงไปทั่วน่ะ ผู้ชายอะไรกันนะ เย็นชาซะจริงเลย" กลุ่มเด็กสาวรุ่นน้องในโรงเรียนนั่งซุบซิบนินทาทันทีที่เห็นไลท์เดินผ่าน

"ไหนๆ เธอขอพวกฉันดูด้วยคนสิ" กลุ่มผู้หญิงใกล้เคียงรีบกรูกันเข้ามาดูทันที

"หน้าตาก็ดี เสียดายเนอะ นิสัยแย่ชะมัด" กลุ่มผู้หญิงพูดขึ้นด้วยความเสียดาย

"ผู้หญิงพวกนี้ ก็ได้แค่นี้แหละ นินทาไปเรื่อยๆ ไร้สาระซะจริง ฉันไม่สนใจหรอก เชอะ!" ไลท์บ่นพรึมพรำเดินต่อไป

"ไอ้หัวลูกชิ้นเอ้ย เป็นอะไรของนายดูอารมณ์เสียแต่เช้าเลย ฮ่าๆๆ" มินนี่วิ่งเข้ามาทักทายยิ้มให้

"นี่เธอ สะกดรอยตามฉันหรือไง เป็นสายตรวจโรงเรียนหรอ ถึงได้คอยมาสังเกตุพฤติกรรมฉันตลอดเวลาเนี่ย" ไลท์ยิ้มพร้อมแสดงสีหน้าเห็นจนชิน

"เปล่าๆ เราก็แค่ผ่านมาพอดี เลยแวะมาทักทายเฉยๆ" มินนี่ยิ้มหวาน

"เธอไม่กลัวฉันหรือไง? ไม่เกลียดฉันเหรอ?" ไลท์ถามด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์มองมาที่มินนี่

"กลัวนาย?เกลียดนาย? เรื่องอะไรกัน จะบ้าเหรอไง? กินยาไม่ได้เขย่าขวดหรอ ฮ่าๆๆ" มินนี่หัวเราะเยาะ ที่ไลท์อยู่ๆมาพูดเรื่องอะไรไม่รู้

"ลืมไป เธอมันซื่อบื้อจะไปรู้อะไร" ไลท์ส่ายหัวเล็กน้อย

"เอางี้ ถ้าเธอจริงใจกับฉันจริงๆล่ะก็ เธอกล้าหรือเปล่าล่ะ?" ไลท์มองเห็นรายต่อไปในการแก้แค้น

"เอาสิ มีอะไรว่ามาเลย ฉันจริงใจเสมออยู่แล้ว" มินนี่รีบตอบรับทันทีด้วยความตื่นเต้น

"ถือกระเป๋าให้ฉันสิ"

"จะบ้าเหรอ? นี่นายไม่ได้พูดจริงๆใช่มั้ย" มินนี่ปฏิเสธทันที

"ก็ได้ ถ้าเธอไม่ถือกระเป๋าให้ฉัน ต่อไปก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่ต้องโทรมา ตอนเย็นก็อย่าเสนอหน้าไปที่ป้ายรถเมล์ให้ฉันเห็นอีกนะ" ไลท์พูดขู่สีหน้าดุจริงจัง

ควับ [เสียงคว้ากระเป๋า]

"ก็ได้ๆ ฉันจะถือให้เดี๋ยวนี้แหละ ไปกันเถอะ ถ้านายไม่อายที่จะเดินด้วยกันอะนะ" มินนี่ยิ้มเจื่อนๆเหมือนดีใจและเสียใจในคราวเดียว

"................." ไลท์ตกใจอึ้งไม่คิดว่ามินนี่จะจริงใจกับเขาจริงๆ ถึงขนาดยอมทำขนาดนี้

ควับ [เสียงคว้ากระเป๋า]

ทำไมกันเป็นคนอื่นคงไม่มีใครยอมทำแน่ๆ เธอนี่ซื่อบื้อจนฉันอดสงสารไม่ได้จริงๆ

"ไม่ต้องและ! ขอบใจเธอมากนะ อะนี่รับไปซะสิ" ไลท์พูดสำนึกผิดได้ทัน รีบดึงกระเป๋ากลับมาทันทีและยื่นสิ่งของบางอย่างให้

2000 บาท!!!!

"อะไรกัน นายให้ฉันทำไม" มินนี่ยิ้มและมึนงง

"ทิปไงล่ะ ผู้ใหญ่ให้ของก็รับไว้ซะสิ เอาไว้กินขนมนะ" ไลท์หยิบเงินยัดใส่มือมินนี่ทันทีไม่รอช้าว่าจะเอาหรือไม่เอา

"คนทำดีก็สมควรได้รับสิ่งดีๆตอบแทน ฉันเองก็แยกแยะได้หรอกนะว่าใครควรดีด้วย ใครควรเลวด้วยอะ งั้นเราเดินเข้าไปในโรงเรียนด้วยกันเถอะ" ไลท์ที่สำนึกผิดทัน แต่ในใจก็ยังคงหาวิธีอื่นแก้แค้นมินนี่เหยื่อรายต่อไปอยู่ดี

"เอ๋? อะไรของมันวะเนี่ย?" มินนี่บ่นในใจ มึนงงเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร

พักกลางวันของวันนั้นเอง...

มินนี่ที่กำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เพราะเธอรักการกินเป็นชีวิตจิตใจเชียว

"นี่มินนี่ เดี๋ยวพวกเรามานะ ลงไปหาไรกินก่อน" กลุ่มเพื่อนสนิทมินนี่ตะโกนบอกกล่าว

ตึกๆๆ [เสียงกลุ่มเพื่อนของมินนี่เดินจากไป]

"โอเคๆ ไปเถอะ เดี๋ยวฉันนั่งกินข้าวรออยู่นี่นะ" มินนี่หยุดกินและยิ้มให้

"เช็ดปากด้วยเธอน่ะ กินได้ตะกละมูมมามชะมัด" เสียงชายหนุ่มคนนึงพูดมาจากด้านข้าง

พรึ่บ!! [ไลท์นั่งลงที่โต๊ะอาหาร ตรงข้ามกับมินนี่]

"นี่ไอ้หัวลูกชิ้น มาสะกดรอยตามเราคืนหรอไง?" มินนี่เช็ดปากก่อนจะยิ้มให้

"ฉันก็มานั่งให้หัวใจของเธอชื่นบานยังไงล่ะ หรือว่าไม่จริง?" ไลท์ยิ้มถามมองหน้ามินนี่ที่กำลังหลบตา

"เชิญตามสบายเลยนะ ปกติแกไม่เคยมานั่งกับเราแบบนี้ในโรงเรียนซะหน่อย" มินนี่จะได้นั่งคุยกับไลท์เฉพาะหลังเลิกเรียนที่ป้ายรถเมล์เท่านั้น

"ก็ฉันมาพิสูจน์ความจริงใจให้เธอเห็นยังไงล่ะ เอางี้เธอกล้าให้ฉันกินข้าวบนจานเธอไหมล่ะ" ไลท์ท้าพิสูจน์อีกครั้งนึง

"อยากกินทำไมไม่ซื้อเองล่ะ บ้าหรอมากินจานเดียวกับฉันอะ" มินนี่ยิ้มตลกไม่คิดว่าไลท์จะเอาจริงอะไร

"ฉันไม่มีเงินกินข้าวไง ก็ให้เธอไปหมดเลย 2000บาท เมื่อเช้า จะเอาที่ไหนมากินข้าววะ" ไลท์ยิ้มพูดติดตลก

"อ้อยเข้าปากช้างแล้วนะ จะให้ฉันคืนคงไม่ได้หรอกนะ เสียใจด้วย ฮ่าๆๆ" มินนี่หัวเราะได้ชั่วร้ายมาก

"สรุปเลยนะเธอกล้าเปล่าล่ะ พวกสาวๆกลุ่มนั้นกำลังมองมาที่เราด้วย ถ้าไม่กล้าก็ไม่เป็นไร" ไลท์จริงจังท้าทาย

มินนี่ที่ชอบไลท์มากๆ ในใจอยากจะร้องกรีดร้องออกมาดังๆด้วยความดีใจ เพราะเธอเองอยากให้ทุกคนได้รู้อยู่แล้วว่าเธอชอบไลท์จริงๆ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะมาถึง

"ได้สิ อะนี่ฉันป้อนนายเอง" มินนี่ตักข้าวขึ้นมาพร้อมยื่นไปทีปากไลท์

อ้า!!อ้ำสิ! [มินนี่ส่งเสียงยื่นข้าวรอไลท์อ้าปากรับ]

เสร็จฉันแหละฉันจะปัดช้อนใส่หน้าเธอกับเสื้อผ้าเธอให้เปอะเปื้อนจนอับอายไปเลย ฮ่าๆ ในที่สุดการแก้แค้นรายที่สองของฉัน ก็จะเกิดผลสำเร็จ

ย้า!!! [ไลท์ตะโกนขึ้นพร้อมจะกำลังจะเหวี่ยงแขนไปที่ช้อนข้าว]

"อุ้ย!! ทำอะไรของนายน่ะไลท์" มินนี่ตกใจสะดุ้งขึ้นมาพร้อมกัน

".................................." ไลท์แน่นิ่ง หน้าหงิด ยิ้มเจื่อนๆ

"ว้ายๆๆ" กลุ่มสาวที่กำลังมองมาตกใจกรีดร้อง

แผละ!!! [เสียงกับข้าวและข้าวในจานหกใส่ใครสักคน]

"ฉันขอโทษ" มินนี่เอามือปิดหน้าพร้อมลุกขึ้น และรีบขอโทษขอโพยทันที

"นี่เธอ ทำอะไรของเธอเนี่ย แกงหกใส่ฉันหมดแล้วทั้งจานเลย" ไลท์โวยวายขึ้นมาแต่ไม่ถึงกับโกรธอะไร

"ฉันขอโทษจริงๆ ฉันตกใจอะ เห็นนายทำท่าทางแปลกๆ ก็เลยสะดุ้งปัดจานข้าวไปโดนนาย ไม่ได้ตั้งใจนะ" มินนี่พูดน้ำเสียงอ่อน ยกมือขอโทษจากใจ

"ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันไปล้างก่อนดีกว่า ไม่งั้นแย่แน่ๆ" ไลท์บอกลาทันที

ตึกๆๆๆๆ [ไลท์รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที]

"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยซื่อบื้อเอ้ย เจ็บใจชะมัด ไม่รู้มันห้อยพระอะไร" ไลท์บ่นพรึมพรำขณะวิ่งด้วยความเจ็บใจ เสียหน้าก็ด้วย

นี่สินะ ที่เขาว่ากันว่าความรักชนะทุกอย่าง คนที่มีแต่ความแค้นสุดท้ายมันก็ย้อนกลับไปทำร้ายตัวเอง มินนี่ที่ซื่อบื้อจะใช้มันเอาชนะใจไลท์ได้อย่างงั้นเหรอ คนดีผีคุ้มจริงๆ ความใสซื่อจริงใจ และพยายาม ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองรัก มันช่างยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใด