ตำนานรักดอกกุหลาบ

9.0

เขียนโดย songhyekyo

วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.52 น.

  6 ตอน
  0 วิจารณ์
  8,550 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2565 22.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) รักก็ไม่รักทิ้งก็ไม่ทิ้ง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"บางครั้ง เราต้องยอมออกห่างจากบางสิ่ง
เพื่อเข้าใจความจริงบางอย่าง
รักแท้แพ้ระยะทาง"
 
ไลท์เด็กหนุ่มที่ยังเชื่อมั่นในรักครั้งแรก [First Love] ยังคงมั่นคงและปฏิบัติตัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง รักมั่นในเอวา และรอคอยที่จะได้พบเจอ พูดคุย
 
ตี๊ดๆๆ [เสียงโทรศัพท์เอวา]
 
ฮัลโหล?
 
"ว่าไงเอวา นี่ไลท์เองนะ" ไลท์ยังไม่ทันได้พูดจบ
 
"ขอโทษนะไลท์ เอวากำลังยุ่งอยู่จ้า เดี๋ยวไว้เอวาโทรไปนะ" เอวากระซิบพูด
 
"ฮ่าๆๆ เอวาใครโทรหามึงวะ มากินต่อเหอะ ปาร์ตี้กำลังสนุกเลย" ไลท์ได้ยินเสียงแทรกเข้ามาจากในมือถือ
 
"โอเคๆ งั้นไว้คุยวันหลังก็ได้เอวา พอดีไลท์ก็ไม่ว่างเหมือนกัน" ไลท์พูดจบและวางสายไป
 
ไลท์กลับมาครุ่นคิดว่าเอวาคงลืมไปแล้ว ไม่ได้ให้ความสำคัญกับรักของเราเหมือนเดิมเลย อาจเจอเพื่อนใหม่ๆ คนใหม่ๆ ก็ได้
 
สองวันต่อมา...
 
ตี๊ดๆๆ [เสียงโทรศัพท์เอวา]
 
ฮัลโหล?
 
"เอวาไลท์มีไรจะเล่าให้ฟังรับรองต้องสนุกแน่ๆ" ไลท์ยิ้มร่าขณะพูดคุยผ่านมือถือ
 
"แปบนะไลท์ เดี๋ยวค่อยโทรมาใหม่ได้มั้ยอะ เอวาไม่ว่างเลย" เอวาตอบแบบเกรงใจแต่ก็ขอให้วางสายไป
 
"ฮ่าๆๆๆ" เสียงแทรกเข้ามาเหมือนเดิม แต่เป็นกลุ่มคนจำนวนมากขึ้น ชาย-หญิง
 
"โอเคๆ งั้นไว้โทรมาใหม่นะ ฝันดีนะเอวา" ไลท์วางสายด้วยน้ำเสียงผิดหวัง
 
ไลท์โทรไปหาเอวาบ่อยมากๆ เป็นระยะเวลาหลายเดือน แต่เอวาก็ไม่เคยว่างรับสายของเขาสักครั้ง ก็มีบ้างที่ได้พูดคุยกัน แต่ก็เป็นเวลาไม่นาน โดยเอวาอ้างว่าไม่ว่างเหนื่อยหรืออะไรก็ตามมาโดยตลอด ไลท์ก็เก็บความผิดหวังเสียใจ ไว้ในใจลึกๆ แต่ก็คงไม่ยอมแพ้ต่อรักครั้งแรกของเขา
 
1 เดือนผ่านไป...
 
ตี๊ดๆๆ [เสียงโทรศัพท์ไลท์]
 
ฮัลโหลว่าไงเอวา ในที่สุดก็โทรมาสักทีนะ
 
ไลท์วันนี้เราไปเที่ยวดูหนังที่มาบุญครองกันไหมจ๊ะ พอดีเอวาไปเที่ยวพอดี
 
ได้เลยงั้นเดี๋ยวเจอกันนะ เอวาชวนไลท์ไปเสมอแหละ ไม่ปฏิเสธอยู่แล้วล่ะ
 
ในที่สุดเอวาก็โทรมาชวนไลท์ไปเที่ยวสักที อาจเป็นเพราะไลท์คิดมากไปเองก็ได้ อาจไม่มีอะไรในความห่างไกล แต่ก็นะ คนเคยคุยกันบ่อยๆกลับเปลี่ยนไป เคยเจอกันบ่อยๆก็ไม่เจอ ก็ต้องมีคิดบ้างเป็นธรรมดา
 
ณ ห้างสรรพสินค้า...
 
เอวา!!! [ไลท์ตะโกนเรียกเอวาด้วยความดีใจสุดๆ]
 
"ว่าไงไลท์ มาตรงเวลาเป๊ะเลยนะ อิอิ" เอวายิ้มทักทาย
 
"อยู่แล้วล่ะ การได้พบเอวาเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจไลท์เต้นต่อไปได้นะ" ไลท์เอามือกุมหัวใจและส่งให้เอวา
 
"แหวะ จะอ้วกอะไลท์ เดี๋ยวเพื่อนเอวาจะมาด้วยนะ"
 
"ได้ๆงั้นเราไปกันเถอะเอวา มาเดี๋ยวฉันพาเธอไปเดินเล่นตรงนั้นนะ" ไลท์พูดจบ เอื้อมมือไปเพื่อนที่จะจับมือเอวาเดินไปด้วยกัน
 
แป๊ะ!!!! [เสียงเอวาสะบัดมือปัดมือไลท์]
 
"ไลท์!!! เอวายังไม่พร้อมที่จะให้ไลท์จับมือเอวาเดินนะ" เอวาพูดดุดัน
 
แค่เพียงจับมือกันยังทำไม่ได้ นี่เป็นแฟนกันอีท่าไหนเนี่ย ดูๆแล้วเหมือนรักข้างเดียวหรือเปล่าล่ะแบบนี้
 
"ห๊า?? ก็ได้ๆ ไม่เป็นไรจ้า งั้นเดินเล่นกันปกติก็ได้" ไลท์กุมมือตัวเองด้วยความผิด และเดินไปกับเอวาเพื่อไปรอเพื่อนเอวาที่กำลังจะมา
 
"ไลท์ไปซื้อน้ำกับขนมมาให้เอวาทีสิ" เอวายิ้มพร้อมสั่งให้ไลท์ทำ
 
"รับทราบครับผม ต้องการน้ำแล้วอยากได้หัวใจดวงเล็กๆของใครสักคนด้วยไหมครับ" ไลท์พูดตลก ก่อนเดินไปซื้อ
 
ไม่รู้ทำไมไลท์ถึงได้ยอมทุกอย่าง อาจจะเป็นที่รอยยิ้ม หรือว่าความน่ารักสดใส ของเอวาที่ทำให้ไลท์นั้นถึงกับ แพ้ทาง
 
ทั้งคู่ก็มานั่งรอเพื่อนของเอวาด้วยกัน ต่างก็พูดคุยหยอกล้อกันสนุกสนานเหมือนคู่รักทั่วๆไป จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักพัก
 
เอวา!!!! [เสียงชายหนุ่มตะโกนมาจากระยะไกลจากทางด้านหลัง]
 
"มาแล้วหรอ ดีใจจังเลย ฉันรอนายตั้งนานแหนะ" เอวายิ้มหน้าบานกว่าตอนอยู่กับไลท์อีก
 
หมับ!!! [เพื่อนของเอวาโอบกอดทักทาย]
 
"เป็นไงมั่ง เราไปดูหนังกันเถอะ เอวาอยากดูหนังอะ" เอวายิ้มหน้าตาเฉย ลืมไปเลยว่ามีไลท์อยู่ข้างๆ
 
ไลท์เหมือนเป็นตัวประกอบ คิดในใจว่าทำไมเราแค่จับมือยังไม่ได้เลย ไอ้หมอนี่เป็นใครกันถึงได้สนิทกับเอวาขนาดนี้
 
"ทักทายนะครับ" ไลท์ยิ้มโบกมือทักทายเพื่อนของเอวา
 
"เชอะ!!!" เพื่อนของเอวาเบี่ยงหน้าหนี ไม่สนใจ
 
"ไปเถอะๆ ไปดูกันว่ามีหนังเรื่องไหนน่าดูบ้าง" เอวาดึงมือเพื่อนเดินไป ทิ้งไลท์ให้ยืนมึนงงอยู่ตรงนั้น
 
"อะไรกันวะ นี่มันอะไรกัน!! ฉันมาทำอะไรที่นี่วะเนี่ย" ไลท์บ่นพรึมพรำด้วยความโกรธและเสียใจ
 
กร๊อดดด!!! [เสียงกำหมัดของไลท์]
 
ไม่ไหวแล้วนะโว้ย!!! [ไลท์วิ่งตามไปด้วยความโมโหอย่างมาก]
 
"เฮ้ย!! มึงอะ จีบแฟนกูหรอวะ มึงอยากโดนใช่ป่ะ?" ไลท์ยืนเผชิญหน้ากับเพื่อนชายของเอวา
 
"แล้วมึงจะทำไมวะ ของแบบนี้ใครดีใครได้เว้ย" เพื่อนเอวายิ้มท่าทางยียวนกวนประสาท
 
"งั้นกูมีอะไรจะเล่าให้ฟัง"
 
"อะไรของมึงวะ ไหนเล่ามาดิ๊" เพื่อนเอวาหันหน้ารอฟัง
 
ป๊าบ!!!! [ไลท์ชกเข้าไปที่หน้าของเพื่อนเอวาอย่างจัง]
 
"โอ้ย!! เจ็บชะมัดเลย เอวาดูแฟนเอวาทำกับเพื่อนเอวาสิ" เพื่อนเอวาล้มลงไปพร้อมเอามือจับหน้า
 
"ไลท์!!! ทำไมทำอย่างนี้กับเพื่อนเอวาล่ะ เลวมากๆเลยนะ ไม่คิดเลยว่าไลท์จะเป็นคนแบบนี้" เอวามองไลท์สีหน้าจริงจังบึ้งตรึง
 
"ไปไกลๆเลย อยากไปไหนก็ไปให้พ้นซะ เอวาไม่อยากเห็นหน้าไลท์"
 
"ฟังก่อนสิเอวา" ไลท์พยายามจะอธิบาย
 
"หึๆ" เพื่อนของเอวายิ้มอ่อน ชั่วร้าย
 
"โอ้ย!! เจ็บจังเลยเอวาพาเค้าไปนั่งพักหน่อยสิ" เพื่อนเอวาแสดงละครตบตา
 
จากนั้นเอวาก็พาเพื่อนของเธอเดินจากไป ทิ้งไลท์ให้ยืนสำนึกผิดและกลายเป็นคนชั่วร้ายถูกทอดทิ้งแบบไม่ใยดี ไลท์ได้แต่รู้สึกผิดเสียใจแต่ก็ไม่สามารถย้อนกลับมาได้
 
"เฮ้ย!! ไลท์มีอะไรมายืนจ้องหน้าเพื่อนเอวาทำไม" เอวาสะกิดไหล่ไลท์ให้ตื่นจากภวังค์ที่คิดฝันไปไกล
 
เอวาและเพื่อน ทั้งคู่ยังคงกอดกันอยู่ แล้วมองมาที่ไลท์ด้วยกันทั้งคู่
 
"ห๊าๆ เปล่าๆ" ไลท์สะดุ้งตื่นได้สติ
 
"มีอะไรว่ามาเลย" เอวายืนเท้าเอวรอฟัง
 
"พอดีแม่ไลท์ป่วยอะ จะต้องรีบกลับบ้านด่วนเลย" ไลท์หาข้ออ้างเพื่อที่จะไม่เจอปัญหา หากว่าเอวากับเพื่อนจะหวานใส่กันต่อหน้าไลท์ จนอาจทำให้ทนไม่ได้
 
"อ๋อไปสิๆ ไม่มีปัญหาไว้เจอกันนะไลท์" เอวายิ้มพร้อมโบกมือลา ไม่ยื้อเลย
 
"ขอให้แม่นายหาย...ไวๆนะ" เพื่อนเอวาพูดกวนตีนทิ้งทาย เดาไม่ผิดจริงๆ
 
"ขอโทษทีนะเอวา ไว้เจอกันใหม่นะ" ไลท์โบกมือลาพร้อมหันมามองหน้าเพื่อนเอวาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
 
จากนั้นไลท์ก็ได้เดินจากทั้งคู่ไปอย่างเงียบๆ โดยที่จริงแล้วแม่ไลท์ไม่ได้ป่วยเลย เพียงแต่ไลท์รู้ว่าทั้งสองสนิทกันมากจนเกินไป และเขาเป็นส่วนเกินซะเปล่าๆ ความสำคัญของเขามันก็แค่คนที่ตามรัก ตามจีบ ตามง้อ ตามยอม จนกลายเป็นสิ่งของที่ไม่มีค่า ถูกวางทิ้งไว้ให้รู้ว่ามีแค่นั้นเอง
 
 [เอวาและเพื่อน]
 
เวลาผ่านไป 30 นาที...
 
ไลท์ยังคงไม่ได้ไปไหน และยังไม่เชื่อในสายตาตัวเองและสิ่งที่รู้สึกได้จาก เอวาและเพื่อนของเธอ ไลท์นั่งลงอยู่ที่ม้านั่งในห้างสรรพสินค้านั้น และครึ่นคิดอย่างหนักกับปัญหาที่ยังค้างคาใจอยู่
 
"เอาไงดีวะเนี่ย จะต้องให้ชัดเจนให้ได้ว่าสองคนนั้น เป็นอะไรกัน?"
 
"แต่ว่าจะทำยังไงดีล่ะ เราบอกไปแล้วด้วยสิว่ากลับบ้าน ขืนไปเจอพวกนั้นต้องรู้แน่ๆว่าเราโกหก ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ จะทำยังไงดีนะ" ไลท์เอามือกุมขมับคิดหนักอย่างมาก
 
จริงสิ!! คิดออกแล้ว!
 
"ถ้าฉันปลอมตัวเป็นผู้หญิงก็จบ รับรองสองคนนั้นไม่มีทางรู้แน่ๆ ดีล่ะงั้นไปหาซื้อ วิกผมกับเสื้อผ้าสตรี ถุงเท้า รองเท้าก่อนดีกว่า" ไลท์ตัดสินใจที่จะปลอมตัวเพื่อพิสูจน์ความจริง
 
ไลท์มุ่งหน้าไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตภายในห้าง [shop]
 
วิกผมยาวแสนสวยสีบอนด์ ชุดและรองเท้านักเรียนหญิงพร้อมกระโปรง ถุงเท้าที่เอามายัดใส่นมพร้อมกับยกทรงที่ซื้อมาจากช๊อปภายในห้าง ไลท์แต่งตัวในห้องน้ำของห้าง แต่เหมือนเขายังขาดอะไรบางอย่างไปที่สำคัญก่อนจะเป็นผู้หญิงเต็มตัว
 
ใช่แล้ว!!
 
"ขาดเครื่องสำอางนี่เอง ถ้าแต่งหน้าสำเร็จฉันก็จะเป็นผู้หญิงที่น่ารักแน่นอน" ไลท์ตัดสินใจเดินกลับไปภายในซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้ง มุ่งไปที่จุดขายเครื่องสำอาง
 
"ฮ่าๆ เรานี่ฉลาดมากๆเลย ลงทุนนิดเดียวก็สำเร็จทุกอย่างแล้ว" ไลท์ใช้เครื่องสำอางฟรี ที่มีไว้ทดลองใช้ แต่งหน้าทาเล็บ จนกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวในที่สุด
 
ชายหนุ่มรูปร่างสันทัด แข็งแรง หล่อล่ำ ขาวตี๋ บัดนี้ได้กลายเป็น หญิงสาวที่น่ารัก ขาวสวย หุ่นดี ริมฝีปากที่แดง หน้าที่ลงเครื่องสำอางจนขาวเนียนใส แก้มอมชมพู ขนตาที่งอนยาว สำเร็จสักที
 
วี๊ดๆวิ้วๆๆ [เสียงกลุ่มวัยรุ่นชายผิวปากแซวมาที่ไลท์]
 
"ว่าไงน้องสาวมาเดินเที่ยวคนเดียวหรอจ๊ะ ให้พี่ช่วยถือของไหม" กลุ่มเด็กวัยรุ่นแซวกันสนุกสนาน
 
"ใครน้องสาว? น้องสาวแม่มึงดิ! เดี๋ยวกูตบแมร่งให้หมดเลย" ไลท์ลืมตัวหลุดตะโกนอะมาแต่เบรคคำพูดไว้บางส่วนเพราะนึกขึ้นได้
 
"บ้าหรอ คนอะไรก็ไม่รู้มาพูดจาแซวเค้า เค้าเขินนะตัวเอง" ไลท์ดัดน้ำเสียงพร้อมแสดงกริยาเขินอาย
 
- - จะรอดไหมเนี่ย
 
จากนั้นไลท์ในร่างหญิงสาวก็เดินตามหาเอวาและเพื่อนที่ชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้า เพราะรู้ว่าทั้งสองคนต้องดูหนังกัน ระหว่างนั้นต้องนั่งรอเวลาแน่นอนเพื่อให้ตรงกับเวลาที่แสดงในตั๋ว
 
"เอ๊ะ! ทั้งสองคนนั้นหายไปไหนนะ อุส่าต์ลงทุนแต่งหญิงทั้งทีจะต้องไม่เสียเปล่าเป็นอันขาด" ไลท์เดินตามหาขณะที่ครุ่นคิดในหัวไปด้วย
 
ระหว่างนั้นเอง ไลท์ก็ได้เห็นเอวากำลังเดินจับมือกับเพื่อนตรงมาที่ไลท์แบบไม่ทันตั้งตัว แย่แล้วล่ะแบบนี้ ถูกจับได้แน่ๆ
 
"ถอยก่อนดีกว่า แต่ถอยตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว แย่แน่ๆเลย" ไลท์กำลังจะถอยหลังหนีแต่ขาแข็งไปหมด เพราะเอวากับเพื่อนเดินมาใกล้มากๆ
 
"เอวาลองกินอันนี้ดูสิ เดี๋ยวเราป้อนให้นะ เราชอบเอวานะ จริงใจกับเอวามากเลย" เพื่อนเอวาป้อมไอศกรีมให้เอวากิน แบบหวานช่ำจริงๆ
 
"ขอบคุณนะคะ อร่อยมากๆเลยจ้า เอวาก็ชอบเหมือนกันนะ แต่ขอเวลาเอวาได้ตัดสินใจดูก่อนนะกัน" เอวายิ้มหวานหน้าบาน ขณะกินไอศกรีมที่ถูกป้อน
 
"............................" ทั้งคู่เดินผ่านไลท์ที่ปลอมตัวมาโดยไม่รู้ตัว อย่างปกติมากๆ
 
"ฮ่าๆ สองคนนั้นจำเราไม่ได้จริงๆด้วย สำเร็จแบบนี้เดินตามไปนั่งใกล้ๆดีกว่า" ไลท์ดีใจอย่างมากและเดินตามไปในทันที
 
เอวาและเพื่อนก็ได้ไปนั่งรอเวลาเพื่อจะดูหนังด้วยกัน ที่โซฟาเตรียมไว้สำหรับลูกค้าที่จะมาชมภาพยนต์ 
 
"เอวาแล้วคนที่มากับเอวาตอนแรกอะ ใครกันหรอ?" เพื่อนเอวาถามด้วยความสงสัย
 
"อ๋อ คนนั้นน่ะหรอ รุ่นน้องที่โรงเรียนน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก อย่าไปสนใจเลย" เอวาพูดน้ำเสียงเฉยเมย ไม่ใส่ใจอะไร
 
"ถึงว่า ดูเหมือนเขาจะชอบเอวานะ?"
 
"แต่เอวาไม่ชอบเขาเลย น่าเบื่อจะตายคนอะไรน่ารำคาญชะมัด"
 
"เขาไม่เคยใส่ใจเอวา ไม่จริงใจ และก็เอาแต่ใจตัวเอง ตามจีบเอวาก็มีแต่ไร้สาระไปวันๆ" เอวาตัดพ้อ
 
ไลท์ที่นั่งฟังอยู่ใกล้ๆถึงกับอึ้งและตกใจในสิ่งที่ได้ยิน ได้แต่เสียใจอย่างมากไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทุ่มเท ยอมทุกอย่างกลับทำให้เขานั้นเป็นเพียงเศษฝุ่น ไม่มีค่าให้เอวาแม้แต่ชายตามอง นี่สินะที่เขาว่าคนที่จีบก่อน และเริ่มรักใครก่อนมักจะให้ไปเต็มร้อยเสมอ แต่คนที่ได้รับความรักนั้นอาจตอบกลับมาได้เพียงเศษเสี้ยวเดียวเท่านั้น
 
เรายังเป็นแฟนกันไหมถามเธอดู อยากรู้เพราะฉันไม่แน่ใจ ยิ่งนานวันยิ่งคล้ายว่าเธอเฉยชา
พยายามจะคิดว่าเป็น แต่เธอเหมือนไม่เห็นคุณค่า ไม่แคร์ ไม่แม้จะเป็นห่วงกัน
อยากจะเจอกันทีไม่มีเวลา โทรหาก็คุยแบบแล้วไปจะให้แปลตรงไหนว่ายังผูกพัน
คำว่ารักมันเหลือเจือจาง เธอทิ้งทิ้งขว้างขว้างทุกวัน ถามจริงจริงเธอจะเก็บฉันไว้ทำไม
 
 [ไลท์ ปลอมตัวในร่างหญิงสาว]
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา