สุภาพบุรุษหน้าหนวด

        รุ่งเช้าๆๆๆๆๆๆ.......... ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ "วดี..วดีตื่นได้แล้วนี่7โมงจะครึ่งแแล้วนะลูกตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ยังไม่ตื่นอีกหรอตื่นเลยนะไม่ทันเข้างานพอดี" หญิงมีอายุแม่ของวดี หน้ามุ่ยตึงเครียดเดินขึ้นมาชั้น2 ห้องลูกสาวเคาะประตู จนหน้าเริ่มเครียดย่นยิ่งหว่าเดิม 
          ได้ยินเสียงเท่านั้น วดี ก็รีบเด้งตัวขึ้นมาตั้งสติเหวี่ยงผ่าห่มไม่สนใจอะไรแล้วคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าอาบน้ำทันทีเธอรู้ดีว่าวันนี้เธอกำลังจะซวยแล้ว วดีรีบเร่งแต่งตัวจนเสร็จก็รีบวิ่งลงชั้นล่างบอกลาแม่ออกทำงาน
"ไปแล้วนะแม่ จะสายแล้วเนี่ย"วดีกำลังใส่รองเท้าพลางพูดบอกแม่ไปด้วยแล้วเสียงแม่ก็ดังขึ้น
"ก็แล้วใครทำให้ล่ะตัวเองตื่นสายเองนาฬิกาปลุกก็ปิดหลับต่ออีก อย่ามาโทษใครสายขึ้นมาก็โทษตัวเองนั่นแหละ" แม่พูดจบก็เดินหันหลังกลับไปห้องครัวเหมือนเดิม วดีหน้าเศร้าแล้วรีบออกมารอรถไปบริษัทต่อ
"โอยๆ...... อีก10 นาที จะ8โมงแล้วนะ ซวยแน่ๆวันนี้" วดีมือจับกระเป๋าสะพายขยำสายกระเป๋าไปขยำมาคอยชะเง้อมองยืนรอรถประจำทางทั้งรถเมล์รถตู้อะไรก่อนก็ขึ้นคันนั้น
"นี่เธอ.....นี่!" ชายหนุ่มขี่มอเตอร์ไซคันใหญ่มาเทียบข้างจุดรอรถเรียกวดี วดี งง!
"เรียกหนูหรอคะ"
"ก็เธอนั่นแหละทำที่บริษัทไม่ใช่หรอ เคยเห็นพอจำได้อยู่ นี่ใกล้จะสายแล้วจะไปกับฉันมั๊ย" ชายหนุ่มถาม....และความงง! ของ วดี ก็หายเป็นปลิดทิ้ง (หนุ่มหล่อแผนกนั้นที่เราหมายตาไว้นิ่หึหึ...โอกาสมาแล้วเสร็จแน่ วดีนึกในใจ)
"ไปค่ะไป" วดีตอบรับ
 
          ณ. บริษัทหนังสือสำนักพิมพ์ลูกหมู เครื่องสแกนนิ้ว ทั้ง2 สแกนนิ้วด้วยเวลา 7.58.....
"ขอบคุณมากนะคะ..เอ่อ..พี่ชื่ออะไรหรอคะ" วดีเอ่ยถามชายในฝันเขาตอบ
"ชื่อไท.." พี่เข้าแผนกละวดียิ้มเบาๆ บอกลาแยกย้ายคนละแผนก วดีเดินเข้าแผนก วดีกำลังสงสัยทุกคนทุกโต๊ะ มองอะไรกันยิ้มอะไรกัน วดีเธอยังไม่รู้ตัว  เพื่อนงานแสนสนิทสามคนรีบวิ่งเข้ามาดึงแขนไปที่โต๊ะกลุ่มงานทันที  
"โต๊ะอื่นมองอะไรไม่รู้อ่ะ แปลกๆมีอะไรรึเปล่า"วดีเอ่ยถามเพื่อนด้วยหน้าตา งง ๆๆไม่พอใจคนอื่นๆ ยิ้มเพื่อนสาวอ้วนยื่นกระจกให้
"เอ้าดู" วดีรีบหยิบมาส่องดูทันที วดีตกใจมากรู้สึกไม่รู้จะเอาหัวไปมุดอยู่ตรงไหน
"นี่ผมฉัน........ ทำไมมันฟูฟ่องเป็นกระบังไม่มีรอยหวีแบบนี้เลยล่ะ ฮือๆ"
"ฉันต้องถามแกดีกว่านะวดี ว่าแกไปทำอะไรมาหรือว่าแกขึ้นรถอะไรมา" เกวเพื่อนสาวผมยาวคิ้วโก่งเอ่ยถาม วดีเอียงคอซุบซิบในกลุ่ม
"ฉันมามอเตอร์ไซต์ มีพี่ผู้ชายทำงานที่เดียวกับเรานี่แหละขี่รถผ่านมา เหลืออีก10 นาทีจะสายแล้วเขาก็เลยให้ฉันติดรถมาด้วย"
"คงขับมาแบบแว้นๆ...ด่วนจี๋เลยล่ะสิ่พี่วดี" น้องจุ๊บเพื่อนทำงานพูดแซว ทุกคนขำกันยิ้มกันใหญ่ วดีรีบไปห้องน้ำแล้วหวีสางผมตัวเองจนเรียบร้อยปะแป้งนิดลิปมันหน่อย อ่ะเรียบร้อย ทำงานๆ
 
          เวลา 12.00 ที่โรงอาหารของบริษัท วดี ยิ้ม เกว จุ๊บ ซื้อข้าวซื้อของกินนั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน
"วดี ผู้ชายคนไหนที่แกนั่งรถเขามาเมื่อเช้าน่ะ" ยิ้มเอ่ยถาม
"เขาบอกว่าชื่อไท! อ่ะ แต่อยู่คนละแผนกเขาอยู่แผนกไหนฉันไม่แน่ใจแต่ก็เคยเห็นอยู่เล็งอยู่ด้วย อิอิ" วดีตอบ
"อ๋อ.... พี่ไ " น้องจุ๊บโพล่งออกมา วดีรีบถามกลับทันที
"จุ๊บรู้จักด้วยหรอ"
"อืม..... พี่ไทเขาเป็นเพื่อนกับพี่โอ๋ พี่ชายจุ๊บอ่ะ" น้องจุ๊บบอก ทุกคนเงียบนั่งกินข้าวเปลี่ยนเรื่องเสวนา ทีเงียบเพราะสบายใจว่าเขาไม่ได้อยู่ไกลไปไหนอยู่ใกล้ๆ พอจะตีซี๊ได้อยู่ 555555
"อ้าวนั่น..." น้องจุ๊บเอ่ยกระซิบบนโต๊ะเบาๆ แต่น่าตื่นเต้น วดี ยิ้ม เกว ตกใจ
"นั่นไงพี่โอ๋กับพี่ไทเดินมาทางนี้แล้วพี่" น้องจุ๊บบอกพร้อมที่ทั้ง3คนหันไปมอง ตอนนี้ทุกคนรู้สึกยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้...วดี ใจกำลังเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก....... โอ๋กับไทเดินถือถาดอาหารมุ่งมาถึงโต๊ะกลุ่ม4สาว
"เอ้า...พี่กับไทนั่งด้วยนะจุ๊บ" โอ๋บอกน้องจุ๊บพร้อมวางถาดลง
"นี่พวกเรา..... นี่เพื่อนพี่นะเขาชื่อไท เพิ่งเปลี่ยนงานเข้ามาทำด้วยกันสัก2-3เดือนแล้วล่ะ โทษทีไม่ได้แนะนำกันเลย พวกเราหน้าตา งง กันใหญ่"   โอ๋เป็นผู้ชายนิสัยร่าเริงมาดกวนพี่ชายน้องจุ๊บกล่าวแนะนำเพื่อนชื่อ ไท ผู้ชายสุขุมสุภาพบุรุษหน้าตาเถื่อนนิดมีหนวดเคราเบาๆผมสั้น สเป๊กนี้ โอ้ว.....ตรงจัง.วดี หึหึ....
           นี่คือการเริ่มต้นของเรื่องราวที่จะก่อกองรักขึ้นแล้ว โปรดติดตามตอนต่อไป    *****โปรดติดตามตอนต่อไป นักเขียนมือใหม่ ขอบคุณผู้อ่านผู้ติดตามมากๆ ค่ะ*****